Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.597.2020.2.KK
z 2 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2020 r. (data wpływu 26 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 września 2020 r. (data wpływu 17 września 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2020 r. do Pierwszego Urzędu Skarbowego wpłynął wniosek z dnia 14 maja 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości, który pismem z dnia 23 czerwca 2020 r., został przekazany przez Naczelnika …. Urzędu Skarbowego do załatwienia zgodnie z właściwością przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (data wpływu 26 czerwca 2020 r.).

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 4 września 2020 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.597.2020.1.KK, wezwano Wnioskodawczynię na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem poczty w dniu 4 września 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 8 września 2020 r.), zaś w dniu 17 września 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 14 września 2020 r. (data nadania 14 września 2020 r.).

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

J. J. i D. J. nabyli nieruchomość – działkę o powierzchni 334 m² w drodze zasiedzenia, zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 3 marca 1976 r., jako współwłasność małżeńską. J. J. zmarł w dniu 16 lutego 2001 r., co potwierdza postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 23 marca 2010 r. Udziały w spadku nabyli: D. J. (żona) oraz dzieci (S. W. J., D. E. J., Wnioskodawczyni) udział 1/4 części każde z nich. Przedmiotem spadku był udział 1/2 nieruchomości. D. E. J. (córka) zmarła w dniu 27 maja 2017 r. Aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 28 czerwca 2018 r. udziały w spadku nabyli: matka, S. W. J. i Wnioskodawczyni, po 1/3 udziału każde z nich. Przedmiotem spadku był udział 12/5 % w nieruchomości.

Matka zmarła w dniu 8 kwietnia 2018 r. Aktem notarialnym poświadczenia dziedziczenia z dnia 28 czerwca 2018 r., udziały w spadku nabyli: S. W. J. i Wnioskodawczyni po 1/2 udziału każde z nich. Przedmiotem spadku był udział 2/3 w nieruchomości.

W dniu 30 listopada 2018 r., przed notariuszem, Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi spadkobiercami dokonali działu spadku po wszystkich zmarłych, tj. ojcu, siostrze i matce, w ten sposób, że rzeczy ruchome podzielili zgodnie między sobą, natomiast nieruchomość Wnioskodawczyni nabyła na wyłączną własność w zamian za spłatę brata w kwocie 50 000 zł. Podstawą wypłacenia spłaty bratu z tytułu zbycia spadku była umowa o dział spadku z dnia 30 listopada 2018 r. Wartość praw majątkowych nabytych przez Wnioskodawczynię w dziale spadku nie zwiększyła się. Wartość rynkowa składników majątkowych nabytych w wyniku zniesienia współwłasności przez Wnioskodawczynię nie przekroczyła wartości rynkowej Jej udziału przed zniesieniem współwłasności. Powierzchnia nieruchomości wynosi 322 m² i jest ona zabudowana.

Sprzedaż ww. nieruchomości nie nastąpiła w ramach wykonywania działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni takiej działalności nie prowadzi. Powierzchnia działki uległa zniszczeniu w 2019 r. w wyniku decyzji Prezydenta Miasta z dnia 5 listopada 2019 r., oraz zawiadomienia z dnia 24 grudnia 2019 r. W wyniku tej operacji zmniejszyła się wartość nieruchomości i Wnioskodawczyni poniosła dodatkowe koszty.

W dniu 6 marca 2020 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży nieruchomości za kwotę 180 000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy odpłatne zbycie nieruchomości stanowi źródło przychodu i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym stawką 19%.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, zbycie zabudowanej nieruchomości nabytej w drodze dziedziczenia, nie stanowi przychodu, zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pięcioletni termin, o którym mową w art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ww. ustawy rozpoczął się dla ww. nieruchomości w 1976 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) dodano art. 10 ust. 5 i ust. 7, które stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Stosownie do treści art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości, lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Zgodnie z art. 10 ust. 7 ww. ustawy, nie stanowi nabycia lub odpłatnego zbycia, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Z treści wniosku wynika, że J. J. i D. J. (rodzice Wnioskodawczyni) nabyli w drodze zasiedzenia nieruchomość – działkę o powierzchni 334 m², zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego, jako współwłasność małżeńską.

Ojciec zmarł w dniu 16 lutego 2001 r., co potwierdza postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 23 marca 2010 r. Udziały w spadku nabyli: żona oraz dzieci, udział 1/4 części każde z nich. Przedmiotem spadku był udział 1/2 części nieruchomości.

Siostra Wnioskodawczyni zmarła w dniu 27 maja 2017 r. Aktem poświadczenia dziedziczenia z dnia 28 czerwca 2018 r. udziały w spadku nabyli: matka, brat i Wnioskodawczyni, po 1/3 udziału każde z nich. Przedmiotem spadku był udział 12,5 % w nieruchomości.

Matka zmarła w dniu 8 kwietnia 2018 r. Aktem notarialnym poświadczenia dziedziczenia z dnia 28 czerwca 2018 r., udziały w spadku nabyli: brat i Wnioskodawczyni, po 1/2 udziału każde z nich. Przedmiotem spadku był udział 2/3 w nieruchomości.

W dniu 30 listopada 2018 r., przed notariuszem, Wnioskodawczyni wraz z pozostałymi spadkobiercami dokonali działu spadku po wszystkich zmarłych, tj. ojcu, matce i siostrze, w ten sposób, że rzeczy ruchome podzielili zgodnie między sobą, natomiast nieruchomość Wnioskodawczyni nabyła na wyłączną własność w zamian za spłatę brata w kwocie 50 000 zł. Podstawą wypłacenia spłaty brata z tytułu zbycia spadku była umowa o dział spadku z dnia 30 listopada 2018 r. Wartość praw majątkowych nabytych przez Wnioskodawczynię w dziale spadku nie zwiększyła się. Wartość rynkowa składników majątkowych nabytych w wyniku zniesienia współwłasności przez Wnioskodawczynię nie przekroczyła wartości rynkowej Jej udziału przed zniesieniem współwłasności. Powierzchnia nieruchomości wynosi 322 m² i jest ona zabudowana. Powierzchnia działki uległa zmniejszeniu w 2019 r. w wyniku decyzji Prezydenta Miasta oraz zawiadomienia z dnia 24 grudnia 2019 r. W wyniku tej operacji zmniejszyła się wartość nieruchomości i Wnioskodawczyni poniosła dodatkowe koszty.

W dniu 6 marca 2020 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży nieruchomości za kwotę 180 000 zł. Sprzedaż ww. nieruchomości nie nastąpiła w ramach wykonywania działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni takiej działalności nie prowadzi.

Zatem, z powyższego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni nabyła udziały w nieruchomości w spadku po zmarłej matce i ojcu. Spadkodawcy ci nabyli nieruchomość w 1976 r., a więc należy uznać, że termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkujący powstanie źródła przychodu z odpłatnego zbycia przez Wnioskodawczynię w 2020 r. udziału w nieruchomości, w części dotyczącej udziału nabytego w spadku po rodzicach, upłynął w dniu 31 grudnia 1981 r., gdyż przy obliczaniu pięcioletniego okresu należy uwzględnić moment nabycia nieruchomości przez spadkodawców.

Ponadto, Wnioskodawczyni nabyła udział w nieruchomości po zmarłej siostrze. Spadkodawczyni ta nabyła udział w nieruchomości w 2001 r. w spadku po zmarłym ojcu, należy uznać, że termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkujący powstanie źródła przychodu z odpłatnego zbycia przez Wnioskodawczynię w 2020 r. udziału w nieruchomości, w części dotyczącej udziału nabytego w spadku, upłynął w dniu 31 grudnia 2006 r.

W celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie w wyniku działu spadku Wnioskodawczyni nabyła udział w nieruchomości i odpłatne zbycie przez Nią tego udziału podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy odnieść się do regulacji zawartych w art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.).

Stosownie do art. 922 ustawy Kodeks cywilny) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 i art. 925 ustawy Kodeks cywilny, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o nabyciu spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Zgodnie z art. 1037 § 1 i § 2 ww. ustawy, dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom, przechodzą na nich, ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Jeżeli zatem wartość nieruchomości lub prawa (udziałów w nieruchomości lub prawie) nabytych w wyniku działu spadku jest zgodna z udziałem posiadanym przed działem spadku – nie następuje nabycie, ponieważ w ten sposób nie ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad nieruchomością lub prawem, jak i stan jej majątku osobistego. Dział spadku, w wyniku którego udział w nieruchomości lub prawie nie zwiększył się, zmienia wyłącznie charakter własności. Jednakże nabycie nieruchomości lub prawa w drodze działu spadku (nawet jeżeli działu spadku dokonano bez spłat lub dopłat) w części przekraczającej udział spadkowy stanowi w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabycie nieruchomości lub prawa w tym udziale, który przekracza udział nabyty w spadku. Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad nieruchomością lub prawem. Bezsprzeczne jest, że udziały, jakie otrzymuje spadkobierca powyżej swojego udziału (jeżeli nabywa majątek w dziale spadku o wartości większej od swojego udziału w spadku) były własnością pozostałych spadkobierców. Spadkobierca nie miał do nich żadnych praw aż do momentu działu spadku.

Jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 30 września 2009 r., sygn. akt V CSK 63/09, dla dokonania działu spadku po kilku spadkobiercach konieczne jest dokonanie odrębnego działu po każdym ze spadkobierców. Jednocześnie zaznaczył, że wielostopniowy dział spadku wymaga dokonania działów po wszystkich spadkodawcach. Może to nastąpić w jednej umowie, bądź w kilku, jednak w chwili całkowitego podziału majątku spadkowego dział spadku powinien być dokonany po wszystkich spadkodawcach.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, Wnioskodawczyni wskazała, że wskutek dokonanego działu spadku nabyła całość przedmiotowej nieruchomości, z obowiązkiem spłaty na rzecz brata. W związku z tym, Wnioskodawczyni w 2018 r. w wyniku przeprowadzonego działu spadku nabyła udział w nieruchomości o wartości przekraczającej wartość Jej udziału w składnikach majątkowych wchodzących w skład spadku. Zatem, przychód jaki Wnioskodawczyni uzyskała ze sprzedaży udziału w nieruchomości przypadającej na udział przekraczający udział nabyty w drodze spadku, będzie podlegał opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie natomiast do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

W myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym. Natomiast na podstawie art. 45 ust. 1a pkt 3 ww. ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e (PIT-39).

Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje prawne, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni nabyła udział w nieruchomości, którego sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, odpłatnie w wyniku odpłatnego działu spadku od brata Wnioskodawcy. W związku z tym, aby stać się właścicielem udziału nabytego w dziale spadku Wnioskodawczyni musiała dokonać spłaty na rzecz brata tytułem wyrównania udziałów w spadku , w części związanej z nabyciem nieruchomości. W związku z tym, w rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6c ww. ustawy, ponieważ udział w nieruchomości został nabyty odpłatnie. W myśl tegoż uregulowania, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy. W omawianym przypadku, kosztem nabycia udziału w dziale spadku będzie uiszczona przez Wnioskodawczynię kwota spłaty na rzecz drugiego spadkobiercy (brata).

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, należy stwierdzić, że odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię nieruchomości w 2020 r., w części odpowiadającej udziałom nabytym w spadku po zmarłych: ojcu, matce i siostrze, nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w tym przepisie i tym samym nie będzie skutkowało obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Natomiast odpłatne zbycie ww. nieruchomości w 2020 r., w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w drodze działu spadku w 2018 r., dokonane przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, będzie stanowiło źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w związku z art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód uzyskany z tego źródła będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z postanowieniami art. 30e i nast. ww. ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe, gdyż stwierdziła Ona, że odpłatne zbycie nieruchomości w 2020 r. w całości nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Organ podatkowy nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do weryfikacji i oceny dokumentów załączonych do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem w sprawie oceny prawnej tego stanu.

Końcowo Organ zauważa, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla innych właścicieli nieruchomości uczestniczących w zniesieniu współwłasności.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.