2020.10.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.538.2020.2.IK
z 26 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 czerwca 2020 r. (data wpływu 7 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem z 5 października 2020 r. (data wpływu 7 października 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 5 października 2020 r. (data wpływu 7 października 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 17 września 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.538.2020.1.IK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

1. Wnioskodawca – A. Spółka z o.o. z siedzibą w T. (dalej „Spółka” lub „Agent”) zawarł z S. (dalej „Bank”) umowę agencyjną (dalej „Umowa”).

Na podstawie umowy Bank powierza Spółce prowadzenie działalności polegającej na:

pozyskiwaniu do współpracy z Bankiem Partnerów - przedsiębiorców współpracujących z Bankiem na podstawie odrębnej umowy o współpracy umożliwiającej Partnerom dokonywanie sprzedaży Klientom (osobom fizycznym) towarów lub usług przy wykorzystaniu kredytu oferowanego przez Bank, tj. w ramach systemu sprzedaży ratalnej organizowanego przez Bank,
wykonywaniu czynności związanych z obsługą Partnerów pozyskanych przez Spółkę do współpracy z Bankiem lub przekazanych Spółce przez Bank do obsługi.

W ramach ww. powierzonych czynności Agent zobowiązuje się do:

dystrybucji oferty produktowej Banku w zakresie systemu sprzedaży ratalnej organizowanego przez Bank dla nowych i stałych Partnerów obsługiwanych przez Agenta,
maksymalizacji udziału oferty produktowej Banku w ramach systemu sprzedaży ratalnej organizowanego przez Bank w ogólnej sprzedaży ratalnej w całej sieci obsługiwanej przez Agenta,
uczestnictwa w budowaniu dobrych relacji pomiędzy Bankiem i Partnerami,
pozyskiwania nowych Partnerów do współpracy z Bankiem.

Wykaz punktów sprzedaży Partnerów pozyskanych przez Agenta lub punktów sprzedaży Partnerów, w których Agent świadczy usługę zleconą przez Bank stanowi załącznik do Umowy, który podlega aktualizacji w formie pisemnego uzgodnienia stron.

Agent nie jest uprawniony do składania i przyjmowania w imieniu Banku jakichkolwiek oświadczeń woli, ani do przyjmowania jakichkolwiek należności na rzecz Banku. Agent nie jest również uprawniony, bez uprzedniej pisemnej zgody Banku, do posługiwania się przy wykonywaniu czynności powierzonych mu na podstawie Umowy znakami firmowymi Banku.

Z tytułu świadczonych usług Agent otrzymuje wynagrodzenie brutto w formie prowizji agencyjnej, naliczanej za umowy o kredyt konsumencki (umowy o kredyt zawartej pomiędzy Bankiem a Klientem według wzorów dostarczonych przez Bank, w oparciu o przepisy ustawy - Prawo bankowe oraz ustawy o kredycie konsumenckim), które zostały:

prawidłowo zawarte i przypisane do punktów sprzedaży Partnerów, na rzecz których Agent świadczy usługi na podstawie Umowy,
rozliczone pomiędzy Bankiem a Partnerem na podstawie odrębnych umów zawartych pomiędzy Bankiem i Partnerem.

Wynagrodzenie prowizyjne naliczane jest od każdej umowy o kredyt rozliczonej przez Bank w punktach sprzedaży Partnerów wskazanych w obowiązującym wykazie punktów sprzedaży, stanowiącym załącznik do Umowy, oraz oznaczonych jako jedna grupa prowizyjna (aktualnie Umowa wyodrębnia 4 grupy prowizyjne - każda z nich obejmuje punkty sprzedaży innego Partnera).

Wynagrodzenie stanowi określony w Umowie procent łącznego obrotu zrealizowanego w danej grupie prowizyjnej w okresie rozliczeniowym stanowiącym miesiąc kalendarzowy, wynikający bezpośrednio z sumy i ilości zawartych umów kredytowych przy udziale Agenta pomiędzy Bankiem a nabywcą towaru zakupionego u Partnerów handlowych.

Do obrotu stanowiącego podstawę naliczenia prowizji wlicza się należność stanowiącą wartość ceny towaru lub usługi pomniejszoną o wartość wpłaty własnej Klienta, wskazanej w umowie o kredyt - z tym że do obrotu nie wlicza się umów o kredyt, od których Klient skutecznie odstąpił.

Stawka prowizji jest uzależniona od łącznego obrotu zrealizowanego w danej grupie prowizyjnej w okresie rozliczeniowym (miesiącu) - Umowa przewiduje 5 progów obrotu, których przekroczenie skutkuje zastosowaniem wyższej stawki prowizji. Najniższa stawka (uzależniona od zrealizowania obrotu w minimalnej kwocie wskazanej w Umowie) wynosi 1%, i ulega zwiększeniu po przekroczeniu kolejnych progów obrotu do: 2%, 3%, 4% - aż do 5% w przypadku przekroczenia najwyższego progu obrotów.

Bank nalicza wynagrodzenie prowizyjne brutto należne Agentowi w miesiącu następującym po zamknięciu okresu rozliczeniowego, za który wynagrodzenie to jest naliczane. Wynagrodzenie jest wypłacane na podstawie faktury dostarczonej do Banku. Podstawę wystawienia faktury przez Agenta stanowi raport dostarczony przez Bank, w ten sposób potwierdzając jednocześnie fakt udziału w procesie udzielania kredytów przez Agenta.

Wynagrodzenie prowizyjne za daną umowę o kredyt konsumencki nie jest należne w przypadku gdy:

Klient skutecznie odstąpił od umowy o kredyt konsumencki lub umowa została anulowana,
Umowa o kredyt konsumencki została rozliczona przez Bank w okresie, w którym Agent nie obsługiwał danego punktu sprzedaży Partnera, według danych wynikających z aktualnego wykazu punktów sprzedaży, stanowiących załącznik do Umowy.

Rozliczenie prowizji za dany okres rozliczeniowy obejmuje:

naliczenie prowizji za umowy o kredyt konsumencki rozliczone w danym okresie oraz
pomniejszenie tego naliczenia o kwoty korekt wynikających z odstąpień od umów o kredyt konsumencki oraz pozostałych przypadków, o których mowa w pkt 1 i 2 powyżej, zaewidencjonowanych w okresie rozliczeniowym, za który dokonywane jest naliczenie prowizji.

W przypadku, gdy wartość rozliczenia prowizji za dany okres rozliczeniowy jest ujemna, Agent zobowiązany jest do wystawienia faktury korygującej do faktury wystawionej na poczet prowizji za dany okres rozliczeniowy, w którym nastąpiło naliczenie prowizji dla umów o kredyt konsumencki, wskazanych w pkt 1 i 2 powyżej, oraz do zapłaty na rzecz Banku kwoty wynikającej z wystawionej faktury korygującej. Agent jest zobowiązany do wystawienia faktury korygującej w terminie 7 dni od dnia wezwania wystawionego przez Bank i do dokonania zapłaty w terminie 14 dni od dnia wystawienia faktury korygującej.

Wszelkie koszty oraz zobowiązania zaciągnięte przez Agenta w związku z wykonywaniem postanowień Umowy obciążają Agenta.

2. Spółka zawarła Umowę o współpracy z agentem (dalej „Umowa 2”) z B. (dalej „B.”).

Na podstawie umowy Agent zobowiązuje się do prowadzenia na rzecz B. działalności pomocniczej polegającej na wykonywaniu poniżej wymienionych czynności faktycznych związanych z obsługą Partnerów (przedsiębiorców prowadzących sprzedaż detaliczną towarów lub usług, współpracujących z B. na podstawie odrębnej umowy o współpracy w zakresie sprzedaży z użyciem kredytu - sprzedaży ratalnej towarów i usług):

Pośredniczenie w nawiązywaniu kontaktów handlowych miedzy B. a potencjalnymi Partnerami,
Dostarczanie do B. dokumentów rejestrowych Partnerów i innych wymaganych dokumentów,
Aktywne pozyskiwanie potencjalnych Partnerów zainteresowanych nawiązaniem współpracy z B.,
Promowanie usług B. w sposób z nim uzgodniony,
Szkolenie Partnerów w zakresie sposobu wykonywania obowiązków przez Partnerów wynikających z Umów o współpracy, w tym stanowiącego jej załącznik Regulaminu Sprzedaży, w zakresie oferty kredytowej B. oraz wyjaśniania wątpliwości Partnerów z tym związanych,
Koordynowanie współpracy B. z Partnerami, tj. reagowanie na wszelkie informacje o przebiegu współpracy oraz przekazywanie B. informacji o wnioskach wysuwanych przez Partnerów w celu jej usprawnienia,
Wstępna weryfikacja kompletności oraz poprawności dokumentacji kredytowej sporządzonej przez Partnerów,
Przekazywanie obsługiwanym Partnerom uwag banku w zakresie błędnie lub wadliwie sporządzonej dokumentacji kredytowej,
Odbiór od Partnerów i dostarczenie do B. zawartych umów kredytowych (umów kredytu ratalnego na zakup towarów u Partnera, zawartych przez bank z Klientem - konsumentem nabywającym towar lub usługę u Partnera) wraz z wymaganymi dokumentami placówek Partnerów w ciągu 7 dni roboczych od daty ich zawarcia, wynikającej z przekazanego Agentowi przez B. raportu; przekroczenie terminów przekazania tej dokumentacji wiąże się z obowiązkiem zapłaty kary umownej, chyba że do przekroczenia terminu nie doszło z winy Agenta (B. może również dochodzić odszkodowania przekraczającego zastrzeżone kary umowne),
Przekazywanie Partnerom informacji o niekompletnej lub wadliwie wypełnionej informacji kredytowej w ciągu jednego dnia roboczego od daty poinformowania Agenta przez B. o tym fakcie,
Bezpłatne przekazywanie Partnerom materiałów informacyjnych, promocyjnych i reklamowych,
Weryfikowanie prawidłowości rozmieszczenia przez Partnera na terenie placówki przekazanych mu materiałów informacyjnych, promocyjnych i reklamowych,
Informowanie B. o wszelkich naruszeniach obowiązujących zasad przy sporządzaniu umowy o kredyt przez Partnera,
Przetwarzanie danych zgodnie z wytycznymi przekazanymi przez B..

Agent nie jest upoważniony do składania ani odbierania w imieniu B. oświadczeń woli, jak również dokonywania rozliczeń z Klientami lub Partnerem. W szczególności nie jest on uprawniony do przyjmowania od Klientów lub od Partnera spłat rat kredytu, prowizji lub innych opłat.

Z kolei B. zobowiązany jest do:

Bezpłatnego szkolenia Agenta z zakresu zleconych czynności,
Zaopatrzenia w niezbędne do wykonywania czynności materiały reklamowe i promocyjne,
Przekazania niezbędnych informacji dotyczących zasad współpracy Partnera z B., w szczególności zasad zawierania umów o współpracy z Partnerami, treści umowy o współpracy, w tym stanowiącego jej część Regulaminu Sprzedaży oraz aktualnej oferty produktowej B.,
Nadzoru merytorycznego i organizacyjnego na działalnością Agenta,
Uzgadniania z Agentem warunków oferty kredytowej, która może być proponowana przez obsługiwanych przez Agenta Partnerów Klientom,
Dostarczania Agentowi przewidzianych w Umowie 2 raportów.

Z tytułu wykonania czynności stanowiących przedmiot Umowy 2, określonych w lit. a - n powyżej Agentowi przysługuje wynagrodzenie uzależnione od:

wartości oraz przychodowości umów o kredyt zawartych w danym miesiącu kalendarzowym przez Partnerów obsługiwanych przez Agenta z Klientami, a także
terminowości spłat ww. umów.

Wynagrodzenie jest obliczane w wysokości równej 60% sumy W (zdefiniowanej poniżej) ze wszystkich umów kredytu z Klientami zawartych w placówkach Partnerów obsługiwanych przez Agenta lub zawartych z klientami przez Internet za pośrednictwem sklepów internetowych tych Partnerów i zatwierdzonych do wypłaty w systemie zarządzania kredytami B., od których to umów Klient nie odstąpił, obliczonej według wzoru:

W = PZN - PB

PZN to suma należnych B. odsetek i prowizji (łącznie z opłatami pobieranymi przez B. z tytułu ubezpieczeń) pomniejszona o prowizje wypłacone Partnerom i ich przedstawicielom oraz o składki za ubezpieczenia z tytułu tych umów

PB to przychód budżetowany = A (dla danej liczby rat) x suma skredytowanych przez B. cen (części cen) towarów nabywanych od Partnera obsługiwanego przez Agenta na podstawie umowy kredytu zawartej przez B. z Klientem za pośrednictwem tego Partnera.

A to wskaźnik procentowy określany przez B. dla każdego kredytu ze względu na liczbę rat, z których kredyt ten ma być spłacany.

Podstawą wypłaty wynagrodzenia nie mogą być umowy o kredyt, od których Klient odstąpił. Jeżeli księgowanie odstąpienia od umowy o kredyt nastąpiło w miesiącu, w którym Klient odstąpił od umowy o kredyt, wynagrodzenie Agenta za ten miesiąc ulega zmniejszeniu o wartość odpowiadającą wynagrodzeniu z tytułu zawarcia umów o kredyt, od których Klient odstąpił. Jeżeli nie nastąpiło to pomniejszenie wynagrodzenia Agenta, jest on zobowiązany do zwrotu wynagrodzenia z tytułu zawarcia umów o kredyt, od których Klient odstąpił. Zwrot nastąpi poprzez potrącenie nienależnej kwoty z wynagrodzenia za następny miesiąc lub jej zapłatę na podstawie wystawionego przez B. dokumentu obciążeniowego.

Podstawą obliczenia wynagrodzenia Agenta są miesięczne zestawienia wynagrodzenia Agenta, obejmujące akcję kredytową Partnerów obsługiwanych przez Agenta, sporządzane przez B. do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy zestawienie. Wynagrodzenie Agenta jest obliczane do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy zestawienie.

Wynagrodzenia Agenta składa się z dwóch części:

70% wartości wynagrodzenia - płatne w terminie 15 dni od końca ww. terminu obliczenia wynagrodzenia Agenta,
30% wartości wynagrodzenia - płatne w terminie 75 dni od końca ww. terminu obliczenia wynagrodzenia.

Agent nie odpowiada za szkodę będącą następstwem sporządzenia albo zawarcia umów o kredyt, z wyłączeniem przypadków, gdy Agent przekazując umowy o kredyt umyślnie zataił posiadane przez siebie informacje, z których wynika, że umowy o kredyt zostały sporządzone z naruszeniem obowiązujących zasad lub też nie dochował należytej staranności w sprawdzaniu dokumentacji kredytowej. Agent odpowiada za szkodę poniesioną przez B. w wyniku wykonania umów o kredyt sporządzonych w powyższych okolicznościach oraz wypłaconej z tytułu tej umowy prowizji.

Niezależnie od Umowy 2, B. zawarł z Agentem porozumienie, w którym zobowiązał się do przyznania Agentowi dodatkowego wynagrodzenia stanowiącego określony procent obrotu - sumy kredytów ratalnych na zakup towarów lub usług, odpowiadającej sumie cen (pomniejszonych o wpłaty własne Klientów) towarów sprzedanych w placówkach handlowych Partnerów w danym miesiącu z wykorzystaniem kredytów udzielonych przez B. i sfinansowanej, tj. zatwierdzonej do wypłaty w systemie zarządzania kredytami B. w tym okresie.

Za kredyt udzielony nie jest uznawany kredyt udzielony na podstawie umowy kredytowej, od której Klient odstąpił, ani kredyt w zakresie, w jakim zgodnie z umową, kwota tego kredytu podlega zwrotowi na rzecz B. lub nie podlega zapłacie Partnerowi.

Stawka prowizji jest uzależniona od łącznego ww. obrotu (wartości zawartych umów kredytowych) zrealizowanego w okresie rozliczeniowym (miesiącu) - porozumienie przewiduje 3 progi obrotu, których przekroczenie skutkuje zastosowaniem wyższej stawki prowizji. Najniższa stawka (uzależniona od zrealizowania obrotu w minimalnej kwocie wskazanej w porozumieniu) wynosi 0,5%, i ulega zwiększeniu po przekroczeniu kolejnych progów obrotu do: 1% - aż do 2% w przypadku przekroczenia najwyższego progu obrotów.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Odnosząc się do umowy agencyjnej (dalej „Umowa”) z S. (dalej „Bank”):

Ad pytanie nr 1.

Celem Wnioskodawcy jest uczynienie wszystkiego, co możliwe, aby obydwie strony tj. kredytobiorca (klient) i kredytodawca (Bank) zawarły umowę kredytową, a Wnioskodawca nie ma żadnego realnego wpływu na kształt i treść, ani nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.

Czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w celu realizacji powyższego celu polegają na prezentacji i umożliwieniu zapoznania się z ofertą Banku, a w przypadku zainteresowania Klienta produktem Banku, stworzeniu możliwości kontaktu, wypełnienia i złożenia wniosku (ewentualnie zainicjowania wniosku w systemach), a następnie zawarcia umowy i nabycia danego produktu finansowego.

Ad pytanie nr 2.

Wnioskodawca działa w imieniu i na rzecz Banku. Za pośrednictwo, jeżeli dojdzie do zawarcia umowy o kredyt konsumencki, otrzymuje wynagrodzenie w postaci prowizji uzależnionej od kwoty udzielonego kredytu (wartości ceny towaru lub usługi pomniejszonej o wartość wpłaty własnej Klienta, wskazanej w umowie o kredyt).

Ad pytanie nr 3

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie ograniczają się wyłącznie do dopełnienia formalności administracyjnych związanych z umową.

Wnioskodawca podejmuje aktywne działania w celu pozyskania klienta, organizuje oferty Banku i przedstawia Kredytobiorcy, pomaga w skompletowaniu dokumentacji składanej do Banku (poza przypadkami, gdy wykonuje to sam Bank). Ponadto, w niektórych przypadkach po wyborze oferty przez Kredytobiorcę Wnioskodawca wprowadza do systemów Banku pozyskane dane.

Natomiast Bank dokonuje analizy i podejmuje decyzje. W przypadku pozytywnych decyzji Wnioskodawca czyni wszystko by doszło do zawarcia pomiędzy stronami.

Ad pytanie nr 4.

Wnioskodawca aktywnie poszukuje na rynku klientów zainteresowanych ofertą Banku. Działania podejmowane w tym zakresie przez Wnioskodawcę polegają w szczególności na zawieraniu umowy o współpracy z firmami handlowo-usługowymi w zakresie poszukiwania dla ich klientów źródeł finansowania zakupów.

Ponadto, Wnioskodawca wykorzystując własne zasoby pozyskuje klientów, u których w trakcie rozmów zdiagnozuje zapotrzebowanie na usługi finansowe oferowane przez Bank. W takiej sytuacji Wnioskodawca dąży do skutecznego zawarcia umowy pomiędzy stronami uzyskując za to wynagrodzenie.

Ad pytanie nr 5.

Wnioskodawca gromadzi jedynie dane w zakresie wynikającym z przepisów RODO.

Wnioskodawca dokonuje analizy posiadanych danych z punktu widzenia oferty produktowej instytucji finansowych. W przypadku wyrażenia przez potencjalnego klienta zainteresowania proponowanymi produktami Banku Wnioskodawca udziela klientowi pomocy w wyborze najkorzystniejszego produktu, który w pełni spełnia potrzeby oraz oczekiwania klienta.

Pomoc w tym zakresie obejmuje również świadczenie pomocy w prowadzeniu negocjacji pomiędzy klientem a Bankiem. Wnioskodawca pomaga wybrać najkorzystniejszy kredyt spośród ofert Banku, określić produkt, walutę, oprocentowanie i okres spłaty zadłużenia, wyjaśnić różnice w poszczególnych ofertach, wypełnić wymagane dokumenty i ostatecznie sfinalizować podpisaniem umowy Klienta z Bankiem.

Wnioskodawca nie zajmuje się określaniem zdolności finansowej, tą czynnością zajmuje wyłącznie Bank.

Wnioskodawca podejmuje następujące działania mające na celu dopasowania oferty do klienta:

reklama oferty Banku, np. poprzez mailing, stronę internetową, ulotki (do posiadanej bazy klientów jak i na zewnątrz),
pozyskanie klienta (zainteresowanie ofertą Banku),
analiza potrzeb,
organizacja oferty instytucji finansowych,
określenie produktu, waluty, oprocentowania i okresu spłaty zadłużenia, wyjaśnia różnice w poszczególnych ofertach,
pomoc w wyborze najkorzystniejszej oferty spośród ofert Banku,
pomoc w wypełnianiu przez Bank wymaganych dokumentów,
pomoc w prowadzeniu negocjacji pomiędzy klientem a Bankiem.

Odnosząc się do Umowy o współpracy z agentem (dalej „Umowa 2”) z B. (dalej „B”).

Ad pytanie nr 1.

Celem Wnioskodawcy jest uczynienie wszystkiego, co możliwe, aby obydwie strony tj. kredytobiorca (klient) i kredytodawca (B) zawarły umowę kredytową, a Wnioskodawca nie ma żadnego realnego wpływu na kształt i treść, ani nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.

Czynności podejmowane przez wnioskodawcę w celu realizacji powyższego celu polegają na prezentacji i umożliwieniu zapoznania się z ofertą B, a w przypadku zainteresowania Klienta produktem Banku, stworzeniu możliwości kontaktu, wypełnienia i złożenia wniosku (ewentualnie zainicjowania wniosku w systemach), a następnie zawarcia umowy i nabycia danego produktu finansowego.

Ad pytanie nr 2.

Wnioskodawca działa w imieniu i na rzecz B. Za pośrednictwo, jeżeli dojdzie do zawarcia umowy o kredyt konsumencki, otrzymuje wynagrodzenie w postaci prowizji uzależnionej od wartości dzielonych kredytów.

Ad pytanie nr 3.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie ograniczają się wyłącznie do dopełnienia formalności administracyjnych związanych z umową.

Wnioskodawca podejmuje aktywne działania w celu pozyskania klienta, organizuje oferty Banku i przedstawia Kredytobiorcy, pomaga w skompletowaniu dokumentacji składanej do Banku - w szczególności dokonuje wstępnej weryfikacji kompletności oraz poprawności dokumentacji kredytowej (poza przypadkami, gdy wykonuje to sam B.). Ponadto, w niektórych przypadkach po wyborze oferty przez Kredytobiorcę Wnioskodawca wprowadza do systemów Banku pozyskane dane.

Ad pytanie nr 4.

Wnioskodawca aktywnie poszukuje na rynku klientów zainteresowanych ofertą B.. Działania podejmowane w tym zakresie przez wnioskodawcę polegają w szczególności na zawieraniu umowy o współpracy z firmami handlowo-usługowymi w zakresie poszukiwania dla ich klientów źródeł finansowania zakupów.

Ponadto, Wnioskodawca wykorzystując własne zasoby pozyskuje klientów, u których w trakcie rozmów zdiagnozuje zapotrzebowanie na usługi finansowe oferowane przez B.. W takiej sytuacji Wnioskodawca dąży do skutecznego zawarcia umowy pomiędzy stronami uzyskując za to wynagrodzenie.

Ad pytanie nr 5.

Wnioskodawca gromadzi jedynie dane w zakresie wynikającym z przepisów RODO.

Wnioskodawca dokonuje analizy posiadanych danych z punktu widzenia oferty produktowej instytucji finansowych. W przypadku wyrażenia przez potencjalnego klienta zainteresowania proponowanymi produktami B. wnioskodawca udziela klientowi pomocy w wyborze najkorzystniejszego produktu, który w pełni spełnia potrzeby oraz oczekiwania klienta.

Pomoc w tym zakresie obejmuje również świadczenie pomocy w prowadzeniu negocjacji pomiędzy klientem a B.. Wnioskodawca pomaga wybrać najkorzystniejszy kredyt spośród ofert B., określić produkt, walutę, oprocentowanie i okres spłaty zadłużenia, wyjaśnić różnice w poszczególnych ofertach, wypełnić wymagane dokumenty i ostatecznie sfinalizować podpisaniem umowy Klienta z B..

Wnioskodawca nie zajmuje się określaniem zdolności finansowej, tą czynnością zajmuje wyłącznie B..

Wnioskodawca podejmuje następujące działania mające na celu dopasowania oferty do klienta:

reklama oferty B., np. poprzez mailing, stronę internetową, ulotki (do posiadanej bazy klientów jak i na zewnątrz),
pozyskanie klienta (zainteresowanie ofertą B.),
analiza potrzeb,
organizacja oferty instytucji finansowych,
określenie produktu, waluty, oprocentowania i okresu spłaty zadłużenia, wyjaśnia różnice w poszczególnych ofertach,
pomoc w wyborze najkorzystniejszej oferty spośród ofert B.,
pomoc w wypełnianiu przez klienta wymaganych przez B. dokumentów,
pomoc w prowadzeniu negocjacji pomiędzy klientem a B..

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Banku na podstawie Umowy, z tytułu wykonania których przysługuje jej wynagrodzenie prowizyjne, są zwolnione od podatku od towarów i usług?
Czy usługi świadczone przez Spółkę na rzecz B. na podstawie Umowy 2, z tytułu wykonania których przysługuje jej wynagrodzenie przewidziane w tej umowie oraz wynagrodzenie dodatkowe przewidziane w porozumieniu z B., są zwolnione od podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Stanowisko

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Banku na podstawie Umowy, z tytułu wykonania których przysługuje jej wynagrodzenie prowizyjne, są zwolnione od podatku od towarów i usług.
Zdaniem Wnioskodawcy, usługi świadczone przez Spółkę na rzecz B. na podstawie Umowy 2, z tytułu wykonania których przysługuje jej wynagrodzenie przewidziane w tej umowie oraz wynagrodzenie dodatkowe przewidziane w porozumieniu z B., są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Ad 1.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, wolne od podatku są „usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę”.

Przy czym w myśl art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, powyższe zwolnienie nie ma zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

W przypadku usług świadczonych przez Spółkę żadne z wyłączeń przewidzianych w art. 43 ust. 15 ustawy o VAT nie ma zastosowania.

Jednocześnie usługi świadczone przez Spółkę stanowią „usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych” w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji „usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych”.

Zgodnie z Uniwersalnym słownikiem języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008 r., t. III, str. 436), przez pośrednictwo rozumie się „działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron, występowanie w roli łącznika lub rozjemcy; kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy; pośredniczenie”.

Ponadto, należy mieć na względzie, że art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT stanowi implementację do ustawy o VAT zwolnienia przewidzianego w art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy Rady 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają od podatku „udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę”. Wobec tego przy interpretacji pojęcia „usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych” należy uwzględnić orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

W orzecznictwie tym pojęcie „usługi pośrednictwa kredytowego” ujmowane jest bardzo szeroko.

Przykładowo można wskazać na wyrok w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter a Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził iż „zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem”.

Z kolei w wyroku z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie C 235/00, TSUE wskazał, że analizowane pojęcie „odnosi się ono do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.”

Do powyższych rozstrzygnięć TSUE odwołał się w wyroku z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-435/05, dotyczącym, co istotne, działalności subagenta, który na podstawie umowy agencyjnej ze spółką pośrednictwa kredytowego wyszukiwał klientów zainteresowanych uzyskaniem kredytu w bankach, z którymi współpracowała ta spółka, i otrzymywał prowizję za udział w zawarciu umowy kredytowej.

W wyroku tym TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”. W konsekwencji „Okoliczność, że podatnik nie jest związany umownie z żadną ze stron umowy kredytowej, do której zawarcia się przyczynił, oraz że nie kontaktuje się bezpośrednio z jedną z tych stron, nie stanowi przeszkody do tego, aby świadczył on usługę pośrednictwa kredytowego, zwolnioną zgodnie z art. 13 część B lit. d) pkt 1 szóstej dyrektywy 77/388.”

Reasumując, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem TSUE:

O zakwalifikowaniu czynności jako usługi pośrednictwa kredytowego” decyduje wyłącznie kryterium przedmiotowe - charakter świadczonych usług - a nie kryterium podmiotowe (osoby świadczącej usługi albo odbiorcy tej usługi).
Pojęcie pośrednictwa kredytowego obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. Pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. W tym kontekście celem takiej działalności jest wykonanie wszystkich niezbędnych czynności, by dwie strony zawarły umowę, przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.
Zastosowanie zwolnienia od podatku przewidzianego dla usług pośrednictwa kredytowego nie może zależeć od istnienia stosunku umownego między podmiotem świadczącym usługi pośrednictwa kredytowego, a jedną ze stron umowy kredytowej lecz powinno być badane w świetle samego charakteru wykonanego świadczenia i jego celu. W szczególności nie jest warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku aby pośrednik działający kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować postanowienia umowy.

Ten ostatni element jest również akcentowany w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego wydanych przez organy podatkowe. Przykładowo można wskazać na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP1/443-1304/11-2/PR z dnia 22.11.2011 r., w której fakt, iż opisane w niej usługi wnioskodawca świadczył jako subagent (podwykonawca), na podstawie umowy z pośrednikiem, który bezpośrednio świadczy usługi agencyjne, nie stanowił przeszkody do zakwalifikowania tych usług jako usług pośrednictwa finansowego, zwolnionych z VAT. W takim wypadku, zdaniem organu „zakres wykonywanych czynności i ich klasyfikacja się nie zmieni - nadal będzie wykonywać usługi pośrednictwa finansowego, której celem jest pozyskanie jak największej ilości klientów na rzecz Banku.”

Z kolei w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP2/443-79/11-3/MM z dnia 6 maja 2011 r. na kwalifikację usług świadczonych przez wnioskodawcę jako usług pośrednictwa finansowego nie wpłynął fakt, iż „Wnioskodawca oferuje produkty finansowe banków poprzez własne placówki sprzedaży oraz sieć agentów, z którymi Wnioskodawca zawarł umowy o współpracy (zwanymi dalej „Doradcami”). Zgodnie z zawartymi umowami Wnioskodawca pełni rolę Agenta-Koordynatora działań poszczególnych Doradców. Do obowiązków Agenta-Koordynatora należy koordynowanie działań podejmowanych przez Doradców, przesyłanie do banku podpisanych przez klienta wniosków kredytowych oraz informacji o klientach pozyskanych przez Doradców.

Zakres usług Doradców jest zbliżony (analogiczny lub węższy) do zakresu usług Wnioskodawcy świadczonego na rzecz Banku.

Zarówno w przypadku pozyskania klienta przez Wnioskodawcę, jak i Doradców, z punktu widzenia Banku traktowane jest to, jak usługa świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Banku. Wnioskodawcy należy się zatem odpowiednie wynagrodzenie od Banku z tytułu świadczenia w/w. usług.”

Powyższe interpretacje są spójne ze stanowiskiem konsekwentnie prezentowanym przez TSUE, zgodnie z którym podatnik nie musi się kontaktować bezpośrednio z każdą ze stron umowy kredytowej, aby świadczone przez niego usługi mogły być zakwalifikowane jako usługi pośrednictwa kredytowego, zwolnione z VAT. Status taki może mieć bowiem zarówno podwykonawca zaangażowany przez podmiot świadczący usługi pośrednictwa kredytowego (nie kontaktujący się bezpośrednio z instytucją udzielającą kredytu), jak i podmiot koordynujący działania agentów bezpośrednio pozyskujących klientów (kredytobiorców), który sam nie kontaktuje się z klientami.

Powyższe okoliczności przemawiają za wnioskiem, że usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Banku na podstawie Umowy, z tytułu wykonania których przysługuje jej wynagrodzenie prowizyjne, stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów, które są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Jakkolwiek zgodnie z literalną treścią umowy zawartej z Bankiem, Spółka nie kontaktuje się bezpośrednio z potencjalnymi kredytobiorcami, to jednak usługi świadczone na podstawie umowy, obejmujące:

pozyskiwanie do współpracy z Bankiem Partnerów - przedsiębiorców współpracujących z Bankiem na podstawie odrębnej umowy o współpracy umożliwiającej Partnerom dokonywanie sprzedaży Klientom (osobom fizycznym) towarów lub usług przy wykorzystaniu kredytu oferowanego przez Bank, tj. w ramach systemu sprzedaży ratalnej organizowanego przez Bank,
wykonywanie czynności związanych z obsługą Partnerów pozyskanych przez Spółkę (Agenta) do współpracy z Bankiem lub przekazanych Spółce przez Bank do obsługi - w tym dystrybucji oferty produktowej Banku w zakresie systemu sprzedaży ratalnej organizowanego przez Bank dla nowych i stałych Partnerów obsługiwanych przez Agenta, maksymalizacji udziału oferty produktowej Banku w ramach systemu sprzedaży ratalnej organizowanego przez Bank w ogólnej sprzedaży ratalnej w całej sieci obsługiwanej przez Agenta, uczestnictwa w budowaniu dobrych relacji pomiędzy Bankiem i Partnerami

-mają na celu doprowadzenie do zawarcia umów o kredyt konsumencki, poprzez punkty sprzedaży Partnerów, których Agent usługi obsługuje na podstawie Umowy.

O powyższym celu Umowy jednoznacznie świadczy sposób ustalenia wynagrodzenia Agenta za usługi świadczone na jej podstawie: ma ono charakter prowizji, która naliczana jest od każdej umowy o kredyt rozliczonej przez Bank w punktach sprzedaży Partnerów wskazanych w obowiązującym wykazie punktów sprzedaży, stanowiącym załącznik do Umowy. Wynagrodzenie stanowi określony w Umowie procent łącznego obrotu zrealizowanego w danej grupie prowizyjnej (obejmującej punkty sprzedaży danego Partnera) w okresie rozliczeniowym stanowiącym miesiąc kalendarzowy i wynikający bezpośrednio z sumy i ilości zawartych umów kredytowych przy udziale Agenta pomiędzy Bankiem a nabywcą towaru zakupionego u Partnerów handlowych.

Przy czym wynagrodzenie prowizyjne za daną umowę o kredyt konsumencki nie jest należne w przypadku gdy:

Klient skutecznie odstąpił od umowy o kredyt konsumencki lub umowa została anulowana,
Umowa o kredyt konsumencki została rozliczona przez Bank w okresie, w którym Agent nie obsługiwał danego punktu sprzedaży Partnera, według danych wynikających z aktualnego wykazu punktów sprzedaży, stanowiących załącznik do Umowy.

Powyższy sposób ustalenia wynagrodzenia jest charakterystyczny dla umowy agencyjnej w ujęciu art. 758 i n. Kodeksu cywilnego, stanowiącej standardową (choć nie jedyną możliwa) formę prawną dla świadczenia usług pośrednictwa.

Co więcej, opisany, prowizyjny sposób wynagradzania Agenta za usługi świadczone na podstawie Umowy jednoznacznie potwierdza, że z punktu widzenia Banku jako nabywcy świadczonych przez niego usług, usługi te bezpośrednio służą zawieraniu przez Bank umów o kredyt konsumencki - co uzasadnia bezpośrednie uzależnienie wypłaty wynagrodzenia oraz jego wysokości od zawarcia umów kredytowych oraz ich liczby oraz wartości (obrotu). Sposób ustalenia wynagrodzenia i podstawa formalna jego wyliczenia, jaką jest raport dostarczany przez bank, potwierdzając jednoznacznie fakt udziału Agenta w procesie zawierania umów kredytowych.

Reasumując, usługi świadczone przez Agenta na podstawie Umowy posiadają wszelkie cechy pozwalające w świetle orzecznictwa TSUE oraz interpretacji wydawanych przez organy podatkowe, na ich kwalifikację jako usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów, zwolnionych z VAT:

Agent świadczy usługi na rzecz strony umowy kredytowej (Banku), a sam nie jest stroną umowy dotyczącej ww. produktu finansowego i jego działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony takich umów.
Celem usług świadczonych na podstawie Umowy - obejmujących w szczególności pozyskiwanie Partnerów do współpracy z Bankiem, dystrybucję oferty produktowej Banku w zakresie systemu sprzedaży ratalnej dla Partnerów obsługiwanych przez Agenta, maksymalizacji udziału oferty produktowej Banku w ramach systemu sprzedaży ratalnej organizowanego przez Bank w ogólnej sprzedaży ratalnej w całej sieci obsługiwanej przez Agenta - jest doprowadzenie do tego, by dwie strony (Bank i Klient dokonujący zakupu u Partnera) zawarły umowę kredytową, przy czym Agent nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.
Z tytułu wykonania ww. usług Agent uzyskuje wynagrodzenie prowizyjne, którego przyznanie i wysokość jest bezpośrednio uzależniona od faktu zawarcia umów kredytowych przez Bank oraz ich liczny i wartości.

Jednocześnie na przeszkodzie do takiej kwalifikacji opisanych usług nie stoi fakt, iż nie istnieje stosunek prawny pomiędzy Agentem a drugą stroną umowy kredytowej (klientem). Jak wspomniano, zgodnie z utrwalonym poglądem, nie jest warunkiem zastosowania zwolnienia przewidzianego dla usług pośrednictwa kredytowego, aby pośrednik działający kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy.

Przemawia to za uznaniem za prawidłowe stanowiska wnioskodawcy, iż usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Banku na podstawie Umowy, z tytułu wykonania których przysługuje jej wynagrodzenie prowizyjne, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Ad 2.

Okoliczności przedstawione w pkt 1 powyżej przemawiają również za zakwalifikowaniem jako usług pośrednictwa kredytowego usług świadczonych przez Agenta (Spółkę) na rzecz B. na podstawie Umowy 2.

Usługi te, polegające na obsłudze Partnerów (przedsiębiorców prowadzących sprzedaż detaliczną towarów lub usług, współpracujących z B. na podstawie odrębnej umowy o współpracy w zakresie sprzedaży z użyciem kredytu - sprzedaży ratalnej towarów i usług), obejmujące w szczególności:

pośredniczenie w nawiązywaniu kontaktów handlowych miedzy B. a potencjalnymi Partnerami oraz ich aktywne pozyskiwanie,
szkolenie Partnerów w zakresie sposobu wykonywania obowiązków przez Partnerów wynikających z Umów o współpracy, w tym stanowiącego jej załącznik Regulaminu Sprzedaży, w zakresie oferty kredytowej B. oraz wyjaśniania wątpliwości Partnerów z tym związanych,
koordynowanie współpracy B. z Partnerami, tj. reagowanie na wszelkie informacje o przebiegu współpracy oraz przekazywanie B. informacji o wnioskach wysuwanych przez Partnerów w celu jej usprawnienia,
promowanie usług B., przekazywanie Partnerom materiałów informacyjnych, promocyjnych i reklamowych oraz weryfikowanie prawidłowości ich rozmieszczenia przez Partnera na terenie placówki

-zmierzają do realizacji celu gospodarczego, jakim jest zawieranie umów kredytowych (umów kredytu ratalnego na zakup towarów u Partnera, zawartych przez bank z Klientem - konsumentem nabywającym towar lub usługę u Partnera).

Co więcej, Agent jest bezpośrednio zaangażowany w proces zawierania umów kredytowych. Do jego obowiązków przewidzianych w Umowie 2 należy bowiem w szczególności:

wstępna weryfikacja kompletności oraz poprawności dokumentacji kredytowej sporządzonej przez Partnerów i przekazywanie obsługiwanym Partnerom uwag banku w zakresie błędnie lub wadliwie sporządzonej dokumentacji kredytowej,
odbiór od Partnerów i dostarczenie do B. zawartych umów kredytowych wraz z wymaganymi dokumentami placówek Partnerów w ciągu 7 dni roboczych od daty ich zawarcia, wynikającej z przekazanego Agentowi przez B. raportu; przy czym Agent ponosi odpowiedzialność za przekroczenie terminów przekazania tej dokumentacji - wiąże się z obowiązkiem zapłaty kary umownej, chyba że do przekroczenia terminu nie doszło z winy Agenta,
przekazywanie Partnerom informacji o niekompletnej lub wadliwie wypełnionej informacji kredytowej w ciągu jednego dnia roboczego od daty poinformowania Agenta przez B. o tym fakcie.

Skutkiem wszystkich czynności wykonywanych przez Agenta w ramach zawartych umów jest zawarcie umowy kredytowej pomiędzy konsumentem (nabywcą towaru od Partnera handlowego) a Bankiem.

Jednocześnie wynagrodzenie Agenta ma charakter prowizyjny - jest uzależnione od zawarcia umów o kredyt z Klientami zawartych w placówkach Partnerów obsługiwanych przez Agenta lub zawartych z klientami przez Internet za pośrednictwem sklepów internetowych tych Partnerów i zatwierdzonych do wypłaty w systemie zarządzania kredytami B., od których to umów Klient nie odstąpił, a także od wartości tych umów oraz terminowości spłat zaciągniętych na ich podstawie kredytów.

Przy czym dotyczy to zarówno wynagrodzenia przewidzianego w Umowie 2, jak I wynagrodzenia dodatkowego, przewidzianego w porozumieniu zawartym pomiędzy Agentem a B..

Umowie, obliczane według algorytmu szczegółowo przedstawionego w opisie stanu faktycznego przedstawionego w niniejszym wniosku, jest bowiem pochodną sumy należnych B. odsetek i prowizji z tytułu umów kredytowych zawartych w placówkach Partnerów lub za pośrednictwem prowadzonych przez nich sklepów internetowych.

Przy czym podstawą wypłaty wynagrodzenia nie mogą być umowy o kredyt, od których Klient odstąpił - wynagrodzenie Agenta jest pomniejszane o wartość odpowiadającą wynagrodzeniu z tytułu zawarcia umów o kredyt, od których Klient odstąpił.

Wynagrodzenia Agenta składa się z dwóch części:

70% wartości wynagrodzenia - płatne w terminie 15 dni od końca ww. terminu obliczenia wynagrodzenia Agenta,
30% wartości wynagrodzenia - płatne w terminie 75 dni od końca ww. terminu obliczenia wynagrodzenia Agenta, pod warunkiem, że obliczony dla dowolnego dnia w tym okresie stosunek sumy udzielonych w miesiącu, którego dotyczy zestawienie wynagrodzenia Agenta, przez Partnerów kwot kredytów (wynikających z umów zawartych w okresie, gdy Agent obsługiwał Partnera) opóźnionych na ten dzień (tzn. kwot kredytu wynikających z umowy kredytu jeżeli do tego dnia kredytobiorca nie spłacił dwóch pierwszych rat) do sumy kredytów udzielonych w miesiącu, którego dotyczy zestawienie, przez Partnerów obsługiwanych przez Agenta, nie przekroczy ustalonego w Umowie 2 wskaźnika.

W tym zakresie wynagrodzenie Agenta jest więc uzależnione również od terminowości spłat kredytów przez Klientów.

Przy czym Umowa 2 przewiduje odpowiedzialność Agenta za szkodę poniesioną przez B. w wyniku wykonania umów o kredyt w przypadku, gdy Agent przekazując umowy o kredyt umyślnie zataił posiadane przez siebie informacje, z których wynika, że umowy o kredyt zostały sporządzone z naruszeniem obowiązujących zasad lub też nie dochował należytej staranności w sprawdzaniu dokumentacji kredytowej.

Powyższe okoliczności świadczą o tym, że wynagrodzenie Agenta ma charakter prowizyjny charakterystyczny dla umowy agencyjnej w rozumieniu art. 758 i n. Kodeksu cywilnego.

Analogiczny charakter ma również wynagrodzenie dodatkowe, przewidziane w porozumieniu zawartym z B.. Stanowi ono określony procent obrotu - sumy kredytów ratalnych na zakup towarów lub usług, odpowiadającej sumie cen (pomniejszonych o wpłaty własne Klientów) towarów sprzedanych w placówkach handlowych Partnerów w danym miesiącu z wykorzystaniem kredytów udzielonych przez B. i sfinansowanej, tj. zatwierdzonej do wypłaty w systemie zarządzania kredytami B. w tym okresie.

Stawka wynagrodzenia dodatkowego (prowizji) jest uzależniona od łącznego ww. obrotu (wartości zawartych umów kredytowych) zrealizowanego w okresie rozliczeniowym (miesiącu) - przy czym porozumienie przewiduje 3 progi obrotu, których przekroczenie skutkuje zastosowaniem odpowiednio wyższej stawki prowizji.

Także warunkiem i podstawą wypłaty wynagrodzenia dodatkowego, podobnie jak wynagrodzenia przewidzianego w Umowie 2, jest fakt zawarcia umów kredytowych w danym okresie rozliczeniowym oraz ich wartość.

Przedstawione okoliczność świadczą o tym, że usługi świadczone przez Agenta na podstawie Umowy 2 - z tytułu których uzyskuje wynagrodzenie przewidziane w Umowie 2 oraz wynagrodzenie dodatkowe - stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów, zwolnionych z VAT:

Agent świadczy usługi na rzecz strony umowy kredytowej (B.), a sam nie jest stroną umowy dotyczącej ww. produktu finansowego i jego działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony takich umów.
Celem usług świadczonych na podstawie Umowy 2 - obejmujących w szczególności: pozyskiwanie Partnerów, szkolenie Partnerów w zakresie sposobu wykonywania obowiązków wynikających z umów o współpracy, w zakresie oferty kredytowej B. oraz wyjaśniania wątpliwości Partnerów z tym związanych, koordynowanie współpracy B. z Partnerami oraz promowanie usług B. - jest doprowadzenie do tego, by B. i Klient dokonujący zakupu u Partnera zawarły umowę kredytową, przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.

Co więcej, Agent jest bezpośrednio zaangażowany w proces zawierania umów kredytowych: dokonuje on weryfikacji kompletności oraz poprawności dokumentacji kredytowej sporządzonej przez Partnerów i przekazuje obsługiwanym Partnerom uwagi banku w zakresie błędnie lub wadliwie sporządzonej dokumentacji kredytowej, a także odbiera od Partnerów i dostarcza do B. zawarte umowy kredytowe wraz z wymaganymi dokumentami.

Z tytułu wykonania ww. usług Agent uzyskuje wynagrodzenie prowizyjne, którego przyznanie i wysokość jest bezpośrednio uzależniona od faktu zawarcia umów kredytowych przez Bank oraz ich liczby i wartości. Przy czym charakter taki ma zarówno wynagrodzenie przewidziane w Umowie 2, jak i wynagrodzenie dodatkowe.

Jak wspomniano, zgodnie z utrwalonym poglądem na przeszkodzie do takiej kwalifikacji opisanych usług nie stoi fakt, iż nie istnieje stosunek prawny pomiędzy Agentem a drugą stroną umowy kredytowej (Klientem).

Przemawia to za uznaniem za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy, iż usługi świadczone przez Spółkę na rzecz B. na podstawie Umowy 2, z tytułu wykonania których przysługuje jej wynagrodzenie przewidziane w tej umowie oraz wynagrodzenie dodatkowe przewidziane w porozumieniu z B., są zwolnione od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...), zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek odzwierciedlenia odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r., Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Zgodnie z regulacją zawartą w art. 135 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE – państwa członkowskie zwalniają transakcje udzielania kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę (lit. b), transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności (lit. d).

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

Z kolei w myśl art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka lub Agent) zawarł z Bankiem 1 umowę agencyjną.

Na podstawie umowy Bank powierza Spółce prowadzenie działalności polegającej na:

pozyskiwaniu do współpracy z Bankiem Partnerów - przedsiębiorców współpracujących z Bankiem na podstawie odrębnej umowy o współpracy umożliwiającej Partnerom dokonywanie sprzedaży Klientom (osobom fizycznym) towarów lub usług przy wykorzystaniu kredytu oferowanego przez Bank, tj. w ramach systemu sprzedaży ratalnej organizowanego przez Bank,
wykonywaniu czynności związanych z obsługą Partnerów pozyskanych przez Spółkę do współpracy z Bankiem lub przekazanych Spółce przez Bank do obsługi.

W ramach ww. powierzonych czynności Agent zobowiązuje się do:

dystrybucji oferty produktowej Banku w zakresie systemu sprzedaży ratalnej organizowanego przez Bank dla nowych i stałych Partnerów obsługiwanych przez Agenta,
maksymalizacji udziału oferty produktowej Banku w ramach systemu sprzedaży ratalnej organizowanego przez Bank w ogólnej sprzedaży ratalnej w całej sieci obsługiwanej przez Agenta,
uczestnictwa w budowaniu dobrych relacji pomiędzy Bankiem i Partnerami,
pozyskiwania nowych Partnerów do współpracy z Bankiem.

prawidłowo zawarte i przypisane do punktów sprzedaży Partnerów, na rzecz których Agent świadczy usługi na podstawie Umowy,
rozliczone pomiędzy Bankiem a Partnerem na podstawie odrębnych umów zawartych pomiędzy Bankiem i Partnerem.

Wynagrodzenie prowizyjne naliczane jest od każdej umowy o kredyt rozliczonej przez Bank w punktach sprzedaży Partnerów. Wynagrodzenie prowizyjne za daną umowę o kredyt konsumencki nie jest należne w przypadku gdy:

Klient skutecznie odstąpił od umowy o kredyt konsumencki lub umowa została anulowana,
Umowa o kredyt konsumencki została rozliczona przez Bank w okresie, w którym Agent nie obsługiwał danego punktu sprzedaży Partnera, według danych wynikających z aktualnego wykazu punktów sprzedaży, stanowiących załącznik do Umowy.

Ponadto Wnioskodawca (Agent lub Spółka) zawarł Umowę o współpracy z B. (Bank2).

Pośredniczenie w nawiązywaniu kontaktów handlowych miedzy B. a potencjalnymi Partnerami,
Dostarczanie do B. dokumentów rejestrowych Partnerów i innych wymaganych dokumentów,
Aktywne pozyskiwanie potencjalnych Partnerów zainteresowanych nawiązaniem współpracy z B.,
Promowanie usług B. w sposób z nim uzgodniony,
Szkolenie Partnerów w zakresie sposobu wykonywania obowiązków przez Partnerów wynikających z Umów o współpracy, w tym stanowiącego jej załącznik Regulaminu Sprzedaży, w zakresie oferty kredytowej B. oraz wyjaśniania wątpliwości Partnerów z tym związanych,
Koordynowanie współpracy B. z Partnerami, tj. reagowanie na wszelkie informacje o przebiegu współpracy oraz przekazywanie B. informacji o wnioskach wysuwanych przez Partnerów w celu jej usprawnienia,
Wstępna weryfikacja kompletności oraz poprawności dokumentacji kredytowej sporządzonej przez Partnerów,
Przekazywanie obsługiwanym Partnerom uwag banku w zakresie błędnie lub wadliwie sporządzonej dokumentacji kredytowej,
Odbiór od Partnerów i dostarczenie do B. zawartych umów kredytowych (umów kredytu ratalnego na zakup towarów u Partnera, zawartych przez bank z Klientem - konsumentem nabywającym towar lub usługę u Partnera) wraz z wymaganymi dokumentami placówek Partnerów w ciągu 7 dni roboczych od daty ich zawarcia, wynikającej z przekazanego Agentowi przez B. raportu; przekroczenie terminów przekazania tej dokumentacji wiąże się z obowiązkiem zapłaty kary umownej, chyba że do przekroczenia terminu nie doszło z winy Agenta (B. może również dochodzić odszkodowania przekraczającego zastrzeżone kary umowne),
Przekazywanie Partnerom informacji o niekompletnej lub wadliwie wypełnionej informacji kredytowej w ciągu jednego dnia roboczego od daty poinformowania Agenta przez B. o tym fakcie,
Bezpłatne przekazywanie Partnerom materiałów informacyjnych, promocyjnych i reklamowych,
Weryfikowanie prawidłowości rozmieszczenia przez Partnera na terenie placówki przekazanych mu materiałów informacyjnych, promocyjnych i reklamowych,
Informowanie B. o wszelkich naruszeniach obowiązujących zasad przy sporządzaniu umowy o kredyt przez Partnera,
Przetwarzanie danych zgodnie z wytycznymi przekazanymi przez B..

Z kolei B. zobowiązany jest do:

Bezpłatnego szkolenia Agenta z zakresu zleconych czynności,
Zaopatrzenia w niezbędne do wykonywania czynności materiały reklamowe i promocyjne,
Przekazania niezbędnych informacji dotyczących zasad współpracy Partnera z B., w szczególności zasad zawierania umów o współpracy z Partnerami, treści umowy o współpracy, w tym stanowiącego jej część Regulaminu Sprzedaży oraz aktualnej oferty produktowej B.,
Nadzoru merytorycznego i organizacyjnego na działalnością Agenta,
Uzgadniania z Agentem warunków oferty kredytowej, która może być proponowana przez obsługiwanych przez Agenta Partnerów Klientom,
Dostarczania Agentowi przewidzianych w Umowie 2 raportów.

Z tytułu wykonania czynności stanowiących przedmiot Umowy 2, określonych w lit. a - n powyżej Agentowi przysługuje wynagrodzenie uzależnione od wartości oraz przychodowości umów o kredyt zawartych w danym miesiącu kalendarzowym przez Partnerów obsługiwanych przez Agenta z Klientami, a także terminowości spłat ww. umów.

W powyższych przypadkach celem Wnioskodawcy jest uczynienie wszystkiego, co możliwe, aby obydwie strony tj. kredytobiorca (klient) i kredytodawca (Bank) zawarły umowę kredytową, a Wnioskodawca nie ma żadnego realnego wpływu na kształt i treść, ani nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w celu realizacji powyższego celu polegają na prezentacji i umożliwieniu zapoznania się z ofertą Banku, a w przypadku zainteresowania Klienta produktem Banku, stworzeniu możliwości kontaktu, wypełnienia i złożenia wniosku (ewentualnie zainicjowania wniosku w systemach), a następnie zawarcia umowy i nabycia danego produktu finansowego.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie ograniczają się wyłącznie do dopełnienia formalności administracyjnych związanych z umową. Wnioskodawca podejmuje aktywne działania w celu pozyskania klienta, organizuje oferty Banku i przedstawia Kredytobiorcy, pomaga w skompletowaniu dokumentacji składanej do Banku (poza przypadkami, gdy wykonuje to sam Bank). Ponadto, w niektórych przypadkach po wyborze oferty przez Kredytobiorcę Wnioskodawca wprowadza do systemów Banku pozyskane dane.

Wnioskodawca gromadzi jedynie dane w zakresie wynikającym z przepisów RODO. Wnioskodawca dokonuje analizy posiadanych danych z punktu widzenia oferty produktowej instytucji finansowych. W przypadku wyrażenia przez potencjalnego klienta zainteresowania proponowanymi produktami Banku Wnioskodawca udziela klientowi pomocy w wyborze najkorzystniejszego produktu, który w pełni spełnia potrzeby oraz oczekiwania klienta.

Wnioskodawca nie zajmuje się określaniem zdolności finansowej, tą czynnością zajmuje wyłącznie Bank.

Wnioskodawca podejmuje następujące działania mające na celu dopasowania oferty do klienta:

reklama oferty Banku, np. poprzez mailing, stronę internetową, ulotki (do posiadanej bazy klientów jak i na zewnątrz),
pozyskanie klienta (zainteresowanie ofertą Banku),
analiza potrzeb,
organizacja oferty instytucji finansowych,
określenie produktu, waluty, oprocentowania i okresu spłaty zadłużenia, wyjaśnia różnice w poszczególnych ofertach,
pomoc w wyborze najkorzystniejszej oferty spośród ofert Banku,
pomoc w wypełnianiu przez Bank wymaganych dokumentów,
pomoc w prowadzeniu negocjacji pomiędzy klientem a Bankiem.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego, czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi podlegają zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych.

Mając na uwadze wykładnię zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy oraz w art. 135 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, konieczne jest zdefiniowanie pojęcia „usług pośrednictwa”. W związku z tym, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani Dyrektywa 112 nie definiują tego pojęcia, w celu określenia, jakie czynności należy rozumieć pod pojęciem usług pośrednictwa, należy oprzeć się na wykładni językowej, wspieranej przy tym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa: http://sjp.pwn.pl), przez pośrednictwo należy rozumieć działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron. Równorzędnie, przez pośrednictwo rozumie się kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych, a więc załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, uczestniczenie w zawieraniu takich transakcji. W tym zakresie stwierdzić należy, że wykonywane przez podmiot wszelkie czynności zmierzające do zawarcia między dwiema różnymi stronami transakcji handlowych można uznać za pośrednictwo. Z kolei z doktrynalnego punktu widzenia cechą charakterystyczną pośrednictwa odróżniającą ten stosunek od innych umów jest fakt, że bezpośrednią przyczyną zawarcia bezpośrednio lub pośrednio umowy są działania pośrednika. Innymi słowy przez umowę o pośrednictwo należałoby rozumieć taki stosunek prawny istniejący pomiędzy dwiema stronami, z których jedna (pośrednik) otrzymuje zlecenie od drugiej, aby doprowadzić do wymiany gospodarczej świadczeń z osobą trzecią, przy czym znalezienie kontrahenta ma stanowić bezpośredni i decydujący rezultat starań pośrednika. Bezpośrednim celem aktywności pośrednika jest wywołanie skutku prawnego, polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy (podmiotu zastępowanego) w stosunek umowny z osobą trzecią.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa” warto odnieść się do cytowanego również przez Wnioskodawcę wyroku z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde, w którym TSUE stwierdził, że pojęcie pośrednictwa „(…) obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. W tym kontekście celem takiej działalności jest uczynić wszystko co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę, przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Natomiast nie ma miejsca działalność polegająca na pośrednictwie, jeśli jedna ze stron umowy zleca podwykonawcy część czynności faktycznych związanych z umową (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie CSC Financial Services, pkt 40)” – pkt 23.

Z kolei w uzasadnieniu w sprawie CSC Financial Services Ltd. (wyrok TSUE z dnia 13 grudnia 2001 r., C-235/00), która to spółka świadczyła usługi typu call center na rzecz instytucji finansowych, Trybunał podjął się próby konstruowania definicji samego pośrednictwa. Pośrednikiem jest więc podmiot niebędący żadną ze stron umowy, ale świadczący usługę na rzecz strony w zamian za wynagrodzenie. W skład usługi wchodzić może zwłaszcza prowadzenie negocjacji. Celem pośrednictwa jest natomiast uczynienie wszystkiego co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę. Z kolei nie może być mowy o pośrednictwie wówczas, gdy jedna ze stron umowy zleca tylko podwykonawcy część czynności faktycznych.

W kwestii znaczenia słowa „negocjacje”, w kontekście art. 13 cześć B lit. d pkt 5 Dyrektywy 2006/112/WE Rady TSUE w ww. wyroku wskazał, że „odnosi się ono do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem”.

W konsekwencji, w świetle orzecznictwa TSUE „usługa pośrednictwa” powinna mieć następujące cechy:

pośrednik nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i jego działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów,
strona transakcji finansowej wypłaca pośrednikowi wynagrodzenie za świadczoną przez niego usługę pośrednictwa,
celem działań pośrednika jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę (a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy),
czynności pośrednika nie ograniczają się do dopełnienia formalności administracyjnych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

W konsekwencji, żeby uznać daną działalność za pośrednictwo konieczne jest aby pośrednik wykonał przynajmniej niektóre z czynności:

wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia umowy;
uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę;
prowadzenie negocjacji polegających na jednoznacznie określonym akcie mediacji;
nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron.

Nie oznacza to, że pośrednik nie może wykonywać dodatkowych czynności, jednakże aby czynności te można było zaliczyć do czynności pośredniczących konieczne jest, aby wywoływały skutek lub miały na celu wywołanie skutku dla wszystkich stron transakcji, innymi słowy konieczne jest, aby skutek tych czynności znalazł odzwierciedlenie w zawartej umowie pomiędzy stronami.

Przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy analizowane w kontekście powołanych przepisów prawa prowadzą do wniosku, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Banku i B. finansowych wpisują się w usługi pośrednictwa finansowego.

Wskazują one, że Wnioskodawca wykonuje czynności pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych, bowiem – jak wynika z podanego zdarzenia przyszłego - wykonywanie różnego rodzaju czynności faktycznych zmierzają do zawarcia umowy między bankiem a klientem banku. Wnioskodawca organizuje oferty Banku i przedstawia je Kredytobiorcy, pomaga w skompletowaniu dokumentacji. Wnioskodawca ponadto pomaga wybrać najkorzystniejszy kredyt, określić produkt, walutę, oprocentowanie, itp. W okolicznościach sprawy istotne jest, że działania Wnioskodawcy – Agenta są nastawione na pozyskiwanie potencjalnych klientów i doprowadzanie do zawarcia umów. W opisanych okolicznościach, przyjęty model skorzystania z oferty Banku czy B. przez potencjalnego klienta, pozwala na stwierdzenie, że Spółka ma wpływ na decyzje potencjalnego klienta, co do zawarcia umowy.

Sposób kalkulacji wynagrodzenia, ma walor pomocniczy przy ocenie czy wykonywane czynności stanowią usługę pośrednictwa. Wynagrodzenie Wnioskodawcy, które jest uzależnione od ilości zawartych umów kredytowych, w powiązaniu z pozostałymi okolicznościami sprawy prowadzi do wniosku, że Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa. W okolicznościach sprawy istotne jest, że działania Wnioskodawcy – Agenta -Pośrednika są nastawione na pozyskiwanie potencjalnych klientów i doprowadzanie do zawarcia umów.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę wskazane w opisie sprawy, za które Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie przewidziane w Umowie oraz wynagrodzenie dodatkowe (w przypadku umowy z B.) korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, w oparciu o przepisy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Ponadto podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w odniesieniu do przedstawionego opisu planowanego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin