2020.11.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.748.2020.1.KB
z 24 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2020 r. (data wpływu 14 października 2020 r.) uzupełnionego pismem z dnia 19 listopada 2020 r. (data wpływu 19 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczania się w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci oraz dokonania korekty zeznania podatkowego za 2018 i 2019 rok – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczania się w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci oraz dokonania korekty zeznania podatkowego za 2018 i 2019 rok.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wyrokiem z dnia (…) 2018 r. Sąd Okręgowy w (…) rozwiązał małżeństwo Wnioskodawczyni z (…) bez orzekania o winie. Z uwagi na dobro trójki wspólnych małoletnich dzieci Zainteresowanej i jej byłemu mężowi zależało na jak najmniej konfliktowym rozwiązaniu małżeństwa oraz pozostawieniu względnej swobody w kontaktach z dziećmi. Władze rodzicielską nad małoletnimi dziećmi: A. (urodzoną (…) 2004 r.), B. (urodzonym (…) 2007 r.) oraz C. (urodzonym (…) 2007 r.) sąd pozostawił obojgu rodzicom ustalając, że decyzje w bieżących sprawach dzieci oraz wynikające z nagłych zdarzeń dotyczących ich życia, zdrowia i bezpieczeństwa podejmuje ten z rodziców, który w danym momencie sprawuje opiekę nad dziećmi, a decyzje w istotnych sprawach rodzice podejmują wspólnie. Ponadto, sąd ustalił miejsce pobytu dzieci przy matce. Kosztami utrzymania i wychowania dzieci zostali obciążeni oboje rodzice, przy czym zasądzono alimenty od byłego męża Wnioskodawczyni na rzecz dzieci w wysokości po (…) zł miesięcznie. Koszty szczególne, np.: w przypadku konieczności specjalistycznego leczenia, wymagającego szczególnych nakładów lub wyjazdów na obozy pokrywają oboje rodzice po połowie.

Jeszcze przed wniesieniem pozwu o rozwód Wnioskodawczyni z byłym już małżonkiem zawarli porozumienie rodzicielskie, które z niewielkimi zmianami realizują. Zgodnie z treścią tego porozumienia i ich późniejszymi ustaleniami ustnymi, dzieci spędzają u ojca każdy wtorek kilka godzin po południu oraz spędzają u niego każdy drugi i czwarty weekend w miesiącu. Dzieci spędzają również u ojca niektóre dni świąteczne oraz w częściach podzielonych 3-4 tygodnie wakacji, kiedy to nie obowiązuje tryb „wtorki i 2 weekendy w miesiącu”.

Od roku 2018 do chwili obecnej Zainteresowana jest rodzicem, który w sposób samotny, samodzielny, niezależny i osobisty wychowuje swoje dzieci. To na niej ciąży zdecydowana większość obowiązków rodzicielskich, co w praktyce przekłada się na zapewnienie dzieciom bezpiecznego, kochającego domu, podstawowej opieki medycznej, edukacji. Wnioskodawczyni jest organizatorem życia rodzinnego, organizuje i opłaca zajęcia dodatkowe takie, jak: nauka języka angielskiego, jazda konna, zajęcia piłki nożnej czy tenisa. W razie choroby dzieci zostają w domu i to Zainteresowana zawozi je do lekarza, wykupuje leki, troszczy się, żeby jak najszybciej wróciły do zdrowia, a jeśli ich stan nie pozwala na samodzielne pozostanie w domu korzysta z opieki nad chorym dzieckiem. Zainteresowana jest rodzicem, który kupuje potrzebne materiały edukacyjne i sprawuje nadzór konieczny ze względu na wiek i indywidualne predyspozycje, do kontynuowania nauki z sukcesem. Wnioskodawczyni zapewnia dzieciom dom, dbając o jego wyposażenie. Zainteresowana poświęca dzieciom maksymalną ilość czasu i zaspakaja nie tylko ich potrzeby materialne, ale również psychiczne i emocjonalne.

Od roku 2018 Zainteresowana wychowuje dzieci samotnie i ma zamiar robić to nadal. Dzieci nie osiągają swoich przychodów. Wnioskodawczyni nie jest w związku małżeńskim ani partnerskim i nie korzysta z pomocy rodziny. Ojciec dzieci założył już nowa rodzinę, ma żonę i kolejne dziecko lecz w miarę możliwości oczywiście stara się utrzymać dobre relacje z dziećmi z pierwszego małżeństwa, ale z przyczyn obiektywnych nie jest on zaangażowany w wychowanie wspólnych dzieci w sposób porównywalny z zaangażowaniem Zainteresowanej.

W roku podatkowym 2018 i 2019 Wnioskodawczyni nie była (ani jej dzieci) opodatkowana:

jednolitą 19% stawką podatku - tzw. podatkiem liniowym,
zryczałtowanym podatkiem dochodowym za wyjątkiem dochodów z prywatnego najmu,
zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów osób duchownych,
podatkiem tonażowym,
zryczałtowanym podatkiem od wartości sprzedanej produkcji, zgodnie z przepisami ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zdaniem Wnioskodawczyni nieprawidłowa byłaby interpretacja przepisów podatkowych promująca patologiczne relacje rodzinne, również w rodzinach niepełnych, w których rodzice nie współpracują w żaden sposób w procesie wychowania wspólnych dzieci, toczą między sobą walki lub unikają realizacji obowiązku alimentacyjnego oraz obowiązku utrzymywania kontaktu z własnymi dziećmi. Promocja takich właśnie zachowań miałaby miejsce gdyby przyjąć, że rodzicem samotnie wychowującym dziecko w rozumieniu przepisów podatkowych jest tylko taki rodzic, który sprawuje opiekę nad dzieckiem i utrzymuje je bez udziału drugiego rodzica.

Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, że w 2020 r. nie będzie (ani jej dzieci) opodatkowana:

jednolitą 19% stawką podatku - tzw. podatkiem liniowym,
zryczałtowanym podatkiem dochodowym za wyjątkiem dochodów z prywatnego najmu,
zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów osób duchownych,
podatkiem tonażowym,
zryczałtowanym podatkiem od wartości sprzedanej produkcji, zgodnie z przepisami ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawczyni może za rok 2020 i lata następne dokonać rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych jako osoba wychowująca samotnie dziecko ?
Czy w związku z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawczyni może dokonać korekty zeznań podatkowych za lata 2018 i 2019, gdzie skoryguje zeznanie podatkowe z indywidualnego na samotnie wychowującą dzieci, rozliczając się jako osoba wychowująca samotnie dziecko ?

Zdaniem Wnioskodawczyni, jako osoba samotnie wychowująca dziecko/dzieci może ona za rok 2020 i lata następne dokonać rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych jako osoba wychowująca samotnie dziecko.

Zainteresowana uważa, że może dokonać korekty zeznań podatkowych za lata 2018 i 2019, gdzie skoryguje zeznanie podatkowe z indywidualnego na samotnie wychowującą dzieci, rozliczając się jako osoba wychowująca samotnie dziecko.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 lipca 2019 r., od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

małoletnie,
bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

‒ podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Natomiast w myśl art. 6 ust. 4 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 sierpnia 2019 r. od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

małoletnie,
bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

Stosownie do treści art. 6 ust. 8 powołanej ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Powyższa zasada nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (art. 6 ust. 9 ww. ustawy).

Zatem, z preferencyjnego sposobu opodatkowania dochodów osób samotnie wychowujących dzieci, przewidzianego w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może skorzystać każdy, kto wypełni wszystkie warunki ustanowione przez ustawodawcę.

Rozpatrując wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe należy jednoznacznie podkreślić, że nie stanowią one standardu prawnego, lecz są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r., Nr 78, poz. 483 z późn. zm.), stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi odstępstwo od generalnej zasady indywidualnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie, które należy interpretować ściśle, co oznacza, że nie można dokonywać wykładni rozszerzającej ani też zawężającej.

Ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko”, ani nie odsyła w tym zakresie do odrębnych regulacji, przy czym, dokonując wykładni przedmiotowego pojęcia, nie można pominąć żadnego z jego elementów. Zgodnie z literalną wykładnią, podatnik, aby mógł opodatkować swoje dochody w sposób, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy, powinien nie tylko mieć określony stan cywilny, ale też wychowywać samotnie dziecko. Jednocześnie orzeczenie sądowe o sprawowaniu władzy rodzicielskiej tylko przez jednego z rodziców nie stanowi warunku sine qua non dla stwierdzenia, że kryterium samotnego wychowywania dziecka jest spełnione.

W przypadku, gdy żadne z rodziców nie jest pozbawione władzy rodzicielskiej, rodzic, który faktycznie w roku podatkowym dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim ciągłą opiekę, stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, ma prawo do przedmiotowej preferencji podatkowej. Nie jest przy tym konieczne, aby drugi z rodziców był całkowicie wyeliminowany z opieki i wychowania dziecka. W sytuacji, gdy dziecko zamieszkując wraz z jednym rodzicem, pozostaje pod jego stałą, codzienną opieką, a drugi rodzic jest zobowiązany do płacenia alimentów oraz zajmowania się dzieckiem doraźnie (w określonych, ustalonych przez sąd przedziałach czasowych, np. niektóre święta, tydzień ferii, miesiąc wakacji, co drugi weekend każdego miesiąca oraz ściśle określone dni powszednie), status samotnego rodzica ma ten, przy którym dziecko zamieszkuje i który wykonuje wszystkie obowiązki, dzięki którym dziecko będzie wychowywane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój. Fakt utrzymywania kontaktów pomiędzy dzieckiem i drugim rodzicem, nie pozbawia pierwszego rodzica (przy którym dziecko mieszka) prawa do opodatkowania swoich dochodów na zasadach określonych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pojęcie wychowywania dziecka uszczegółowił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 31 maja 2011 r. sygn. akt II FSK 30/10, w uzasadnieniu którego znalazło się następujące stwierdzenie: Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu oraz systemu wartości oraz postaw emocjonalnych.

Jak wynika z powyższego, z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby) zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny. Ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od spełnienia m.in. warunku samotnego wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka) wymienionych w art. 6 ust. 4 ww. ustawy. Jednocześnie, przepis art. 6 ust. 4 ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dziecko/dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dziecko/dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jednakże nadmienić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok był osobą samotnie wychowującą dziecko. Wystarczające jest zatem, aby taki stan zaistniał w ciągu roku, a nie trwał przez cały rok. W konsekwencji, podatnikowi przysługuje prawo do jej zastosowania, jeśli spełni warunki dla niej określone, a w szczególności, jeśli spełnia wymogi definicji osoby samotnie wychowującej dziecko, a także jeśli w trakcie roku podatkowego faktycznie samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców, wychowywał dziecko/dzieci.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest matką trójki małoletnich dzieci, osobą rozwiedzioną zgodnie z wyrokiem sądu z dnia (…) 2018 r. Wykonywanie władzy rodzicielskiej sąd powierzył obojgu rodzicom, przy czym miejsce pobytu dzieci zostało ustalone przy Wnioskodawczyni. Kosztami utrzymania i wychowania dzieci zostali obciążeni oboje rodzice, przy czym zasądzono alimenty od byłego męża Wnioskodawczyni na rzecz dzieci. Małoletni spędzają z ojcem czas zgodnie z ustaleniami jakie zawarła Zainteresowana z byłym mężem. Od roku 2018 do chwili obecnej Zainteresowana jest rodzicem, który w sposób samotny, samodzielny, niezależny i osobisty wychowuje swoje dzieci i ma zamiar to robić nadal. To na Wnioskodawczyni ciąży zdecydowana większość obowiązków rodzicielskich. Wnioskodawczyni nie jest w związku małżeńskim ani partnerskim i nie korzysta z pomocy rodziny. W roku podatkowym 2018 i 2019 Wnioskodawczyni nie była ani też w 2020 roku nie będzie (ani jej dzieci) opodatkowana:

jednolitą 19% stawką podatku - tzw. podatkiem liniowym,
zryczałtowanym podatkiem dochodowym za wyjątkiem dochodów z prywatnego najmu,
zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów osób duchownych,
podatkiem tonażowym,
zryczałtowanym podatkiem od wartości sprzedanej produkcji, zgodnie z przepisami ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Jak wynika z powyżej przedstawionego stanu faktycznego, zdarzenia przyszłego oraz powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to Wnioskodawczyni ponosi zdecydowanie większy ciężar wychowania dzieci. Wychowywanie dziecka nie powinno być utożsamiane wyłącznie z fizycznym przebywaniem z dzieckiem czy wysokością wydatków ponoszonych na dziecko. Wychowania dziecka nie da się bowiem wyliczyć liczbowo, lecz należy wziąć pod uwagę całokształt działań i czynności wykonywanych przez każdego z rodziców, w tym także tych o charakterze niewymiernym (jak kształtowanie osobowości, światopoglądu, systemu wartości, postaw emocjonalnych). Z przedstawionego opisu sprawy wyraźnie wynika, że zaangażowanie matki w proces wychowawczy dzieci jest zdecydowanie większe. Zainteresowana troszczy się na co dzień o byt dzieci, wykonuje wszystkie obowiązki rodzicielskie, nie mając wsparcia ze strony rodziny. Niewątpliwie ojciec dzieci utrzymuje kontakty z małoletnimi oraz łoży na utrzymanie dzieci, płacąc alimenty, jednakże należy podkreślić, że wychowanie dzieci nie sprowadza się jedynie do jego „utrzymania”, czy też czasowego (doraźnego) z nim przebywania dzieci, lecz obejmuje ogół czynności zmierzających do należytego ukształtowania ich w sferze duchowej i psychicznej oraz zapewnienia im materialnych podstaw rozwoju.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni w rozliczeniu za 2020 rok będzie przysługiwało prawo do opodatkowania swoich dochodów w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci, zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do lat następnych, należy wskazać, że dopóki którekolwiek z dzieci Wnioskodawczyni będzie osobą małoletnią, Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do rozliczenia się w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci, zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (również w odniesieniu do roku, w którym najmłodsze z dzieci Wnioskodawczyni osiągnie pełnoletność), o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny oraz prawny w tym zakresie.

Natomiast po osiągnięciu przez dzieci Wnioskodawczyni pełnoletności, aż do ukończenia przez nie 25 lat (łącznie z rokiem, w którym najmłodsze z nich skończy 25 lat), jeśli którekolwiek z nich będzie we wskazanych latach podatkowych uczyło się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, oraz jeżeli w danym roku podatkowym nie uzyska dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskają przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej, Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do opodatkowania swoich dochodów w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci, zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny lub stan prawny w tym zakresie.

Odnosząc się do natomiast do kwestii złożenia przez Wnioskodawczynię korekty zeznania podatkowego za 2018 oraz 2019 rok ze względu na to, że za ww. rok przysługiwało Wnioskodawczyni prawo do złożenia zeznania w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci należy wskazać, że jeżeli Wnioskodawczyni składając zeznanie podatkowe za 2018 i 2019 rok nie wybrała opodatkowania dochodów w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci, może za te lata podatkowe skorzystać z preferencyjnego rozliczenia, dokonując zmiany zasad opodatkowania poprzez złożenie korekty.

Nadmienić bowiem należy, że ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2018r., poz. 2159) uchylono przepis art. 6 ust. 10, warunkujący uprawnienie do preferencyjnego rozliczenia dochodów małżonków i osób samotnie wychowujących dzieci od terminowego złożenia zeznania podatkowego. Niniejszy przepis ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2018 r.

Zatem, zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Stosownie do § 2 tego artykułu, skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

W konsekwencji, Wnioskodawczyni ma prawo do złożenia korekty rocznego rozliczenia podatkowego za 2018 i 2019 rok w związku z możliwością skorzystania z preferencyjnego sposobu rozliczenia się z podatku dochodowego od osób fizycznych za te lata jako osoba samotnie wychowująca dzieci, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin