Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.536.2020.2.JŚ
z 29 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2020 r. (data wpływu 22 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 września 2020 r. (data wpływu 22 września 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku podstaw do korekty deklaracji PIT-4R i informacji PIT-11 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku podstaw do korekty deklaracji PIT-4R i informacji PIT-11.

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 11 września 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.536.2020.1.JŚ (doręczonym dnia 15 września 2020 r.), wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 22 września 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 18 września 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W wyniku przeprowadzonej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych kontroli Wnioskodawca zobowiązany jest do korekty dokumentów rozliczeniowych oraz korekty zapłaconych składek z tytułu ubezpieczeń zdrowotnych za lata od 2015 do 2017 r. Ustalenia kontroli ZUS wynikały z przekwalifikowania do celów ubezpieczeniowych umów zlecenia osób zatrudnionych u Wnioskodawcy, na umowy świadczone na rzecz pracodawcy, jakim pozostawał kontrahent, z którym Wnioskodawca współpracował. Podstawą prawną był art. 8 ust. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Wnioskodawca opłacał nienależnie składki zdrowotne z tytułu umów zlecenia, wobec czego nastąpi ich korekta odpowiednio za poszczególne miesiące do 0,00 zł i zwrot zleceniobiorcom, równolegle dotychczasowy pracodawca jest zobowiązany do naliczenia i zapłaty składek z tytułu ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych od tych pracowników.

W piśmie z dnia 18 września 2020 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że przewiduje On, iż zwrotu zleceniobiorcom nienależnie pobranych składek dokonana w terminie 30 dni od dnia sporządzenia korekt wobec ZUS.

Powyższe wynika z sytuacji, w której Wnioskodawca opłacał nienależnie składki zdrowotne z tytułu umów zlecenia, podczas gdy z ustaleń kontroli ZUS wynika, iż ci sami zleceniobiorcy wykonywali czynności w ramach umowy o pracę na rzecz kontrahenta Wnioskodawcy, z którym Spółka ta współpracowała.

Ustalenia kontroli ZUS dotyczyły przekwalifikowania do celów ubezpieczeniowych umów zlecenia osób zatrudnionych u Wnioskodawcy, na umowy świadczone na rzecz pracodawcy, jakim nadal pozostawał kontrahent, z którym Wnioskodawca współpracował.

W tej sytuacji Wnioskodawca, po dokonaniu korekt wobec ZUS w wyniku których nastąpi nadpłata składek zdrowotnych – dokona ich zwrotu ówczesnym zleceniobiorcom.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w takiej sytuacji, w której wysokość zapłaconych z tytułu umowy zlecenia składek zdrowotnych zostanie przeliczona do 0,00 zł, spółka powinna skorygować PIT-4R oraz PIT-11, a jeżeli tak, to czy za lata 2015-2017, czy za rok w którym dokonano korekty składek?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest On zobowiązany do wystawienia informacji PIT-11 z tytułu zwrotu składek zleceniobiorcom, którzy stosownie do art. 45 ust. 3a ustawy o podatku dochowamy od osób fizycznych otrzymany zwrot uwzględniają w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym otrzymali zwrot.

Na podstawie z art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b i ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, przy czym kwota obniżenia nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki.

Zgodnie z art. 38 ust. 1a ww. ustawy w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru.

Stosownie do art. 39 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru.

Zgodnie z powyższymi przepisami, za lata 2015 do 2017 informacje PIT-11 i deklaracje PIT-4R są prawidłowe, gdyż odzwierciedlają faktycznie wówczas pobrane kwoty składek na ubezpieczenia zdrowotne. W deklaracji PIT-4R wykazano faktycznie pobrane w danym roku zaliczki na podatek dochodowy pracownika.

Wnioskodawca nie ma obowiązku składania korekt deklaracji za ww. lata, ani jednorazowo za rok w którym dokonano korekt rozliczeń z ZUS, w tym z tytułu zwrotu składki zdrowotnej zleceniobiorcom.

Takie stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 14 grudnia 2018 r., nr 0114-KDIP3-3.4011.489.2018.1.JM: informacje i deklaracje podatkowe, w tym PIT-11 i PIT-4R, służą do odwzorowania zaistniałego w trakcie roku podatkowego stanu faktycznego, a nie do jego kreowania. Zatem w informacji PIT-11 składanej za dany rok podatkowy płatnik winien wykazać między innymi takie kwoty potrąconych w roku podatkowym ze środków podatnika składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz zaliczek na podatek dochodowy, które odzwierciedlają jego działania jako płatnika, tzn. kwoty faktyczne pobrane w tym roku podatkowym. Deklaracja PIT-4R jest deklaracją roczną o faktycznie pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w danym roku.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 września 2020 r., Wnioskodawca podtrzymuje stanowisko, iż nie ma obowiązku składania korekt informacji podatkowych za ww. lata, ani jednorazowo za rok w którym dokonane zostaną korekty rozliczeń z ZUS, z tytułu nadpłaconej składki zdrowotnej zleceniobiorcom. Informacje PIT-11 i deklaracje PIT-4R za lata 2015 do 2017 są prawidłowe, gdyż odzwierciedlają faktycznie wówczas pobrane kwoty składek na ubezpieczenia zdrowotne. W deklaracji PIT-4R wykazano faktycznie pobrane w danym roku zaliczki na podatek dochodowy pracownika.

Osoby które otrzymają zwrot, stosownie do art. 45 ust. 3a ustawy o podatku dochowamy od osób fizycznych, uwzględniają go w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym otrzymali zwrot.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Stosownie do art. 13 pkt 8 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością,
3. przedsiębiorstwa w spadku

– z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 komentowanej ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1. (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1373, z późn. zm.) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Przy czym obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki (art. 27b ust. 2 komentowanej ustawy).

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 1a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 42 ust. 2 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:

1. w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania – imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru;
2. w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.
   
   

Natomiast zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach ¬ rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 ww. ustawy wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast § 2 ww. artykułu stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Treść art. 81 ustawy Ordynacja podatkowa, wskazuje zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość przychodu bądź dochodu, wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że wyniku przeprowadzonej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych kontroli Wnioskodawca zobowiązany jest do korekty dokumentów rozliczeniowych oraz korekty zapłaconych składek z tytułu ubezpieczeń zdrowotnych za lata od 2015 do 2017 r. Ustalenia kontroli ZUS wynikały z przekwalifikowania do celów ubezpieczeniowych umów zlecenia osób zatrudnionych u Wnioskodawcy, na umowy świadczone na rzecz pracodawcy, jakim pozostawał kontrahent, z którym Wnioskodawcy współpracował. Podstawą prawną był art. 8 ust. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Wnioskodawca opłacał nienależnie składki zdrowotne z tytułu umów zlecenia, wobec czego nastąpi ich korekta odpowiednio za poszczególne miesiące do 0,00 zł i zwrot zleceniobiorcom, równolegle dotychczasowy pracodawca jest zobowiązany do naliczenia i zapłaty składek z tytułu ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych od tych pracowników. Wnioskodawca przewiduje On, iż zwrotu zleceniobiorcom nienależnie pobranych składek dokonana w terminie 30 dni od dnia sporządzenia korekt wobec ZUS. Powyższe wynika z sytuacji, w której Wnioskodawca opłacał nienależnie składki zdrowotne z tytułu umów zlecenia, podczas gdy z ustaleń kontroli ZUS wynika, iż ci sami zleceniobiorcy wykonywali czynności w ramach umowy o pracę na rzecz kontrahenta Wnioskodawcy, z którym Spółka ta współpracowała. Ustalenia kontroli ZUS dotyczyły przekwalifikowania do celów ubezpieczeniowych umów zlecenia osób zatrudnionych u Wnioskodawcy, na umowy świadczone na rzecz pracodawcy, jakim nadal pozostawał kontrahent, z którym Wnioskodawca współpracował. W tej sytuacji Wnioskodawca, po dokonaniu korekt wobec ZUS w wyniku których nastąpi nadpłata składek zdrowotnych – dokona ich zwrotu ówczesnym zleceniobiorcom.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że zaistniała sytuacja nie nakłada na Wnioskodawcę obowiązku dokonania korekty wystawionych za 2015-2017 r. informacji PIT-11 oraz PIT-4R. Informacje te służą do odwzorowania zaistniałego w trakcie roku podatkowego stanu faktycznego, a nie do ich kreowania. Zatem w niniejszej sytuacji wystawione informacje odzwierciedlają zaistniały w tamtym czasie stan faktyczny, a więc wysokość pobranych przez płatnika – Wnioskodawcę – zaliczek na podatek i składek na ubezpieczenie zdrowotne. Wobec tego brak jest podstaw prawnych do ich korygowania.

W konsekwencji Wnioskodawca nie dokonuje również dopłaty podatku. Obowiązek doliczenia do podatku zwróconych składek na ubezpieczenie zdrowotne ciąży na podatniku. Zgodnie bowiem z treścią art. 45 ust. 3a komentowanej ustawy jeżeli podatnik, obliczając podatek należny, dokonał odliczeń od dochodu, podstawy obliczenia podatku lub podatku, a następnie otrzymał zwrot odliczonych kwot (w całości lub w części), w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot, dolicza odpowiednio kwoty poprzednio odliczone.

Wnioskodawca, jako płatnik powinien poinformować jedynie zleceniobiorcę o zwróconych składkach na ubezpieczenie zdrowotne oraz o obowiązku doliczenia do podatku kwoty uprzednio odliczonych od podatku składek zdrowotnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.