Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.758.2020.1.AG
z 17 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2020 r. (data wpływu 13 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 października 2020 r. (data wpływu 30 października 2020 r.) oraz pismem z dnia 3 listopada 2020 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. (…) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. (…).

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 października 2020 r. w zakresie pełnomocnictwa oraz pismem z dnia 3 listopada 2020 r. w zakresie opłaty od pełnomocnictwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (…) (dalej: Wnioskodawca, Gmina) jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina wykonuje zadania nałożone na nią odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana. Zadaniami realizowanymi przez gminę są między innymi działania podejmowanie zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9, 15, 17, 18 i 19 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 1378 z późn. zm.) z zakresu kultury, utrzymania obiektu gminnego, tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i pobudzania aktywności obywatelskiej, a także współpracy z organizacjami społecznymi. W związku z zapotrzebowaniem na dofinansowanie w zakresie wykonywania realizowanych przez Gminę zadań, zawarła ona z Województwem (…) umowę o przyznanie wsparcia finansowego na realizację operacji w ramach poddziałania 19.2 „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” w ramach działania „Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER”, objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 w zakresie „Rozwoju ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury turystycznej lub rekreacyjnej lub kulturalnej”. W wykonaniu wyżej wskazanej umowy, Gmina pozyskała środki na sfinansowanie przedsięwzięcia (…). Operacja ma zostać zgodnie z umową zrealizowana w terminie 2 lat od jej zawarcia, nie później niż do dnia 31 grudnia 2022 roku. W wyniku realizacji projektu, nastąpić ma poprawa jakości infrastruktury turystycznej gminy (…) oraz zwiększenie wiedzy o cennym przyrodniczo obszarze rzeki (…) w miejscowości (…). Projekt ma zostać zrealizowany jednoetapowo, a wykonanie go przez Gminę obejmuje w szczególności zakres rzeczowy operacji (budowa kładki pieszo-rowerowej), realizację biznesplanu, poniesienie kosztów kwalifikowanych (w tym dokonanie płatności za dostawy, usługi i roboty budowlane) oraz finalne udokumentowanie wykonania omawianej inwestycji. W wyniku dokonanej budowy, w gminie (…) powstanie nowy obiekt infrastruktury turystycznej i rekreacyjnej, co udokumentowane ma zostać spisem z natury oraz protokołem odbioru końcowego robót. Wysokość przyznanej pomocy finansowej określa umowa pomiędzy Gminą a Województwem (…). Na realizację inwestycji zostały Gminie przyznane środki finansowe w wysokości (…) PLN, nie więcej jednak niż 63,63% poniesionych kosztów kwalifikowanych przedsięwzięcia (kosztów związanych z realizacją budowy kładki pieszo-rowerowej, poniesionych przez Gminę). Środki finansowe z tytułu pomocy mają być wypłacone po zrealizowaniu operacji przez Gminę, a także stosownym udokumentowaniu poniesionych kosztów kwalifikowanych, a następnie złożeniu przez Gminę odpowiedniego wniosku o płatność. Podstawą do wypłaty pomocy są koszty kwalifikowalne faktycznie i prawidłowo poniesione przez Gminę. Konieczne jest również złożenie wniosku o płatność w terminie 2 lat od zawarcia umowy, nie później niż do dnia 31 grudnia 2022 roku.

W związku z powyższym stanem faktycznym, po stronie Gminy pojawiła się wątpliwość dotycząca możliwości odzyskania podatku od towarów i usług w toku realizacji budowy kładki pieszo-rowerowej. Interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego jest również dokumentem wymaganym ze strony Gminy przez Urząd Marszałkowski Województwa (…) w toku rozliczenia kosztów kwalifikowanych związanych z przedmiotową inwestycją.

Zgodnie z artykułem 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań, dla realizacji których zostały powołane z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Realizowane przez Gminę zadanie wskazane w umowie o dofinansowanie jest zadaniem własnym gminy, zgodnie art. 7 ust. 1 pkt 9, 15, 17, 18 i 19 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713 z późn. zm.), gdyż dotyczy obszaru działania gminy z zakresu kultury, utrzymania obiektu gminnego, tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i pobudzania aktywności obywatelskiej, a także współpracy z organizacjami społecznymi. Realizowana przez Gminę inwestycja budowy kładki pieszo-rowerowej na rzece (…) w miejscowości (…) ma na celu poprawę jakości dostępnej w tym miejscu infrastruktury turystycznej i tym samym zwiększenie społecznej integracji. Budowa kładki przyczynić się ma również do podkreślenia walorów przyrodniczych obszaru, na którym umiejscowiona jest przedmiotowa inwestycja. Budowa kładki, podobnie jak jej późniejsze wykorzystanie, nie ma służyć czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług. Kładka pieszo-rowerowa zostanie mieszkańcom udostępniona do swobodnego korzystania i nie będą pobieranie opłaty za korzystanie z tak wybudowanej infrastruktury. Korzystanie z niej będzie nieodpłatne dla użytkowników, w związku z czym Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego lub uzyskanie zwrotu różnicy podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina realizując operację z powyższego zakresu rzeczowego i programu może umniejszyć podatek należny o podatek naliczony wykazany na fakturach dotyczących budowy kładki pieszo-rowerowej?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Gmina nie ma możliwości odliczenia podatku VAT w ramach realizacji przedmiotowej inwestycji, gdyż wykonanie jej stanowi zadanie własne gminy, do których dokonywania zobowiązana jest na podstawie odrębnych przepisów. W zakresie wykonywania tych zadań, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, gmina nie jest podatnikiem w rozumieniu podatku od towarów i usług.

Środki uzyskane przez Gminę w ramach dofinansowania przyznanego zgodnie z umową zawartą z Województwem (…) służyć będą zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty, poprzez poprawę jakości infrastruktury turystycznej Gminy oraz zwiększenie walorów krajobrazowych obszaru, na którym zlokalizowana jest inwestycja. Do wydatkowania przyznanej kwoty na rzeczony cel Gmina zobowiązana jest na podstawie postanowień wyżej wymienionej umowy. Realizując je, konieczne będzie poniesienie przez Gminę wydatków, wykorzystywanych do innych niż działalność gospodarcza celów. Wskazane wydatki posłużą więc stworzeniu infrastruktury publicznej, ogólnodostępnej nieodpłatnie dla mieszkańców Gminy oraz turystów.

W związku z powyższym należy uznać, iż Gmina nabywając towary i usługi w celu realizacji inwestycji objętej dofinansowaniem, nie będzie mogła zostać uznana za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z czym czynności dokonywane w ramach przedsięwzięcia wyłączone zostaną spod reżimu prawnego Ustawy o VAT. Konsekwentnie więc czynności te nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o VAT naliczony, jak również prawo do uzyskania zwrotu różnicy.

Ponadto zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z omawianego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, a mianowicie, gdy odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Zakupy dokonywane przez Gminę w toku realizacji omawianej inwestycji nie mają jednak związku z czynnościami opodatkowanymi, gdyż ich celem jest jedynie wykonywanie zadań publicznych służących do zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty. Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, działanie takie wyklucza możliwość odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Jak wskazuje Gmina, kładka pieszo-rowerowa będzie udostępniana mieszkańcom oraz wszystkim zainteresowanym nieodpłatnie, na otwartych i przejrzystych warunkach. W szczególności za korzystanie z kładki nie będą pobierane żadne opłaty. W tym zakresie Gmina realizuje zadania własne o charakterze niegospodarczym.

Wskazane wyżej argumenty prowadzą do wniosku, iż Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowej inwestycji tj. budowy kładki pieszo-rowerowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s.1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z przedstawionego wyżej przepisu wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np.: czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie zostanie spełniony, ponieważ – jak wskazał Wnioskodawca – budowa kładki, podobnie jak jej późniejsze wykorzystanie, nie ma służyć czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu realizacji przedmiotowego zadania. Tym samym Zainteresowanemu nie będzie przysługiwało z tego tytułu prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. (…), ponieważ jak wynika z treści wniosku – zakupy dokonywane przez Gminę w toku realizacji omawianej inwestycji nie mają związku z czynnościami opodatkowanymi.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zauważyć należy, iż pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.