2020.12.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.435.2020.3.AG
z 15 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2020 r. (data wpływu 9 września 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 listopada 2020 r. (data wpływu 6 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w przypadku zaniechania inwestycji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w przypadku zaniechania inwestycji.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 listopada 2020 r. (data wpływu 6 listopada 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(…) (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT od kwietnia 2011 r. oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka zajmuje się (…). W latach 2010-2011 Spółka poniosła wydatki na usługi związane z planowaną inwestycją budowlaną (opracowanie projektu budowlanego, mapki, operaty, itp.). Wybudowana miała być ubojnia. Od wydatków tych Spółka odliczyła VAT (za kwiecień 2011 r., kiedy to Spółka stała się zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT), klasyfikując nabycia jako nabycia zaliczane do środków trwałych. Poza pracami projektowymi, inwestycja nie była kontynuowana. Obecnie z uwagi za zakup udziałów w spółce zajmującej się ubojem Spółka planuje całkowicie zaniechać tej inwestycji. W tym zakresie zostanie podjęta odpowiednio decyzja przez zarząd. W związku z tym, że poniesione wydatki dotyczyły przede wszystkim sporządzonych dokumentów/plików komputerowych, nie ma możliwości fizycznej likwidacji poniesionych nakładów. Jak było wskazane wyżej, będzie to jedynie decyzja podjęta przez zarząd. Po podjęciu decyzji przez zarząd, inwestycja zostanie wykreślona z ewidencji księgowej.

W piśmie z dnia 3 listopada 2020 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Zainteresowany udzielił następujących odpowiedzi na zadane przez tut. Organ pytania o treści:

Pytanie DKIS nr 1:

Z zamiarem wykorzystywania do jakich czynności Wnioskodawca poniósł wydatki na usługi związane z planowaną inwestycją budowlaną (opracowanie projektu budowlanego, mapki, operaty, itp.) objęte zakresem wniosku, tj. czy do czynności:

opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,
zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług,
niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Odpowiedź:

Wnioskodawca poniósł wydatki na usługi związane z planowaną inwestycją budowlaną (opracowanie projektu budowlanego, mapki, operaty, itp.) objęte zakresem wniosku z zamiarem wykorzystania ich do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (sprzedaż towarów).

Pytanie DKIS nr 2:

Jakie są powody (przyczyny) podjęcia przez Wnioskodawcę decyzji o zaniechaniu przedmiotowej inwestycji?

Odpowiedź:

Na wstępie, w zakresie stanu faktycznego, Wnioskodawca pragnie doprecyzować, iż zakupu podmiotu posiadającego ubojnię dokonała Spółka-córka Wnioskodawcy (podmiot zależny od Wnioskodawcy).

Zakupiona przez podmiot zależny Spółka posiada już funkcjonującą ubojnię. W chwili obecnej Spółka nie potrzebuje w grupie 2 ubojni (jednej zakupionej i jednej, którą Wnioskodawca zamierzał wybudować) – Wnioskodawca w chwili obecnej nie może zapewnić optymalnego i opłacalnego biznesowo funkcjonowania 2 ubojni. Dlatego kontynuacja inwestycji nie jest celowa, gdyż zakupiona Spółka będzie wstanie wykonywać te zadania, które miały być wykonywane przez ubojnię, którą Wnioskodawca miał zamiar wybudować.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku od towarów i usług.

Czy spółka jest zobowiązana do dokonania korekty podatku naliczonego odliczonego w miesiącu kwietniu 2011 r. (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)?
W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1 – w jakim okresie należy dokonać tej korekty (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 1, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.; dalej: „Ustawa VAT”), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Z treści cytowanego przepisu wynika, że warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek nabytych towarów lub usług z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy VAT warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

Zatem w sytuacji, gdy podatnik dokonuje nabycia towarów i usług, które zmierzają do przyszłego wykorzystania ich dla czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej bez względu na to jakie faktycznie będą efekty tej działalności, należy uznać w momencie ich nabycia za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

W tym miejscu należy podkreślić również, że Trybunał Sprawiedliwości UE wielokrotnie stwierdzał, że prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów vat zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

Potwierdzeniem powyżej przedstawionej linii orzecznictwa jest m.in. Wyrok TSUE w sprawie C-268/83 D. A. Rompelman i E. A. Rompelman-Van, z którego to wynika, że regulacja dotycząca odliczenia ma za cel całkowicie odciążyć podmiot podlegający opodatkowaniu vat cd podatku od wartości dodanej, który jest winien zapłacić w związku ze swoją działalnością gospodarczą. Wspólny system wartości dodanej zapewnia, że obciążenie podatkiem VAT jest całkowicie neutralne wobec każdego przedsiębiorstwa, niezależnie od celów i wyników przedsiębiorstwa, pod warunkiem, że takie przedsiębiorstwo samo w sobie podlega opodatkowaniu VAT. Powyższa zasada była wielokrotnie powtarzana przez TSUE.

Wyrażona w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalna zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 91 ustawy.

Przepisy zawarte w art. 91 ustawy VAT – co do zasady – dotyczą sytuacji, gdy uprzednio odliczona kwota podatku naliczonego z różnych przyczyn musi zostać skorygowana lub przypadku, gdy podatek naliczony nie został odliczony, bo na moment realizacji prawa do odliczenia nabyty towar lub usługa nie miały służyć działalności opodatkowanej, ale sytuacja ta uległa zmianie.

Z przywołanych wyżej przepisów art. 86 i 91 ustawy VAT wynika, że podatnik jest zobowiązany do rozpoznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w momencie nabycia towarów i usług oraz dokonania ewentualnej korekty tego odliczonego bądź nieodliczonego podatku w przypadku późniejszej zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług lub zmiany sposobu wykorzystania. W ocenie Wnioskodawcy, prawo do odliczenia niewątpliwie powstało, gdyż planowana inwestycja miała mieć związek z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy. Wydatki te były również racjonalne, gdyż miały służyć zwiększeniu obrotów spółki poprzez rozszerzenie asortymentu, jaki Wnioskodawca może oferować, ograniczeniu kosztów podwykonawców (zwiększenie rentowności spółki). Jednakże, skoro pojawiła się możliwość nabycia spółki zajmującej się ubojem, czyli takimi samymi czynnościami, jak planowana inwestycja i nabycie tego podmiotu było dla spółki korzystniejsze z ekonomicznego punktu widzenia (oprócz samej ubojni, Wnioskodawca pozyskał know-how, wykwalifikowany personel, kontrakty/bazy dostawców, wyposażenie ubojni, renomę, markę, zbudowaną strukturę organizacyjną) nieracjonalne byłoby niewykorzystanie tej możliwości.

W takiej sytuacji, nieracjonalne byłoby prowadzenie własnej inwestycji, gdzie może się pojawić wiele przeszkód (w tym zarówno na etapie samej inwestycji, jak również w późniejszym etapach – od organizacji przedsięwzięcia do osiągnięcia zadowalającej rentowności).

Zatem w ocenie spółki, zarówno decyzja o rozpoczęciu inwestycji była racjonalna i uzasadniona (w momencie rozpoczynania inwestycji), jak również późniejsza decyzja o zaniechaniu tej inwestycji również była uzasadniona (gdyż spółka skorzystała z możliwości nabycia udziałów w podmiocie zajmującym się tym samym, co miała robić planowana inwestycja).

W związku z racjonalnością obydwu decyzji oraz kierując się fundamentalną zasadą podatku VAT, jaką jest neutralność tego podatku (wyrażająca się w całkowitym odciążeniu podatnika od ciężaru tego podatku), Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie musi on korygować podatku VAT odliczonego w kwietniu 2011 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 2, podtrzymując swoje stanowisko zawarte dotyczące pkt 1, Spółka, z ostrożności, wskazuje, iż w jej ocenie ewentualna korekta podatku VAT winna być dokonana w dacie formalnego podjęcia przez zarząd decyzji o zaniechaniu inwestycji.

To bowiem w tym momencie można mówić o ewentualnej zmianie przeznaczenia poniesionych wydatków. Do momentu podjęcia przez zarząd tej decyzji, inwestycja nie została ostatecznie porzucona i hipotetycznie może być kontynuowana.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwana dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek nabytych towarów lub usług z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

W tym miejscu należy podkreślić również, że Trybunał Sprawiedliwości UE wielokrotnie stwierdzał, że prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

Potwierdzeniem powyżej przedstawionej linii orzecznictwa jest m.in. wyrok TSUE w sprawie C-268/83 D. A. Rompelman i E. A. Rompelman-Van, z którego to wynika, że regulacja dotycząca odliczenia ma za cel całkowicie odciążyć podmiot podlegający opodatkowaniu VAT od podatku od wartości dodanej, który jest winien zapłacić w związku ze swoją działalnością gospodarczą. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że obciążenie podatkiem VAT jest całkowicie neutralne wobec każdego przedsiębiorstwa, niezależnie od celów i wyników przedsiębiorstwa, pod warunkiem, że takie przedsiębiorstwo samo w sobie podlega opodatkowaniu VAT.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 91 ustawy.

Przepisy zawarte w art. 91 ustawy – co do zasady – dotyczą sytuacji, gdy uprzednio odliczona kwota podatku naliczonego z różnych przyczyn musi zostać skorygowana lub przypadku, gdy podatek naliczony nie został odliczony, bo na moment realizacji prawa do odliczenia nabyty towar lub usługa nie miały służyć działalności opodatkowanej, ale sytuacja ta uległa zmianie.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania (art. 91 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Stosownie do art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Stosownie do art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania (art. 91 ust. 8 ustawy).

W myśl art. 91 ust. 9 ustawy, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z przywołanych wyżej przepisów art. 86 i 91 ustawy wynika, że podatnik jest zobowiązany do rozpoznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w momencie nabycia towarów i usług oraz dokonania ewentualnej korekty tego odliczonego bądź nieodliczonego podatku w przypadku późniejszej zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług lub zmiany sposobu wykorzystania.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT od kwietnia 2011 r. oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Wnioskodawca zajmuje się (…). W latach 2010-2011 Spółka poniosła wydatki na usługi związane z planowaną inwestycją budowlaną (opracowanie projektu budowlanego, mapki, operaty, itp.). Wybudowana miała być ubojnia. Wnioskodawca poniósł ww. wydatki na usługi związane z planowaną inwestycją budowlaną z zamiarem wykorzystania ich do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (sprzedaż towarów). Od wydatków tych Spółka odliczyła VAT (za kwiecień 2011 r., kiedy to Spółka stała się zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT), klasyfikując nabycia jako nabycia zaliczane do środków trwałych. Poza pracami projektowymi, inwestycja nie była kontynuowana. Obecnie z uwagi za zakup udziałów w spółce zajmującej się ubojem Spółka planuje całkowicie zaniechać tej inwestycji. W tym zakresie zostanie podjęta odpowiednio decyzja przez zarząd. W związku z tym, że poniesione wydatki dotyczyły przede wszystkim sporządzonych dokumentów/plików komputerowych, nie ma możliwości fizycznej likwidacji poniesionych nakładów. Po podjęciu decyzji przez zarząd, inwestycja zostanie wykreślona z ewidencji księgowej. Zakupu podmiotu posiadającego ubojnię dokonała Spółka-córka Wnioskodawcy (podmiot zależny od Wnioskodawcy). Zakupiona przez podmiot zależny Spółka posiada już funkcjonującą ubojnię. W chwili obecnej Spółka nie potrzebuje w grupie 2 ubojni (jednej zakupionej i jednej, którą Wnioskodawca zamierzał wybudować) – Wnioskodawca w chwili obecnej nie może zapewnić optymalnego i opłacalnego biznesowo funkcjonowania 2 ubojni. Dlatego kontynuacja inwestycji nie jest celowa, gdyż zakupiona Spółka będzie wstanie wykonywać te zadania, które miały być wykonywane przez ubojnię, którą Wnioskodawca miał zamiar wybudować.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego wynikającego z poniesionych wydatków inwestycyjnych w przypadku zaniechania inwestycji.

Stwierdzenie, czy konieczność korekty rzeczywiście zachodzi wymaga zbadania okoliczności, na skutek których podatnik zaniechał inwestycji lub wykonywania czynności opodatkowanych. Taki wniosek można wyciągnąć z orzeczeń ETS wydanych na kanwie przepisu art. 20(1)(b) VI Dyrektywy, a mianowicie w sprawie C-37/95 Państwo Belgijskie a Ghent Coal Terminal NV oraz C-110/94 między Intercommunale voor Zeewaterontziliting (INZO) a Państwem Belgijskim. W obu przypadkach chodziło o sytuacje, w których podatnik zaniechał inwestycji z przyczyn „pozostających poza jego kontrolą”, na skutek decyzji innego organu nakazującego zmianę miejsca prowadzenia działalności i zamiany działki, na której rozpoczęto inwestycję (C-37/95) i sytuacji, w której „decyzja o zaniechaniu inwestycji wynikała z przeprowadzonego studium jej opłacalności, które nie potwierdziło możliwości generowania zysku z danej działalności” (C-110/94).

Powyższe znajduje swoje potwierdzenie również w najnowszym wyroku z dnia 12 listopada 2020 r. C-734/19.

Zatem podatnik jest uprawniony do odliczenia VAT naliczonego na towary i usługi nabyte w związku z pracami inwestycyjnymi wykonywanymi z przeznaczeniem ich na planowaną działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu, a nabyte prawo do odliczenia pozostaje w mocy, nawet jeśli w wyniku niezależnych od niego okoliczności podatnik nigdy nie wykorzystał nabytych towarów lub usług do transakcji podlegających opodatkowaniu. Zawsze jednak należy brać pod uwagę okoliczności towarzyszące temu zachowaniu, a w szczególności, czy były one konsekwencją zdarzeń od podatnika niezależnych, czy też – podejmowanych świadomie decyzji gospodarczych.

Tym samym w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo do odliczenia zostaje zachowane.

Wnioskodawca wskazuje, że w chwili obecnej nie może zapewnić optymalnego i opłacalnego biznesowo funkcjonowania 2 ubojni. W tym przypadku zaniechanie inwestycji jest więc konsekwencją podejmowanych świadomie decyzji gospodarczych/działań podatnika.

Należy jednakże przyjąć, że nie w każdym przypadku zaniechanie inwestycji będące konsekwencją podejmowanych świadomie decyzji gospodarczych/działań podatnika musi skutkować utratą prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Za okoliczności takie należy również uznać przypadek zaniechania inwestycji polegającej na planowanej budowie ubojni, w przypadku gdy jej realizacja z przyczyn ekonomicznych staje się nieopłacalna/bezcelowa, ze względu na możliwość zakupu przez podmiot zależny udziałów w spółce posiadającej funkcjonująca ubojnię. Co istotne zakup ten był korzystniejszy dla podmiotów w „grupie”, tj. Wnioskodawcy i spółki zależnej niż kontynuacja planowanej inwestycji ze względu na pozyskanie know-how, wykwalifikowanego personelu, kontaktów/bazy dostawców, wyposażenia ubojni, renomy, marki oraz zabudowanej struktury organizacyjnej. Tym samym dla Wnioskodawcy został zrealizowany cel z jakim pierwotnie wiązała się planowana inwestycja – możliwość korzystania z ubojni.

Pomimo że ww. nabycie stanowi konsekwencje świadomych działań biznesowych powiązanych ze sobą podmiotów gospodarczych, to nie sposób uznać, że działania te stanowią okoliczności, w przypadku których zaniechanie inwestycji skutkuje zmianą prawa do odliczenia i koniecznością dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego. W takim przypadku kontynuowanie rozpoczętej inwestycji byłoby nieracjonalne, skoro Wnioskodawca może osiągnąć zamierzony cel w inny sposób niż pierwotnie zaplanował, który jest dla niego bardziej korzystny w ekonomicznego punktu widzenia. Dlatego też zaniechanie inwestycji, tym konkretnym przypadku nie pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa, przedstawione okoliczności sprawy, a także orzecznictwo TSUE, należy stwierdzić, że Wnioskodawca zachowa prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych (opracowanie projektu budowlanego, mapki, operat, itp.) związanych z budową ubojni. Powyższe wynika z faktu, że na moment ponoszenia nakładów na opisaną we wniosku inwestycję – jak wskazano we wniosku – inwestycja miała służyć czynnościom opodatkowanym (sprzedaż towarów) w związku z czym Wnioskodawca odliczył podatek VAT, a zaniechanie inwestycji nastąpiło z przyczyn niezależnych i nieznanych w chwili ponoszenia wydatków.

Reasumując, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego, odliczonego w miesiącu kwietniu 2011 r.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Z uwagi na powyższe stanowisko Organu, tj., że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego, odliczonego w miesiącu kwietniu 2011 r., odstąpiono od odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku nr 2.

Ponadto informuje się, że wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu sprawy, wydana interpretacja straci swą aktualność.

Stąd też podkreślić należy, że interpretacja została wydana w oparciu o informacje, że przyczyną zaniechania inwestycji związanej z budową ubojni jest nabycie przez spółkę zależną innej spółki posiadającej ubojnię, a zatem utrzymywanie w ramach grupy 2 ubojni nie byłoby racjonalne. Zatem niniejsza interpretacja odnosi się do sytuacji gdy w okresie od poniesienia wydatków nie wystąpiły inne okoliczności wskazujący na wcześniejsze zaniechanie inwestycji z innych przyczyn.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Końcowo należy zauważyć, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, jak i własnym stanowisku, w tym dotyczące uprawnienia do dokonana odliczenia kwot podatku naliczonego, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin