2020.11.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.414.2020.6.MK
z 18 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 14 sierpnia 2020 r. (data wpływu 19 sierpnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 sierpnia 2020 r. (data wpływu 27 sierpnia 2020 r.) i pismem z dnia 26 sierpnia 2020 r. (data wpływu 28 sierpnia 2020 r.) oraz pismem z dnia 20 października 2020 r. (data wpływu 20 października 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 13 października 2020 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.414.2020.3.MK (doręczone w dniu 13 października 2020 r.) oraz pismem z dnia 9 listopada 2020 r. (data wpływu 9 listopada 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 27 października 2020 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.414.2020.4.MK (doręczone w dniu 2 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży Nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2020 r. wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży Nieruchomości.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 sierpnia 2020 r. (data wpływu 27 sierpnia 2020 r.) i pismem z dnia 26 sierpnia 2020 r. (data wpływu 28 sierpnia 2020 r.) oraz pismem z dnia 20 października 2020 r. (data wpływu 20 października 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 13 października 2020 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.414.2020.3.MK oraz pismem z dnia 9 listopada 2020 r. (data wpływu 9 listopada 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 27 października 2020 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.414.2020.4.MK.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
S. Ś.
Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania:
H. I.

Przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Pan S. Ś. oraz Pani H. I. (dalej: Sprzedający) to osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Sprzedający nie są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT. Sprzedający prowadzili działalność gospodarczą jako wspólnicy spółki cywilnej od roku 1995 do dnia 30 września 2016 roku. Ponadto Pan S. Ś. w latach 2017 - 2019 (do dnia 3 kwietnia 2019 r.) prowadził jednoosobową działalność gospodarczą.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: Kupujący) jest spółką komandytową działającą na rynku nieruchomościowym, na którym realizuje projekty deweloperskie. Kupujący jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT) i nie korzysta ze zwolnień podmiotowych w zakresie tego podatku.

W toku prowadzonej działalności Kupujący poszukuje gruntów w perspektywicznych lokalizacjach, na których możliwa byłaby efektywna realizacja projektu deweloperskiego.

Sprzedający są współwłaścicielami, w udziałach po 1/2 części, zabudowanej nieruchomości gruntowej, stanowiącej działkę oznaczoną w ewidencji gruntów nr 1 z obrębu nr (…) (dalej: Nieruchomość).

Sprzedający nabyli Nieruchomość na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego, o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia (…) 2003 r. oraz umowy częściowego zniesienia współwłasności z dnia (…) 2005 r. udokumentowanej aktem notarialnym. Nabycie Nieruchomości nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Przy nabyciu Nieruchomości Sprzedającym nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, zaś podatek od spadków i darowizn z tytułu dziedziczenia został uiszczony. Częściowe zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat, przy czym z uwagi na stopień pokrewieństwa, obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn nie wystąpił. Nieruchomość była zabudowana w momencie jej nabycia przez Sprzedających.

Przedmiotowa nieruchomość objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (dalej: MPZP), który określa warunki jej zabudowy oraz użytkowania.

Na nieruchomości znajduje się budynek pawilonowy drewnopochodny, zaprojektowany i użytkowany jako pawilon handlowy. Jest to obiekt jednokondygnacyjny, niepodpiwniczony, konstrukcji mieszanej (murowo-drewnianej), posadowiony bezpośrednio na betonowej płycie fundamentowej. Budynek posiada dach jednospadowy konstrukcji drewnianej kryty papą bitumiczną, elementy okapu dachu wykonane są z blachy ocynkowanej. W 2016 roku Sprzedający otrzymali pozwolenie na rozbiórkę budynku, jednak do dnia złożenia wniosku o interpretację, nie były prowadzone żadne prace rozbiórkowe w odniesieniu do pawilonu handlowego.

Budynek był wykorzystywany przez Sprzedających do celów własnej działalności gospodarczej, aż do jej zakończenia w roku 2016. Od tego czasu nie jest w nim prowadzona działalność opodatkowana. Nieruchomość nie stanowi również przedmiotu najmu, ani przedmiotu jakichkolwiek umów zawieranych z osobami trzecimi, za wyjątkiem umów dotyczących utrzymania nieruchomości (umowa na odbiór odpadów komunalnych).

Na nieruchomości znajdują się ponadto stacja transformatorowa oraz naniesienia nieistotne z punktu widzenia planowanej transakcji jak np. chodnik. Spółka planuje inwestycję deweloperską na przedmiotowym gruncie, wobec czego wszelkie istniejące naniesienia zostaną usunięte, a tym samym pozostają bez znaczenia z punktu widzenia planowanej transakcji. W stosunku do przedmiotowej nieruchomości nie toczą się żadne postępowania.

W związku z zainteresowaniem Kupującego nabyciem Nieruchomości, Kupujący oraz Sprzedający podpisali list intencyjny oraz umowę przedwstępną, w których ustalono warunki współpracy, w ramach których w dobrej wierze będą prowadzić negocjacje celem sfinalizowania sprzedaży Nieruchomości.

Zgodnie z treścią listu intencyjnego dot. umowy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, przewiduje się wpłatę zadatku przez Kupującego, a następnie, po podpisaniu umowy sprzedaży, zapłatę pozostałej części ceny. Następnie Nieruchomość, zostanie sprzedana Kupującemu lub jego spółce zależnej.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 20 października 2020 r., Wnioskodawca wskazał, że według aktualnych ustaleń Sprzedających, potwierdzonych w przedsiębiorstwie przesyłowym na działce 1 znajduje się złącze kablowe (nie jak wskazywano dotychczas stacja transformatorowa) w obudowie o wymiarach około wys. 400 mm, szer. 800 mm, głęb. 245 mm, posadowione na betonowym bloczku (fundamencie prefabrykowanym), służące do zasilania odbiorców energii elektrycznej, w tym Sprzedających. Od 2016 r. nie jest wykorzystywane. Złącze kablowe nie jest własnością Sprzedających. Stanowi własność I.

Na nieruchomości znajdują się chodnik wykonany z szarych betonowych płyt na przełomie lat 70 i 80-tych, złącze kablowe (wskazane wcześniej jako stacja transformatorowa) oraz sieć wodno-kanalizacyjna.

W ocenie Sprzedających złącze kablowe stanowi budowlę – wolnostojące urządzenie techniczne w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy prawo budowlane. W tym wypadku bowiem złącze kablowe nie było związane z pawilonem handlowym i nie stanowi z nim całości techniczno-użytkowej. Złącze ma charakter samodzielny (było wykorzystywane poza Sprzedającymi również przez innych odbiorców energii elektrycznej). Chodnik został wykonany najprawdopodobniej na przełomie lat 70 i 80 XX wieku, złącze kablowe zostało wybudowane w 1988 roku, Sprzedający nie są w stanie ustalić dokładnej daty oddania do użytkowania sieci wodno-kanalizacyjnej, natomiast wskazują, że istniała ona przed rokiem 1995.

Złącze kablowe oraz sieć wodno-kanalizacyjna były wykorzystywane przez Sprzedających do celów prowadzonej działalności gospodarczej od stycznia 1995 r. (służyły do zasilania pawilonu handlowego w energię elektryczną oraz dostarczania do pawilonu wody). Od 2016 r. nie są wykorzystywane. Chodnik był wykorzystywany w części zlokalizowanej od strony frontowej pawilonu handlowego. Sprzedający wykorzystywali budynek, złącze kablowe, sieć wodno-kanalizacyjną oraz część chodnika do czynności opodatkowanych – prowadzili w budynku działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży detalicznej owoców i warzyw prowadzonej w wyspecjalizowanych sklepach.

Sprzedający nie ponosili oraz nie będą ponosić do dnia zbycia wydatków na ulepszenie, w rozumieniu podatku dochodowego, stanowiących co najmniej 30% ich wartości początkowej.

Ponadto, w uzupełnieniu do wniosku z dnia 9 listopada 2020 r., Wnioskodawca wskazał, że w ocenie Sprzedających chodnik należy zakwalifikować jako budowlę w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane. Chodnik jest ogólnodostępny, ma charakter samodzielny i nie stanowi z pawilonem handlowym całości techniczno-użytkowej. Sieć wodno-kanalizacyjna stanowi instalację wewnętrzną, której nie można zakwalifikować jako sieć lub przyłącze. Budynek posadowiony na działce nie posiada sieci ani przyłącza. Instalacja wewnętrzna przebiega bezpośrednio od sąsiedniego budynku. Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji nie jest w posiadaniu instalacji wewnętrznej. W ocenie Sprzedających sieć wodno-kanalizacyjna stanowi budowlę (obiekt liniowy) w rozumieniu ustawy Prawo budowlane.

Sieć wodno-kanalizacyjna nie jest własnością Sprzedających, ani nie jest też własnością przedsiębiorstwa przesyłowego. Na dzień sprzedaży ww. naniesienia będą znajdowały się na gruncie.

Jednocześnie w uzupełnieniu informacji dotyczących planowanej transakcji, Strony wyjaśniają, że na dzień złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Sprzedający nie byli podatnikami podatku VAT. Jednakże na dzień dokonania dostawy przedmiotowej nieruchomości, Sprzedający będą zarejestrowani jako czynni podatnicy podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy planowana transakcja sprzedaży Nieruchomości będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawców:

Planowana transakcja sprzedaży Nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Uzasadnienie

Zdaniem Wnioskodawcy, bazując na zaprezentowanym opisie zdarzenia przyszłego oraz obowiązujących przepisach, przedmiotowa transakcja podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu VAT podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei, jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. A zatem, w świetle powyższej definicji towaru, jak również z uwagi na fakt, iż planowana transakcja dotycząca sprzedaży Nieruchomości będzie przeprowadzona za wynagrodzeniem, uznać należy, iż mieści się ona w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatna dostawa towarów.

Należy zauważyć, że grunt stanowiący przedmiot transakcji jest gruntem zabudowanym. W przypadku dostawy nieruchomości zabudowanej, zastosowanie znajdzie ogólna zasada wynikająca z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, zgodnie z którą zwalnia się z podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W przypadku przedmiotowej nieruchomości, żadna z powyższych przesłanek wyłączenia zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, nie została spełniona. Dostawa będąca przedmiotem zdarzenia przyszłego, nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. Dodatkowo okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a przedmiotową dostawą jest dłuższy niż 2 lata.

Niezależnie od zwolnienia, o którym mowa powyżej należy zauważyć, że w związku z nabyciem przedmiotowej nieruchomości Sprzedającym nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT, dodatkowo nie ponosili oni nakładów na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości przenoszących 30% jej wartości początkowej. W konsekwencji należy zauważyć, iż spełnione w przedmiotowym stanie faktycznym są przesłanki zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 a) ustawy o VAT.

W związku z powyższym, w analizowanej transakcji zastosowanie znajdzie zwolnienie z podatku VAT, w związku z czym, po stronie Sprzedających nie powstanie obowiązek w zakresie podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawców w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie zatem z powołanymi przepisami, grunt jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

określone udziały w nieruchomości,
prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału w nieruchomości, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż – 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

Należy zauważyć, że w przypadku budynków lub budowli niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT ustawodawca umożliwia podatnikom skorzystanie ze zwolnienia, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Wskazać w tym miejscu należy, że jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333 ze zm.).

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane budynek to taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Jak stanowi art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Stosownie do art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane urządzenia budowlane to urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

W świetle powyższych przepisów urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, w szczególności nie są to samodzielne budowle zdefiniowane w art. 3 pkt 3 ww. ustawy Prawo budowlane, które uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług. Urządzenia budowlane należy traktować jako elementy przynależne do budynku i opodatkować łącznie z budynkiem, z którym są powiązane, a tym samym należy przypisać stawkę właściwą dla sprzedawanego obiektu budowlanego znajdującego się na tej samej działce, co urządzenie. Brak jest podstaw do stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów w zakresie stawki podatku VAT dla ww. urządzeń w oderwaniu od budynków/budowli, do których przynależą, gdyż w świetle obowiązujących przepisów nie mają one samodzielnego bytu.

Z opisu sprawy wynika, że Sprzedający to osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Na dzień złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Sprzedający nie byli podatnikami podatku VAT. Jednakże na dzień dokonania dostawy przedmiotowej nieruchomości, Sprzedający będą zarejestrowani jako czynni podatnicy podatku VAT. Sprzedający prowadzili działalność gospodarczą jako wspólnicy spółki cywilnej od roku 1995 do dnia 30 września 2016 roku. Ponadto Pan S. Ś. w latach 2017 - 2019 (do dnia 3 kwietnia 2019 r.) prowadził jednoosobową działalność gospodarczą. Sprzedający są współwłaścicielami, w udziałach po 1/2 części, zabudowanej nieruchomości gruntowej, stanowiącej działkę oznaczoną w ewidencji gruntów nr 1.

Według aktualnych ustaleń Sprzedających, potwierdzonych w przedsiębiorstwie przesyłowym na działce 1 znajduje się złącze kablowe (nie jak wskazywano dotychczas stacja transformatorowa) w obudowie, posadowione na betonowym bloczku (fundamencie prefabrykowanym), służące do zasilania odbiorców energii elektrycznej, w tym Sprzedających. Od 2016 r. nie jest wykorzystywane. Złącze kablowe nie jest własnością Sprzedających. Stanowi własność I. W ocenie Sprzedających złącze kablowe stanowi budowlę – wolnostojące urządzenie techniczne w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy prawo budowlane. W tym wypadku bowiem złącze kablowe nie było związane z pawilonem handlowym i nie stanowi z nim całości techniczno-użytkowej. Złącze ma charakter samodzielny (było wykorzystywane poza Sprzedającymi również przez innych odbiorców energii elektrycznej). Na nieruchomości znajduje się także chodnik wykonany z szarych betonowych płyt na przełomie lat 70 i 80-tych XX wieku, oraz sieć wodno-kanalizacyjna. Złącze kablowe zostało wybudowane w 1988 roku, Sprzedający nie są w stanie ustalić dokładnej daty oddania do użytkowania sieci wodno-kanalizacyjnej, natomiast wskazują, że istniała ona przed rokiem 1995. Złącze kablowe oraz sieć wodno-kanalizacyjna były wykorzystywane przez Sprzedających do celów prowadzonej działalności gospodarczej od stycznia 1995 r. (służyły do zasilania pawilonu handlowego w energię elektryczną oraz dostarczania do pawilonu wody). Od 2016 r. nie są wykorzystywane. Chodnik był wykorzystywany w części zlokalizowanej od strony frontowej pawilonu handlowego. Sprzedający wykorzystywali budynek, złącze kablowe, sieć wodno-kanalizacyjną oraz część chodnika do czynności opodatkowanych – prowadzili w budynku działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży detalicznej owoców i warzyw prowadzonej w wyspecjalizowanych sklepach. Wnioskodawca wskazał, że w ocenie Sprzedających chodnik należy zakwalifikować jako budowlę w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane. Chodnik jest ogólnodostępny, ma charakter samodzielny i nie stanowi z pawilonem handlowym całości techniczno-użytkowej. Sieć wodno-kanalizacyjna stanowi instalację wewnętrzną, której nie można zakwalifikować jako sieć lub przyłącze. Budynek posadowiony na działce nie posiada sieci ani przyłącza. Instalacja wewnętrzna przebiega bezpośrednio od sąsiedniego budynku. Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji nie jest w posiadaniu instalacji wewnętrznej. W ocenie Sprzedających sieć wodno-kanalizacyjna stanowi budowlę (obiekt liniowy) w rozumieniu ustawy Prawo budowlane. Sieć wodno-kanalizacyjna nie jest własnością Sprzedających, ani nie jest też własnością przedsiębiorstwa przesyłowego. Na dzień sprzedaży ww. naniesienia będą znajdowały się na gruncie. Sprzedający nie ponosili oraz nie będą ponosić do dnia zbycia wydatków na ulepszenie, w rozumieniu podatku dochodowego, stanowiących co najmniej 30% ich wartości początkowej.

Wątpliwości Wnioskodawców dotyczą zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że w odniesieniu do dostawy Budynku oraz budowli (chodnik) doszło do pierwszego zasiedlenia i od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili transakcji sprzedaży miną co najmniej dwa lata. Jak wskazał Wnioskodawca, Nieruchomość została nabyta na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego, o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia (…) 2003 r. oraz umowy częściowego zniesienia współwłasności z dnia (…) 2005 r. udokumentowanej aktem notarialnym. Budynek był wykorzystywany przez Sprzedających do celów własnej działalności gospodarczej, aż do jej zakończenia w roku 2016. Natomiast chodnik został wykonany najprawdopodobniej na przełomie lat 70 i 80 XX wieku oraz był wykorzystywany w części zlokalizowanej od strony frontowej pawilonu handlowego do działalności gospodarczej. Ponadto, Sprzedający nie ponosili oraz nie będą ponosić do dnia zbycia wydatków na ulepszenie, w rozumieniu podatku dochodowego, stanowiących co najmniej 30% ich wartości początkowej. Tym samym do transakcji sprzedaży Budynku oraz budowli (chodnik) znajdzie zastosowanie zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy będzie miało również zastosowanie dla dostawy gruntu, na którym Budynek oraz budowla (chodnik) są posadowione, gdyż zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Ponadto, należy wskazać, że badanie przesłanek dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, jest bezzasadne, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawców uznano za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanych. Natomiast niniejsza interpretacja nie dotyczy innych kwestii, tj. takich które nie zostały poruszone w rozpatrywanym wniosku i nie zostały objęte pytaniem.

Ponadto informuje się, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin