Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.479.2020.1.JF
z 2 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 5 sierpnia 2020 r. (data wpływu 7 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla dostawy udziałów w nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2020 r. wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla dostawy udziałów w nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowaną będącą stroną postępowania: Pani J. T.
• Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania: Pani M. K.
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Pan Ł. T.
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Pani M. S.
  
  

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od towarów i usług i zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu dzierżawy.
W dniu 15 września 1997 r. X Spółka Cywilna osób fizycznych – W. T. i M. S. - aktem notarialnym nabyła prawo użytkowania wieczystego działki o powierzchni 1.524 m2 oraz budynki stanowiące odrębny od gruntu przedmiot własności. Nabycia dokonano w ustroju spółki cywilnej na zasadzie współwłasności łącznej od syndyka masy upadłości przedsiębiorstwa państwowego, który sprzedaży dokonał na podstawie art. 7 ust. 5 ustawy o VAT (w brzmieniu wówczas obowiązującym) jako sprzedaży towarów używanych zwolnionej od podatku od towarów i usług.

W dniu 25 czerwca 1998 r. decyzją Kierownika Urzędu Rejonowego dokonano przekształcenia prawa użytkowania wieczystego ww. zabudowanej działki w prawo własności wspólników Spółki Cywilnej na zasadzie współwłasności łącznej.

Aktem notarialnym z dnia l czerwca 2011 r. obaj wspólnicy Spółki Cywilnej dokonali przeniesienia własności zabudowanej działki o obszarze 1.524 m2 do ich majątków osobistych w udziale wynoszącym po 1/2 części. Od 1 lipca 2011 r. jako trzeci wspólnik do Spółki Cywilnej X przystąpiła Wnioskodawczyni. 31 lipca 2011 r. ze Spółki Cywilnej X wystąpił mąż Wnioskodawczyni – W. T.. Od momentu przeniesienia własności zabudowanej nieruchomości do majątków osobistych Wspólnicy wynajmowali spółce X nieruchomość na cele gospodarcze.

Po śmierci męża Wnioskodawczyni we wrześniu 2012 r. jego spadkobiercy - Wnioskodawczyni oraz dwoje dzieci - nabyli w drodze spadku prawo do udziału we własności opisanej zabudowanej nieruchomości. Właścicielem pozostałej 1/2 nieruchomości nadal pozostaje drugi były wspólnik M. S.. W budynkach położonych na opisanej nieruchomości nadal prowadzona była działalność gospodarcza przez X s.c. Część nieruchomości była wynajmowana również na działalność gospodarczą.

We wrześniu 2017 r. wspólnicy Spółki Cywilnej X - Wnioskodawczyni i drugi wspólnik - zlikwidowali Spółkę Cywilną i działalność gospodarczą w tym zakresie. Na zasadzie najmu prywatnego dokonywali dzierżawy nieruchomości na cele gospodarcze. W związku z zamiarem dokonania sprzedaży wystąpili z wnioskiem o interpretację w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży niezabudowanej części nieruchomości. W myśl otrzymanej interpretacji indywidualnej nr 0114-KDlPl-3.4012.16.2018.1.ISK z dnia 13 lutego 2018 r. od kwietnia 2018 r. wydzierżawiający stali się podatnikami podatku od towarów i usług.

Od momentu zakupu nieruchomości w 1997 r. właściciele ponosili wydatki na remont i modernizację w łącznej kwocie przekraczającej 50% wartości początkowej - ostatni wydatek na ten cel poniesiony był w 2008 r. Od zakupów służących do remontu i modernizacji nieruchomości odliczany był podatek od towarów i usług.

Obecnie współwłaściciele opisanej zabudowanej nieruchomości tj.:

• M. S. w 1/2
  

• Ł. T. w 1/6
  

• M. K. w 1/6
  

• Wnioskodawczyni w 1/6
  

- zamierzają dokonać jej sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż zabudowanej nieruchomości (udziałów w nieruchomości) będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT czy będzie podlegała opodatkowaniu stawką 23%?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Sprzedaż opisanej nieruchomości (również udziału) będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług,
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Dostawa towarów mieści się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, który stanowi, że przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. I FPS 2/11.

W sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, a dokonywana jest przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku (podmiotowe lub przedmiotowe).

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
   
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

W opisanym przez Wnioskodawczynię przypadku spełnione zostały przesłanki do zastosowania zwolnienia wymienionego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ nabycie nieruchomości w 1997 r. nastąpiło w ramach sprzedaży przez zbywcę towarów używanych i od tego czasu budynek ten był użytkowany bądź to przez właściciela na cele własnej działalności gospodarczej bądź był przedmiotem opodatkowanego podatkiem od towarów i usług najmu to w odniesieniu do tego budynku doszło do jego pierwszego zasiedlenia.

Nie zmieniają tego faktu wydatki czynione na remont i modernizację tego budynku, gdyż przede wszystkim nie były to wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a nawet gdyby przyjąć takie założenie to od ich poniesienia (ostatnie w 2008 r.) do momentu sprzedaży upłynął okres dłuższy niż dwa lata.

Reasumując, sprzedaż nieruchomości jak również zbycie udziału w opisanej nieruchomości będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 1. Czynność ta jednakże będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) - dalej ustawa - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a - 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przy czym, stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195 - 221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, zgodnie z art. 198 Kodeksu cywilnego, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału w nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu dzierżawy. W 1997 r. Spółka Cywilna dwóch osób fizycznych - W. T. i M. S. - nabyła prawo użytkowania wieczystego działki oraz budynki stanowiące odrębny od gruntu przedmiot własności. Nabycia dokonano na zasadzie współwłasności łącznej. Sprzedaż podlegała zwolnieniu od podatku VAT jako sprzedaż towarów używanych. W 1998 r. dokonano przekształcenia prawa użytkowania wieczystego ww. zabudowanej działki w prawo własności współwłasności łącznej. W 2011 r. wspólnicy Spółki Cywilnej dokonali przeniesienia własności zabudowanej działki do ich majątków osobistych w udziale wynoszącym po 1/2 części. Od 1 lipca 2011 r. Wnioskodawczyni przystąpiła do Spółki Cywilnej jako trzeci wspólnik, a 31 lipca 2011 r. ze Spółki wystąpił mąż Wnioskodawczyni W. T. Wspólnicy wynajmowali Spółce Cywilnej ww. nieruchomość. Po śmierci męża Wnioskodawczyni oraz dwoje dzieci w 2012 r. nabyli w drodze spadku prawo do udziału we własności opisanej zabudowanej nieruchomości. W budynkach położonych na opisanej nieruchomości nadal prowadzona była działalność gospodarcza przez Spółkę Cywilną. Część nieruchomości była wynajmowana również na działalność gospodarczą. W 2017 r. wspólnicy (Wnioskodawczyni i wspólnik) - zlikwidowali Spółkę Cywilną i działalność gospodarczą oraz dokonywali dzierżawy nieruchomości. Wskazano, że właściciele ponosili wydatki na remont i modernizację w łącznej kwocie przekraczającej 50% wartości początkowej, przy czym ostatni wydatek na ten cel poniesiony był w 2008 r. Od zakupów służących do remontu i modernizacji nieruchomości odliczany był podatek od towarów i usług. W związku ze sprzedażą części działki wydzierżawiający od kwietnia 2018 r. stali się podatnikami podatku VAT. Obecnie współwłaściciele opisanej zabudowanej nieruchomości zamierzają dokonać jej sprzedaży.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży zabudowanej nieruchomości (udziałów w nieruchomości) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W odniesieniu do przedstawionych wątpliwości wskazać należy, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz, jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zatem, w przypadku, gdy po wybudowaniu lub też po ulepszeniu - jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej - budynek, budowla lub jego część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności, albo wynajmowana, wydzierżawiana czy też w inny sposób odpłatnie udostępniana, okoliczność ta powoduje, że dochodzi do pierwszego zasiedlenia tego obiektu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków lub budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Z uwagi na to, że w okolicznościach opisanych przez Wnioskodawczynię doszło do pierwszego zasiedlenia budynku i okres ten jest dłuższy niż 2 lata, to zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i Wnioskodawczyni oraz pozostali współwłaściciele będący czynnymi podatnikami VAT posiadają prawo do zastosowania ww. zwolnienia od podatku VAT do planowanej sprzedaży udziałów w przedmiotowej nieruchomości.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wskazać należy, że niniejsza interpretacja ogranicza się do przedmiotu wynikającego z zapytania i przedstawionego stanowiska i nie rozstrzyga kwestii związanych z likwidacją spółki cywilnej.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemiologicznego i stanu epidemii, jako najwłaściwszy, proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.