Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.413.2020.1.MMU
z 9 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 października 2020 r. (data wpływu 9 października 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy począwszy od stycznia 2021 r. Wnioskodawca jest uprawniony do obniżenia stawek amortyzacyjnych do poziomu stawek przyjętych na potrzeby amortyzacji bilansowej dla poszczególnych środków trwałych wykorzystywanych w SSE, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych przed 31 grudnia 2020 r. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, dotyczący możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych do dowolnego poziomu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja i sprzedaż samochodów i części samochodowych. Wnioskodawca jest częścią francuskiego koncernu motoryzacyjnego, Grupy (dalej jako: „Grupa”).

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej jako: „SSE”) i korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym w zakresie wynikającym z zezwoleń na prowadzenie działalności w SSE (dalej jako: „Zezwolenia”). Działalność objęta Zezwoleniami polega na produkcji samochodów i części samochodowych.

W ramach prowadzonej działalności na terenie SSE Spółka poniosła wydatki na wytworzenie i nabycie składników majątku, stanowiących środki trwałe w rozumieniu art. 16a ust. 1 Ustawy CIT. Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wykorzystywanych w ramach działalności środków trwałych według metody liniowej, przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (dalej jako: „Wykaz”).

Stosowane w Grupie i przez Wnioskodawcę stawki amortyzacji bilansowej dla poszczególnych środków trwałych odpowiadają ich rzeczywistemu okresowi użytkowania, który jest znacznie dłuższy niż okres amortyzacji podatkowej dokonywanej przy zastosowaniu stawek wskazanych w Wykazie. W związku z tym, zwiększone koszty amortyzacji podatkowej mogą doprowadzić do wygenerowania straty podatkowej na działalności objętej Zezwoleniem.

Z uwagi na powyższe, Spółka zamierza ujednolicić stawki amortyzacji bilansowej i podatkowej dla niezamortyzowanych środków trwałych, poprzez obniżenie stawek amortyzacji podatkowej dla poszczególnych środków trwałych do wysokości stawek, według których są one amortyzowane dla celów bilansowych. W ten sposób, okres amortyzacji podatkowej zostałby dopasowany do rzeczywistego okresu użytkowania środków trwałych.

Obniżenie stawek amortyzacji podatkowej zostałoby dokonane od 1 stycznia 2021 r. tylko w stosunku do tych środków trwałych, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych do dnia 31 grudnia 2020 r. Wnioskodawca wskazuje ponadto, że rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy począwszy od stycznia 2021 r. Wnioskodawca jest uprawniony do obniżenia stawek amortyzacyjnych do poziomu stawek przyjętych na potrzeby amortyzacji bilansowej dla poszczególnych środków trwałych wykorzystywanych w SSE, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych przed 31 grudnia 2020 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do obniżenia stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu do dowolnego poziomu, w tym również do poziomu stawek stosowanych na potrzeby amortyzacji bilansowej. W związku z tym, że rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy, obniżenie stawek amortyzacji dla środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych do dnia 31 grudnia 2020 r. będzie mogło zostać dokonane od stycznia 2021 r.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów amortyzacyjnych zostały określone w art. 16a-16m Ustawy CIT.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 Ustawy CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Na podstawie art. 16i ust. 1 Ustawy CIT, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie.

Artykuł 16i ust. 5 Ustawy CIT stanowi, że podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawki dla poszczególnych środków trwałych. W przepisie wskazano że, zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Literalne brzmienie art. 16i ust. 5 Ustawy CIT, a także analiza pozostałych przepisów ustawy wskazuje, że ustawodawca zezwolił podatnikom na obniżanie stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy bez określania szczególnych zasad jego dokonywania oraz limitu obniżenia, za wyjątkiem terminów, w których może do tych zmian dojść oraz zawężenia stosowania omawianych regulacji do środków trwałych amortyzowanych metodą liniową.

Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki amortyzacji, tj. jej zmniejszenia począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie. Uprawnienie to przysługuje niezależnie od tego, czy podatnik prowadzi działalność opodatkowaną na zasadach ogólnych, czy też objętą zwolnieniem na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy CIT.

Powyższe, zaprezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko zostało potwierdzone m.in. w:

• interpretacji indywidualnej o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.301.2020.1.MBD, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dnia 7 sierpnia 2020 r.
• interpretacji indywidualnej o sygn. 0111-KDIB1-1.4010.102.2020.1.DK, wydanej przez Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej dnia 13 maja 2020 r.
• interpretacji indywidualnej o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.177.2020.1.IZ, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dnia 30 kwietnia 2020 r.
• interpretacji indywidualnej o sygn. 0114-KDIP2-1.4010.54.2020.1.OK, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dnia 31 marca 2020 r.
• interpretacji indywidualnej o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.110.2020.1.IZ, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dnia 13 marca 2020 r.
• interpretacji indywidualnej o sygn. 0114-KDIP2-1.4010.487.2019.1.KS, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dnia 21 stycznia 2020 r.
  
  

Wnioskodawca wskazuje również, że w wydawanych przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (dalej jako: .”Szef KAS”) opiniach zabezpieczających jednolicie przyjmuje się, że obniżenie stawek amortyzacji dla środków trwałych wykorzystywanych m.in. w prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie SSE, nie spełnia ustawowych kryteriów unikania opodatkowania (tak np. opinie zabezpieczające z dnia 10 grudnia 2018 r. nr 167198/K, z dnia 11 grudnia 2019 r. nr 184978/K, oraz z dnia 7 maja 2020 r. nr 189318/K; dalej jako: ,,Opinie”). W Opiniach wskazywano m.in., że działaniu wnioskodawców nie można przypisać cech sztuczności, skoro zasadniczym powodem obniżenia stawek amortyzacji jest dążenie do bardziej efektywnego wykorzystania limitu pomocy publicznej, co doprowadzi do określonych korzyści ekonomicznych, takich jak np. zwiększenie wyniku netto prezentowanego w rachunku zysków i strat. W związku z powyższym należy uznać, że w opisanych okolicznościach zdarzenia przyszłego nie występują elementy objęte art. 14b § 5b pkt 1 Ordynacji podatkowej, które stanowiłyby podstawę do odmowy wydania interpretacji.

Podsumowując, na gruncie obowiązujących regulacji prawnych Spółka będzie uprawniona do obniżenia stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu do dowolnego poziomu, w tym również do poziomu stawek stosowanych na potrzeby amortyzacji bilansowej.

Spółka wskazuje ponadto, że zgodnie z projektem ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw z dnia 15 września 2020 r., druk sejmowy z 30 września 2020 r. nr 642 (dalej jako: „Projekt nowelizacji”) planuje się m.in. wprowadzenie do art. 16i Ustawy CIT ustępu 8 w następującym brzmieniu: „ Przepisu ust. 4 i 5 nie stosuje się do środków trwałych wykorzystywanych przez podatników w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym - w okresie korzystania z takiego zwolnienia.”

W ocenie Spółki, prowadzenie ww. przepisu do porządku prawnego oznaczać będzie, że w okresie korzystania przez nią ze Zwolnienia co do zasady wykluczone będzie stosowanie innych stawek amortyzacji, niż te ujęte w Wykazie, w tym również możliwość ich obniżania i podwyższania w zakresie, w jakim jest to obecnie możliwe. Jednakże, zgodnie z przepisem przejściowym zawartym w art. 12 Projektu nowelizacji, art. 16i ust. 8 Ustawy CIT będzie miał zastosowanie wyłącznie do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych po dniu 31 grudnia 2020 r.

Z uwagi na powyższe należy wskazać, że projektowane zmiany legislacyjnej nie wpłyną na prawidłowość stanowiska Spółki w zakresie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego, gdyż przedmiotowy wniosek dotyczy jedynie środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed końcem 2020 r. W związku z tym, skoro rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy, obniżenie stawek amortyzacji dla środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych do dnia 31 grudnia 2020 r. będzie mogło zostać dokonane od stycznia 2021 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406, dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim, a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo - skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16a - 16m ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w dłuższym okresie. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie Stawek Amortyzacyjnych.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

W myśl art. 16f ust. 3 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Dodatkowo zauważyć należy, że zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o CIT, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

Jak stanowi art. 16i ust. 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś do art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Powołany przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, t.j. jej zmniejszenia począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Zatem ww. przepis umożliwił podatnikom obniżanie stawek amortyzacyjnych, nie określając przy tym szczegółowych zasad tego procesu, za wyjątkiem określenia terminów, w których może do tych zmian dojść (czyli począwszy od miesiąca wprowadzenia do ewidencji lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego) oraz w przypadku stosowania dla tych środków trwałych odpisów amortyzacyjnych metodą liniową.

Jednocześnie zauważyć należy, że od 1 stycznia 2021 r. wejdą w życie nowe przepisy dot. m.in. art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123), do art. 16i zostanie dodany nowy ustęp 8, zgodnie z którym przepisów ust. 4 i 5 nie stosuje się do środków trwałych wykorzystywanych przez podatników w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym - w okresie korzystania z takiego zwolnienia.

Przy czym, stosownie do art. 14 ustawy zmieniającej z 28 listopada 2020 r. przepisy m.in. art. 6i ust. 8 i art. 16j ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych po dniu 31 grudnia 2020 r.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, m.in. że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, która polega na produkcji samochodów i części samochodowych. W ramach prowadzonej działalności na terenie SSE Spółka poniosła wydatki na wytworzenie i nabycie składników majątku, stanowiących środki trwałe w rozumieniu art. 16a ust. 1 Ustawy CIT. Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wykorzystywanych w ramach działalności środków trwałych według metody liniowej, przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Spółka zamierza ujednolicić stawki amortyzacji bilansowej i podatkowej dla niezamortyzowanych środków trwałych, poprzez obniżenie stawek amortyzacji podatkowej dla poszczególnych środków trwałych do wysokości stawek, według których są one amortyzowane dla celów bilansowych. Obniżenie stawek amortyzacji podatkowej zostałoby dokonane od 1 stycznia 2021 r. tylko w stosunku do tych środków trwałych, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych do dnia 31 grudnia 2020 r.

W związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, pojawiły się po stronie Wnioskodawcy wątpliwości, czy począwszy od stycznia 2021 r. Wnioskodawca jest uprawniony do obniżenia stawek amortyzacyjnych do poziomu stawek przyjętych na potrzeby amortyzacji bilansowej dla poszczególnych środków trwałych wykorzystywanych w SSE, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych przed 31 grudnia 2020 r.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że w art. 16i ust. 5 Ustawy o CIT ustawodawca jasno określił, kiedy może nastąpić obniżenie stawki Wykazu, stwierdzając, że zmiany stawki w odniesieniu do:

• środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji – dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji;
• środków pozostających już w ewidencji – dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.
  
  

Oznacza to że, obniżenie stawek amortyzacyjnych przy stosowaniu metody liniowej może zostać dokonane począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji lub od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego, przy czym przez słowo „następny” należy rozumieć każdy następny po obecnym (bieżącym) roku podatkowym.

Jednocześnie mając na względzie przepis art. 16i ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który będzie obowiązywał od 1 stycznia 2021 r. oraz fakt, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej i korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym, wskazać należy, że przepis art. 16i ust. 5 Ustawy o CIT nie będzie stosowany do środków trwałych wykorzystywanych przez podatników w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym - w okresie korzystania z takiego zwolnienia. Jednakże wyłączenie to dotyczy środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych po dniu 31 grudnia 2020 r. Natomiast w przedmiotowej sprawie obniżenie stawek amortyzacji podatkowej zostałoby dokonane od 1 stycznia 2021 r. tylko w stosunku do tych środków trwałych, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych do dnia 31 grudnia 2020 r.

Zatem biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz powołane powyżej przepisy prawa podatkowego, należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że począwszy od stycznia 2021 r. Wnioskodawca jest uprawniony do obniżenia stawek amortyzacyjnych do poziomu stawek przyjętych na potrzeby amortyzacji bilansowej dla poszczególnych środków trwałych wykorzystywanych w SSE, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych przed 31 grudnia 2020 r.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.