Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.475.2020.2.WH
z 13 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2020 r. (data wpływu 28 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania egzekucyjnej sprzedaży nieruchomości (Km …) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2020 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania egzekucyjnej sprzedaży nieruchomości (Km …).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym (…) wszczął egzekucję z prawa własności lokalu mieszkalnego, położonego w (…), przy (…), dla której Sąd Rejonowy (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (..). Lokal stanowi odrębną nieruchomość i przeznaczony jest na cele mieszkaniowe. Pole powierzchni użytkowej ww. lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych wynosi: 54,92 m². Udział związany z własnością lokalu: 5492/181274 części w nieruchomości wspólnej KW nr (…), którą stanowi prawo własności gruntu oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Dla terenu, na którym położona jest nieruchomość, brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W związku z czym, przeznaczenie nieruchomości ustalono na podstawie zmiany Stadium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta (…) zatwierdzonej Uchwałą nr (..) Rady Miasta (..) z dnia 15 lipca 2009 r., zgodnie z którym nieruchomość zlokalizowana jest w strefie mieszkaniowej M7, w obszarze mieszkalnictwa o wysokiej intensywności zabudowy z dominującym budownictwem wielorodzinnym.

Właścicielem przedmiotowej nieruchomości jest Pani M. D., córka (…), PESEL: (…), NIP: (…) , która w dniu 7 czerwca 2019 r. oświadczyła, iż:

• w dniu nabycia nieruchomości prowadziła działalność gospodarczą i w związku z tym była czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług,
• nieruchomość została nabyta w drodze postępowania spadkowego,
• z dniem 28 maja 2019 r. dłużniczka zawiesiła prowadzoną działalność gospodarczą,
• właściwym dla niej do dokonywania rozliczeń jest Urząd Skarbowy w (…),
• rozliczenia z urzędem skarbowym odbywały się w trybie miesięcznym,
  
• w związku z nabyciem nieruchomości w stosunku do niej przysługiwało jej prawo odliczenia od kwoty podatku należnego kwoty podatku naliczonego,
  
• poniosła ona wydatki na ulepszenie nieruchomości, w stosunku do których miała prawo do obniżenia podatku należnego od kwoty podatku naliczonego. Nakłady te były niższe niż 30% wartości początkowej tej nieruchomości,
• pierwsze zasiedlenie - 2009 r. - nabycie prawa własności nieruchomości.
  
  
  

Ponadto, dłużniczka w dniu 22 lipca 2019 r. oświadczyła, co następuje: „Nieruchomość, która jest przedmiotem egzekucji, nabyłam w 2009 r. notarialną umową sprzedaży. Zbywca natomiast nabył ją w drodze postępowania spadkowego. W 2009 r. prowadziłam działalność gospodarczą w zakresie obrotu oraz pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Bezpośrednio po zakupie mieszkanie zostało wynajmowane i wystawione na sprzedaż. Osoby zainteresowane zakupem zawarły ze mną przedwstępną umowę sprzedaży w formie aktu notarialnego. Otrzymałam zadatek w wysokości kilkunastu tysięcy złotych, jednak z zastrzeżeniem, że umowa ostateczna zostanie wykonana dopiero w 2015 r. Nabywcy dopiero wtedy mogli wnioskować o kredyt. Tymczasem w 2015 r. w księdze wieczystej nieruchomości pojawiły się wpisy komornicze, które uniemożliwiły nabywcom uzyskanie kredytu hipotecznego w jakimkolwiek banku. Umowa przedwstępna została rozwiązana z mojej winy. W latach 2017-2019 nieruchomość była przedmiotem umowy najmu.”

Obecnie komornik sporządził protokół opisu i oszacowania nieruchomości. Akta sprawy zostaną przekazane do Sądu celem ustalenia terminu pierwszej licytacji ww. prawa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Komornik sądowy z tytułu egzekucyjnej sprzedaży nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze KW (…), będzie zobowiązany jako płatnik podatku od towarów i usług odprowadzić podatek VAT i w jakiej wysokości, tj. przy zastosowaniu jakiej stawki podatkowej VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, będącego Komornikiem sądowym, egzekucyjna sprzedaż nieruchomości wskazanej we wniosku nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Natomiast w myśl art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu dłużnika. Prowadzona przez komornika sądowego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku jest zobowiązany dłużnik, tzn. w przypadku gdy dłużnik - właściciel towarów - występuje jako podatnik podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu dostawy tego towaru. W przypadku natomiast, gdy dana czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub jest od niego zwolniona, komornik sądowy nie jest obowiązany do odprowadzenia podatku. Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy i do uwzględniania, w trakcie sprzedaży egzekucyjnej towarów, okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie opodatkowanie podatkiem od towarów i usług ma miejsce wówczas, jeżeli po stronie dłużnika spełnione są przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Zaznacza się, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT do art. 18 tej ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy Dłużnik - właściciel danej nieruchomości – jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Komornik Sądowy wszczął egzekucję z prawa własności lokalu mieszkalnego. Lokal stanowi odrębną nieruchomość i przeznaczony jest na cele mieszkaniowe. Właścicielem przedmiotowej nieruchomości jest Pani M. M. D., która w dniu 7 czerwca 2019 r. oświadczyła, iż: w dniu nabycia nieruchomości prowadziła działalność gospodarczą i w związku z tym była czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, nieruchomość została nabyta w drodze postępowania spadkowego, z dniem 28 maja 2019 r. dłużniczka zawiesiła prowadzoną działalność gospodarczą, właściwym dla niej do dokonywania rozliczeń jest Urząd Skarbowy w (…), rozliczenia z urzędem skarbowym odbywały się w trybie miesięcznym, w związku z nabyciem nieruchomości w stosunku do niej przysługiwało jej prawo odliczenia od kwoty podatku należnego kwoty podatku naliczonego, poniosła ona wydatki na ulepszenie nieruchomości, w stosunku do których miała prawo do obniżenia podatku należnego od kwoty podatku naliczonego. Nakłady te były niższe niż 30% wartości początkowej tej nieruchomości, - pierwsze zasiedlenie - 2009 r. - nabycie prawa własności nieruchomości. Ponadto, dłużniczka w dniu 22 lipca 2019 r. oświadczyła, co następuje: „Nieruchomość, która jest przedmiotem egzekucji, nabyłam w 2009 r. notarialną umową sprzedaży. Zbywca natomiast nabył ją w drodze postępowania spadkowego. W 2009 r. prowadziłam działalność gospodarczą w zakresie obrotu oraz pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Bezpośrednio po zakupie mieszkanie zostało wynajmowane i wystawione na sprzedaż. Osoby zainteresowane zakupem zawarły ze mną przedwstępną umowę sprzedaży w formie aktu notarialnego. Otrzymałam zadatek w wysokości kilkunastu tysięcy złotych, jednak z zastrzeżeniem, że umowa ostateczna zostanie wykonana dopiero w 2015 r. Nabywcy dopiero wtedy mogli wnioskować o kredyt. Tymczasem w 2015 r. w księdze wieczystej nieruchomości pojawiły się wpisy komornicze, które uniemożliwiły nabywcom uzyskanie kredytu hipotecznego w jakimkolwiek banku. Umowa przedwstępna została rozwiązana z mojej winy. W latach 2017-2019 nieruchomość była przedmiotem umowy najmu.”

Aby ustalić czy Wnioskodawca, jako komornik sądowy, będzie zobowiązany do opodatkowania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, należy dokonać analizy, czy dłużnik w okolicznościach opisanych we wniosku będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika, że przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez dłużnika w 2009 r. i bezpośrednio po zakupie została oddana w najem.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy egzekucyjna sprzedaż nieruchomości, tj. lokalu mieszkalnego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do transakcji sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, tj. lokalu mieszkalnego należy uznać dłużnika za podatnika podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zbycie lokalu mieszkalnego opisanego w złożonym wniosku nie nastąpi w ramach rozporządzania majątkiem prywatnym dłużnika, w związku z tym w opisanej sytuacji dłużnika należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W sprawie będącej przedmiotem złożonego wniosku, należy zwrócić uwagę na kwestię umowy najmu, która została uregulowana w ustawie Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 740).

Zgodnie z art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższych przepisów najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Oddanie rzeczy innej osobie do używania na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

Wnioskodawca wskazał, że lokal mieszkalny opisany we wniosku był przedmiotem umowy najmu, był więc wykorzystywany przez dłużnika w prowadzonej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy w kontekście powołanych przepisów stwierdzić należy, że dostawa w ramach postępowania egzekucyjnego przedmiotowego lokalu mieszkalnego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem przedmiotowa transakcja będzie dotyczyła towaru w rozumieniu ustawy oraz dokonana będzie w imieniu i na rzecz podmiotu (dłużnika), objętego dyspozycją art. 15 ustawy jako wykonującego działalność gospodarczą, a więc będącego podatnikiem.

Tym samym, z tytułu transakcji sprzedaży przedmiotowej nieruchomości – (lokalu mieszkalnego) dłużnik będzie występował w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w odniesieniu do art. 15 ust. 2 ustawy. Czynność ta będzie zatem podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie zaś z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W tym miejscu należy wskazać, że zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wątpliwości Wnioskodawcy w dalszej kolejności sprowadzają się do ustalenia, czy sprzedaż nieruchomości (lokalu mieszkalnego) będącej przedmiotem licytacji komorniczej – Km (…) będzie podlegała zwolnieniu z podatku od towarów i usług czy też opodatkowaniu właściwą stawką podatku VAT.

W celu ustalenia, czy w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy zostały spełnione warunki zastosowania zwolnienia z podatku VAT wynikające z ww. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w odniesieniu do lokalu mieszkalnego będącego przedmiotem egzekucyjnej sprzedaży.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy pierwsze zasiedlenie lokalu mieszkalnego miało miejsce w 2009 r. Ponadto jak z wniosku wynika, dłużnik nie ponosił nakładów na ulepszenie lokalu wynoszących co najmniej 30% jego wartości początkowej.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy, że transakcja sprzedaży lokalu mieszkalnego w trybie licytacji komorniczej odbędzie się po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia i będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Wobec zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku dostawą lokalu mieszkalnego, bezzasadne jest badanie możliwości korzystania ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie do dostawy budynku, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.