Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1.4011.704.2020.2.MST
z 18 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2020 r. uzupełnionym w dniu 3 listopada 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika, który został uzupełniony w dniu 3 listopada 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka będzie świadczyła swoim klientom – osobom w podeszłym wieku lub niepełnosprawnym mieszkającym w Niemczech m.in. usługi opieki domowej.

Faktycznymi wykonawcami tych świadczeń będą osoby fizyczne mające stałe miejsce zamieszkania w Polsce, zatrudniane do tego celu przez Spółkę na podstawie umów-zlecenia, z których wynagrodzenie stanowić będzie dla nich przychód ze źródeł wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 2 oraz art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Usługi opieki domowej polegać będą na asystowaniu klientom Spółki przy bieżących czynnościach życia codziennego. Zleceniobiorcom nie będzie wolno wykonywać żadnych czynności o charakterze medycznym lub rehabilitacyjnych, ani podawać klientom Spółki leków. Ww. Zleceniobiorcy będą także świadczyć Spółce inne usługi na terytorium Polski. Te inne usługi będą odrębnie wynagradzane i zarówno one, jak i wypłacane za nie wynagrodzenie nie są przedmiotem niniejszego wniosku o interpretację indywidualną. Czas świadczenia usług w Polsce i w Niemczech będzie mniej więcej równy, tj. po ok. 8-tygodniowej pracy w Niemczech nastąpi ok. 8 tygodni pracy w Polsce i odwrotnie.

Na czas wykonywania zadań w Niemczech, zleceniobiorcy będą tam przez Spółkę czasowo delegowani. W związku z tym, że zleceniobiorcy będą świadczyć Spółce wyżej wspomniane inne usługi w Polsce, wyjazdy do Niemiec w celu wykonywania czynności opieki domowej będą się odbywać w ramach pracy najemnej w dwóch krajach, na podstawie art. 13 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego.

Wynagrodzenie zleceniobiorców za pracę w Niemczech będzie każdorazowo określane przy konkretnym oddelegowywaniu, przy czym nie będzie ono niższe niż określone przez niemieckie przepisy o płacy minimalnej. Wynagrodzenie wypłacane będzie według stawki za godzinę, a ilość tych ostatnich wynikać będzie z raportów szczegółowo wskazujących ilość godzin przepracowanych w każdym dniu kalendarzowym przypadającym na określone delegacje do Niemiec, przy czym – co do zasady – maksymalna ilość godzin pracy zleceniobiorcy nie może przekroczyć 35 tygodniowo. Tak ustalone wynagrodzenie stanowić będzie całkowitą należność zleceniobiorcy od Spółki za świadczenie usług opieki domowej w Niemczech. W szczególności, wynagrodzenie to obejmie zwiększone koszty utrzymania zleceniobiorcy za granicą, do których odnosi się art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co zostanie wprost zapisane w umowach-zlecenia, tj. diety za zwiększone koszty wyżywienia oraz zwrot wydatków na noclegi w wysokości wskazanej poniżej. Zleceniobiorcy będą samodzielnie troszczyć się o swoje wyżywienie i zakwaterowanie. Ani Spółka, ani klienci Spółki nie będą zobowiązani do tego typu świadczeń wobec nich, a odpowiedzialność Spółki w tym zakresie sprowadzać się będzie jedynie do tego, aby wypłacane zleceniobiorcom wynagrodzenie zawierało diety za zwiększone koszty wyżywienia oraz zwrot kosztów noclegów w wysokości nie wyższej niż określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Wydatki na wyżywienie i zakwaterowanie ponoszone przez zleceniobiorcę w związku z delegacjami do Niemiec nie będą przez niego zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

W piśmie uzupełniającym doprecyzowano, że osoby zatrudniane przez Wnioskodawcę nie będą prowadziły działalności gospodarczej, a swoje usługi będą świadczyć na podstawie umów-zlecenia. Potwierdzono przy tym, że diety za zwiększone koszty wyżywienia oraz wydatki za noclegi będą wypłacane/zwracane zleceniobiorcom na zasadach i w wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167). Jednocześnie wskazano, iż wydatki te będą ponoszone przez ww. zleceniobiorców w ścisłym związku z wykonywaniem powierzonych im przez Wnioskodawcę zadań – bez ich ponoszenia wykonywanie tych zadań nie byłoby możliwe. Zdaniem Wnioskodawcy, będą to więc wydatki ponoszone przez zleceniobiorców w celu osiągnięcia przychodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka będzie zobowiązana jako płatnik pobierać zaliczki na podatek dochodowy od tej części wypłacanego zleceniobiorcom wynagrodzenia należnego im za pracę w Niemczech, która odpowiadać będzie kwocie diet za zwiększone koszty wyżywienia oraz wydatków za noclegi, nie wyższych niż przewidziane w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju?

Zdaniem Spółki, nie będzie ona zobowiązana jako płatnik pobierać zaliczek na podatek dochodowy od tej części wypłacanego zleceniobiorcom wynagrodzenia należnego im za pracę w Niemczech, która odpowiadać będzie kwocie diet za zwiększone koszty wyżywienia oraz wydatków za noclegi, nie wyższych niż przewidziane w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Przepis ten nakłada na Spółkę obowiązek pobierania zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanych zleceniobiorcom wynagrodzeń.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13. Delegacja zleceniobiorcy do Niemiec będzie podróżą, a zatem wypłacane mu diety oraz zwrot kosztów noclegów – do wysokości przewidzianej w odrębnych przepisach – będą zwolnione z podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 21 ust. 13 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Zleceniobiorcy nie będą zaliczać wydatków na wyżywienie oraz zakwaterowanie do kosztów uzyskania przychodów, co jest elementem opisu zdarzenia przyszłego. Ponoszenie zwiększonych kosztów wyżywienia oraz wydatków noclegowych niewątpliwie będzie miało na celu osiągnięcie przychodów (z wykonywanego zlecenia), gdyż bez nich byłoby to niemożliwe. Wobec tego, warunki wskazane w art. 21 ust. 13 pkt 1 będą spełnione.

Wobec tego, Spółka nie będzie zobowiązana do poboru zaliczki na podatek dochodowy od tych świadczeń, gdyż będą one z tego podatku zwolnione. Pamiętając, że każda interpretacja ma charakter indywidualny, a jej treści nie mogą być przesądzone przez inne interpretacje Spółka pragnie jednak zauważyć, że w bardzo podobnych sprawach organy podatkowe wydały już cały szereg interpretacji zgodnych ze stanowiskiem wyżej zaprezentowanym przez Spółkę.

Chodzi m.in. o następujące interpretacje indywidualne:

1. interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPB1/4511-692/15-3/MH, wydaną z datą 28 stycznia 2016 r.,
2. interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0115-KDWT.4011.48.2020.1.MŚ, wydaną z datą 27 lipca 2020 r.,
3. interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0113-KDIPT2-3.4011.395.2020.1.KS, wydaną z datą 18 czerwca 2020 r.,
4. interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0115-KDIT2.4011.15.2020.1.HD, wydaną z datą 10 marca 2020 r.,
5. interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0113-KDIPT2-3.4011.592.2018.4.IR, wydaną z datą 1 marca 2019 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle pkt 2 tego przepisu, do źródeł przychodów zalicza się działalność wykonywaną osobiście.

Zgodnie z art. 13 pkt 8 powołanej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością
3. przedsiębiorstwa w spadku

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Z kolei, w myśl art. 41 ust. 1 ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Jednocześnie – w świetle art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Zgodnie z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

W powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Zasady rozliczania zagranicznych podróży służbowych reguluje ww. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Stosownie do treści § 2 tego rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
   
2. zwrot kosztów:
   
   
   
   
   1. przejazdów,
      
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
      
   3. noclegów,
      
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb

W myśl § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, dieta w czasie podróży zagranicznej jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki. Zgodnie natomiast z § 13 ust. 2, dieta przysługuje w wysokości obowiązującej dla docelowego państwa podróży zagranicznej. W przypadku podróży zagranicznej odbywanej do dwóch lub więcej państw pracodawca może ustalić więcej niż jedno państwo docelowe.

Wysokość diety za dobę podróży zagranicznej w poszczególnych państwach jest określona w załączniku do rozporządzenia (§ 13 ust. 4 ww. rozporządzenia).

W świetle § 14 ust. 2 powołanego rozporządzenia, kwotę diety zmniejsza się o koszt zapewnionego bezpłatnego wyżywienia, przyjmując, że każdy posiłek stanowi odpowiednio:

1. śniadanie – 15% diety;
2. obiad – 30% diety;
3. kolacja – 30% diety.

W przypadku korzystania przez pracownika z usługi hotelarskiej, w ramach której zapewniono wyżywienie, przepisy ust. 2 stosuje się odpowiednio (§ 14 ust. 3 rozporządzenia).

Na podstawie § 14 ust. 4 ww. rozporządzenia Pracownikowi, który otrzymuje w czasie podróży zagranicznej należność pieniężną na wyżywienie, dieta nie przysługuje. Jeżeli należność pieniężna jest niższa od diety, pracownikowi przysługuje wyrównanie do wysokości należnej diety.

Zgodnie z § 16 ust. 1 cytowanego rozporządzenia, za nocleg podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia. W myśl § 16 ust. 2, w razie nieprzedłożenia rachunku za nocleg, pracownikowi przysługuje ryczałt w wysokości 25% limitu, o którym mowa w ust. 1. Ryczałt ten nie przysługuje za czas przejazdu.

W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów za nocleg, stwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (§ 16 ust. 3 ww. rozporządzenia).

W myśl § 16 ust. 4 rozporządzenia, przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli pracodawca lub strona zagraniczna zapewniają pracownikowi bezpłatny nocleg.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że należności z tytułu diet oraz koszty noclegów związanych z podróżą wypłacane/zwracane zleceniobiorcom w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości określonej w tym rozporządzeniu. Tym samym, w sytuacji gdy wypłacane diety i zwrot kosztów nie przekroczą wysokości określonej w powołanym rozporządzeniu, Wnioskodawca jako płatnik nie będzie obowiązany do poboru i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy w związku z wypłaceniem zleceniobiorcom ww. kwot. Jeżeli jednak wypłacane przez Wnioskodawcę należności będą wyższe od limitów określonych w przepisach tego rozporządzenia, to nadwyżki ponad te limity będą podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym i w takiej sytuacji z tytułu ich wypłaty Wnioskodawca będzie miał obowiązek obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy.

Końcowo, w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych tutejszy organ informuje, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Niemniej jednak, interpretacje te są zgodne z niniejszym rozstrzygnięciem.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.