Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.665.2020.1.KK
z 21 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2020 r. (data wpływu 4 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• opodatkowania przychodu ze sprzedaży zabudowanej nieruchomości nabytej w drodze darowizny – jest prawidłowe,

• opodatkowania przychodu ze sprzedaży zabudowanej nieruchomości nabytej w drodze zamiany – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 21 października 2009 r. Wnioskodawczyni nabyła na podstawie umowy darowizny objętej aktem notarialnym nieruchomość składającą się z działek Nr 9/7 (…) i Nr 9/8 (…). Łączna powierzchnia nieruchomości wynosi 1 ha 1744 m².

Wnioskodawczyni dokonała podziału działki Nr 9/7 o powierzchni 0,3544 ha na cztery mniejsze działki: Nr 9/14 (…), Nr 9/15 (…), Nr 9/16(…), Nr 9/17.

W dniu 21 marca 2008 r. Państwo W. Z. N., na podstawie umowy darowizny objętej aktem notarialnym, nabyli nieruchomość składającą się m.in. z działek oznaczonych numerami geodezyjnymi: 9/12 (…) i 9/13(…).

W dniu 10 września 2018 r. Wnioskodawczyni dokonała zamiany działek z Państwem W. Z. N. na podstawie aktu notarialnego, w ten sposób, że: W. Z. N. przenieśli na rzecz Wnioskodawczyni własność działek oznaczonych numerami geodezyjnymi: 9/12 i 9/13 (łączna powierzchnia 0,0865 ha), a w zamian za to Wnioskodawczyni przeniosła na rzecz W. Z. N. własność działki oznaczonej numerem geodezyjnym Nr 9/15 (powierzchnia 0,0851 ha). Wszystkie wskazane działki były niezabudowane.

Wnioskodawczyni wybudowała jednorodzinny budynek mieszkalny znajdujący się na dwóch działkach: Nr 9/12 i Nr 9/16 na podstawie zgody na budowę wydanej decyzją Starosty. Budynek usytuowany jest w ten sposób, że w większej części znajduje się na działce Nr 9/16 (nabytej w 2008 r.), a w mniejszej znajduje się na działce Nr 9/12 (nabytej w 2018 r. po zamianie działki nabytej w 2008 r.). Wnioskodawczyni zamierza w 2020 r. zbyć ww. działki zabudowane domem jednorodzinnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z tym, że wybudowany budynek znajduje się na dwóch działkach: Nr 9/12, którą Wnioskodawczyni nabyła dnia 10 września 2018 r. oraz Nr 9/16, którą nabyła 21 października 2009 r., dla Wnioskodawczyni powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży ww. działek zabudowanych domem?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Według art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów
4. innych rzeczy

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wskazany przepis podkreśla, że forma prawna i moment nabycia nieruchomości ma decydujące znaczenie w zakresie opodatkowania. W wyżej przytoczonym przepisie mowa o „nabyciu lub wybudowaniu” nieruchomości. W związku z tym, że Wnioskodawczyni rozważa sprzedaż gruntu wraz z budynkiem mieszkalnym, który się na nim znajduje, pięcioletni termin jest liczony od momentu nabycia przez Nią działek, a nie wybudowania na nich budynku. Budynek mieszkalny, którego sprzedanie Wnioskodawczyni rozważa znajduje się na 2 działkach nabytych w różnych terminach. Działka Nr 9/16 została przez Nią nabyta w dniu 21 października 2009 r. Działka Nr 9/12 została nabyta przez Wnioskodawczynię w dniu 10 września 2018 r. Jednakże działka nabyta w 2018 r. pochodzi z umowy zamiany na działkę, którą Wnioskodawczyni nabyła w 2008 r. Stąd termin 5 letni do zwolnienia należy liczyć od 2008 r.

Ponadto, budynek położony jest w większej części na działce nabytej wcześniej. Zgodnie z art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki trwale z gruntem związane. Zatem, budynek mieszkalny wybudowany na podstawie decyzji Starosty stanowi część składową gruntu Nr 9/16. Zgodnie z art. 47 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Dlatego właśnie wskazany budynek mieszkalny traktowany będzie jako część składowa działki Nr 9/16 i musi być zbyty razem z nią. W związku z tym, sprzedaż wskazanej nieruchomości z wybudowanym na niej budynkiem mieszkalnym traktowana będzie jako zbycie nieruchomości po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Oznacza to, że wskazane zwolnienie od podatku obejmie Wnioskodawczynię.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• opodatkowania przychodu ze sprzedaży zabudowanej nieruchomości nabytej w drodze darowizny – jest prawidłowe,

• opodatkowania przychodu ze sprzedaży zabudowanej nieruchomości nabytej w drodze zamiany – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)–c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 21 października 2009 r. Wnioskodawczyni nabyła na podstawie umowy darowizny objętej aktem notarialnym nieruchomość składającą się z działek Nr 9/7 i Nr 9/8. Łączna powierzchnia nieruchomości wynosi 1 ha 1744 m².

Wnioskodawczyni dokonała podziału działki Nr 9/7 o powierzchni 0,3544 ha na cztery mniejsze działki: Nr 9/14, Nr 9/15, Nr 9/16, Nr 9/17.

W dniu 21 marca 2008 r. Państwo W. Z. N., na podstawie umowy darowizny objętej aktem notarialnym, nabyli nieruchomość składającą się m.in. z działek oznaczonych numerami geodezyjnymi: 9/12 i 9/13.

W dniu 10 września 2018 r. Wnioskodawczyni dokonała zamiany działek z Państwem W. Z. N. na podstawie aktu notarialnego, w ten sposób, że: W. Z. N. przenieśli na rzecz Wnioskodawczyni własność działek oznaczonych numerami geodezyjnymi: 9/12 i 9/13 (łączna powierzchnia 0,0865 ha), a w zamian za to Wnioskodawczyni przeniosła na rzecz W. Z. N. własność działki oznaczonej numerem geodezyjnym 9/15 (powierzchnia 0,0851 ha). Wszystkie wskazane działki były niezabudowane.

Wnioskodawczyni wybudowała jednorodzinny budynek mieszkalny znajdujący się na dwóch działkach: Nr 9/12 i Nr 9/16, na podstawie zgody na budowę wydanej decyzją Starosty. Budynek usytuowany jest w ten sposób, że w większej części znajduje się na działce Nr 9/16 (nabytej w 2008 r.), a w mniejszej znajduje się na działce Nr 9/12 (nabytej w 2018 r. po zamianie działki nabytej w 2008 r.). Wnioskodawczyni zamierza w 2020 r. zbyć ww. działki zabudowane domem jednorodzinnym.

Wyjaśnić należy, że ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jakkolwiek posługuje się pojęciem nieruchomości, to tego pojęcia nie definiuje. Zatem, w tym zakresie należy odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Podkreślić należy, że istnieje zasadnicza różnica, gdy chodzi o regulację dotyczącą nieruchomości gruntowych z jednej strony i nieruchomości pozostałych z drugiej strony. O ile każdy grunt stanowiący przedmiot odrębnej własności jest nieruchomością już z mocy art. 46 Kodeksu cywilnego, o tyle budynek lub lokal tylko wtedy, gdy przepis szczególny tak stanowi. Odmienna sytuacja prawna występuje w przypadku użytkowania wieczystego gruntu, kiedy na gruncie stanowiącym własność państwową lub gminną może być wzniesiony budynek stanowiący własność wieczystego użytkowania – art. 235 Kodeksu cywilnego.

Stosownie do art. 47 § 1-3 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

W myśl art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Przepis ten jest wyrazem zasady ujętej w art. 191 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Dlatego sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i posadowionego na nim budynku, trwale z nim związanego. Zatem, w przypadku wybudowania budynku na gruncie stanowiącym własność, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). Datą nabycia nieruchomości jest więc data nabycia gruntu, nie zaś data wybudowania budynku, wobec czego istotnym z podatkowego punktu widzenia jest moment nabycia gruntu.

Ponadto, zgodnie z art. 4 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r., poz. 65, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o działce gruntu, należy przez to rozumieć niepodzieloną, ciągłą część powierzchni ziemskiej stanowiącą część lub całość nieruchomości gruntowej.

Z treści wniosku wynika, że nabycie przez Wnioskodawczynię niezabudowanej nieruchomości (działki Nr 9/16) nastąpiło w dniu 21 października 2009 r. na podstawie umowy darowizny i po tym dniu został wybudowany na tej nieruchomości budynek mieszkalny. Oznacza to, że z tą datą należy wiązać skutki podatkowe wynikające ze sprzedaży wybudowanego na tej nieruchomości budynku mieszkalnego. Z powołanych przepisów wyraźnie wynika, że sprzedaży budynku mieszkalnego, bez względu na datę jego wybudowania, rozpoczęcia czy zakończenia budowy i zgłoszenia budynku do użytkowania, zgodnie z przepisami prawa budowlanego, nie rozpatruje się odrębnie od prawa własności gruntu, ponieważ stanowi on cześć składową gruntu. W związku z tym, pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął w dniu 31 grudnia 2014 r. Zatem, planowana sprzedaż działki Nr 9/16 w 2020 r. z wybudowanym na niej w części budynkiem mieszkalnym, nie będzie stanowiła źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ pięcioletniego okresu od daty nabycia nieruchomości.

Ponadto, w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni wskazała, że powyższy budynek mieszkalny został częściowo wybudowany na działce Nr 9/12, nabytej w drodze umowy zamiany zawartej w dniu 10 września 2018 r.

Wyjaśnić należy, że moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego. Zgodnie z art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Podkreślić zatem należy, że użyty w cytowanym powyżej przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych termin „nabycie” oznacza każde przeniesienie na nabywcę własności rzeczy w ramach jednostronnej czynności prawnej, na podstawie aktu prawnego, umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości. Tak więc jednym ze sposobów nabycia nieruchomości jest nabycie własności nieruchomości w drodze zamiany. Umowa zamiany jest umową konsensualną, odpłatną i wzajemną, w której świadczenia obu stron mają charakter niepieniężny. Zgodnie z art. 603 ww. Kodeksu, przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy, co stanowi również odpłatne zbycie rzeczy. Zamiana jest więc umową o podobnym charakterze co sprzedaż. Świadczy o tym między innymi fakt, że ustawodawca nie reguluje odrębnie tej umowy, a jedynie w art. 604 Kodeksu cywilnego stanowi, że do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży, tj. art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym umowa zamiany rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę. Zasadnicza różnica między umową sprzedaży a umową zamiany polega na tym, że w umowie zamiany nie występuje świadczenie pieniężne. Różnica pomiędzy tymi umowami sprowadza się jedynie do formy zapłaty, którą w przypadku umowy sprzedaży stanowi wartość pieniężna, a w przypadku zamiany – inna rzecz. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje jednoznacznie, że zamiana jest umową wywołującą skutek podatkowy. Przepis ten stanowi, że zamiana u obu stron umowy, powoduje powstanie obowiązku podatkowego, jeżeli ma miejsce przed upływem określonego tym przepisem czasu. Dla obu stron umowy zawarcie umowy zamiany z jednej strony oznacza zbycie nieruchomości, z drugiej zaś strony oznacza nabycie nieruchomości, którą zamieniający otrzymuje w zamian za to, co sam utracił na rzecz drugiej strony umowy. W przepisach nie istnieje żaden wyjątek, który wyłączałby opisany skutek, np. z uwagi na zachowanie takiej samej powierzchni nieruchomości sprzed zamiany i po niej. Przekazanie nieruchomości w drodze zamiany oznacza odpłatne zbycie tej nieruchomości, natomiast uzyskanie w zamian nieruchomości, która uprzednio należała do kogoś innego – oznacza odpłatne nabycie tej nieruchomości.

W świetle przywołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że rezultatem umowy zamiany nieruchomości jest z jednej strony zbycie nieruchomości, a z drugiej nabycie na własność innej nieruchomości. Tym samym, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej uprzednio w drodze zamiany, datą, od której należy liczyć okres pięcioletni, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 jest koniec roku kalendarzowego, w którym dokonano zamiany nieruchomości. Oczywiste jest bowiem, że zamiana jest formą nabycia, gdyż właściciel nabywa w drodze umowy rzecz lub prawo majątkowe , do których prawa własności wcześniej nie miał, bo należało do innej osoby, nawet w sytuacji, kiedy zamiana nieruchomości następuje bez wzajemnych dopłat. Umowa zamiany zawarta w dniu 10 września 2018 r. na nowo ukształtowała własność nieruchomości (działki Nr 9/12) i na skutek tej umowy Wnioskodawczyni nabyła wyodrębnioną nieruchomość. Zatem, przedmiotowa zamiana nieruchomości odpowiada pojęciu „nabycie” w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, planowane odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w 2020 r. zabudowanej nieruchomości (działki Nr 9/12) nabytej w drodze zamiany w dniu 10 września 2018 r., będzie stanowiło źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym, w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zostanie dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

W świetle powyższego, nie można zgodzić się z argumentem podnoszonym w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawczyni zawartym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, że momentem nabycia zbywanej nieruchomości jest 2008 r. Fakt wybudowania budynku mieszkalnego na dwóch działkach gruntu nabytych w różnych datach nie zmienia przedstawionej powyżej kwalifikacji prawnopodatkowej sprzedaży poszczególnych nieruchomości zabudowanych tym budynkiem na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem odpłatnego zbycia nieruchomości itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztów odpłatnego zbycia nie należy utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu. Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie. W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że planowane przez Wnioskodawczynię odpłatne zbycie zabudowanej nieruchomości w 2020 r. (działki Nr 9/16) nabytej przez Nią w drodze darowizny w dniu 21 października 2009 r., nie będzie stanowiło źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ terminu, o którym mowa w tym przepisie i tym samym nie będzie skutkowało obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych. W związku z tym, stanowisko Wnioskodawczyni w tym zakresie jest prawidłowe.

Natomiast planowane odpłatne zbycie zabudowanej nieruchomości w 2020 r. (działki Nr 9/12), nabytej przez Wnioskodawczynię w drodze zamiany w dniu 10 września 2018 r., zostanie dokonane przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i będzie stanowiło źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód uzyskany z tego źródła będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z postanowieniami art. 30e i nast. ww. ustawy. W związku z tym, stanowisko Wnioskodawczyni w tym zakresie jest nieprawidłowe.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.