2020.10.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.146.2020.2.MK
z 22 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 sierpnia 2020 r. (data wpływu 3 sierpnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z 16 września 2020 r. (data wpływu 16 września 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu ubytków wyrobów akcyzowych przemieszczanych w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu ubytków wyrobów akcyzowych przemieszczanych w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 16 września 2020 r. (data wpływu 16 września 2020 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 15 września 2020 r. znak: 0111-KDIB3-3.4013.146.2020.1.MK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka jest podatnikiem akcyzowym. Jako podatnik akcyzowy posiada, m.in. zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego.

Wyroby do składu podatkowego Spółki są przemieszczane w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy. Przemieszczenie wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy następuje przede wszystkim z krajów Unii Europejskiej (nabycie wewnątrzwspólnotowe).

Wniosek o interpretację dotyczy jednak również przemieszczenia wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia z krajowego składu podatkowego do składu podatkowego Spółki.

Dodajmy, że zapytanie dotyczy przemieszczeń wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy z wykorzystaniem systemu EMCS.

Życie gospodarcze jest bogate w mogące wystąpić przypadki. Zdarzają się zatem sytuacje, w których okazuje się przy odbiorze w składzie podatkowym, że ilość zadeklarowana w elektronicznym administracyjnym dokumencie przez podmiot wysyłający (skład podatkowy w UE lub w kraju) nie odpowiada tej faktycznie odebranej przez Wnioskodawcę ilości wyrobów akcyzowych.

W takiej sytuacji Wnioskodawca/Spółka wskazuje w raporcie odbioru do tej konkretnej przesyłki faktycznie odebraną ilość wyrobów akcyzowych. Powtórzmy, ilość rzeczywistą i inną zarazem od tej wynikającej z wystawionego przez podmiot wysyłający dokumentu e-AD dla tej przesyłki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest podatnikiem akcyzy od ilości wyrobów akcyzowych zadeklarowanych w dokumencie e-AD przez dostawcę, a faktycznie nieodebranych przez Spółkę, w konsekwencji nieujętych w raporcie odbioru przez Spółkę w związku z faktyczną ilością wyrobów akcyzowych odebranych w procedurze zawieszenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on podatnikiem akcyzowym od ilości wyrobów, które choć ujęte w elektronicznym administracyjnym dokumencie, nie zostały faktycznie do Spółki dostarczone. A co za tym idzie ilości te również nie zostały przez Wnioskodawcę wykazane w raporcie odbioru. Obowiązek rozliczenia tych brakujących ilości spoczywać będzie na podmiocie wysyłającym wyroby akcyzowe w procedurze zawieszenia do Wnioskodawcy.

W konsekwencji Spółka jako odbierający skład podatkowy nie może stać się po raz drugi podatnikiem o tej nadwyżki, która pomimo ujęcia w dokumencie e-AD ostatecznie nie została faktycznie przez nią odebrana, co skutkowało wystawieniem raportu odbioru na ilość wyrobów akcyzowych faktycznie odebranych.

Powyższe wynika z faktu, że podatek akcyzowy jest podatkiem konsumpcyjnym. Jako taki jest również podatkiem jednofazowym. Zasada ta jest fundamentem nie tylko krajowego systemu akcyzowego, ale również tego wspólnego dla całej Unii Europejskiej

Zatem, jeżeli pewne ilości, choć zadeklarowane przez wysyłającego w e-AD jako wysłane, nie dotarły ostatecznie do składu podatkowego odbiorcy, obowiązek wyjaśnienia tej sprawy i ewentualna zapłata podatku akcyzowego od tych brakujących wyrobów (zakładając, że ubytki te nie korzystałyby ze zwolnienia akcyzowego) nie będzie spoczywać na Wnioskodawcy, a tylko na podmiocie wysyłającym.

Ewentualna konieczność rozliczenia tych ilości wyrobów przez podmiot odbierający spowodowałaby, że podatek akcyzowy od tych brakujących wyrobów zostałby rozliczony po raz drugi.

Należy pamiętać, że zgodnie z przepisami krajowymi, jak i źródłowymi dla nich przepisami wspólnotowymi, obowiązek rozliczenia ubytków wyrobów akcyzowych, co do zasady, spoczywa na podmiocie wysyłającym.

Powtórzmy zatem, gdyby przyjąć, że Wnioskodawca miałby rozliczyć akcyzę od wyrobów akcyzowe, które do niego w ogóle nie dotarły, taki stan rzeczy, byłby niezgodny nie tylko z unijnym systemem akcyzowym, ale również z krajowymi regulacjami ustawy akcyzowej.

Tak jak zostało wyżej napisane podatek akcyzowy jest bowiem podatkiem jednofazowym.

Co do zasady źródłem powstania obowiązku podatkowego, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, są następujące czynności:

1. produkcja wyrobów akcyzowych;

2. wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego;

3. import wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem importu wyrobów akcyzowych wysłanych następnie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów;

4. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego;

4a. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, dokonywane do składu podatkowego w celu objęcia ich procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli wprowadzenie tych wyrobów do składu podatkowego nie nastąpiło;

5. wyprowadzenie ze składu podatkowego, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego ten skład podatkowy, z wyłączeniem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie oraz wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, przez podmiot posiadający tzw. zezwolenie wyprowadzenia;

6. wysłanie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy importowanych wyrobów akcyzowych z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów.

W związku z tym, jeżeli źródłem obowiązku podatkowego w akcyzie jest wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego, za niewprowadzone do tego składu podatkowego wyroby nie może podmiot odbierający odpowiadać. Więcej, taki obiorca stosownie do przepisów ustawy akcyzowej staje się jedynie podatnikiem od tych ilości wyrobów akcyzowych, które w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy faktycznie wprowadził do składu podatkowego.

Potwierdzeniem takiego stanu rzeczy jest również art. 41 ust. 5 ustawy akcyzowej. Zgodnie z przywołanym przepisem przy przemieszczaniu wyrobów akcyzowych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy nie powstaje zobowiązanie podatkowe i wygasa powstały w wyniku dokonania określonej czynności podlegającej opodatkowaniu obowiązek podatkowy ciążący na podatniku, z chwilą otrzymania przez niego:

raportu odbioru albo dokumentu zastępującego raport odbioru lub
raportu wywozu albo dokumentu zastępującego raport wywozu, lub
alternatywnego dowodu zakończenia procedury zawieszenia poboru akcyzy

-w części objętej potwierdzeniem.

Przepis ten stanowi, że wygasa obowiązek podatkowy w akcyzie wobec przemieszczonych od niego w procedurze zawieszenia poboru akcyzy wyrobów akcyzy jedynie w części objętej potwierdzeniem, m.in. w raporcie odbioru.

Innymi słowy, obowiązek podatkowy względem wysyłającego nie wygaśnie wobec tych wyrobów akcyzowych, które choć pierwotnie ujęte w dokumencie e-AD ostatecznie nie zostały ujęte w raporcie odbioru Wnioskodawcy.

W konsekwencji, jeżeli wobec wyrobów wysłanych w procedurze zawieszenia, które do odbiorcy jednak nie dotarły, co potwierdza raport odbioru, obowiązek podatkowy u wysyłającego nie wygasa, to biorąc pod uwagę jednofazowość akcyzy, nie może ten obowiązek podatkowy po raz drugi powstać w zakresie brakujących wyrobów u odbiorcy.

Należy zauważyć, że art. 41 ust. 5 ustawy akcyzowej, choć dotyczy przemieszczeń w kraju, odzwierciedla przepisy unijne określające system podatku akcyzowego.

Zgodnie z art. 10 ust. 4 dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG, jeżeli wyroby akcyzowe objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy nie dotarły do miejsca przeznaczenia, a w trakcie przemieszczania nie wykryto żadnej nieprawidłowości prowadzącej do dopuszczenia tych wyrobów do konsumpcji zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. a), uznaje się, że nieprawidłowość wystąpiła w państwie członkowskim wysyłki i w momencie rozpoczęcia przemieszczania, chyba że w ciągu czterech miesięcy od rozpoczęcia przemieszczania zgodnie z art. 20 ust. 1, właściwe organy państwa członkowskiego wysyłki otrzymają wystarczające dowody, że przemieszczanie dobiegło końca zgodnie z art. 20 ust. 2, lub potwierdzające miejsce wystąpienia nieprawidłowości.

Zatem co do zasady, zgodnie z prawem unijnym zawsze za niedostarczone ilości odpowiada podmiot wysyłający wyroby w procedurze zawieszenia poboru akcyzy z innego kraju unijnego. Wnioskujące o interpretację przy zasadzie jednofazowości akcyzy ponownie za te brakujące wyroby opodatkowany być nie może.

Na potrzeby zapytania można pominąć przypadki powstania ewentualnych nieprawidłowości, ponieważ wniosek o wydanie interpretacji dotyczy jednoznacznego przypadku. Sytuacji, w której nie wszystkie zadeklarowane w e-AD wyroby akcyzowe ostatecznie docierają do odbiorcy tych wyrobów. W konsekwencji odbierający podmiot prowadzący skład podatkowy nie wykazuje tych wyrobów, a tylko te faktycznie odebrane w raporcie odbioru.

Potwierdzeniem takiego podejścia do problemu jest również wyrok Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-64/15 z dnia 28 stycznia 2016 r., w którym Trybunał wskazał, że wobec wysyłającego procedura zawieszenia kończy się dopiero, kiedy towary u odbiorcy zostaną w pełni rozładowane i na tej podstawie zostanie wystawiony raport odbioru.

Reasumując, Wnioskodawca jako podmiot odbierający wyroby akcyzowe jest zdania, że jest podatnikiem akcyzowym tylko od tych ilości wyrobów akcyzowych, które faktycznie odebrał, a następnie ujął w raporcie odbioru. Równocześnie Wnioskujący nie jest podatnikiem akcyzowym od tej nadwyżki wyrobów, która choć wynikają z e-AD, to jednak faktycznie nie zostały odebrane przez Wnioskodawcę, a co za tym idzie nie zostały ujęte w raporcie odbioru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 722 ze zm.) zwanej dalej "ustawą" lub "ustawą o podatku akcyzowym" – ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1, 2, 3, 4, 9, 10, 11, 12, 15, 15a, 20, 26 lit. a, 27, 28, 31 lit. a i b, 32 lit. a ustawy, użyte w ustawie określenia oznaczają:

-wyroby akcyzowe - wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy;

-terytorium kraju - terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

-terytorium państwa członkowskiego - terytorium państwa, do którego zgodnie z art. 52 Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 349 i 355 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej mają zastosowanie te Traktaty, z wyłączeniem terytorium kraju oraz z włączeniami wymienionymi w lit. a i b;

-terytorium Unii Europejskiej - terytorium kraju oraz terytoria państw członkowskich;

-nabycie wewnątrzwspólnotowe - przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju;

-skład podatkowy - miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane - z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego;

-podmiot prowadzący skład podatkowy - podmiot, któremu wydano zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego;

-procedura zawieszenia poboru akcyzy - procedurę stosowaną podczas produkcji, magazynowania, przeładowywania i przemieszczania wyrobów akcyzowych, w trakcie której, gdy są spełnione warunki określone w przepisach niniejszej ustawy i aktów wykonawczych wydanych na jej podstawie, z obowiązku podatkowego nie powstaje zobowiązanie podatkowe;

-e-AD - elektroniczny administracyjny dokument, na podstawie którego przemieszcza się wyroby akcyzowe z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy;

-dokument zastępujący e-AD - dokument, na podstawie którego przemieszcza się wyroby akcyzowe z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, gdy System jest niedostępny, zawierający takie same dane jak e-AD;

-ubytki wyrobów akcyzowych - wszelkie straty:

wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji wyrobów energetycznych, piwa, wina, napojów fermentowanych, wyrobów pośrednich lub wyrobów tytoniowych,
objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na przeznaczenie:
- napojów alkoholowych,
- wyrobów energetycznych, z wyjątkiem wyrobów węglowych, przemieszczanych, a w przypadku podmiotu pośredniczącego, również magazynowanych,
wyrobów węglowych powstałe w trakcie ich przemieszczania na terytorium kraju w związku z wykonaniem czynności stanowiącej przedmiot opodatkowania akcyzą,
wyrobów akcyzowych niewymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, powstałe podczas stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji,
wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, powstałe podczas:
- stosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, z wyłączeniem strat powstałych podczas produkcji,
- przemieszczania poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, na podstawie

e-DD albo dokumentu zastępującego e-DD;

-System - krajowy system teleinformatyczny służący do obsługi przemieszczania wyrobów akcyzowych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, w szczególności do przesyłania e-AD, raportu odbioru i raportu wywozu, unieważnienia e-AD, zmiany miejsca przeznaczenia oraz zawiadomienia o zmianie miejsca przeznaczenia, o których mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 684/2009 z dnia 24 lipca 2009 r. w sprawie wykonania dyrektywy Rady 2008/118/WE w odniesieniu do skomputeryzowanych procedur przemieszczania wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy (Dz. Urz. UE L 197 z 29.07.2009, str. 24, z późn. zm.),

-raport odbioru - raport składany za pośrednictwem Systemu, stanowiący dowód, że zostało zakończone przemieszczanie wyrobów akcyzowych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy albo przemieszczanie poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie lub wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie;

-dokument zastępujący raport odbioru - dokument zawierający takie same dane jak raport odbioru, stanowiący dowód, że zostało zakończone przemieszczanie wyrobów akcyzowych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy albo przemieszczanie poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie lub wyrobów akcyzowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, stosowany, gdy System jest niedostępny;

-podmiot wysyłający - podmiot prowadzący skład podatkowy lub zarejestrowanego wysyłającego, którzy wysyłają wyroby akcyzowe z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy;

-podmiot wysyłający:

podmiot prowadzący skład podatkowy lub zarejestrowanego wysyłającego, którzy wysyłają wyroby akcyzowe z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy,
podmiot prowadzący skład podatkowy lub podmiot pośredniczący, którzy wysyłają wyroby akcyzowe przemieszczane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy z użyciem Systemu, przy czym za podmiot wysyłający uznaje się podmiot prowadzący skład podatkowy lub podmiot pośredniczący również w przypadku, gdy wyroby takie są zwracane do składu podatkowego lub podmiotu pośredniczącego przez podmiot zużywający albo przemieszczane do składu podatkowego przez zużywający podmiot gospodarczy,

-podmiot odbierający - podmiot prowadzący skład podatkowy, zarejestrowanego odbiorcę, nabywcę na terytorium państwa członkowskiego będącego podmiotem upoważnionym przez właściwe władze podatkowe tego państwa członkowskiego Unii Europejskiej do otrzymywania wyrobów akcyzowych w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy lub podmiot objęty zwolnieniem od akcyzy wynikającym z art. 31 ust. 1, do których są wysyłane wyroby akcyzowe z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy.

W załączniku nr 2 do ustawy zawarto wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o których mowa w Dyrektywie Rady 92/12/EWG.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. produkcja wyrobów akcyzowych;

2. wprowadzenie wyrobów akcyzowych do składu podatkowego;

4. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego;

6. wysłanie z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy importowanych wyrobów akcyzowych z miejsca importu przez zarejestrowanego wysyłającego niebędącego importerem tych wyrobów.

Przedmiotem opodatkowania akcyzą w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy jest również:

użycie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie albo określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich użycie:
1. było niezgodne z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy lub
2. nastąpiło bez zachowania warunków uprawniających do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy;
dostarczenie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, jeżeli odbyło się ono bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania zwolnienia od akcyzy;
sprzedaż wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, objętych określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich sprzedaż odbyła się bez zachowania warunków uprawniających do zastosowania tej stawki akcyzy;
nabycie lub posiadanie wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od tych wyrobów nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.

Przedmiotem opodatkowania akcyzą są również ubytki wyrobów akcyzowych lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20. Wyrób uważa się za całkowicie zniszczony, gdy nie może już zostać wykorzystany jako wyrób akcyzowy – art. 8 ust. 3 ustawy.

Jeżeli w stosunku do wyrobu akcyzowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności, o których mowa w ust. 1, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została, po zakończeniu procedury zawieszenia poboru akcyzy, określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej – art. 8 ust. 6 ustawy.

Obowiązek podatkowy powstaje z dniem wykonania czynności lub zaistnienia stanu faktycznego podlegających opodatkowaniu akcyzą, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej – art. 10 ust. 1 ustawy.

Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot u którego powstają ubytki wyrobów akcyzowych lub doszło do całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20, również gdy nie jest właścicielem tych wyrobów akcyzowych – art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Zgodnie z art. 40 ustawy:

1. Procedura zawieszenia poboru akcyzy ma zastosowanie, jeżeli:

1. wyroby akcyzowe są:

w składzie podatkowym, w tym również w wyniku zwrotu przez podmiot pośredniczący albo podmiot zużywający,
przemieszczane między składami podatkowymi na terytorium kraju,
przemieszczane, w celu dokonania eksportu, ze składu podatkowego na terytorium kraju do urzędu celno-skarbowego na terytorium kraju, który nadzoruje faktyczne wyprowadzenie tych wyrobów poza terytorium Unii Europejskiej,
przemieszczane ze składu podatkowego na terytorium kraju do podmiotów objętych zwolnieniem od akcyzy wynikającym z art. 31 ust. 1;

1a. wyroby akcyzowe określone w załączniku nr 2 do ustawy, opodatkowane zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, są w składzie podatkowym, w tym również w wyniku zwrotu lub dostarczenia przez zużywający podmiot gospodarczy, który posiadał te wyroby i nie zużył ich do celów uprawniających do zastosowania zerowej stawki akcyzy;

2. wyroby akcyzowe importowane i dopuszczone do obrotu są przemieszczane przez zarejestrowanego wysyłającego z miejsca importu na terytorium kraju do:

składu podatkowego na terytorium kraju,
urzędu celno-skarbowego na terytorium kraju, który nadzoruje faktyczne wyprowadzenie tych wyrobów poza terytorium Unii Europejskiej,
podmiotów objętych zwolnieniem od akcyzy wynikającym z art. 31 ust. 1;

3. (uchylony).

2. Procedura zawieszenia poboru akcyzy ma również zastosowanie, jeżeli wyroby akcyzowe są przemieszczane:

1. ze składu podatkowego na terytorium kraju do składu podatkowego na terytorium państwa członkowskiego;

2. ze składu podatkowego na terytorium państwa członkowskiego do składu podatkowego na terytorium kraju;

3. w celu dokonania eksportu, ze składu podatkowego na terytorium kraju przez terytorium państw członkowskich do organu celnego, który nadzoruje faktyczne wyprowadzenie tych wyrobów poza terytorium Unii Europejskiej;

4. ze składu podatkowego na terytorium państwa członkowskiego do urzędu celno-skarbowego na terytorium kraju, który nadzoruje faktyczne wyprowadzenie tych wyrobów poza terytorium Unii Europejskiej;

5. ze składu podatkowego na terytorium państwa członkowskiego przez terytorium kraju do organu celnego na terytorium innego państwa członkowskiego, który nadzoruje faktyczne wyprowadzenie tych wyrobów poza terytorium Unii Europejskiej;

6. ze składu podatkowego na terytorium kraju do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego będącego podmiotem upoważnionym przez właściwe władze podatkowe tego państwa członkowskiego Unii Europejskiej do otrzymywania wyrobów akcyzowych w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy lub do podmiotów objętych zwolnieniem od akcyzy wynikającym z art. 31 ust. 1;

7. ze składu podatkowego na terytorium państwa członkowskiego do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca ich odbioru przez zarejestrowanego odbiorcę na terytorium kraju lub do podmiotów objętych zwolnieniem od akcyzy wynikającym z art. 31 ust. 1;

8. przez terytorium kraju między składami podatkowymi na terytorium państw członkowskich;

9. przez terytorium kraju ze składu podatkowego na terytorium państwa członkowskiego do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego będącego podmiotem upoważnionym przez właściwe władze podatkowe tego państwa członkowskiego Unii Europejskiej do otrzymywania wyrobów akcyzowych w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy lub do podmiotów objętych zwolnieniem od akcyzy wynikającym z art. 31 ust. 1;

10. w przypadku importu i dopuszczenia do obrotu, z miejsca importu na terytorium kraju, przez zarejestrowanego wysyłającego do:

składu podatkowego na terytorium państwa członkowskiego,
nabywcy na terytorium państwa członkowskiego będącego podmiotem upoważnionym przez właściwe władze podatkowe tego państwa członkowskiego Unii Europejskiej do otrzymywania wyrobów akcyzowych w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy,
podmiotów objętych zwolnieniem od akcyzy wynikającym z art. 31 ust. 1,
organu celnego na terytorium państwa członkowskiego, który nadzoruje faktyczne wyprowadzenie tych wyrobów poza terytorium Unii Europejskiej;

11. w przypadku importu i dopuszczenia do obrotu, z miejsca importu na terytorium państwa członkowskiego, przez zarejestrowanego wysyłającego do:

składu podatkowego na terytorium kraju,
określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru tych wyrobów przez zarejestrowanego odbiorcę,
podmiotów objętych zwolnieniem od akcyzy wynikającym z art. 31 ust. 1,
urzędu celno-skarbowego na terytorium kraju, który nadzoruje faktyczne wyprowadzenie tych wyrobów poza terytorium Unii Europejskiej,
organu celnego na terytorium państwa członkowskiego, który nadzoruje faktyczne wyprowadzenie tych wyrobów poza terytorium Unii Europejskiej, przez terytorium kraju.

2a. Procedura zawieszenia poboru akcyzy ma również zastosowanie, jeżeli w ramach przemieszczania wyrobów akcyzowych, o którym mowa w ust. 2, wyroby te są przemieszczane przez terytorium państwa trzeciego.

3. (uchylony).

4.(uchylony).

5. Procedurę zawieszenia poboru akcyzy stosuje się do wyrobów akcyzowych określonych w załączniku nr 2 do ustawy, w tym opodatkowanych zerową stawką akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, z zastrzeżeniem art. 47 ust. 1. W przypadku wyrobów akcyzowych oznaczonych kodami CN 2710 12 21, 2710 12 25 oraz 2710 19 29 procedurę zawieszenia poboru akcyzy stosuje się, jeżeli wyroby te są przemieszczane luzem.

6. Procedurę zawieszenia poboru akcyzy stosuje się na terytorium kraju również do wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa, z zastrzeżeniem art. 47 ust. 1 pkt 1 i 5.

7. Procedury zawieszenia poboru akcyzy nie stosuje się do energii elektrycznej, wyrobów gazowych, wyrobów węglowych oraz suszu tytoniowego.

8. Procedury zawieszenia poboru akcyzy nie stosuje się w przypadku przemieszczania wyrobów akcyzowych dla sił zbrojnych wymienionych w art. 31 ust. 1 pkt 4, jeżeli do tego przemieszczania znajdzie zastosowanie procedura bezpośrednio oparta na Traktacie Północnoatlantyckim, chyba że inne postanowienia wynikają z porozumienia zawartego z państwem członkowskim Unii Europejskiej.

Jeżeli procedura zawieszenia poboru akcyzy jest związana z przemieszczaniem wyrobów akcyzowych, warunkiem jej zastosowania jest:

zastosowanie e-AD albo dokumentu zastępującego e-AD;
złożenie we właściwym urzędzie skarbowym zabezpieczenia akcyzowego (art. 41 ust. 1 ustawy).

Przy przemieszczaniu wyrobów akcyzowych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy nie powstaje zobowiązanie podatkowe i wygasa powstały w wyniku dokonania określonej czynności podlegającej opodatkowaniu obowiązek podatkowy ciążący na podatniku, z chwilą otrzymania przez niego:

raportu odbioru albo dokumentu zastępującego raport odbioru lub
raportu wywozu albo dokumentu zastępującego raport wywozu, lub
alternatywnego dowodu zakończenia procedury zawieszenia poboru akcyzy

-w części objętej potwierdzeniem (art. 41 ust. 5 ustawy).

W przypadku zastosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zakończenia tej procedury, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej – art. 45 ust. 1 ustawy.

W przypadku zastosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, do obliczenia wysokości zobowiązania podatkowego stosuje się stawkę akcyzy obowiązującą w dniu zakończenia procedury zawieszenia poboru akcyzy – art. 45 ust. 2 ustawy.

Wskazać w tym miejscu należy, że krajowe przepisy dotyczące procedury zawieszenia poboru akcyzy stanowią implementację przepisów Dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG (Dz.U.UE.L.2009.9.12), zwanej dalej ”dyrektywą”.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 dyrektywy podatek akcyzowy staje się wymagalny w momencie dopuszczenia do konsumpcji w państwie członkowskim dopuszczenia do konsumpcji.

Na użytek niniejszej dyrektywy "dopuszczenie do konsumpcji" oznacza opuszczenie procedury zawieszenia poboru akcyzy w odniesieniu do wyrobów akcyzowych, w tym opuszczenie niezgodne z przepisami – art. 7 ust. 2 lit. a dyrektywy.

W myśl art. 7 ust. 3 dyrektywy momentem dopuszczenia do konsumpcji jest:

w sytuacjach, o których mowa w art. 17 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) - moment odbioru wyrobów akcyzowych przez zarejestrowanego odbiorcę;
w sytuacjach, o których mowa w art. 17 ust. 1 lit. a) ppkt (iv) - moment odbioru wyrobów akcyzowych przez odbiorcę;
w sytuacjach, o których mowa w art. 17 ust. 2 - moment odbioru wyrobów akcyzowych w miejscu dostawy bezpośredniej.

Stosownie z art. 7 ust. 4 dyrektywy za dopuszczenie do konsumpcji nie uważa się całkowitego zniszczenia ani nieodwracalnej utraty wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli zniszczenie lub utrata wynikają z właściwości tych wyrobów, nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej lub wynikają z zezwolenia udzielonego przez właściwe organy państwa członkowskiego.

Na użytek niniejszej dyrektywy wyroby uważa się za całkowicie zniszczone lub nieodwracalnie utracone, gdy nie mogą już zostać wykorzystane jako wyroby akcyzowe.

Całkowite zniszczenie lub nieodwracalną utratę danych wyrobów akcyzowych wykazuje się właściwym organom państwa członkowskiego, w którym doszło do całkowitego zniszczenia lub nieodwracalnej utraty tych wyrobów, lub - jeżeli nie można określić miejsca, w którym doszło do utraty - państwa członkowskiego, w którym je wykryto, w sposób wymagany przez te organy.

Każde państwo członkowskie ustanawia własne zasady i warunki ustalania strat, o których mowa w ust. 4 - art. 7 ust. 5 dyrektywy.

Stosuje się warunki wymagalności i stawki podatku akcyzowego obowiązujące w państwie członkowskim, w którym ma miejsce dopuszczenie do konsumpcji, w dniu, w którym podatek akcyzowy staje się wymagalny.

Podatek akcyzowy jest nakładany i pobierany oraz w stosownych przypadkach zwracany lub umarzany zgodnie z procedurą ustanowioną przez każde państwo członkowskie. Państwa członkowskie stosują te same procedury do wyrobów krajowych oraz do wyrobów pochodzących z innych państw członkowskich – art. 9 dyrektywy.

Zgodnie z art. 10 dyrektywy:

Jeżeli w trakcie przemieszczania wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy wystąpiła nieprawidłowość prowadząca do ich dopuszczenia do konsumpcji zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. a), dopuszczenie do konsumpcji następuje w państwie członkowskim, w którym wystąpiła nieprawidłowość.
Jeżeli w trakcie przemieszczania wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy wykryto nieprawidłowość prowadzącą do ich dopuszczenia do konsumpcji zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. a), i jeśli ustalenie miejsca wystąpienia nieprawidłowości jest niemożliwe, uznaje się, że wystąpiła ona w państwie członkowskim, w którym została wykryta, i w momencie jej wykrycia.
W sytuacjach, o których mowa w ust. 1 i 2, właściwe organy państwa członkowskiego, w którym wyroby dopuszczono lub uznaje się, że dopuszczono do konsumpcji, informują właściwe organy państwa członkowskiego wysyłki.
Jeżeli wyroby akcyzowe objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy nie dotarły do miejsca przeznaczenia, a w trakcie przemieszczania nie wykryto żadnej nieprawidłowości prowadzącej do dopuszczenia tych wyrobów do konsumpcji zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. a), uznaje się, że nieprawidłowość wystąpiła w państwie członkowskim wysyłki i w momencie rozpoczęcia przemieszczania, chyba że w ciągu czterech miesięcy od rozpoczęcia przemieszczania zgodnie z art. 20 ust. 1, właściwe organy państwa członkowskiego wysyłki otrzymają wystarczające dowody, że przemieszczanie dobiegło końca zgodnie z art. 20 ust. 2, lub potwierdzające miejsce wystąpienia nieprawidłowości.

Jeśli jednak - w sytuacjach, o których mowa w ust. 2 i 4 - przed upływem okresu trzech lat od daty rozpoczęcia przemieszczania zgodnie z art. 20 ust. 1 zostanie ustalone, w którym państwie członkowskim nieprawidłowość rzeczywiście wystąpiła, zastosowanie mają przepisy ust. 1.

Przemieszczanie wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy kończy się, w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 lit. a) ppkt (i), (ii) i (iv) oraz w art. 17 ust. 1 lit. b), w momencie gdy odbiorca przyjął dostawę wyrobów akcyzowych, a w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 lit. a) ppkt (iii), w momencie gdy wyroby opuściły terytorium Wspólnoty – art. 20 ust. 2 dyrektywy.

Mając powyższe przepisy na uwadze w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że okoliczności sprawy przedstawionej przez Wnioskodawcę odnoszą się do powstania ubytków w dwóch sytuacjach: powstania ubytków przy przemieszczaniu w procedurze zawieszenia poboru akcyzy wyrobów akcyzowych między składami podatkowymi na terytorium kraju oraz powstania ubytków przy przemieszczaniu wyrobów akcyzowych w tej procedurze pomiędzy składem podatkowym znajdującym się na terytorium państwa członkowskiego a składem podatkowym na terytorium kraju.

Na tle powyższego przedmiotem wątpliwości Spółki jest stwierdzenie, czy Wnioskodawca jest podatnikiem akcyzy od ilości wyrobów akcyzowych zadeklarowanych w dokumencie e-AD przez dostawcę, a faktycznie nieodebranych przez Spółkę.

Na wstępie należy wskazać, że konsekwencją stosowania cytowanego wyżej art. 10 ust. 2 dyrektywy, jest uznanie, że właściwą administracją do zbadania sprawy i rozliczenia powstałych ubytków podczas przemieszczania wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy pomiędzy państwami członkowskimi UE, jest administracja państwa odbiorcy wyrobów, a zastosowanie znajdą przepisy dotyczące norm ubytków obowiązujące w kraju odbioru. Podatnikiem zaś jest podmiot z państwa członkowskiego wysyłki wyrobów akcyzowych, w stosunku do którego postępowanie prowadzi administracja państwa członkowskiego odbioru wyrobów akcyzowych.

Wskazać także należy, że z treści art. 20 ust. 2 dyrektywy wynika, iż przemieszczanie wyrobów akcyzowych w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy kończy się, gdy odbiorca jest w stanie poznać dokładną ilość faktycznie odebranych wyrobów. Tym samym ubytki stwierdzone przez odbiorcę przed przesłaniem raportu odbioru są ubytkami (nieprawidłowościami) stwierdzonymi w trakcie przemieszczania. W związku z tym do ustalenia powstania nieprawidłowości (stwierdzenia ubytków przemieszczanych wyrobów) powinno dojść przed zakończeniem przemieszczania (przed przesłaniem raportu odbioru odbiorca musi ustalić ilość odebranych wyrobów).

Dyrektywa 2008/118/WE została zaimplementowana do krajowego prawodawstwa i stosownie do art. 42 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, w przypadku gdy w stosunku do przemieszczanych przez terytorium Unii Europejskiej wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy:

zostaną naruszone na terytorium kraju warunki tej procedury, co spowoduje jej zakończenie, lub
nie można ustalić miejsca naruszenia warunków procedury zawieszenia poboru akcyzy, a ich naruszenie zostanie stwierdzone na terytorium kraju

-właściwy naczelnik urzędu skarbowego pobiera akcyzę obliczaną z zastosowaniem stawek akcyzy obowiązujących w dniu, w którym doszło do tego naruszenia, a jeżeli tego dnia nie można ustalić - obowiązujących w dniu, w którym stwierdzono to naruszenie.

Zgodnie z powyższym ubytki wyrobów akcyzowych mogą powstać w wyniku naruszenia procedury zawieszenia poboru akcyzy na terytorium kraju (art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy) jak i w wyniku naruszenia procedury zawieszenia pobory akcyzy gdy nie można ustalić miejsca naruszenia warunków tej procedury w trakcie przemieszczania wyrobów akcyzowych przez terytorium Unii Europejskiej, tj. przez terytoria państw członkowskich oraz przez terytorium kraju (art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy), a stwierdzenie naruszenia tej procedury (powstanie ubytków) nastąpiło na terytorium kraju u odbiorcy przed zakończeniem przemieszczania (przed przesłaniem raportu odbioru do podmiotu wysyłającego).

Zatem, w ocenie Organu w przypadku stwierdzenia ubytków wyrobów akcyzowych przez podmiot odbierający wyroby na terytorium kraju (u odbiorcy przed zakończeniem przemieszczania) lub w innym miejscu na terytorium kraju, od ilości stwierdzonych ubytków wyrobów akcyzowych powstanie zobowiązanie podatkowe w akcyzie (zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy) u podmiotu wysyłającego z innego państwa członkowskiego, który udzielił gwarancji na przemieszczanie wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy.

Analogiczna sytuacja nastąpi w przypadku przemieszczania wyrobów akcyzowych w ramach procedury zawieszania poboru akcyzy na terytorium kraju, tj. od ilości stwierdzonych ubytków wyrobów akcyzowych powstanie zobowiązanie podatkowe w akcyzie podmiotu wysyłającego na terytorium kraju, który udzielił gwarancji na przemieszczanie wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że co do zasady odpowiedzialność za wyroby akcyzowe przemieszczane w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy jest przypisana podmiotowi prowadzącemu skład podatkowy z którego nastąpi wyprowadzenie wyrobów akcyzowych z zastosowaniem tej procedury. Albowiem to ten podmiot jest zobowiązany m.in. do sporządzenia e-AD i złożenia stosowego zabezpieczenia, gwarantującego pokrycie m.in. ewentualnego zobowiązania podatkowego względem tych wyrobów.

Z kolei podmiot odbierający (podmiot prowadzący skład podatkowy do którego są przemieszczane wyroby w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy i który je odbierze) jest obowiązany sporządzić raport odbioru, z którego będzie wynikać rzeczywista ilość wyrobów akcyzowych, które odebrał i zaewidencjonował w swoim składzie podatkowym do którego wprowadzono wyroby z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy.

Organ podziela zatem stanowisko Wnioskodawcy względem przedstawionego pytania, zgodnie z którym w sytuacji objętej wnioskiem (pomijając przypadki powstania ewentualnych nieprawidłowości), Wnioskodawca nie będzie podatnikiem od ubytków wyrobów akcyzowych powstałych w trakcie przemieszczania wyrobów do składu podatkowego Wnioskodawcy z zastosowaniem procedury zawieszenia pobory akcyzy, zarówno w przypadku przemieszczenia wyrobów pomiędzy składami podatkowymi na terytorium kraju jak i w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego.

Stanowisko Wnioskodawcy względem przedstawionego we wniosku pytania jest tym samym prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ zastrzega, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o przedstawiony we wniosku opis sprawy. Nadto interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie przedstawionego we wniosku pytania Zainteresowanego.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin