Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.724.2020.2.AP
z 20 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 13 września 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 13 września 2020 r.; identyfikator poświadczenia UPP…), uzupełnionym pismem z dnia 21 października 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 21 października 2020 r.; identyfikator poświadczenia UPP…), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych składek ZUS - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu za pośrednictwem platformy ePUAP ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 16 października 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.724.2020.1.AP, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 16 października 2020 r. (data doręczenia za pośrednictwem platformy ePUAP 19 października 2020 r., identyfikator poświadczenia doręczenia UPD…). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 21 października 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 21 października 2020 r.; identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP…).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie Spółki cywilnej, na podstawie wpisu w CEIDG. Składki na własne ubezpieczenie społeczne księguje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w dacie zapłaty.

Wnioskodawca w dniu 15 czerwca 2020 r. opłacił własne składki na ubezpieczenie społeczne. Na dotychczasowych zasadach zapłacone składki zostały zaksięgowane do kosztów uzyskania przychodów. W związku z możliwością umorzenia składek ZUS za miesiące marzec, kwiecień, maj 2020 r., na podstawie art. 31zo ustawy o zapobieganiu COVID, w dniu 2 czerwca 2020 r. Wnioskodawca złożył wniosek RDZ o umorzenie składek za maj 2020 r. Składki za maj zostały zapłacone w terminie - 15 czerwca 2020 r. Ponieważ Wnioskodawca wcześniej złożył wniosek o umorzenie składek za maj, w dniu 16 czerwca 2020 r. złożył do ZUS wniosek o zwrot składek za maj 2020 r. zapłaconych w dniu 15 czerwca 2020 r. Składki te zostały przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych zwrócone na firmowy rachunek bankowy.

W piśmie z dnia 21 października 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że działalność gospodarczą prowadzi od dnia 10 grudnia 1998 r., a od dnia 1 lipca 2001 r. w ramach Spółki cywilnej (Spółka powstała w dniu 1 stycznia 1997 r.). Przedmiotem działalności jest działalność rachunkowo-księgowa - kod 69.20.Z. Wnioskodawca posiada 34% udziałów w zysku Spółki. Forma opodatkowania przychodów z tytułu udziału w Spółce cywilnej to zasady ogólne, podatek liniowy 19% (art. 30c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych; Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.). Spółka cywilna, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, prowadzi księgę przychodów i rozchodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawca nie zaliczył zwróconej składki na ubezpieczenie społeczne do przychodów zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w momencie zwrotu na rachunek bankowy, ponieważ przepis szczególny inaczej uregulował tę sytuację. Wnioskodawca nie uwzględnił w przychodach podatkowych zwróconej składki na ubezpieczenie społeczne, stosownie do art. 31zx ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374, z późn. zm.), ponieważ zgodnie z intencją ustawodawcy zwolnienie to miało stanowić pomoc dla przedsiębiorców. Wnioskodawca nie dokonał korekty kosztów uzyskania przychodów w związku ze zwróconą składką na ubezpieczenie społeczne. Przychód nie może być jednocześnie korektą kosztów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zapłaconą w dniu 15 czerwca 2020 r. (a następnie zwróconą) składkę ZUS za maj 2020 r. Wnioskodawca poprawnie zaksięgował do kosztów działalności?

Zdaniem Wnioskodawcy, składki za maj zostały zapłacone w terminie, tj. w dniu 15 czerwca 2020 r. Zgodnie ze stosowanymi dotychczas zasadami mogą zostać w terminie zapłaty zaksięgowane w koszty działalności gospodarczej i koszty te nie powinny być korygowane (zmniejszane) po zwrocie składki, ponieważ umorzenie jest przychodem niepodlegającym opodatkowaniu. Decyzja o umorzeniu składek na podstawie art. 31zo ustawy o zapobieganiu Covid jest przez ZUS realizowana w trybie umorzenia składek.

Zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami umorzone zobowiązania stanowią przychód podatkowy. Potwierdza to treść art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, składki ZUS zapłacone w terminie, a następnie umorzone i zwrócone, powinny być zaksięgowane do kosztów działalności, a następnie z datą zwrotu ewentualnie wykazane jako przychody.

Jednocześnie art. 31zx wskazuje, że „Przychody z tytułu zwolnienia z obowiązku opłacania należności z tytułu składek, o których mowa w art. 31zo, nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych”.

Biorąc pod uwagę cel ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, której podstawowym założeniem jest pomoc przedsiębiorcom w szczególnie trudnych czasach należy przyjąć, że doprecyzowanie przepisu art. 31zx jasno i bez żadnych wątpliwości wskazuje, że umorzenie składek ZUS nie powinno wpływać na koszty, ale jest przychodem podatnika, z tym że na zasadzie wyjątku (ustalonego w celu pomocy przedsiębiorcom) jest to przychód „niepodatkowy”.

Wnioskodawca uważa, że jeżeli ustawodawca jasno pisze, że kwota umorzenia jest przychodem, to nie ma podstaw, aby przychód ten wpływał na koszty. Jednocześnie ustawodawca stwierdza, że przychody te nie podlegają opodatkowaniu.

W piśmie z dnia 21 października 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał ponadto, że przedmiotowa składka stanowi koszty podatkowe, tak jak wszystkie inne składki ZUS w pozostałych miesiącach (przepisy przytoczone we wniosku), ponieważ nie ma przepisów nakazujących korygowanie kosztów, jeżeli zobowiązanie zostało umorzone.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1842, z późn. zm.; zwana dalej: „ustawą o COVID-19”), wprowadza szereg rozwiązań skierowanych w celu pomocy przedsiębiorcom, którzy ponoszą negatywne konsekwencje obecnej epidemii.

Należy do nich między innymi, przewidziana w art. 31zo ustawy o COVID-19, możliwość wnioskowania o zwolnienie z obowiązku opłacania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Emerytur Pomostowych, należnych za okres od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 31 maja 2020 r., wykazanych w deklaracjach rozliczeniowych złożonych za ten okres.

Zgodnie z art. 31zp ustawy COVID-19, wniosek o zwolnienie z obowiązku opłacania należności z tytułu składek, o których mowa w art. 31zo tej ustawy, należnych za okres od dnia 1 marca 2020 r. do dnia 31 maja 2020 r., płatnik składek przekazuje do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, nie później niż do dnia 30 czerwca 2020 r.

Na mocy natomiast art. 31zq ustawy COVID-19, odmowa zwolnienia z obowiązku opłacania należności z tytułu składek, o których mowa w art. 31zo ustawy COVID-19, następuje w drodze decyzji.

Z przepisów tych wynika, że zwolnienie następuje na wniosek podatnika, jednakże ZUS może wydać decyzję o odmowie zwolnienia. Z informacji z ZUS wynika, że podatnicy decyzje z ZUS w zakresie zwolnienia będą otrzymywać najwcześniej w czerwcu br. Zatem na moment wypłaty wynagrodzenia płatnik nie posiada wiedzy, czy rzeczywiście będzie zwolniony z zapłaty składek.

Ponadto, na podstawie art. 31zw ustawy o COVID-19, minister właściwy do spraw finansów publicznych przekazuje do Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz do Narodowego Funduszu Zdrowia dotację z budżetu państwa w wysokości zwolnionych z obowiązku opłacania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne oraz z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne.

Jednocześnie, jak stanowi przepis art. 31zx ustawy o COVID-19, przychody z tytułu zwolnienia z obowiązku opłacania należności z tytułu składek, o których mowa w art. 31zo, nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

Oznacza to, że wartość świadczenia w postaci zwolnienia z obowiązku opłacenia niezapłaconych składek, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym po stronie płatnika tych składek.

Natomiast jak wynika z objaśnień podatkowych z dnia 21 lipca 2020 r. w sprawie nowych preferencji stosowanych w związku z ponoszeniem negatywnych konsekwencji ekonomicznych z powodu COVID-19 str. 41: „w zakresie możliwości zaliczenia zwolnionych składek ZUS do kosztów uzyskania przychodu należy zauważyć, że składki na ubezpieczenie społeczne mogą zostać ujęte w kosztach uzyskania przychodów jedynie wtedy, gdy zostały faktycznie zapłacone (art. 23 ust. 1 pkt 55a ustawy PIT lub odpowiednio art. 15 ust. 4h ustawy CIT). Jeżeli zatem przedsiębiorca zostanie zwolniony z opłacania składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne, na podstawie przepisów wchodzących w pakiet tzw. tarczy antykryzysowej, tj. składki te zapłaci za niego państwo, to wartości tych składek nie może odliczyć przy rozliczaniu podatku dochodowego, jak również nie może ująć ich bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodu.”

Tak więc nie zmieniła się generalna zasada, zgodnie z którą kosztem uzyskania przychodu mogą być składki zapłacone w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika. Oznacza to, że nie mogą być uwzględnione w kosztach składki na ubezpieczenia społeczne, od opłacenia których podatnik został zwolniony.

Zauważyć także należy, że w przypadku zwolnień z art. 31zo ust. 1-1b i ust. 2 ustawy COVID-19 w związku z art. 113 ustawy z dnia 16 kwietnia 2020 r. o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-23, zwolnienie z obowiązku opłacenia należności z tytułu składek wykazanych w deklaracji rozliczeniowej za marzec 2020 r. płatnicy mogą otrzymać także wówczas, gdy należności te zostały opłacone. Opłacone należności z tytułu składek podlegają zwrotowi na zasadach określonych w art. 24 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Dlatego też otrzymanie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych informacji, o której mowa w art. 31zq ust. 5 ustawy COVID-19, o zwolnieniu z obowiązku opłacenia należności z tytułu składek może skutkować powstaniem następujących przypadków:

1. składki za marzec zostały opłacone i płatnik złożył wniosek o zwrot (przed terminem płatności składek za kwiecień), lecz jeszcze nie zostały mu zwrócone - wówczas podatnik powinien dokonać korekty kosztów za marzec, zgodnie z art. 22 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zmniejszającej koszty o zapłacone składki),
2. składki za marzec zostały opłacone, lecz płatnik nie złożył wniosku o zwrot, więc zostały zarachowane na poczet opłaty za kwiecień - wówczas podatnik powinien dokonać korekty kosztów za marzec, zgodnie z art. 22 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zmniejszającej koszty o zapłacone składki), w takim przypadku zwolnienie z opłat za kwiecień nie należy mu się, zatem powinien dokonać korekty kosztów za kwiecień, zgodnie z art. 22 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwiększającej koszty o należne składki),
3. składki za marzec zostały opłacone, lecz zostały zwrócone - wówczas podatnik powinien nic nie robić, bo zwrócona składka jest traktowana jako nieopłacona, natomiast wcześniej w miesiącu zwrotu tej składki, powinien dokonać korekty za miesiąc marzec zgodnie z art. 22 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   

Zatem, jeżeli podatnik nie opłacił składek do ZUS na podstawie art. 31zo ustawy COVID-19, albo opłacił je, ale następnie uzyskał ich zwrot, to nie ma prawa zaliczać ich do kosztów uzyskania przychodów. Tak więc, w przypadku podatnika, który najpierw takie składki opłacił i zaliczył do kosztów, a następnie uzyskał ich zwrot zachodzi konieczność korekty kosztów.

W zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów składek, z opłacania których podatnik/płatnik został zwolniony na podstawie art. 31zo ustawy COVID-19, należy kierować się zasadą wynikającą z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Tak więc, składki nieopłacone przez podatnika, będącego płatnikiem tych składek, nie stanowią kosztu uzyskania przychodu.

Stosownie do art. 22 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie Spółki cywilnej, której przedmiotem jest działalność rachunkowo-księgowa. Składki na własne ubezpieczenie społeczne księguje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w dacie zapłaty. W dniu 15 czerwca 2020 r. opłacił własne składki na ubezpieczenie społeczne. Na dotychczasowych zasadach zapłacone składki zostały zaksięgowane do kosztów uzyskania przychodów. W związku z możliwością umorzenia składek ZUS za miesiące marzec, kwiecień, maj 2020 r., na podstawie art. 31zo ustawy o zapobieganiu COVID, w dniu 2 czerwca 2020 r. Wnioskodawca złożył wniosek RDZ o umorzenie składek za maj 2020 r. Składki za maj zostały zapłacone w terminie - 15 czerwca 2020 r. Ponieważ Wnioskodawca wcześniej złożył wniosek o umorzenie składek za maj, w dniu 16 czerwca 2020 r. złożył do ZUS wniosek o zwrot składek za maj 2020 r. zapłaconych w dniu 15 czerwca 2020 r. Składki te zostały przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych zwrócone na firmowy rachunek bankowy. Wnioskodawca nie zaliczył zwróconej składki na ubezpieczenie społeczne do przychodów zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w momencie zwrotu na rachunek bankowy, ponieważ przepis szczególny inaczej uregulował tę sytuację. Wnioskodawca nie uwzględnił w przychodach podatkowych zwróconej składki na ubezpieczenie społeczne, stosownie do art. 31zx ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374, z późn. zm.), ponieważ zgodnie z intencją ustawodawcy zwolnienie to miało stanowić pomoc dla przedsiębiorców. Wnioskodawca nie dokonał korekty kosztów uzyskania przychodów w związku ze zwróconą składką na ubezpieczenie społeczne. Przychód nie może być jednocześnie korektą kosztów.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy zachował się prawidłowo nie dokonując korekty kosztów uzyskania przychodów w związku ze zwróconą przez ZUS składką na ubezpieczenie społeczne za maj 2020 r.

Jak wskazano wyżej, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu składki niezapłacone przez podatnika do ZUS. Ponieważ w przedstawionej sytuacji składki ZUS zostały Wnioskodawcy zwrócone traktuje się je jako nieopłacone. Tak więc, obowiązkiem Wnioskodawcy jest dokonanie korekty kosztów uzyskania przychodów.

Kwestią kolejną w przedmiotowej sprawie jest również ustalenie momentu dokonania korekty.

W przypadku opłacenia składek ZUS korekta kosztów powinna być dokonana – co do zasady – w dacie otrzymania z ZUS informacji, o której mowa w art. 31zq ust. 5 ustawy COVID-19.

I tak, w przypadku, gdy:

1. podatnik:
   1. złożył wniosek o zwolnienie z obowiązku opłacenia składek i otrzymał informację, o której mowa w art. 31zq ust. 5 ustawy COVID-19 i
      
   2. złożył wniosek o zwrot składek, lecz składki jeszcze nie zostały mu zwrócone
   -korekty kosztów dokonuje na dzień otrzymania z ZUS informacji, o której mowa w art. 31zq ust. 5 ustawy COVID-19, na zasadach określonych w art. 22 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
   
2. podatnik:
   1. złożył wniosek o zwolnienie z obowiązku opłacenia składek i otrzymał informację, o której mowa w art. 31zq ust. 5 ustawy COVID-19 i
      
   2. nie złożył wniosku o zwrot składek, więc składki za marzec zostały zarachowane na poczet składek za kwiecień
   -korekty kosztów dokonuje na dzień otrzymania z ZUS informacji, o której mowa w art. 31zq ust. 5 ustawy COVID-19, na zasadach określonych w art. 22 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
   
3. podatnik:
   1. złożył wniosek o zwolnienie z obowiązku opłacenia składek i
      
   2. złożył wniosek o zwrot składek i składki zostały mu zwrócone zanim otrzymał informację, o której mowa w art. 31zq ust. 5 ustawy COVID-19
   -korekty kosztów dokonuje na dzień otrzymania zwrotu składek za marzec, na zasadach określonych w art. 22 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   

W związku z tym na dzień otrzymania z ZUS informacji, o której mowa w art. 31zq ust. 5 ustawy COVID-19 płatnik nie wykonuje żadnych czynności.

W przestawionej sytuacji Wnioskodawca złożył dwa wnioski:

• 2 czerwca 2020 r. o zwolnienie z obowiązku zapłaty składki za maj oraz z uwagi na zapłatę do ZUS w dniu 15 czerwca 2020 r. składki za maj,
  

• 16 czerwca 2020 r. o zwrot zapłaconej składki.
  
  

Z opisu sprawy nie wynika jednak, czy Wnioskodawca uzyskał najpierw informację, o zwolnieniu z obowiązku opłacania należności z tytułu składek, o której mowa w art. 31zq ust. 5 ustawy COVID-19, czy też najpierw otrzymał zwrot składek.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz powyższe regulacje prawne stwierdzić należy, że otrzymanie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych informacji o zwolnieniu z obowiązku opłacenia należności z tytułu składek, o której mowa w art. 31zq ust. 5 ustawy COVID-19, skutkuje tym, że składka za maj 2020 r., która została opłacona, a następnie została zwrócona – traktowana jest jako nieopłacona.

Zatem, Wnioskodawca zobowiązany jest do korekty kosztów na dzień, w którym otrzymał informację, o której mowa w art. 31zq ust. 5, jeżeli najpierw otrzymał tę informację albo też na dzień otrzymania zwrotu składek, jeżeli zwrot składek nastąpił wcześniej niż otrzymanie informacji, o której mowa w art. 31 zq ustawy COVID-19, zgodnie z art. 22 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym, wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.