2020.12.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.256.2020.2.AK
z 17 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 czerwca 2020 r. (data wpływu 24 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wsparcie udzielone przez Spółkę Oddziałowi w 2019 r. (w postaci zasilenia konta bankowego Oddziału oraz bezpośredniej zapłaty za faktury zakupowe Oddziału) należy zaliczyć do kategorii „transakcje finansowe” wskazanej w art. 11k ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, czy do kategorii „transakcje inne”, o których mowa w art. 11k ust. 2 pkt 4 ustawy o CIT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wsparcie udzielone przez Spółkę Oddziałowi w 2019 r. (w postaci zasilenia konta bankowego Oddziału oraz bezpośredniej zapłaty za faktury zakupowe Oddziału) należy zaliczyć do kategorii „transakcje finansowe” wskazanej w art. 11k ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, czy do kategorii „transakcje inne”, o których mowa w art. 11k ust. 2 pkt 4 ustawy o CIT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym. Spółka podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Rok podatkowy Spółki jest zgodny z rokiem kalendarzowym. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja turbin wodnych. Spółka świadczy także szereg usług specjalistycznych związanych z modernizacjami, naprawami i remontami elektrowni wodnych i cieplnych oraz badaniami diagnostycznymi w przemyśle. Spółka zajmuje się także projektowaniem i doradztwem technicznym w wymienionych obszarach.

W związku z realizacją projektów związanych z modernizacją i remontami elektrowni wodnych w Czarnogórze, Spółka wykonywała prace budowlano-instalacyjne na terytorium Czarnogóry przez okres trwający dłużej niż 18 miesięcy. W konsekwencji na terenie Czarnogóry powstał dla Spółki zakład (dalej: „Zakład”) w znaczeniu umowy z dnia 12 czerwca 1997 r. zawartej pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Federalnym Rządem Federalnej Republiki Jugosławii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 2001 r., Nr 104, poz. 1137, dalej: „UPO”). W ślad za tym, aby nadać swojej obecności w Czarnogórze formalnego charakteru Spółka wyodrębniła w swej strukturze oddział, który dnia 26 kwietnia 2018 r. został formalnie zarejestrowany w Czarnogórze pod oficjalną nazwą (…) (dalej: „Oddział”).

Siedziba Oddziału znajduje się za granicą - w Czarnogórze. Charakter prawny Oddziału odpowiada definicji zawartej w art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2017 r., poz. 2168), tzn. jest wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie częścią działalności gospodarczej wykonywanej przez Spółkę poza jej głównym miejscem prowadzenia działalności. Oddział jest zatem wyodrębnioną organizacyjnie jednostką Spółki, nie posiada jednak odrębnej od Spółki osobowości prawnej.

Oddział prowadzi działalność operacyjną na terytorium Czarnogóry. Ponieważ realizacja projektów modernizacji czy remontów elektrowni wodnych charakteryzuje się rozciągnięciem prac w czasie, również odsunięta w czasie jest możliwość fakturowania realizowanych przez Oddział usług. W konsekwencji w ciągu 2019 r. Oddział Spółki nie był uprawniony do wystawienia faktur za realizowane przedsięwzięcia w Czarnogórze (nie miał więc możliwości czerpania bieżących zysków), był jednak zmuszony do zapewnienia bieżącej działalności Oddziału w Czarnogórze. W konsekwencji w ciągu 2019 r. to bezpośrednio Spółka:

(i) zasilała zagraniczne konto bankowe Oddziału umożliwiając Oddziałowi realizację bieżących potrzeb oraz

(ii) dokonywała bezpośrednio zapłaty za faktury zakupowe Oddziału w zakresie płatności pilnych oraz w przypadku dostawców/usługodawców polskich (fakturujących Oddział w polskich złotych), gdyż rachunek bankowy w Czarnogórze nie umożliwiał realizacji płatności w polskich złotych. Gdy tylko Oddział odnotuje sprzedaż, Spółka powinna odzyskać środki przeznaczone w 2019 r. na wsparcie działalności bieżącej Oddziału.

Dla Oddziału prowadzona jest odrębna od Spółki księgowość oraz sporządzane jest odrębne sprawozdanie finansowe.

Na obecnym etapie, w związku ze sporządzaniem dokumentacji cen transferowych za rok 2019 Spółka powzięła istotne wątpliwości, w jaki sposób powinna zakwalifikować wsparcie udzielone Oddziałowi w 2019 r. (w postaci zasilenia konta bankowego Oddziału oraz bezpośredniej zapłaty za faktury zakupowe Oddziału).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wsparcie udzielone przez Spółkę Oddziałowi w 2019 r. (w postaci zasilenia konta bankowego Oddziału oraz bezpośredniej zapłaty za faktury zakupowe Oddziału) należy zaliczyć do kategorii „transakcje finansowe” wskazanej w art. 11k ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), czy też do kategorii „transakcje inne” (właściwej dla przypisania dochodów/kosztów do zakładu zagranicznego), o której mowa w art. 11k ust. 2 pkt 4 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wsparcie udzielone przez Spółkę Oddziałowi w 2019 r. (w postaci zasilenia konta bankowego Oddziału oraz bezpośredniej zapłaty za faktury zakupowe Oddziału) należy zaliczyć do kategorii „transakcje finansowe” wskazanej w art. 11k ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.

Uwagi ogólne

Zgodnie z art. 11k ust. 1 ustawy o CIT, podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok obrotowy w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane. Z kolei stosownie do ust. 2 wskazanego artykułu - lokalna dokumentacja cen transferowych jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, przekracza w roku obrotowym następujące progi dokumentacyjne:

10 000 000 zł - w przypadku transakcji towarowej;
10 000 000 zł - w przypadku transakcji finansowej;
2 000 000 zł - w przypadku transakcji usługowej;
2 000 000 zł - w przypadku innej transakcji niż określona w pkt 1-3.

Na tym etapie należy wspomnieć, iż do kategorii wymienionej w punkcie 4) objętej progiem 2 000 0000 zł kwalifikuje się przypisanie dochodów do zagranicznego zakładu. Podejście to wynika z uzasadnienia do ustawy wdrażającej art. 11k.

Jak wynika z art. 11k ust. 3 ustawy o CIT, progi dokumentacyjne są ustalane odrębnie dla:

każdej transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym niezależnie od przyporządkowania transakcji kontrolowanej do transakcji towarowych, finansowych, usługowych albo innych transakcji;
strony kosztowej i przychodowej.

Ponadto wartość transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym jest ustalana bez względu na liczbę dokumentów księgowych, dokonanych lub otrzymanych płatności oraz podmiotów powiązanych, z którymi zawierana jest transakcja kontrolowana.

Na podstawie art. 11k ust. 5 ustawy o CIT, przy ocenie, czy transakcja kontrolowana ma charakter jednorodny, uwzględnia się:

jednolitość transakcji kontrolowanej w ujęciu ekonomicznym oraz
kryteria porównywalności określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 1 pkt 1, oraz
metody weryfikacji cen transferowych, o których mowa w art. 11d ust. 1-3, oraz
inne istotne okoliczności transakcji kontrolowanej.

Zgodnie z art. 11l ust. 1 ustawy o CIT - wartość transakcji kontrolowanej, o której mowa w art. 11k ust. 2, odpowiada:

wartości kapitału - w przypadku pożyczki i kredytu;
wartości nominalnej - w przypadku emisji obligacji;
sumie gwarancyjnej - w przypadku poręczenia lub gwarancji;
wartości przypisanych przychodów lub kosztów - w przypadku przypisania dochodu (straty) do zakładu zagranicznego;
wartości właściwej dla danej transakcji kontrolowanej - w przypadku pozostałych transakcji.

Jak wynika z powyższego progi ustalone są odrębnie dla każdego zbioru pojedynczych transakcji kontrolowanych o charakterze jednorodnym - co oznacza, że wartości pojedynczych transakcji kontrolowanych o jednorodnym charakterze na potrzeby określenia obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych sumuje się i następnie określa się, do której z kategorii transakcji wskazanych w art. 11k ust. 2 ustawy o CIT można zakwalifikować transakcje jednorodne. Po wybraniu kategorii transakcji zsumowaną wartość pojedynczych transakcji kontrolowanych o jednorodnym charakterze odnosi się do progu przewidzianego dla danej kategorii transakcji. Aby więc prawidłowo ustalić obowiązki dokumentacyjne konieczne jest nie tylko ustalenie jednorodnej transakcji kontrolowanej ale również jednoznaczne ustalenie kategorii, do której powinna zostać zakwalifikowana dana transakcja kontrolowana.

Transakcja kontrolowana.

Zgodnie z definicją wynikającą z art. 11a ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT „transakcja kontrolowana” - oznacza identyfikowane na podstawie rzeczywistych zachowań stron działania o charakterze gospodarczym, w tym przypisywanie dochodów do zagranicznego zakładu, których warunki zostały ustalone lub narzucone w wyniku powiązań.

Pojęcie transakcji kontrolowanej obejmuje więc wszelkie działania gospodarcze, w tym działania o charakterze handlowym, kapitałowym, finansowym i usługowym, których rzeczywista treść identyfikowana jest na podstawie faktycznego zachowania stron. Warunek ten jest w szczególności istotny w sytuacji, w której rzeczywisty przebieg transakcji kontrolowanej nie jest zgodny z postanowieniami obowiązujących umów pisemnych albo kiedy umowy pisemne dotyczące transakcji kontrolowanej nie istnieją.

Wprowadzenie tak szerokiej definicji transakcji kontrolowanej miało na celu objęcie nią również zagadnień, które mogłyby nie być uznawane za transakcje w potocznym rozumieniu tego słowa, m.in. takich jak restrukturyzacje, umowy o podziale kosztów umowy spółki osobowej, umowy o współpracy czy też właśnie przypisywanie dochodów do zagranicznego zakładu.

W tym kontekście bez wątpienia wsparcie udzielone przez Spółkę Oddziałowi w 2019 r. (w postaci zasilenia konta bankowego Oddziału oraz uregulowania zobowiązań Oddziału) spełnia definicję transakcji kontrolowanej wynikającej z aktualnie obowiązujących przepisów.

Charakter transakcji kontrolowanej.

Jak ustalono powyżej wsparcie udzielone przez Spółkę Oddziałowi w 2019 r. (w postaci zasilenia konta bankowego Oddziału oraz uregulowania zobowiązań Oddziału) spełnia definicję transakcji kontrolowanej, w kolejnym kroku należy jednak ustalić jaki charakter ma ta transakcja kontrolowana a w konsekwencji do której z kategorii wymienionych w art. 11k ust. 2 ustawy o CIT należałoby ją zakwalifikować.

Transakcja o charakterze finansowym vs przypisanie kosztów do Zakładu.

Na wstępie należy wskazać, iż Spółka (podmiot macierzysty) oraz Oddział nie są odrębnymi przedsiębiorcami. Oddział jest wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie częścią działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę poza jej siedzibą. Oddział nie posiada ani zdolności prawnej, ani zdolności do czynności prawnych. Niezależnie jednak od tego dla celów rachunkowych Spółka i Oddział są zobowiązane do prowadzenia odrębnej księgowości oraz sprawozdawczość, a co za tym idzie wszelkie przepływy podlegają odnotowaniu i muszą zostać przypisane do odpowiedniego podmiotu.

Na gruncie podatkowym Oddział Spółki jest zarazem Zakładem w rozumieniu art. 5 UPO, przez co Spółkę i Oddział (Zakład) obowiązują regulacje wynikające z UPO, w szczególności zgodnie z postanowieniami UPO Spółka jest zobowiązana przypisać Oddziałowi (Zakładowi) odpowiednią część przychodów i kosztów przyporządkowaną działalności Oddziału. Zgodnie z art. 7 ust. 2 i 3 UPO: Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 niniejszego artykułu, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczenia nakładów ponoszonych dla tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym leży zakład, czy gdzie indziej.
Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj ustalania zysków zakładu przez podział całkowitych zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części, żadne postanowienie ustępu 2 nie wyklucza ustalenia przez to Umawiające się Państwo zysku do opodatkowania według zwykle stosowanego podziału; sposób zastosowanego podziału zysku musi być jednak taki, żeby wynik był zgodny z zasadami wymienionymi w niniejszym artykule.

Oznacza to, iż Spółka powinna przypisać do Oddziału (Zakładu) dochód (stratę) wygenerowane przez ten Oddział. Przypisanie dochodu (straty) następuje poprzez przypisanie wartości osiągniętych przez Oddział (Zakład) przychodów oraz dotyczących Oddziału (Zakładu) kosztów. Z perspektywy cen transferowych czynności zdefiniowane w ten sposób powinny być zakwalifikowane do kategorii „transakcje inne”, o których mowa w art. 11l ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Należy jednak wskazać, iż zdarzenia opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie spełniają powyższej definicji przypisania dochodu (straty) do Oddziału (Zakładu). Patrząc bowiem na gospodarczy sens zdarzeń jakie miały miejsce (tj. zasilenie konta Oddziału oraz regulowanie zobowiązań Oddziału) należałoby uznać, iż polegały one w istocie na udzieleniu finansowania Oddziałowi (czy to bezpośrednio - zasilając konto Oddziału lub pośrednio - regulując zobowiązania Oddziału), które to finansowanie nosi pewne znamiona tzw. faktoringu odwrotnego (zdarzenia same w sobie nie stanowią faktoringu odwrotnego ale ich elementy są podobne do faktoringu odwrotnego).

Istotą faktoringu odwrotnego jest finansowanie przez instytucję faktoringową zobowiązań faktoranta powstałych w wyniku dokonywanych zakupów dóbr i usług z odroczonym terminem płatności. Instytucja faktoringowa, w momencie dokonania spłaty udokumentowanych faktur swojego klienta, staje się jego wierzycielem. Nabywca dóbr i usług spłaca zaś swoje zobowiązania firmie faktoringowej, zamiast dostawcy.

W przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Spółka zapewniła Oddziałowi środki na dokonanie zakupów dóbr i usług (czy to poprzez zasilenie konta bankowego czy też przez bezpośrednie uregulowanie zobowiązań Oddziału), jednak gdy tylko Oddział rozpocznie fakturowanie swoich usług „zwróci” wykorzystane środki bezpośrednio do Spółki. Stąd uzasadnione byłoby traktowanie zdarzenia jako transakcji o charakterze finansowym.

Rozpatrując zaś zdarzenie w kontekście przypisania przez Spółkę kosztów do Oddziału (Zakładu) czyli kategorii wskazanej w art. 11k ust. 2 pkt 4 ustawy o CIT, należałoby stwierdzić, iż w tej kategorii możliwe byłoby jedynie przypisanie kosztów do Oddziału (Zakładu) odpowiadającej wartości potencjalnych odsetek od udzielonego przez Spółkę Oddziałowi finansowania. Nie sposób jednak przyjąć, iż cała wartość udzielonego przez Spółkę Oddziałowi wsparcia (w postaci zasilenia konta oraz regulowania zobowiązań) stanowi przypisanie kosztów do zagranicznego Oddziału (Zakładu).

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy wsparcie udzielone przez Spółkę Oddziałowi w 2019 r. (w postaci zasilenia konta bankowego Oddziału oraz bezpośredniej zapłaty za faktury zakupowe Oddziału) należy zaliczyć do kategorii „transakcje finansowe” wskazanej w art. 11k ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193; dalej: „ustawa nowelizująca”) zmieniono przepisy m.in. w zakresie cen transferowych. Od 1 stycznia 2019 r. zasady dokumentacji cen transferowych ujęte zostały w Rozdziale 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”).

Lokalna dokumentacja cen transferowych, w myśl art. 11k ust. 2 ustawy o CIT, jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, przekracza w roku obrotowym następujące progi dokumentacyjne:

10 000 000 zł – w przypadku transakcji towarowej;
10 000 000 zł – w przypadku transakcji finansowej;
2 000 000 zł – w przypadku transakcji usługowej;
2 000 000 zł – w przypadku innej transakcji niż określona w pkt 1-3.

Jak stanowi art. 11a ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o podmiocie – oznacza to osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej oraz zagraniczny zakład.

W myśl art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, Ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o podmiotach powiązanych - oznacza to:

podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub
podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:
- ten sam inny podmiot lub
- małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub
spółkę niemającą osobowości prawnej i jej wspólników, lub
podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej - spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład.

Transakcja kontrolowana to natomiast, zgodnie z definicją przedstawioną w art. 11a ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, identyfikowane na podstawie rzeczywistych zachowań stron działania o charakterze gospodarczym, w tym przypisywanie dochodów do zagranicznego zakładu, których warunki zostały ustalone lub narzucone w wyniku powiązań.

Ważnym celem wprowadzenia powyższych regulacji jest uproszczenie przepisów podatkowych, a także zmniejszenie obciążeń o charakterze biurokratycznym i administracyjnym dla przedsiębiorców, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw. Nowe przepisy wpisują się w pakiet działań legislacyjnych, których celem jest uszczelnienie systemu podatkowego, w szczególności w zakresie podatków dochodowych tak, aby zapewnić powiązanie wysokości podatku, płaconego przez duże przedsiębiorstwa, w szczególności międzynarodowe, z faktycznym miejscem uzyskiwania przez nie dochodu.

Jak wynika z art. 11k ust. 3 ustawy o CIT, progi dokumentacyjne są ustalane odrębnie dla:

każdej transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym niezależnie od przyporządkowania transakcji kontrolowanej do transakcji towarowych, finansowych, usługowych albo innych transakcji;
strony kosztowej i przychodowej.

Ponadto wartość transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, o której mowa w ust. 2 i 3, jest ustalana bez względu na liczbę dokumentów księgowych, dokonanych lub otrzymanych płatności oraz podmiotów powiązanych, z którymi zawierana jest transakcja kontrolowana (art. 11k ust. 4 ustawy o CIT).

Na podstawie art. 11k ust. 5 ustawy o CIT, przy ocenie, czy transakcja kontrolowana ma charakter jednorodny, uwzględnia się:

jednolitość transakcji kontrolowanej w ujęciu ekonomicznym oraz
kryteria porównywalności określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 1 pkt 1, oraz
metody weryfikacji cen transferowych, o których mowa w art. 11d ust. 1-3, oraz
inne istotne okoliczności transakcji kontrolowanej.

Zgodnie z art. 11l ust. 1 ustawy o CIT, wartość transakcji kontrolowanej, o której mowa w art. 11k ust. 2, odpowiada:

wartości kapitału - w przypadku pożyczki i kredytu;
wartości nominalnej - w przypadku emisji obligacji;
sumie gwarancyjnej - w przypadku poręczenia lub gwarancji;
wartości przypisanych przychodów lub kosztów - w przypadku przypisania dochodu (straty) do zakładu zagranicznego;
wartości właściwej dla danej transakcji kontrolowanej - w przypadku pozostałych transakcji.

Z przedstawionego opisu wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą w formie spółki akcyjnej utworzył oddział w Czarnogórze. Oddział w Czarnogórze stanowi zakład w znaczeniu umowy zawartej pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Federalnym Rządem Federalnej Republiki Jugosławii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku. Oddział jest wyodrębnioną organizacyjnie jednostką Spółki, nie posiada jednak odrębnej od Spółki osobowości prawnej. Oddział prowadzi działalność operacyjną na terytorium Czarnogóry. Dla Oddziału prowadzona jest odrębna od Spółki księgowość oraz sporządzane jest odrębne sprawozdanie finansowe.

W związku ze sporządzaniem dokumentacji cen transferowych za rok 2019 Spółka powzięła istotne wątpliwości, w jaki sposób powinna zakwalifikować wsparcie udzielone Oddziałowi w 2019 r. (w postaci zasilenia konta bankowego Oddziału oraz bezpośredniej zapłaty za faktury zakupowe Oddziału).

Dokonując oceny kategorii, do której powinna zostać zakwalifikowana dana transakcja kontrolowana należy zauważyć, że w analizowanej sprawie środki zasilające konto bankowe Oddziału oraz bezpośrednia zapłata za faktury zakupowe Oddziału są środkami jakie zostały/zostaną przeznaczone na pokrycie wydatków, na co Spółka sama wskazuje pisząc, że wydatki te związane są z kosztami Oddziału.

Zatem w przypadku, gdy Spółka zapewniła Oddziałowi środki na dokonanie zakupów dóbr i usług (czy to poprzez zasilenie konta bankowego czy też przez bezpośrednie uregulowanie zobowiązań Oddziału), a gdy tylko Oddział rozpocznie fakturowanie swoich usług „zwróci” wykorzystane środki bezpośrednio do Spółki, to w konsekwencji takie środki zostały/zostaną przeznaczone na pokrycie wydatków Oddziału Spółki. Tym samym, z punktu widzenia cen transferowych czynności zdefiniowane w powyższy sposób powinny być zakwalifikowane do kategorii „transakcje inne”, o których mowa w art. 11l ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

W związku tym, Organ nie może uznać ww. transakcji jako transakcji o charakterze finansowym – jak chce tego Wnioskodawca – lecz jako inną niż określoną w pkt 1-3 art. 11k ust. 1 ustawy o CIT.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że wsparcie udzielone przez Spółkę Oddziałowi w 2019 r. (w postaci zasilenia konta bankowego Oddziału oraz bezpośredniej zapłaty za faktury zakupowe Oddziału) należy zaliczyć do kategorii „transakcje finansowe” wskazanej w art. 11k ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin