INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2011 r. (data wpływu: 25 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 listopada 2011 r. (data wpływu: 25 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 10 listopada 2011 r., nr ILPB2/415-887/11-2/TR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 10 listopada 2011 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 15 listopada 2011 r.), zaś w dniu 25 listopada 2011 r. (data nadania: 22 listopada 2011 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (uczelnia wyższa) otrzymał z budżetu państwa za pośrednictwem Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego na podstawie art. 94 ust. 1 pkt 11 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2005 r. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.) dotację na zadania związane z kształceniem i rehabilitacją leczniczą studentów niepełnosprawnych, w ramach której podjęła następujące działania:

1. organizację dodatkowych (poza podstawowym programem nauczania) kursów języka obcego przygotowujących do egzaminu oraz podnoszących kwalifikacje językowe przed wyjazdem na studia za granicę,
2. organizację obozów szkoleniowo-rehabilitacyjnych,
3. tłumaczenia książek i innych materiałów dydaktycznych na alfabet Braille’a.

W tym celu Zainteresowany zawarł umowę ze Stowarzyszeniem, które świadczyć będzie takie usługi dla wskazanych przez Niego studentów niepełnosprawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wartość otrzymanych przez studentów niepełnosprawnych nieodpłatnych świadczeń takich jak:

• kurs języka obcego (poza podstawowym programem nauczania) przygotowującego do egzaminu oraz podnoszącego kwalifikacje językowe przed wyjazdem na studia za granicę;
• obóz szkoleniowo-rehabilitacyjny;
• tłumaczenia książek i innych materiałów dydaktycznych na alfabet Braille’a;

stanowić będzie dla studentów przychód zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń finansowanych z dotacji budżetowej, przeznaczonej zgodnie z art. 94 ust. 1 pkt 11 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym na zadania związane z kształceniem i rehabilitacją leczniczą studentów niepełnosprawnych zwolniona jest z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust.1 pkt 40 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych są świadczenia pomocy materialnej dla studentów uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących winnych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, przyznane na podstawie przepisów ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym.

Ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym nie zawiera definicji pomocy materialnej, a jedynie wskazuje o jakie formy pomocy materialnej może ubiegać się student z funduszu pomocy materialnej utworzonego z dotacji, o której mowa w art. 94 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Zainteresowany samodzielnie decyduje w jaki sposób będzie realizować zadania związane z kształceniem i rehabilitacją leczniczą studentów niepełnosprawnych finansowaną z dotacji budżetowej otrzymanej na podstawie art. 94 ust. 1 pkt 11 ustawy, które mają na celu umożliwienie studentom niepełnosprawnym kształcenie na poziomie wyższym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 94 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 ze zm.), uczelnia publiczna otrzymuje dotacje z budżetu państwa na zadania związane z kształceniem i rehabilitacją leczniczą studentów niepełnosprawnych.

Ustawa – Prawo o szkolnictwie wyższym w art. 96 pkt 2 zobowiązała ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego do określenia, w drodze rozporządzenia, zasad podziału dotacji dla uczelni, w tym również wspomnianej dotacji, co znalazło wyraz w:

1. załączniku nr 12 do rozporządzenia ministra nauki i szkolnictwa wyższego z dnia 2 kwietnia 2007 r. w sprawie zasad podziału dotacji z budżetu państwa dla uczelni publicznych i niepublicznych (Dz. U. Nr 79, poz. 534), a następnie
2. załączniku nr 13 do rozporządzenia ministra nauki i szkolnictwa wyższego z dnia 9 maja 2008 r. w sprawie zasad podziału dotacji z budżetu państwa dla uczelni publicznych i niepublicznych (Dz. U. Nr 89, poz. 544).

Zasady określone w tych załącznikach uzależniają wysokość otrzymywanej przez poszczególne uczelnie publiczne dotacji od liczby studentów niepełnosprawnych studiujących na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych, przeliczonej według wag dotyczących określonych grup niepełnosprawności. Wyróżniono 3 grupy niepełnosprawności:

• niesłyszący i słabosłyszący, z wagą 3,6;
• niewidomi, słabowidzący lub z dysfunkcją narządów ruchu, z wagą 2,9;
• pozostałe rodzaje niesprawności, z wagą 1,4.
  
  

Dotacja ta, zgodnie z postanowieniami § 4 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 2006 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej uczelni publicznych (Dz. U. Nr 246, poz. 1796), została zakwalifikowana do przychodów działalności dydaktycznej uczelni.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w ustawie – Prawo o szkolnictwie wyższym nie zawarto upoważnień dla ministra nauki i szkolnictwa wyższego do określenia listy wydatków, które mogą być finansowane ze środków dotacji na zadania związane z kształceniem i rehabilitacją leczniczą studentów niepełnosprawnych.

Uczelnie publiczne samodzielnie decydują o wykorzystaniu dotacji na realizację zadań związanych z kształceniem i rehabilitacją leczniczą studentów niepełnosprawnych, z uwagi zarówno na jej charakter (dotacja podmiotowa), jak i przedstawione uwarunkowania systemowe umożliwiające uczelni efektywne wydatkowanie tej dotacji zgodnie z potrzebami studentów niepełnosprawnych danej uczelni, realizowanymi zgodnie z obowiązującymi regulacjami prawnymi.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż działania podejmowane przez Wnioskodawcę (uczelnie wyższą) na rzecz osób niepełnosprawnych, polegające m.in. na realizacji:

• specjalnych, dodatkowych kursów językowych,
• zadań związanych z kształceniem i rehabilitacją leczniczą studentów niepełnosprawnych, tj. obozów szkoleniowo-rehabilitacyjnych,
• tłumaczeń książek i innych materiałów dydaktycznych na alfabet Braille’a,

mają na celu umożliwienie kształcenia na poziomie wyższym osobom niepełnosprawnym.

Przechodząc na grunt przepisów podatkowych, wskazać należy, iż w myśl postanowień art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Przepis ten normuje zasadę powszechności opodatkowania, która ma swoje umocowanie w art. 84 i 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.).

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 40 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia, pochodzące z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz ze środków własnych szkół i uczelni - przyznane na podstawie przepisów o systemie oświaty, Prawo o szkolnictwie wyższym, a także przepisów o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż wartość przedmiotowych świadczeń otrzymanych przez niepełnosprawnych studentów, których celem jest umożliwienie kształcenia na poziomie wyższym osobom niepełnosprawnym, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wobec czego nie stanowi dla tychże studentów dochodu podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.