2020.09.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.256.2020.1.AT
z 25 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 czerwca 2020 r., (który w tym samym dniu wpłynął do tut. Organu drogą elektroniczną), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy otrzymane przez Spółkę środki pieniężne w postaci dobrowolnie i uznaniowo przyznanego Dostawcy przez Klienta napiwku będą stanowić dla Wnioskodawcy, będącego komplementariuszem Spółki, przychód podatkowy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy otrzymane przez Spółkę środki pieniężne w postaci dobrowolnie i uznaniowo przyznanego Dostawcy przez Klienta napiwku będą stanowić dla Wnioskodawcy, będącego komplementariuszem Spółki, przychód podatkowy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Spółka z o.o. jest komplementariuszem Spółki Komandytowej (dalej: Spółka) oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka prowadzi działalność gastronomiczną polegającą na prowadzeniu restauracji i innych placówek gastronomicznych. Spółka poza usługami gastronomicznymi polegającymi na przygotowywaniu posiłków i ich sprzedaży na miejscu w lokalu z konsumpcją, ma zamiar świadczyć również usługę dostawy gotowych porcji posiłków do miejsca wskazanego przez klienta, poza lokalami Spółki.

W celu zapewnienia regularnej i szybkiej dostawy Spółka zatrudniać będzie dostawców na umowie zlecenia, którzy będą mieli za zadanie dowozić posiłki przygotowane przez restauracje Spółki do miejsca wskazanego przez Klienta (dalej: Dostawcy).

Klient będzie mógł zamówić posiłek z dostawą przez aplikację mobilną lub stronę internetową Spółki. Zamówienia będą realizowane i opłacane online przed dokonaniem dostawy. Usługi oferowane Klientom rozliczane będą w oparciu o ogólnodostępny cennik (menu), który zawierać będzie ceny posiłków oraz ewentualną cenę dostawy (w określonych przypadkach może być ona darmowa).

Aplikacja oraz strona internetowa umożliwiać będą – na etapie składania zamówienia – przyznanie Dostawcy dobrowolnego napiwku przez Klienta w wysokości 0% (domyślnie zaznaczona opcja, a więc nie przyznanie żadnego napiwku), 10%, 20% lub innej od kwoty zamówienia. Klient chcąc przyznać napiwek będzie musiał świadomie zaznaczyć odpowiednią wysokość napiwku inną niż 0%.

W przypadku Klientów Spółki kwoty te będą miały charakter dobrowolny, a ich przyznanie zależeć będzie tylko i wyłącznie od uznania Klienta, jego oceny i dobrej woli. Napiwek nie będzie wliczony w cenę i zostanie wliczony do rachunku dopiero po jego przyznaniu przez Klienta. Zwyczajowo jest to 10% od kwoty świadczenia, natomiast to Klient ostatecznie zadecyduje, czy zamierza przyznać dobrowolny napiwek i w jakiej wysokości. Klient może zatem przyznać dobrowolny napiwek w wysokości:

zwyczajowo przyjętej 10%;
wyższej niż zwyczajowo przyjęte 10%;
niższej niż zwyczajowo przyjęte 10%;
w ogóle nie przyznawać napiwku.

Spółka nie będzie wykazywać przyznanego napiwku na paragonie dla Klienta, ale dla celów ewidencyjnych będzie on wykazany w systemie sprzedażowym będącym wewnętrznym oprogramowaniem Spółki. Spółka nie będzie pobierać na swoją rzecz żadnej kwoty z przyznanego przez Klienta napiwku.

Stosowane przez Spółkę systemy sprzedażowe będą pozwalały określać i jednoznacznie przypisywać kwoty przydzielonych napiwków do poszczególnego zamówienia i co za tym idzie do konkretnego Dostawcy. Dlatego możliwe będzie generowanie okresowych raportów, na podstawie których Spółka rozliczać się będzie z Dostawcami z napiwków. Nie rzadziej niż raz na miesiąc Spółka przekazywać będzie Dostawcy kwotę będącą sumą wszystkich napiwków przyznanych przez Klientów do zamówień przez niego dostarczonych.

W związku ze zdarzeniem przyszłym powstała konieczność z wystąpieniem z niniejszym wnioskiem, celem potwierdzenia prawidłowości przyszłych działań Wnioskodawcy w obszarze rozliczania ww. napiwków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane przez Spółkę środki pieniężne w postaci dobrowolnie i uznaniowo przyznanego Dostawcy przez Klienta napiwku będą stanowić dla Wnioskodawcy, będącego komplementariuszem Spółki, przychód podatkowy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane przez Spółkę środki pieniężne w postaci dobrowolnie i uznaniowo przyznanego Dostawcy przez Klienta napiwku nie będą stanowić dla Wnioskodawcy przychodu podatkowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od prawnych, ze względu na to, że świadczenie w postaci napiwku nie jest należne Spółce, a Dostawcy.

Art. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: u.p.d.o.p) w ust. 1 stanowi, że przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Natomiast w ust. 1a. przychody z zysków kapitałowych, przypisane wspólnikowi na podstawie ust. 1, zwiększają przychody wspólnika uzyskane z tego źródła.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p., przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p., dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Stosownie do art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p., za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Spółka jako osobowa spółka prawa handlowego, nie posiada osobowości prawnej. Dochody tej spółki nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w tej spółce uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba prawna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, tak jak ma to miejsce w przypadku Wnioskodawcy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje ściśle pojęcia przychodu, jednakże na podstawie treści art. 12 powołanej ustawy można określić przychód jako wszelkie trwałe, bezzwrotne i definitywne przysporzenia majątkowe w postaci środków pieniężnych, dóbr majątkowych oraz świadczeń w naturze, niezależnie od tytułu prawnego ich uzyskania przez podatnika. W przypadku podatników prowadzących działalność gospodarczą, przychodem są również kwoty należne, nawet gdy nie zostały faktycznie otrzymane, pod warunkiem, że kwoty te spełniają warunki wymienione powyżej (trwały, bezzwrotny i definitywny charakter).

Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, lub pomniejsza jego pasywa. Od zasady tej, w ściśle określonych przypadkach, wprowadzone zostały przez ustawodawcę wyjątki. Katalog przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych jest zamknięty i zawarto go w art. 12 ust. 4 u.p.d.o.f. Wskazać przy tym należy, że przychód w prawie podatkowym nie jest definiowany wynikowo (jako strata lub zysk podmiotu), a jako jakiekolwiek trwałe przysporzenie majątkowe, uzyskane poprzez przyrost aktywów lub zmniejszenie pasywów podatnika.

Wnioskodawca w opisanym zdarzeniu przyszłym wskazał, że usługi oferowane przez Spółkę Klientom rozliczane będą w oparciu o ogólnodostępny cennik (menu), ceny posiłków oraz ewentualną cenę dostawy (w określonych przypadkach będzie mogła być darmowa). W przypadku Klientów Spółki kwoty napiwków będą miały charakter dobrowolny, a ich przyznanie i ich wysokość zależy tylko i wyłącznie od uznania Klienta, jego oceny i dobrej woli. Klient ostatecznie zadecyduje, czy zamierza przyznać dobrowolny napiwek. Spółka nie będzie pobierać żadnej kwoty z przyznanych napiwków. Będzie przekazywać w całości przyznany napiwek poszczególnemu Dostawcy, który dowoził konkretne zamówienie. Ze względu na charakterystykę płatności online, Spółka ewidencjonować będzie przyznane napiwki i przypisywać je poszczególnym Dostawcom, a następnie nie rzadziej niż raz w miesiącu będzie im przekazywać sumę zebranych napiwków. Spółka nie będzie tworzyć ogólnej puli napiwków zgromadzonych w danym okresie rozliczeniowym. Przyznane do poszczególnego zamówienia napiwki będą przypisane w systemie sprzedażowym do konkretnego Dostawcy obsługującego to zamówienie, czyli niejako czekać będą na przekazanie przez Spółkę.

W tym miejscu dodać należy, że Spółka nie będzie dokonywać podziału napiwków według przyjętych przez siebie zasad, lecz wypłacać je będzie według zestawienia, z którego wynika, który z Dostawców, ile i w jakiej wysokości otrzymał napiwków, które należy mu przekazać. Zatem w ocenie Wnioskodawcy nie budzi wątpliwości, że każdy z Dostawców otrzymuje zarobione przez siebie kwoty napiwków, a w systemie podziału nie ma żadnej uznaniowości. Więc nie sposób uznać, że przyznane przez Klientów napiwki stanowią trwałe i definitywne przysporzenie majątkowe Wnioskodawcy.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że po stronie Wnioskodawcy, jako wspólnika pozostającego w spółce komandytowej, nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych z tytułu napiwków przyznanych przez Klientów i w całości przekazywanych Dostawcom przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 dalej: „updop”), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do art. 5 ust. 1a updop, przychody z zysków kapitałowych, przypisane wspólnikowi na podstawie ust. 1, zwiększają przychody wspólnika uzyskane z tego źródła.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 updop, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje ściśle pojęcia przychodu, jednakże na podstawie treści art. 12 powołanej ustawy można określić przychód jako wszelkie trwałe, bezzwrotne i definitywne przysporzenia majątkowe w postaci środków pieniężnych, dóbr majątkowych oraz świadczeń w naturze, niezależnie od tytułu prawnego ich uzyskania przez podatnika. W przypadku podatników prowadzących działalność gospodarczą, przychodem są również kwoty należne, nawet gdy nie zostały faktycznie otrzymane, pod warunkiem że kwoty te spełniają warunki wymienione powyżej (trwały, bezzwrotny i definitywny charakter).

Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, lub pomniejsza jego pasywa. Od zasady tej, w ściśle określonych przypadkach, wprowadzone zostały przez ustawodawcę wyjątki. Katalog przysporzeń, których nie zalicza się do przychodów podatkowych jest zamknięty i zawarto go w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT. Wskazać przy tym należy, że przychód w prawie podatkowym nie jest definiowany wynikowo (jako strata lub zysk podmiotu), a jako jakiekolwiek trwałe przysporzenie majątkowe, uzyskane poprzez przyrost aktywów lub zmniejszenie pasywów podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca - Spółka z o.o. jest komplementariuszem Spółki Komandytowej oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka Komandytowa prowadzi działalność gastronomiczną polegającą na prowadzeniu restauracji i innych placówek gastronomicznych. Spółka poza usługami gastronomicznymi polegającymi na przygotowywaniu posiłków i ich sprzedaży na miejscu w lokalu z konsumpcją, ma zamiar świadczyć również usługę dostawy gotowych porcji posiłków do miejsca wskazanego przez klienta, poza lokalami Spółki.

Aplikacja oraz strona internetowa umożliwiać będą – na etapie składania zamówienia

– przyznanie Dostawcy dobrowolnego napiwku przez Klienta w wysokości 0% (domyślnie zaznaczona opcja, a więc nie przyznanie żadnego napiwku), 10%, 20% lub innej od kwoty zamówienia. Klient chcąc przyznać napiwek będzie musiał świadomie zaznaczyć odpowiednią wysokość napiwku inną niż 0%.

zwyczajowo przyjętej 10%;
wyższej niż zwyczajowo przyjęte 10%;
niższej niż zwyczajowo przyjęte 10%;
w ogóle nie przyznawać napiwku.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia czy otrzymane przez Spółkę środki pieniężne w postaci dobrowolnie i uznaniowo przyznanego Dostawcy przez Klienta napiwku będą stanowić dla Wnioskodawcy, będącego komplementariuszem Spółki, przychód podatkowy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od prawnych.

Mając na względzie opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że jeżeli w istocie, jak wynika ze złożonego wniosku, stosowane przez Spółkę systemy sprzedażowe będą pozwalały określać i jednoznacznie przypisywać kwoty przydzielonych napiwków do poszczególnego zamówienia i co za tym idzie do konkretnego Dostawcy i w związku z tym możliwe będzie generowanie okresowych raportów, na podstawie których Spółka rozliczać się będzie z Dostawcami z napiwków, a Wnioskodawca nie będzie pobierać na swoją rzecz żadnej kwoty z przyznanego przez Klienta napiwku, to nie sposób uznać, że pozostawiane przez Klientów napiwki stanowią trwałe i definitywne przysporzenie majątkowe Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, otrzymane przez Spółkę Komandytową środki pieniężne w postaci dobrowolnie i uznaniowo przyznanych Dostawcom przez Klientów napiwków nie będą stanowić przychodu podatkowego dla Wnioskodawcy będącego komplementariuszem tej Spółki.

Podkreślić w tym miejscu należy, że na Wnioskodawcy ciąży obowiązek dokumentowania rozliczeń dokonywanych transakcji, a także rozliczeń pomiędzy Spółką i jej pracownikami (zleceniobiorcami), w sposób umożliwiający właściwe i niebudzące wątpliwości określenie wysokości przychodów podatkowych Spółki.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin