2020.12.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.542.2020.2.SL
z 29 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 października 2020 r. (data wpływu 16 października 2020r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 listopada 2020 r. (data wpływu 16 listopada 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 2 listopada 2020 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.542.2020.1.SL (doręczone w dniu 5 listopada 2020 r.) oraz pismem z dnia 21 grudnia 2020 r. (data wpływu 23 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą nieruchomości oraz opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości- jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT w związku ze sprzedażą nieruchomości oraz opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 listopada 2020 r. (data wpływu 16 listopada 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 2 listopada 2020 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.542.2020.1.SL oraz pismem z dnia 21 grudnia 2020 r. (data wpływu 23 grudnia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej (działalność pod nazwą (…) wykreślono z ewidencji działalności gospodarczej 31 marca 2016 roku). Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim z R.K. (Mąż). Pomiędzy Wnioskodawczynią i jego Mężem panuje małżeński ustrój wspólności majątkowej.

Mąż prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą „…” (…), wpisaną do ewidencji działalności gospodarczej. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Mąż jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawczyni wraz z Mężem w ciągu ostatnich kilku lat nabyła kilkukrotnie nieruchomości, które stanowią współwłasność Wnioskodawczyni i Męża. Nieruchomości nie były wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni, ani jej Męża, tym niemniej zostały nabyte z uwzględnieniem możliwości późniejszej odsprzedaży.

Pośród nieruchomości nabytych przez Wnioskodawczynię oraz jej Męża znajduje się nieruchomość składająca się z działek ewidencyjnych nr 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8 położona w miejscowości (…).

Nieruchomość została nabyta 19 października 2012 r., na podstawie aktu notarialnego. Wnioskodawczyni wraz z Mężem nabyła tę nieruchomość gruntową rolną od osób fizycznych.

Przedmiotowa nieruchomość stanowi grunt zabudowany budynkami gospodarskimi położony we wsi (…), gmina (…). Nieruchomość jest położona bezpośrednio przy drodze publicznej. Działki położone są na terenach inwestycyjnych.

Dla działek 1/1, 1/2, 1/3, 1/4 i 1/8 obręb (…) wydano decyzję o warunkach zabudowy nr (…)dnia 10 lutego 2020 r. przez Burmistrza (…) na cele rekreacyjno-sportowe.

Dla działek 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8 obręb (…) wydano decyzję o warunkach zabudowy nr (…)dnia 11 lutego 2020 r. przez Burmistrza (…) na cele budowy domków typu BUNGALOW o funkcji hotelowej.

Kopie decyzji o warunkach zabudowy stanowią załączniki do niniejszego wniosku.

W chwili obecnej Wnioskodawczyni planuje dokonać odpłatnego zbycia Nieruchomości gruntowych.

Wnioskodawczyni planuje opodatkowanie przyszłej sprzedaży działek podstawową stawką VAT (obecnie w wysokości 23%).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała następujące informacje:

Wnioskodawczyni nie jestem podatnikiem VAT czynnym.

Przy zakupie działek o numerach ewidencyjnych 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8, położonych w miejscowości (…) nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek naliczony (transakcja zwolniona z podatku VAT).

Działki o numerach ewidencyjnych 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8, zostały nabyte w celach inwestycyjnych z zamiarem dalszej odsprzedaży.

Działki o numerach ewidencyjnych 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8 są niezabudowane, a działka 1/1 jest zabudowana.

Działki o numerach ewidencyjnych 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/8 są przedmiotem dzierżawy zgodnie z jedną umową dzierżawy z dnia 28 września 2020 r

Wnioskodawczyni nie ponosiła żadnych nakładów związanych z budynkami położonymi na przedmiotowej nieruchomości - działka 1/1.

18 marca 2014 r. Wnioskodawczyni dokonała wspólnie z mężem sprzedaży nieruchomości - działki budowlanej. Od transakcji Wnioskodawczyni odprowadziła podatek VAT zgodnie z interpretacją indywidualną IPPP1/443-1106/13-2/MPe z dnia 7 stycznia 2014 r.

Wnioskodawczyni nie prowadziła żadnych działań w celu podniesienia wartości gruntu oraz nie dokonywał i nie planuje żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży przedmiotowych działek.

Wnioskodawczyni nie dokonywała i nie planuje dokonać żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży przedmiotowych działek.

Na dzień uzupełnienia wniosku nie istnieje plan zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowych działek. Wnioskodawczyni nie wie, kiedy będzie uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla tych nieruchomości.

Wnioskodawczyni występowała o nadanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowych działek w styczniu 2016 r.

Z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy działek 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/8 wystąpiła firma (…) w imieniu własnym i na rzecz własną.

Z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy działek 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8 wystąpiła Fundacja (…) w imieniu własnym i na rzecz własną.

W dniu 14 października Wnioskodawczyni udzieliła upoważnienia Pani (…) do odbioru:

zaświadczenia stwierdzającego czy nieruchomość jest objęta uproszczonym planem urządzenia lasu,

wypisu z rejestru gruntów wraz z wyrysem z mapy ewidencyjnej oraz mapy zasadniczej z oznaczeniem numeru ewidencyjnego i granic nieruchomości,

pobrania zaświadczenia stwierdzającego czy nieruchomość znajduje się na obszarze rewitalizacji lub trenie specjalnej strefy rewitalizacji,

wypisu z rejestru z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, dla działek położonych w miejscowości (…) gmina (…) o numerach: 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8.

Ponadto Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek o informację, że działki o numerach 1/5, 1/6 i 1/7 leżą odłogiem i nie są wykorzystywane do czynności zwolnionych od opodatkowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy dokonując przyszłej dostawy Nieruchomości gruntowych Wnioskodawczyni będzie występował aw charakterze podatnika podatku od towarów i usług?
Czy planowana dostawa Nieruchomości gruntowych będzie podlegała opodatkowaniu podstawową stawką VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania 1

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, dokonując dostawy Nieruchomości gruntowych Wnioskodawczyni będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni dokonała dotychczas kilku nabyć nieruchomości i planuje ich zbycie. Działalność Wnioskodawczyni w zakresie obrotu nieruchomościami będzie się odbywać zatem w sposób powtarzalny, co również, zdaniem Wnioskodawczyni, przemawia za uznaniem jej za osobę prowadzącą działalność gospodarczą i w konsekwencji podatnika w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei w świetle art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, dokonując szeregu nabyć nieruchomości, a następnie ich późniejszej odsprzedaży, Wnioskodawczyni występuje w charakterze przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Zakup i późniejsza sprzedaż nieruchomości przez Wnioskodawczynię wykracza w jej ocenie poza zwykły zarząd majątkiem prywatnym.

Nabywane przez Wnioskodawczynię nieruchomości mają bowiem charakter inwestycyjny i nie były nabywane w celu zaspokojenia prywatnych potrzeb.

Powyższa kwalifikacja Wnioskodawczyni, jako działającego w charakterze podatnika VAT jest również spójna z przepisami wspólnotowymi, które należy brać pod uwagę dokonując wykładni przepisów krajowych.

Zgodnie z art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 11 grudnia 2006 r.) [Dyrektywa VAT], „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultat takiej działalności. Z kolei pod pojęciem działalność gospodarcza rozumiana jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Reasumując, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż dokonując szeregu nabyć nieruchomości gruntowych, o charakterze inwestycyjnym w tym Nieruchomości gruntowych będących przedmiotem niniejszego Wniosku, znajdujących się na uprzemysłowionych terenach miejskich i w ich okolicach, a następnie dokonując ich odsprzedaży, występuje w charakterze podatnika VAT.

Prawidłowość stanowiska zaprezentowanego powyżej przez Wnioskodawczynię, potwierdza również szereg interpretacji indywidualnych wydanych w podobnych sprawach przez organy podatkowe, a także orzecznictwo sądów administracyjnych, w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawczyni, planowana sprzedaż nieruchomości wykracza poza sprawowanie zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Nieruchomości stanowiące przedmiot planowanej dostawy zostały nabyte przez Wnioskodawczynię z uwzględnieniem możliwości ich późniejszej odsprzedaży.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania 2.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Polska ustawa o VAT przewiduje również szereg zwolnień od podatku o charakterze przedmiotowym, w tym zwolnień dotyczących dostawy nieruchomości. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwolnieniu z opodatkowania VAT podlega między innymi dostawa terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą VAT”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

określone udziały w nieruchomości,
prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny”, to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działek istotne jest, czy w danej sprawie Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntów podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów, budynków i budowli) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim z R.K. (Mąż). Pomiędzy Wnioskodawczynią i jego Mężem panuje małżeński ustrój wspólności majątkowej.

Mąż prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą „…” (…), wpisaną do ewidencji działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni wraz z Mężem w ciągu ostatnich kilku lat nabyła kilkukrotnie nieruchomości, które stanowią współwłasność Wnioskodawczyni i Męża. Nieruchomości nie były wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni, ani jej Męża, tym niemniej zostały nabyte z uwzględnieniem możliwości późniejszej odsprzedaży.

Nieruchomość została nabyta 19 października 2012 r., na podstawie aktu notarialnego. Wnioskodawczyni wraz z Mężem nabyła tę nieruchomość gruntową rolną od osób fizycznych.

Działki o numerach ewidencyjnych 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8, zostały nabyte w celach inwestycyjnych z zamiarem dalszej odsprzedaży.

Działki o numerach ewidencyjnych 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8 są niezabudowane, a działka 1/1 jest zabudowana.

Dla działek 1/1, 1/2, 1/3, 1/4 i 1/8 obręb (…) wydano decyzję o warunkach zabudowy nr 38/1/2020 dnia 10 lutego 2020 r. przez Burmistrza (…) na cele rekreacyjno-sportowe.

Dla działek 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8 obręb (…) wydano decyzję o warunkach zabudowy nr 39/1/2020 dnia 11 lutego 2020 r. przez Burmistrza (…) na cele budowy domków typu BUNGALOW o funkcji hotelowej.

Na działce o numerze ewidencyjnym 1/1 znajdują się: budynek mieszkalny nie zamieszkały do rozbiórki, stodoła i budynek gospodarczy w stanie ruiny. Działka 1/1 została nabyta wraz z istniejącymi na niej zabudowaniami. Wnioskodawczyni nie ponosiła żadnych nakładów związanych z budynkami położonymi na przedmiotowej nieruchomości - działka 1/1.

Działki o numerach ewidencyjnych 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/8 są przedmiotem dzierżawy zgodnie z jedną umową dzierżawy z dnia 28 września 2020 r. Działki o numerach 1/5, 1/6 i 1/7 leżą odłogiem i nie są wykorzystywane do czynności zwolnionych od opodatkowania.

18 marca 2014 r. Wnioskodawczyni dokonała wspólnie z mężem sprzedaży nieruchomości - działki budowlanej. Od transakcji Wnioskodawczyni odprowadziła podatek VAT zgodnie z interpretacją indywidualną IPPP1/443-1106/13-2/MPe z dnia 7 stycznia 2014 r.

Wnioskodawczyni nie prowadziła żadnych działań w celu podniesienia wartości gruntu, nie planuje żadnych działań w celu podniesienia wartości gruntu przed jego sprzedażą. Wnioskodawczyni nie dokonywała i nie planuje dokonać żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży przedmiotowych działek.

Na dzień uzupełnienia wniosku nie istnieje plan zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowych działek.

Wnioskodawczyni występowała o nadanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowych działek w styczniu 2016 r.

Z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy działek 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/8 wystąpiła firma (…) w imieniu własnym i na rzecz własną.

Z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy działek 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8 wystąpiła Fundacja (…) w imieniu własnym i na rzecz własną.

W dniu 14 października Wnioskodawczyni udzieliła upoważnienia Pani (…) do odbioru:

zaświadczenia stwierdzającego czy nieruchomość jest objęta uproszczonym planem urządzenia lasu,

wypisu z rejestru gruntów wraz z wyrysem z mapy ewidencyjnej oraz mapy zasadniczej z oznaczeniem numeru ewidencyjnego i granic nieruchomości,

pobrania zaświadczenia stwierdzającego czy nieruchomość znajduje się na obszarze rewitalizacji lub trenie specjalnej strefy rewitalizacji,

wypisu z rejestru z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, dla działek położonych w miejscowości (…) gmina (…) o numerach: 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8.

Wątpliwości Wnioskodawczyni w pierwszej kolejności dotyczą kwestii, czy w związku ze sprzedażą nieruchomości Wnioskodawczyni zostanie uznana za podatnika podatku VAT.

Jak wynika z powołanych wyżej regulacji prawnych, dostawa towarów, w tym nieruchomości, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W tym miejscu należy wskazać, że na mocy art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną – odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

W konsekwencji dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni wydzierżawiła działki o numerach 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/8. Działania takiego nie można interpretować inaczej niż jako cel osiągnięcia korzyści majątkowych, a więc cel zarobkowy. Ponadto wszystkie działki, czyli zarówno te dzierżawione, jak i pozostałe, tj. o nr 1/5, 1/6, 1/7, zostały nabyte w celach inwestycyjnych z zamiarem dalszej odsprzedaży. Dla przedmiotowych działek wydane zostały decyzje o warunkach zabudowy, a Wnioskodawczyni wystąpiła o nadanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowych działek. Wnioskodawczyni dokonała już wcześniej sprzedaży nieruchomości – działki budowlanej. Tym samym wykorzystywanie przez Wnioskodawczynię w sposób ciągły, dla celów zarobkowych, nieruchomości powoduje, że taki sposób ich wykorzystywania jest właściwy dla prowadzenia działalności gospodarczej, a nie wyłącznie dla czynności podejmowanych w ramach rozporządzania majątkiem osobistym.

W związku z powyższym podejmowane przez Wnioskodawczynię działania wykluczają sprzedaż nieruchomości gruntowej w ramach zarządu swoim majątkiem prywatnym. Wobec powyższego należy stwierdzić, że sprzedaż wskazanej nieruchomości przez Wnioskodawczynię będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni będzie działała jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy prawa oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że w okolicznościach analizowanej sprawy, sprzedaż przez Wnioskodawczynię Nieruchomości będzie wypełniać definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni, w związku z przedmiotową sprzedażą, będzie działała jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż ww. działek będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

W drugiej kolejności wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości.

Jak wskazano powyżej, sprzedaż przez Wnioskodawczynię Nieruchomości, będącej przedmiotem wniosku, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy) jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Przedmiotowa transakcja dotyczy bowiem towaru w rozumieniu ustawy oraz będzie dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług (o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W odniesieniu do nieruchomości niezabudowanych, zwolnienie uregulowane jest w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, w myśl którego zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem dostawy będą m.in. działki niezabudowane nr 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8. Wszystkie ww. działki położone są na terenie nieobjętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, niemniej jednak wszystkie objęte są obowiązującymi decyzjami o warunkach zabudowy, zgodnie z którymi przeznaczone są pod zabudowę. Działki nr 1/2, 1/3, 1/4 i 1/8 przeznaczone są na cele rekreacyjno-sportowe, a działki nr 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8 na cele budowy domków typu BUNGALOW o funkcji hotelowej.

Co za tym idzie, przedmiotowe działki stanowią teren budowlany zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy, co wyklucza zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Skoro nie są spełnione przesłanki, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego nabycie przedmiotowych działek podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (transakcja zwolniona z podatku VAT). Działki nr 1/1, 1/2, 1/3, 1/4, 1/8 były przedmiotem dzierżawy, a działki nr 1/5, 1/6, 1/7 nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności zwolnionych od podatku (leżą odłogiem). Zatem jeden z warunków wynikający z art. 43 ust. 1 pkt 2 nie został spełniony, gdyż w analizowanej sprawie Nieruchomość od momentu nabycia nie była wykorzystywana wyłącznie do działalności zwolnionej. Tym samym, planowana sprzedaż działek niezabudowanych nie będzie mogła korzystać również ze zwolnienia z podatku VAT wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem, w świetle przywołanych przepisów i okoliczności sprawy należy stwierdzić, że dostawa działek nr 1/2, 1/3, 1/4, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8, dokonana przez Wnioskodawczynię występującą w roli podatnika podatku od towarów i usług, nie będzie korzystała ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy oraz z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, w konsekwencji przedmiotowa transakcja będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem właściwej stawki podatku VAT.

W kontekście niniejszej sprawy należy odrębnie rozpatrzyć kwestię opodatkowania dostawy działki zabudowanej (tj. działki nr 1/1).

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jednocześnie wskazać należy, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

A zatem ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem w celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie dla dostawy działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym, stodołą i budynkiem gospodarczym zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do ww. budynków, miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

Jak wskazano we wniosku, nabycie nieruchomości przez Wnioskodawczynię miało miejsce w 2012 roku. Jednocześnie z okoliczności sprawy wynika, że przedmiotem nabycia był grunt rolny zabudowany budynkami gospodarskimi, wykorzystywanymi przez osoby fizyczne. Tym samym od momentu rozpoczęcia użytkowania budynków upłynął okres znacznie dłuższy niż dwa lata. Wnioskodawczyni wskazała również, że nie dokonywała żadnych ulepszeń budynków, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Tym samym, należy uznać, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynków posadowionych na działce nr 1/1 a ich dostawą upłynie okres dłuższy niż dwa lata. Co za tym idzie, planowana przez Wnioskodawczynię dostawa ww. działki nie będzie odbywać się w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed nim.

Zatem, w świetle przywołanych przepisów i okoliczności sprawy należy stwierdzić, że dostawa działki nr 1/1, dokonana przez Wnioskodawczynię występującą w roli podatnika podatku od towarów i usług, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tak więc skoro opisana działka może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to tym samym bezzasadnym stało się badanie przesłanek do zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Podsumowując, dostawa działki nr 1/1, dokonana przez Wnioskodawczynię występującą w roli podatnika podatku od towarów i usług, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, przy czym Wnioskodawczyni może również skorzystać z opcji opodatkowania dostawy przedmiotowej nieruchomości przy zachowaniu warunków określonych w przywołanych wyżej przepisach art. 43 ust. 10 oraz art. 43 ust. 11 ustawy, wówczas transakcja sprzedaży tej działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem właściwej stawki podatku VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży Nieruchomości należy uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wniosek wyłącznie w zakresie uznania Wnioskodawczyni za podatnika VAT w związku ze sprzedażą nieruchomości oraz w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży Nieruchomości. Natomiast w zakresie zastosowania podstawowej stawki podatku VAT dla transakcji sprzedaży nieruchomości zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie Wnioskodawczyni, a zatem nie wywiera skutku prawnego dla współwłaściciela nieruchomości, tj. małżonka wnioskodawczyni.

Wyjaśnić należy, że dokumenty (załączniki) dołączone do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin