Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.528.2020.2.WH
z 17 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2020 r. (data wpływu 20 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla dostawy Lokalu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2020 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla dostawy Lokalu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Ilekroć mowa o Spółce to jest to: A. Sp. z o.o.

Ilekroć mowa o Wspólniku to jest to: E. B. Spółka posiada kapitał zakładowy w wysokości 1 500 000 zł. Jedynym wspólnikiem spółki jest E. B.

Spółka jest właścicielem lokalu mieszkalnego położonego w (..) przy (..), który nabyła w 2008 roku (Lokal). Lokal został kupiony od dewelopera. Spółka skorzystała z prawa do odliczenia podatku od towarów i usług. Lokal jest wykorzystywany na biuro spółki - jego zasiedlenie nastąpiło w 2009 roku (pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług).

Wartość lokalu to 2 000 000 zł, która to kwota została ustalona przez biegłego rzeczoznawcę majątkowego w operacie szacunkowym.

Spółka powstała w dniu 8 grudnia 1989 r. i została wpisana do rejestru RHB pod nr …. Wspólnik pierwotnie pozostawał udziałowcem Spółki lecz wszystkie stanowiące jego własność udziały w Spółce zostały zbyte na rzecz innych wspólników Spółki.

W dniu 21 lutego 2000 r. Wspólnik nabył wszystkie udziały w kapitale zakładowym tj. 10 udziałów po 400 zł za cenę nominalną od jedynego wówczas wspólnika tej spółki za cenę odpowiadającą wartości nominalnej udziałów tj. 4 000 zł.

W dniu 1 czerwca 2005 r. podjęta została uchwała o podniesieniu kapitału zakładowego spółki z kwoty 4 000 zł do kwoty 100 000 zł to jest o kwotę 96 000 zł poprzez podwyższenie wartości nominalnej wszystkich dotychczasowych 10 udziałów z kwoty 400 zł do kwoty 1 000 zł tj. o 600 zł oraz ustanowienie 90 nowych równych i niepodzielnych udziałów o wartości nominalnej po 1 000 zł każdy o łącznej wartości 90 000 zł. Wszystkie udziały w podwyższonym kapitale zakładowym spółki zostały objęte przez Wspólnika i zostały pokryte wkładem pieniężnym wg wartości nominalnej.

W dniu 26 kwietnia 2006 r. podjęta została uchwała o podniesieniu kapitału zakładowego spółki z kwoty 100 000 zł do kwoty 501 000 zł to jest o kwotę 401 000 zł poprzez utworzenie 401 nowych udziałów o wartości nominalnej po 1 000 zł każdy. Udziały w podwyższonym kapitale zakładowym zostały pokryte wkładem pieniężnym wg wartości nominalnej i objęte zostały:

(i) Wspólnik objął 67 nowoutworzonych udziałów o łącznej wartości 67 000 zł,

(ii) Pan S. A. objął 167 nowoutworzonych udziałów o łącznej wartości 167 000 zł,

(iii) Pan W. C. objął 167 nowoutworzonych udziałów o łącznej wartości 167 000 zł.

W dniu 27 lutego 2007 r. Pan W. C. sprzedał wszystkie przysługujące mu 167 udziałów w kapitale zakładowym Spółki o łącznej wartości nominalnej 167 000 złotych na rzecz Wspólnika za cenę 167 000 złotych odpowiadającą wartości nominalnej zbywanych udziałów.

W dniu 15 marca 2007 r. Pan S. A. sprzedał wszystkie przysługujące mu 167 udziałów w kapitale zakładowym Spółki o łącznej wartości nominalnej 167 000 złotych na rzecz Pana A. P. za cenę 167 000 złotych odpowiadającą wartości nominalnej zbywanych udziałów.

W dniu 31 lipca 2007 r. Pan K. P. sprzedał wszystkie przysługujące mu 167 udziałów w kapitale zakładowym Spółki o łącznej wartości nominalnej 167 000 złotych na rzecz Wspólnika za cenę 167 000 złotych odpowiadającą wartości nominalnej zbywanych udziałów.

W dniu 16 stycznia 2008 r. podjęta została uchwała o podniesieniu kapitału zakładowego spółki z kwoty 501 000 złotych do kwoty 2 000 000 złotych to jest o kwotę 1 499 000 złotych poprzez utworzenie 1499 nowych równych i niepodzielnych udziałów o wartości nominalnej 1 000 złotych każdy.

Wszystkie udziały w podwyższonym kapitale zakładowym spółki zostały objęte przez Wspólnika i zostały pokryte wkładem niepieniężnym w postaci przedsiębiorstwa prowadzonego przez Wspólnika jako jednoosobowego przedsiębiorcę pod firmą A. E. B., stanowiącego zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych w rozumieniu art. 551 KC.

Wartość ww. przedsiębiorstwa wnoszonego jako aport do Spółki wynosiła 1 499 000 złotych, na co składało się:

(i) wartość nieruchomości lokalowej 1 048 000 zł,

(ii) środki transportu 217 000 zł,

(iii) sprzęt biurowy, elektromechaniczny, łączności 55 000 zł,

(iv) wyposażenie meblarskie i użytkowe 145 000 zł,

(v) oprogramowanie 34 000 zł.

W dniu 5 października 2015 r. podjęto uchwałę Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników spółki A. Sp. z o.o. o jej podziale polegającym na wydzieleniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, obniżeniu kapitału zakładowego spółki A. sp. z o.o. o kwotę 500 000 zł poprzez umorzenie 500 udziałów o wartości nominalnej po 1000 zł każdy oraz pokrycie udziałów w kapitale zakładowym nowozawiązanej spółki B. sp. z o.o. o wartości nominalnej 1 000 000 zł wkładem niepieniężnym w postaci wydzielonej uprzednio ze spółki A. sp. z o.o. zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wspólnik zatem w zamian za umorzone udziały o wartości nominalnej 500 000 zł otrzymał udziały w nowozawiązanej spółce o wartości nominalnej 1 000 000 zł.

Obecnie wobec faktu, że Spółka ogranicza swą działalność i zamierza zmniejszyć wartość i ilość swych aktywów trwałych Wspólnik zamierza podjąć decyzję o obniżeniu kapitału zakładowego z kwoty 1 500 000 do kwoty 5000 zł a więc o kwotę 1 495 000 zł. Obniżenie kapitału Spółki następuje przez obniżenie wartości nominalnej każdego udziału z kwoty 1000 zł do kwoty 50 zł i następnie przez umorzenie 1400 udziałów.

Finalnie Wspólnik będzie posiadał 100 udziałów po 50 zł każdy udział. Obniżenie kapitału jest finansowane ze środków własnych Spółki, a więc w zamian za obniżoną wartość udziałów i ich umorzenie wspólnik otrzymuje Lokal. Zatem finalnie Wspólnik w zamian za umorzone udziały o wartości nominalnej 1 495 000 zł otrzyma Lokal o wartości przekraczającej tę wartość.

Jednocześnie Wnioskodawca wyjaśnia, że na dzień obniżenia kapitału oraz umorzenia udziałów jedynym wspólnikiem będzie Pan E. B. w każdym czasie będzie on posiadał 100% udziałów spółki.

Nadto Wnioskodawca wyjaśnia, że po nabyciu lokalu spółka nie ponosiła na ów lokal nakładów na jego ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Obniżenie kapitału zakładowego spółki nastąpi przez podjęcie zawartej w akcie notarialnym uchwały o następującej treści: „Uchwała numer .../2020 na podstawie art. 263 kodeksu spółek handlowych Wspólnik postanawia co następuje:

1. Niniejszym obniża się kapitał zakładowy Spółki z kwoty 1 500 000 zł do kwoty 5 000 zł.
2. Obniża się wartości nominalną każdego udziału z kwoty 1000 zł do kwoty 50 zł.
3. Umarza się 1400 udziałów należących do E. B. PESEL ....
4. E. B. wyraża zgodę na umorzenie jego udziałów.”

Zatem, umorzenie nastąpi dobrowolnie na podstawie art. 263 ksh.

W zamian za obniżoną wartość udziałów oraz umorzoną wartość udziałów Wspólnik otrzyma Lokal. Lokal ów zostanie przekazany Wspólnikowi do majątku osobistego. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy przeniesienie własności Lokalu w zamian za umorzone udziały jest zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Przeniesienie własności Lokalu jest objęte zwolnieniem o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, albowiem Lokal został już uprzednio zasiedlony (zostało w nim zorganizowane biuro).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dostawa towarów, o której mowa w ww. art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – co wynika z art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Wskazać w tym miejscu należy, że odpłatność czynności (dostawy towarów czy też świadczenia usług) oznacza wykonanie tej czynności za wynagrodzeniem. Aby uznać daną czynność za odpłatną, konieczny jest bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia za dokonanie tych czynności. Wynagrodzenie musi być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu.

Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że zapłaty (wynagrodzenia) nie można utożsamiać jedynie ze świadczeniem pieniężnym. Także świadczenie o charakterze rzeczowym jest wynagrodzeniem. Przykładowo zamiana towarów, zamiana towaru na usługę i odwrotnie, wydanie towarów (świadczenie usług) w zamian za wierzytelności, itp. będzie uznane odpowiednio za odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług.

Wskazać ponadto należy, że odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka jest właścicielem lokalu mieszkalnego położonego w Warszawie, który nabyła w 2008 roku. Lokal został kupiony od dewelopera. Spółka skorzystała z prawa do odliczenia podatku od towarów i usług. Lokal jest wykorzystywany na biuro spółki - jego zasiedlenie nastąpiło w 2009 roku. Obecnie wobec faktu, że Spółka ogranicza swą działalność i zamierza zmniejszyć wartość i ilość swych aktywów trwałych Wspólnik zamierza podjąć decyzję o obniżeniu kapitału zakładowego z kwoty 1 500 000 do kwoty 5000 zł a więc o kwotę 1 495 000 zł. Obniżenie kapitału Spółki następuje przez obniżenie wartości nominalnej każdego udziału z kwoty 1000 zł do kwoty 50 zł i następnie przez umorzenie 1400 udziałów. Finalnie Wspólnik będzie posiadał 100 udziałów po 50 zł każdy udział. Obniżenie kapitału jest finansowane ze środków własnych Spółki, a więc w zamian za obniżoną wartość udziałów i ich umorzenie wspólnik otrzymuje Lokal. Zatem finalnie Wspólnik w zamian za umorzone udziały o wartości nominalnej 1 495 000 zł otrzyma Lokal o wartości przekraczającej tę wartość. Wnioskodawca wyjaśnia, że po nabyciu lokalu spółka nie ponosiła na ów lokal nakładów na jego ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy przeniesienie własności Lokalu w zamian za umorzone udziały jest zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 263 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1526), uchwała o obniżeniu kapitału zakładowego powinna określać wysokość, o jaką kapitał zakładowy ma być obniżony, oraz sposób obniżenia. Natomiast zgodnie z art. 263 § 1 powołanej powyżej ustawy, przepisy niniejszego działu dotyczące najniższej wysokości kapitału zakładowego oraz udziału stosuje się do obniżenia kapitału zakładowego.

W przedmiotowej sprawie jedyny wspólnik Wnioskodawcy tj. Pan E. B. ma zamiar obniżyć kapitał zakładowy Spółki poprzez umorzenie udziałów, a wypłata wynagrodzenia ma nastąpić w formie niepieniężnej, tj. przez wydanie Lokalu.

Mamy zatem do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca dokona umorzenia udziałów Wspólnika za wynagrodzeniem w formie niepieniężnej tj. poprzez przekazanie Lokalu, stanowiącego majątek Wnioskodawcy. Z powyższego wynika zatem, że rozliczenie pomiędzy Wnioskodawcą a Wspólnikiem nastąpi poprzez przeniesienie prawa własności Lokalu na rzecz Wspólnika (Pana E. B.).

Powyższe oznacza, że pomiędzy stronami zaistnieje więź o charakterze zobowiązaniowym – Wnioskodawca zobowiązuje się przenieść na rzecz Wspólnika składniki majątku jego przedsiębiorstwa. Stwierdzić tym samym należy, iż istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów w zakresie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami a wynagrodzeniem stanowiącym konkretną wartość wyrażalną w pieniądzu.

W tym miejscu jeszcze raz wskazać należy, iż zapłaty (wynagrodzenia) nie można utożsamiać jedynie ze świadczeniem pieniężnym. Także świadczenie o charakterze rzeczowym jest wynagrodzeniem. Przykładowo więc zamiana towarów, zamiana towaru na usługę i odwrotnie, wydanie towarów (świadczenie usług) w zamian za wierzytelności itp. będzie uznane odpowiednio za odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług. Mamy bowiem do czynienia z konkretną korzyścią, która należna jest za dokonywane świadczenie.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż przekazanie w zamian za umorzone udziały towaru (Lokalu), będzie odpowiadało hipotezie art. 7 ustawy. Za taką oceną przemawia fakt, że mamy tutaj do czynienia z dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, jako przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel i dodatkowo ma ona charakter odpłatny, gdyż wspólnik otrzyma nieruchomości w zamian za umorzone udziały. Powyższe oznacza, że przedmiotowa czynność przeniesienia prawa do rozporządzenia towarem (nieruchomością) jak właściciel na rzecz Wspólnika będzie czynnością odpłatną i ekwiwalentną (Wnioskodawca będzie zwolniony w tym przypadku z konieczności wypłaty na rzecz Wspólnika należności w formie pieniężnej).

Zatem w przedmiotowej sprawie przekazanie składników majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w postaci Lokalu stanowić będzie odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i tym samym będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca przekazując towar (nieruchomość), dokona bowiem przeniesienia władztwa ekonomicznego nad nim, co wypełnia definicję dostawy towarów.

Tym samym ww. dostawę należy traktować w kategorii odpłatnej dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, opodatkowana jest również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że dostawa Lokalu korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z wniosku, Spółka użytkuje Lokal jako biuro Spółki od 2009 r., a zatem dostawa nastąpi po pierwszym zasiedleniu i w okresie dłuższym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia. Ponadto, co istotne Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie Lokalu.

W związku z powyższym dostawa ww. Lokalu korzysta ze zwolnienia na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Informuje się, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku dochodowego od osób prawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.