Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.261.2020.3.AAT
z 29 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2020 r. (data wpływu 7 lipca 2020 r.) uzupełnionym w dniu 22 września 2020 r. (data wpływu 23 września 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 31 sierpnia 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 15 września 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości.

Wniosek uzupełniony został w dniu 22 września 2020 r., (data wpływu 23 września 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 31 sierpnia 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 15 września 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem działki nr 1 zabudowanej budynkiem hotelu, położonej w (…) oraz wieczystym użytkownikiem działki nr 2 położonej w (…) i właścicielem budynku hotelu z restauracją zlokalizowanego na tej działce.

Wnioskodawca jest również właścicielem wyposażenia obydwu hoteli i restauracji. Obydwie nieruchomości wraz z wyposażeniem Wnioskodawca nabył w darowiźnie od rodziców w dniu 6 grudnia 2012 roku, przy czym były to darowizny dwóch przedsiębiorstw, prowadzonych przez rodziców - przedsiębiorstwa hotelarskiego prowadzonego przez ojca i przedsiębiorstwa restauracyjnego prowadzonego przez matkę. Wobec faktu, że darowizna dotyczyła przedsiębiorstw, nie podlegała ona przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W akcie notarialnym określono wartości rynkowe poszczególnych składników darowanych przedsiębiorstw, w tym prawa własności gruntów i budynków oraz prawa wieczystego użytkowania działki numer 2. Wartości te Wnioskodawca przyjął jako wartości początkowe gruntów i budynków w ewidencji środków trwałych, zgodnie z obowiązującym ówcześnie przepisem art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od tak ustalonej wartości początkowej budynków Wnioskodawca dokonał odpisów amortyzacyjnych i zaliczył je w koszty uzyskania przychodów, zgodnie z obowiązującym ówcześnie przepisem art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Grunty były wpisane do ewidencji środków trwałych, ale nie podlegały amortyzacji.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza polegała początkowo na wydzierżawianiu dwóch nabytych w darowiźnie przedsiębiorstw. Dzierżawcą przedsiębiorstwa hotelowego był Wnioskodawcy ojciec …., w okresie od dnia 7 grudnia 2012 roku do dnia 31 marca 2017 roku, a następnie spółka jawna pod nazwą … z siedzibą w…, do 31 lipca 2019 roku. Dzierżawcą przedsiębiorstwa restauracyjnego była Wnioskodawcy matka …. w okresie od 7 grudnia 2012 roku do dnia 31 grudnia 2013 roku, a następnie Wnioskodawca prowadził ją już osobiście.

Tak więc, uzyskiwane przychody z tytułu wydzierżawiania przedsiębiorstw, czy też zorganizowanych części przedsiębiorstwa, Wnioskodawca kwalifikował jako przychody z działalności gospodarczej. Obecnie zarówno hotel jak i restaurację Wnioskodawca prowadzi sam (restaurację od 1 stycznia 2014 roku).

W okresie od nabycia przedmiotowych nieruchomości do chwili obecnej Wnioskodawca nie ponosił nakładów zwiększających wartość początkową tych nieruchomości. Obecnie Wnioskodawca planuje sprzedaż przedmiotowych nieruchomości oraz części ich wyposażenia.

Planowana sprzedaż nie będzie sprzedażą przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanych części, ponieważ nie dojdzie do przejęcia pracowników przez nabywcę, ani do przejęcia przez niego należności i zobowiązań firmy Wnioskodawcy, jak również zawartych przez Wnioskodawcę umów z klientami i dostawcami. Na nabywcę nie przejdą również wszelkiego rodzaju zgody, decyzje administracyjne i koncesje, umożliwiające prowadzenie działalności hotelarskiej i gastronomicznej.

W odpowiedzi na wezwanie Organu Wnioskodawca wskazał, że do momentu sprzedaży nie ponosił (nie będzie ponosił) w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym wydatków na ulepszenie poszczególnych budynków znajdujących się na działkach nr 1 i 2 stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej danego budynku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż opisanych nieruchomości będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Sprzedaż opisanych nieruchomości będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.), gdyż od pierwszego zasiedlenia minęło więcej niż dwa lata.

Rodzice Wnioskodawcy nabyli nieruchomość położoną w (…) przy ul. (…) (działka numer 1) w 1998 roku od Banku (…). z siedzibą w (…) na podstawie umowy sprzedaży, a nieruchomość położoną w (…) przy ul. (…) (działka numer 2) w 1997 roku na podstawie umowy o zniesienie współwłasności oraz rozliczenia się spółki cywilnej z występującym wspólnikiem. Następnie, w dniu 6 grudnia 2012 roku obie działki podarowali Wnioskodawcy, w ramach darowizny prowadzonych przez siebie przedsiębiorstw.

Następnie nieruchomości te były przez Wnioskodawcę wydzierżawiane przez okres więcej niż dwóch lat. W okresie, gdy Wnioskodawca jest ich właścicielem, nie były czynione nakłady zwiększające wartość początkową tych nieruchomości. Z powyższego wynika, że z całą pewnością do pierwszego zasiedlenia powyższych nieruchomości doszło wiele lat temu, a z pewnością minął od niego okres dłuższy niż dwa lata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zatem zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy– rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej - bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

Jednocześnie zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków oraz budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem działki nr 1 zabudowanej budynkiem hotelu oraz wieczystym użytkownikiem działki nr 2 i właścicielem zlokalizowanego na działce budynku hotelu z restauracją. Obydwie nieruchomości wraz z wyposażeniem Wnioskodawca nabył w darowiźnie dwóch przedsiębiorstw od rodziców w dniu 6 grudnia 2012 roku. Wnioskodawca wykorzystywał nieruchomości w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawca do momentu sprzedaży nie ponosił (nie będzie ponosił) w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym wydatków na ulepszenie poszczególnych budynków znajdujących się na działkach nr 1 i 2 stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej danego budynku. Obecnie Wnioskodawca planuje sprzedaż przedmiotowych nieruchomości oraz części ich wyposażenia. Planowana sprzedaż nie będzie sprzedażą przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanych części.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy sprzedaż nieruchomości będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Odnosząc się do niniejszych wątpliwości, mając na uwadze wskazane przez Wnioskodawcę informacje, należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Z opisu sprawy wynika bowiem, że w stosunku do budynków posadowionych na działkach nr 1 oraz nr 2 powstało pierwsze zasiedlenie, oraz okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a planowaną dostawą nie będzie krótszy niż 2 lata. Zatem względem dostawy budynków posadowionych na działkach nr 1 oraz nr 2 znajdzie zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. W konsekwencji, mając na uwadze treść art. 29a ust. 8 ustawy, dostawa gruntu stanowiącego działkę nr 1 oraz prawa wieczystego użytkowania działki 2 również korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym sprzedaż nieruchomości będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W związku z tym, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.