INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28.09.2011 r. (data wpływu 10.10.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia w Polsce dochodów z USA za 2011 rok – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.10.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia w Polsce dochodów z USA za 2011 rok.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest adiunktem w Obserwatorium Astronomicznym Uniwersytetu. Od listopada 2010 r. przebywa na bezpłatnym urlopie naukowym. Podczas urlopu, w dniu 06.12.2010 r. wyjechała na dwuroczny kontrakt w Stanach Zjednoczonych Ameryki (USA), gdzie została zatrudniona na Uniwersytecie Stanforda na stanowisku post-doc (oficjalna nazwa angielska Post Doctoral Scholar), gdzie prowadzi badania naukowe w dziedzinie astrofizyki. Badania te prowadzone są w interesie społecznym. W USA Wnioskodawczyni przebywa na podstawie amerykańskiej wizy J1. Zakres obowiązków obejmuje badania naukowe i ich publikację w międzynarodowych czasopismach naukowych oraz prezentację na konferencjach naukowych. Podczas pobytu w USA, Wnioskodawczyni nie ma żadnych obowiązków zawodowych w Obserwatorium Astronomicznym w Polsce. Pozycja na Uniwersytecie Stanforda nie ma żadnego związku administracyjnego z zatrudnieniem w Polsce, a zatrudnienie w Polsce nie jest warunkiem koniecznym zatrudnienia w USA. Obserwatorium Astronomiczne nie gwarantuje również możliwości powrotu na wcześniej zajmowane stanowisko.

W 2011 r. za swoją pracę na Uniwersytecie Stanforda, Wnioskodawczyni pobiera roczną pensję w wysokości $ 61.000. W USA posiada status podatkowy jako non-resident alien, a więc nie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Jako naukowiec pracujący na amerykańskim uniwersytecie, na podstawie art. 17 ust. 1 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania Wnioskodawczyni jest zwolniona z płacenia podatku w USA przez dwa lata. Kwalifikacja do zwolnienia z podatku została potwierdzona przez Uniwersytet Stanforda.

W chwili pisania wniosku o interpretację, Wnioskodawczyni nie posiada dochodu na terenie Polski. Możliwe jednak, że otrzyma honorarium z grantu, za udział w polskim projekcie naukowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki sposób Wnioskodawczyni powinna się rozliczyć w Polsce w 2012 r. ze swoich dochodów w USA za rok 2011...

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Sprawy podatkowe pomiędzy Stanami Zjednoczonymi i Polską zostały oparte na umowie między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (zwanej dalej traktatem podatkowym z USA), podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

Metoda płacenia podatku w Polsce od dochodów uzyskanych w USA zawarta jest w art. 27 ust. 9 i 9a (dalej nazywanej metodą proporcjonalną) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej nazywanej PIT). Według tej metody, dochody uzyskane w Polsce łączy się z dochodami uzyskanymi w USA. Następnie od podatku obliczonego od sumy dochodów odlicza się kwotę podatku zapłaconego w USA. Przy czym, odliczenie to nie może przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w USA.

Na podstawie art. 27g ustawy PIT, podatnik rozliczający się według zasad określonych w art. 27 ust. 9 i 9a ustawy PIT, a więc metodą proporcjonalną, ma prawo odliczyć od podatku dochodowego kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy podatkiem obliczonym zgodnie z metodą proporcjonalną a podatkiem obliczonym na podstawie art. 27 ust. 8 czyli tzw. metodą wyłączenia z progresją. Art. 27g nie stwierdza, że warunkiem skorzystania z odliczenia jest zapłacenie podatku w USA. Czyli podatnik ma prawo skorzystania z ulgi w art. 27g nawet jeżeli nie zapłacił podatku w USA. Innymi słowy, niezapłacenie podatku w USA nie stanowi przeszkody w zastosowaniu artykułu 27g do rozliczenia podatku w Polsce.

Ponadto, w rozumieniu powszechnym, art. 27g ma za zadanie wyrównywać podatki zapłacone metodą wyłączenia z progresją a metodą proporcjonalną. Metoda wyłączenia z progresją polega na wyłączeniu z opodatkowania w Polsce dochodów osiągniętych za granicą niezależnie od tego czy podatek za granicą został zapłacony czy też nie. Dochody osiągnięte za granicą bierze się jedynie pod uwagę do ustalenia wysokości stawki podatku stosowanej do dochodów uzyskanych w Polsce. Metoda proporcjonalna jest znacznie mniej korzystna z punktu widzenia podatnika.

Na przykład, Polak pracujący we Francji, którego dochody zwolnione są z podatku we Francji, na podstawie metody wyłączenia z progresją nie płaci od nich podatku w Polsce. Dochody francuskie służą jedynie do zwiększenia podstawy, od której oblicza się stopę podatku. Natomiast Polak pracujący w USA i zwolniony tam z podatku, obliczając podatek metodą proporcjonalną, musi zapłacić w Polsce ogromny podatek od swoich dochodów w USA. Ulga z art. 27g wyrównuje tą dysproporcję w podatkach obu opisanych podatników. Innymi słowy, osoba pracująca w USA i tam zwolniona z płacenia podatku na podstawie prawa amerykańskiego (a nie polskiego), korzysta z art. 27g PIT i w rezultacie nie płaci podatku w Polsce od dochodu w USA, a jedynie zwiększa podstawę do obliczenia stopy podatku zastosowanej do dochodu polskiego, tak jak w metodzie wyłączenia z progresją. Zasady działania prawa podatkowego w USA i zastosowane tam odliczenia od podatku (bez względu na ich przyczynę) nie powinny mieć wpływu na prawo polskie i reguły jego stosowania przy obliczaniu podatku w Polsce. Polacy pracujący w USA zarówno ci którzy zapłacili podatek w USA, oraz Ci którzy z różnych przyczyn byli zwolnieni z części lub całości podatku w USA powinni być traktowani jednakowo. A więc powinni stosować metodę proporcjonalną a następnie ulgę z art. 27g PIT.

Podsumowując, Wnioskodawczyni, rozliczając się ze swoich dochodów w USA i w Polsce za rok 2011 r. korzysta z metody proporcjonalnej. Sumuje dochody w Polsce i USA i oblicza od nich podatek (podatek1). Nie odejmuje podatku amerykańskiego, ponieważ takowego nie zapłaciła na podstawie traktatu podatkowego z USA, gdyż na podstawie art. 17 naukowcy pracujący dla dobra publicznego zwolnieni są z płacenia podatku federalnego w USA przez okres dwóch lat. Następnie, oblicza należny podatek według metody wyłączenia z progresją (podatek2). Oblicza różnicę podatek1 – podatek2 i odejmuje ją od podatkul. W rezultacie, podatek zapłacony w Polsce będzie równy podatkowi zapłaconemu metodą wyłączenia z progresją.

Co ważne, podatek ten będzie jednocześnie równy podatkowi jaki Wnioskodawczyni zapłaciłaby w Polsce, gdyby nie podlegała zwolnieniu od podatku w USA lub zapłaciła tam tylko część (nawet niewielką) podatku (ze względu na różnorakie odliczenia podatkowe). Z punktu widzenia przedstawionego stanowiska, państwo polskie nie ponosi więc żadnej straty. W przedstawionej sprawie to rząd amerykański zrzekł się należnego mu podatku, a więc poniósł stratę na korzyść Wnioskodawczyni, a nie rządu polskiego. Art. 17 traktatu podatkowego z USA jest określony jako korzyść w art. 5 ust. 4 tego traktatu.

Wnioskodawczyni nie powinna rozliczać się na zasadach ogólnych płacąc pełny podatek w Polsce od dochodów w Polsce i USA bez zastosowania metody proporcjonalnej i art. 27g PIT. Wnioskodawczyni mieszkała i pracowała w USA przez rok i nie powinna być traktowana na takich samych zasadach jak Polacy mieszkający i pracujący w Polsce. Gdyby Wnioskodawczyni musiała zapłacić podatki w Polsce na zasadach ogólnych, stratę poniósłby zarówno rząd amerykański (zrzekając się podatku), jak i Wnioskodawczyni płacąc podatek w Polsce od dochodu w USA. Natomiast państwo polskie odniosłoby zaś czystą korzyść. Byłoby to niesprawiedliwe, gdyż analogicznej korzyści nie odnosi kosztem Polaków rozliczających się metodą proporcjonalna lub metodą wyłączenia z progresją. Reasumując państwo polskie odniosłoby nieuzasadnioną korzyść kosztem Wnioskodawczyni i rządu amerykańskiego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 4a ustawy, powołane wyżej przepisy art. 3 ust. 1 i 1a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni wyjechała na dwuroczny kontrakt w Stanach Zjednoczonych Ameryki (USA). W 2011 r. za swoją pracę na Uniwersytecie Stanforda (USA), Wnioskodawczyni pobiera roczną pensję. W USA Wnioskodawczyni posiada status podatkowy jako non-resident alien, a więc nie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą uregulowania zawarte w umowie podpisanej w Waszyngtonie dnia 08 października 1974 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U z 1976 r. Nr 31, poz. 178).

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. b) ww. umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z polskim prawem jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi polskiemu jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 lit. b) umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Definicja ta odnosi się zatem do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

W sytuacji, kiedy osoba fizyczna, może być uznana zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym każdego z umawiających się państw za osobę mającą w tych państwach miejsce zamieszkania, to dla wyeliminowania kolizji należy zastosować reguły określone w art. 4 umowy. Zgodnie z powyższym przepisem jeżeli, w znaczeniu artykułu 3, ustępu 1, punktów 7 i 8 niniejszej umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

1. będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jeżeli ona stale zamieszkuje w obydwu Umawiających się Państwach lub nie zamieszkuje w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie uważana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa,
3. jeżeli ona zazwyczaj przebywa w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.
   
   

Mając na uwadze, iż w USA Wnioskodawczyni nie jest traktowana jako rezydent podatkowy i nie podlega tam nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, ponadto z przedstawionego zdarzenia przyszłego nie wynika, aby do USA przeniosła ośrodek interesów życiowych, należy stwierdzić, iż w Polsce Wnioskodawczyni posiada nieograniczony obowiązek podatkowy i podlega opodatkowaniu tutaj od całości swoich dochodów.

Stosownie do art. 17 ust. 1 ww. umowy, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium jednego Umawiającego się Państwa jest zaproszona przez Rząd drugiego Umawiającego się Państwa, jego jednostkę administracyjną lub jej władzę terenową, przez uniwersytet lub inną uznaną instytucję dydaktyczną tego drugiego Umawiającego się Państwa na przewidywany okres nie przekraczający 2 lat celem nauczania lub uczestniczenia w pracach badawczych lub w obu celach na uniwersytecie lub innej uznanej instytucji dydaktycznej i jeżeli taka osoba przybywa do tego drugiego Umawiającego się Państwa przede wszystkim w tym celu, to jej dochód z pracy dydaktycznej lub badawczej na takim uniwersytecie lub instytucji dydaktycznej będzie wyłączony spod opodatkowania przez to drugie Umawiające się Państwo przez okres nie przekraczający 2 lat od dnia przyjazdu do tego drugiego Umawiającego się Państwa.

Zasada określona ww. przepisem nie będzie miała zastosowania do dochodu z badań, jeżeli takie badania nie są prowadzone w interesie publicznym, lecz przede wszystkim w celu osiągnięcia korzyści materialnych prywatnie przez określoną osobę lub osoby (art. 17 ust. 2 ww. ustawy).

Jak wynika ze zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku, Wnioskodawczyni wyjechała na dwuroczny kontrakt w Stanach Zjednoczonych Ameryki (USA), gdzie została zatrudniona na Uniwersytecie Stanforda na stanowisku post-doc (oficjalna nazwa angielska Post Doctoral Scholar). Tam prowadzi badania naukowe w dziedzinie astrofizyki. Badania te prowadzone są w interesie społecznym.

Powyższe oznacza, iż dochody z prac badawczych będą opodatkowane wyłącznie w Polsce.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11a ust. 1 ww. ustawy, przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 44 ust. 1a pkt 1 ww. ustawy podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Stosownie do art. 44 ust. 3a ustawy podatkowej podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień – w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3a zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, zapłaconej w danym miesiącu ze środków podatnika (art. 44 ust. 3c ww. ustawy).

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż dochody uzyskane w USA w 2011 r. Wnioskodawczyni powinna rozliczyć w Polsce na zasadach ogólnych.

Odnosząc się natomiast do możliwości zastosowania przez Wnioskodawczynię ulgi wynikającej z treści art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, co następuje.

Zgodnie z art. 27 ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

W myśl art. 27 ust. 9a ustawy, w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Jednocześnie, na podstawie art. 27g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:

1. ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1, art. 13, art. 14, lub
2. z praw majątkowych w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, z wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, oświatowej i publicystycznej, z wyjątkiem dochodów (przychodów) uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi

- ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2

Zgodnie z art. 27g ust. 2 ww. ustawy odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8.

Z treści ww. uregulowań wynika, iż podatnik uzyskujący dochody z pracy za granicą, w państwie, z którym zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nakazuje stosować, w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania tzw. metodę odliczenia proporcjonalnego, winien dokonać obliczenia rocznego podatku z uwzględnieniem postanowień art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a następnie od tak obliczonego podatku ma prawo odliczyć ulgę abolicyjną, o której mowa w cyt. powyżej art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że celem wprowadzenia ulgi, o której mowa w art. 27g ustawy było wyrównanie różnic pomiędzy metodami unikania podwójnego opodatkowania, tj. metodą proporcjonalnego odliczenia a metodą wyłączenia z progresją, czyli zrównanie obciążenia podatkowego osób pracujących za granicą.

W przedmiotowej sytuacji nie można natomiast mówić o jakimkolwiek zrównaniu obciążeń podatkowych wynikających z metod unikania podwójnego opodatkowania, gdyż uzyskane dochody nie podlegają opodatkowaniu za granicą.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni, iż rozliczając się za rok 2011 r. ze swoich dochodów uzyskanych w USA i w Polsce korzysta z metody odliczenia proporcjonalnego i ulgi abolicyjnej, należało uznać za nieprawidłowe.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.