Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.537.2020.2.MŻ
z 17 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2020 r. (data wpływu 11 września 2020 r.) uzupełnionym pismem Strony z dnia 30 października 2020 r. (data wpływu 30 października 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 22 października 2020 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.537.2020.1.MŻ (skutecznie doręczone Stronie w dniu 27 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży prawa wieczystego użytkowego wraz z zabudowaniami na działkach nr 1/2 oraz nr 1/3 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży prawa wieczystego użytkowego wraz z zabudowaniami na działkach nr 1/2 oraz nr 1/3.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 30 października 2020 r. (data wpływu 30 października 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 22 października 2020 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.537.2020.1.MŻ (skutecznie doręczone Stronie w dniu 27 października 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 22 października 2018 r. Bank w ramach jednego aktu notarialnego nabył od syndyka użytkowanie wieczyste działek gruntu o dwóch różnych numerach KW(1/2 i 1/3) wraz z prawem własności posadowionych na nich budynków. Cena użytkowania wieczystego gruntu wraz z budynkami posadowionymi na jednej działce (1/2) była zwolniona z podatku VAT (na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT), natomiast w przypadku drugiej działki (1/3) - cena została powiększona o podatek VAT o stawce 23%. Bank jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT, dlatego od zakupu odliczył naliczony podatek VAT.

Ww. prawo wieczystego użytkowania gruntów wraz z zabudowaniami zostało zaewidencjonowane w księgach Banku jako aktywa do sprzedaży, ponieważ Bank nie zamierzał prowadzić tam działalności bankowej. Do czasu sprzedaży postanowił jedynie zawrzeć umowy najmu w celu pokrycia ponoszonych kosztów (np. podatku od nieruchomości oraz prawa wieczystego użytkowania gruntów itp.).

Dnia 16 listopada 2018 r. została zawarta pierwsza umowa najmu na kilka pomieszczeń biurowych, znajdujących się na działce 1/3. Z tytułu najmu Bank wystawiał fakturę VAT, naliczając podatek VAT o stawce 23%.

Od 7 sierpnia 2019 r. została zawarta kolejna umowa na wynajem budynków i placów znajdujących się na działce nr 1/2 i nr 1/3. Z tytułu najmu Bank wystawił fakturę VAT, naliczając podatek VAT o stawce 23%.

Bank nie poniósł nakładów na ulepszenie budynków posadowionych na ww. działkach wyższych niż 30% wartości początkowej.

Budynki na ww. działkach zostały wybudowane w 1972 roku.

Bank zamierza sprzedać ww. prawo wieczystego użytkowania gruntu na działce nr 1/2 i nr 1/3 wraz z zabudowaniami. Transakcja sprzedaży jest planowana na grudzień 2020 r

W uzupełnieniu wniosku z dnia 30 października 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Na działce gruntu nr 1/3 posadowiony jest budynek biurowy o powierzchni użytkowej –(…) m.
2. Budynki posadowione na działkach nr 1/2 oraz nr 1/3 nie stanowią środków trwałych Wnioskodawcy. Ewidencjonowane są w Banku jako aktywa do sprzedaży.
3. W okresie 2 lat przed sprzedaż Bank nie poniósł nakładów na ulepszenie budynków na ww. działkach wyższych niż 30% wartości początkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z zabudowaniami na działce nr 1/2 będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT w świetle art. 43 ust.1 pkt 10a ustawy o VAT?
2. Czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z zabudowaniami na działce nr 1/3 będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT w świetle art. 43 ust.1 pkt 10 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, A.d. 1 mając na względzie przedstawiony stan faktyczny, sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z zabudowaniami na działce nr 1/2 będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust.1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT, albowiem w stosunku do tych obiektów Bankowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący sprzedaży nie ponosił wydatków na ich ulepszenie w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

A.d. 2 mając na względzie przedstawiony stan faktyczny, sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z zabudowaniami na działce nr 1/3 będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust.1 pkt 10 ustawy o VAT, albowiem przedmiotowa dostawa nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim. Pierwsze zasiedlenie miało miejsce w listopadzie 2018 r., ze względu na wynajem przez Bank pomieszczeń biurowych. Ponadto okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą będzie dłuższy niż 2 lata ze względu na to, iż sprzedaż nastąpi w grudniu 2020 r

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem – w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Natomiast przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1a ustawy, jeżeli w roku następującym po roku, dla którego osiągnięte zostały wartości, o których mowa w ust. 1, zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 112d ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, stosowanie stawek, o których mowa w ust. 1, przedłuża się do końca roku następującego po roku, w którym:

1. kwota wydatków jest obliczana zgodnie z art. 112aa ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych w związku ze spełnieniem warunków, o których mowa w art. 112d ust. 4 tej ustawy, oraz
2. wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%.

W myśl art. 146aa ust. 2 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” koniec okresu obowiązywania stawek podatku, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 31 października roku następującego po roku, dla którego zostały spełnione warunki określone w ust. 1.

Jak wynika z art. 146aa ust. 3 ustawy, w przypadku wystąpienia przesłanek, o których mowa w ust. 1a, termin, o którym mowa w ust. 2, przedłuża się do dnia 31 października roku następującego po roku, w którym są spełnione warunki, o których mowa w ust. 1a.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadku doszło do korzystania z budynku.

Podkreślić w tym miejscu należy, że termin „ulepszenia” zawarty w ustawie o podatku od towarów i usług, odwołuje się do przepisów o podatku dochodowym.

Stosownie do art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406, z późn. zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności, jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Zatem nieruchomości, które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy, odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

W tym miejscu należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie natomiast do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, również prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu (prawa wieczystego użytkowania gruntu) korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca na podstawie aktu notarialnego z dnia 22 października 2020 r. nabył od syndyka użytkowanie wieczyste działek gruntu nr 1/2 oraz nr 1/3 wraz z prawem własności posadowionych na nich budynków. Cena użytkowania wieczystego gruntu wraz z posadowionymi na działce nr 1/2 była zwolniona z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy. Natomiast nabycie prawa użytkowania wieczystego działki gruntu nr 1/3 było czynnością opodatkowaną, a Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Budynki posadowione na działkach nr 1/2 i nr 1/3 nie stanowią środków trwałych Wnioskodawcy. Ewidencjonowane są w Banku jako aktywa do sprzedaży. Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenie budynków posadowionych na przedmiotowych działkach wyższych niż 30% wartości początkowej. Budynki posadowione na działkach nr 1/2 i nr 1/3 zostały wybudowane w 1972 r. Wnioskodawca nie zamierzał prowadzić działalności bankowej, ponadto do czasu sprzedaży Wnioskodawca zawarł umowy najmu w celu pokrycia ponoszonych kosztów.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zastosowania zwolnienia od podatku VAT przy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z zabudowaniami na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy.

W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz zabudowaniami na działkach nr 1/2 i nr 1/3 będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Dostawa przedmiotowych działek będzie odbywać się po pierwszym zasiedleniu oraz w okresie dłuższym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia. Jak wynika z opisu sprawy do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 ust. 14 ustawy w stosunku budynków doszło najpóźniej w 2018 r. tj. w momencie nabycia nieruchomości (działek nr 1/2 nr 1/3) wraz z zabudowaniami przez Wnioskodawcę. Ponadto, działki nr 1/2 i nr 1/3 stanowią dla Wnioskodawcy towar handlowy przeznaczony do dalszej odsprzedaży. Tym samym skoro nie mamy do czynienia ze środkiem trwałym wykorzystywanym we własnej działalności gospodarczej, to ewentualne nakłady ponoszone przez Wnioskodawcę na budynki posadowione na działkach nr 1/2 oraz nr 1/3 nie stanowiłyby ulepszenia w rozumieniu rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Poza tym należy nadmienić, że z uwagi na fakt, iż ww. nieruchomość (działki nr 1/2 i nr 1/3) zostały zakupione przez Wnioskodawcę w celu dalszej odsprzedaży, jako towar handlowy, którego nie wprowadził on do ewidencji środków trwałych, to w odniesieniu do tej nieruchomości (działek nr 1/2 i nr 1/3) nie można w ogóle mówić o ulepszeniu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Bowiem, jak wskazano wyżej nieruchomości, które nie będą stanowić środka trwałego nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym. Należy nadmienić, że przy nabyciu działki nr 1/2 Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zatem, w analizowanym przypadku spełnione są przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Tym samym planowana sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z zabudowaniami na działkach nr 1/2 i nr 1/3 przez Wnioskodawcę będzie podlegać zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy będzie miało również zastosowanie dla dostawy gruntu, na którym znajdują się naniesienia w postaci posadowionych budynków, gdyż zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa uznać należy, że sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z zabudowaniami na działce nr 1/2 i nr 1/3 spełnia przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy – również sprzedaż gruntu, na którym posadowione są budynki, będzie zwolniona od podatku VAT w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tak więc, skoro dostawa prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z zabudowaniami na działce nr 1/2 i nr 1/3 korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, to tym samym bezzasadnym stało się badanie przesłanek do zastosowania od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) , ul. (…) , (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP(art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.