Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.831.2020.1.KS
z 5 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2020 r. (data wpływu 6 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, w stosunku do sprzedaży miejsc postojowych w podziemnej hali garażowej nieużytkowanych (a będących wyrobami gotowymi) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, w stosunku do sprzedaży miejsc postojowych w podziemnej hali garażowej nieużytkowanych (a będących wyrobami gotowymi).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest Spółką komandytową (dalej jako: Wnioskodawca lub Spółka) i prowadzi działalność gospodarczą w branży deweloperskiej, polegającą m.in. na realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, kupnem, sprzedażą oraz wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami, którego główny przedmiot działalności sklasyfikowano jako Realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków (PKD 41.10Z). Wnioskodawca jest także zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca zamierza zrealizować inwestycję deweloperską, obejmującą budynek z lokalami mieszkalnymi wraz z podziemną, wielostanowiskową halą garażową. Po zakończeniu procesu budowlanego i otrzymaniu pozwolenia na użytkowanie mieszkań oraz podziemnego garażu wielostanowiskowego Spółka rozpocznie proces przenoszenia własności poszczególnych lokali i miejsc parkingowych na klientów. Podziemna hala garażowa będzie posiadała odrębną księgę wieczystą. W związku z powyższym, nabywanie udziałów we współwłasności hali garażowej (miejsc postojowych), będzie możliwe niezależnie od zakupu lokalów mieszkalnych przez potencjalnych nabywców. Zatem miejsca postojowe w hali garażowej mogą być przedmiotem odrębnej sprzedaży, jako lokale niemieszkalne. Na dzień sporządzania wniosku, w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie sprzeda wszystkich miejsc postojowych w hali garażowej i dopóki nie zostaną one zbyte potencjalnym nabywcom, będą stanowić dla Spółki wyroby gotowe. Spółka nie będzie wykorzystywała tych miejsc na potrzeby własnej działalności gospodarczej, ani nie będą one przedmiotem wynajmu na rzecz osób trzecich. Ponadto, Wnioskodawca po oddaniu do użytkowania budynku, w którym będzie mieścić się podziemna hala garażowa, nie planuje ponosić też dodatkowych nakładów na przedmiotowe udziały w hali wielostanowiskowej. Wnioskodawca ma zatem wątpliwość, czy w garażu wielostanowiskowym termin pierwszego zasiedlenia, należy liczyć odrębnie dla każdego miejsca postojowego, czy też termin zasiedlenia pierwszego miejsca w garażu jest terminem zasiedlenia dla wszystkich pozostałych części garażu wielostanowiskowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z tak przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca powinien uznać, że nie dojdzie jeszcze do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, w odniesieniu do miejsc postojowych nieużytkowanych (a będących wyrobami gotowymi) – i w związku z tym ich sprzedaż nie będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie dojdzie do pierwszego zasiedlenia miejsc postojowych w podziemnej hali garażowej, które nie będą w żaden sposób użytkowane i będą wyrobami gotowymi Spółki, ponieważ nie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

W konsekwencji powyższego, potencjalna transakcja sprzedaży tych miejsc nie będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Zatem, potencjalna dostawa przedmiotowych miejsc w hali garażowej, będzie opodatkowana stawką 23% VAT, właściwą dla lokali niemieszkalnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich: a) wybudowaniu lub b) ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy: a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ponadto, w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że: a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Biorąc pod uwagę przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 347, ze zm.), posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się też Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection, w którym wskazał, że kryterium "pierwszego zasiedlenia" budynku należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora. Trybunał zwrócił uwagę, że w ramach opisanych prac przygotowawczych stwierdzono, że kryterium to zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania. Niemniej jednak, na gruncie tak opisanego zdarzenia przyszłego, z powyższego nie wynika jednak, czy w podziemnym garażu wielostanowiskowym termin pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, należy liczyć odrębnie dla każdego miejsca postojowego, czy też termin zasiedlenia pierwszego miejsca w garażu jest terminem zasiedlenia dla wszystkich pozostałych części garażu wielostanowiskowego.

W ocenie Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanych wolnych miejsc postojowych, nie dojdzie jeszcze do pierwszego zasiedlenia, ponieważ miejsca te nie będą użytkowane, nie zostaną wynajęte, ani też Wnioskodawca nie wykorzysta ich na potrzeby swojej działalności gospodarczej, czy też na potrzeby swoich pracowników. W związku z powyższym, każde z tych miejsc należy traktować odrębnie, tym bardziej kiedy mogą być przedmiotem odrębnej transakcji i nie będą przypisane do lokali mieszkalnych, w tym samym budynku. Ponadto, budynek z podziemną halą garażową zostanie przez Spółkę wybudowany, a miejsca postojowe będą stanowiły dla niej wyroby gotowe, co także wskazuje na ich niezmieniony charakter, nie nastąpi bowiem zmiana przeznaczenia. Zatem, dopiero dokonanie pierwszej dostawy miejsc postojowych odbędzie się w ramach pierwszego zasiedlenia.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdził przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 20 września 2017 r., sygn. 0115-KDIT1-1.4012.505.2017.1.JP, w której stwierdził, że: „(...) w odniesieniu do sprzedaży tych miejsc postojowych, które nie były w ogóle użytkowane stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie będzie mógł skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że w odniesieniu do miejsc postojowych, które w ogóle nie były przedmiotem użytkowania, nie nastąpiło ich pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. W konsekwencji uznać należy, że planowana dostawa ww. miejsc postojowych, dokonana będzie w ramach pierwszego zasiedlenia w związku z czym, nie zostanie spełniona przesłanka warunkująca zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.”

Podobne wnioski można wysnuć z interpretacji indywidulanej Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 listopada 2016 r. sygn. ILPP2-3/4512-1-33/16-3/WB r. oraz z interpretacji indywidulanej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 czerwca 2018 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.181.2018.1.SM.

Jednocześnie, Wnioskodawca pragnie wskazać, że ma świadomość, iż przywołane interpretacje dotyczą indywidualnych stanów faktycznych i zostały wydane przed zmianą definicji „pierwszego zasiedlenia” w ustawie o VAT. Niemniej jednak w kontekście przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, przywołane stanowiska organów podatkowych, w ocenie Wnioskodawcy są nadal aktualne i należy je interpretować tożsamo.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy należy stwierdzić, że nie dojdzie do pierwszego zasiedlenia przeznaczonych do sprzedaży miejsc postojowych w wielostanowiskowym garażu podziemnym, stanowiących dla Spółki wyroby gotowe, do momentu przeniesienia ich własności na rzecz nabywcy. W związku z tym, nie zostanie spełniona przesłanka warunkująca zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ani pkt 10a ustawy o VAT, co oznacza, że w przypadku przyszłej sprzedaży takiego miejsca postojowego, transakcja ta będzie opodatkowana VAT. Ponadto z uwagi na fakt, że przedmiotem przyszłej transakcji będą lokale niemieszkalne – niezwiązane z prawem własności do innego lokalu mieszkalnego, to zastosowanie znajdzie stawka podstawowa 23% VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie braku możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, w stosunku do sprzedaży miejsc postojowych w podziemnej hali garażowej nieużytkowanych (a będących wyrobami gotowymi).

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższych przepisów wynika, że zbycie nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów i na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli i ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że aby dostawa budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, muszą być spełnione łącznie dwa warunki występujące w tym artykule.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów, zarówno nieruchomości jak i ruchomości, przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu), których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Należy bowiem zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333). zwanej dalej ustawą Prawo budowlane.

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W świetle art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca jest Spółką komandytową i prowadzi działalność gospodarczą w branży deweloperskiej, polegającą m.in. na realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, kupnem, sprzedażą oraz wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca zamierza zrealizować inwestycję deweloperską, obejmującą budynek z lokalami mieszkalnymi wraz z podziemną, wielostanowiskową halą garażową. Po zakończeniu procesu budowlanego i otrzymaniu pozwolenia na użytkowanie mieszkań oraz podziemnego garażu wielostanowiskowego Spółka rozpocznie proces przenoszenia własności poszczególnych lokali i miejsc parkingowych na klientów. Podziemna hala garażowa będzie posiadała odrębną księgę wieczystą. W związku z powyższym, nabywanie udziałów we współwłasności hali garażowej (miejsc postojowych), będzie możliwe niezależnie od zakupu lokalów mieszkalnych przez potencjalnych nabywców. Zatem miejsca postojowe w hali garażowej mogą być przedmiotem odrębnej sprzedaży, jako lokale niemieszkalne. Na dzień sporządzania wniosku, w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie sprzeda wszystkich miejsc postojowych w hali garażowej i dopóki nie zostaną one zbyte potencjalnym nabywcom, będą stanowić dla Spółki wyroby gotowe.

Ponadto z opisu sprawy wynika, że Spółka nie będzie wykorzystywała tych miejsc na potrzeby własnej działalności gospodarczej, ani nie będą one przedmiotem wynajmu na rzecz osób trzecich. Ponadto, Wnioskodawca po oddaniu do użytkowania budynku, w którym będzie mieścić się podziemna hala garażowa, nie planuje ponosić też dodatkowych nakładów na przedmiotowe udziały w hali wielostanowiskowej.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości, czy powinien uznać, że nie dojdzie jeszcze do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, w odniesieniu do miejsc postojowych nieużytkowanych (a będących wyrobami gotowymi) – i w związku z tym ich sprzedaż nie będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dotyczy budynków, budowli lub ich części z wyjątkiem gdy:

• dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  

• pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
  
  

Również sformułowana w art. 2 pkt 14 ustawy definicja pierwszego zasiedlenia odnosi się do budynków, budowli lub ich części.

A zatem dla stwierdzenia czy dostawa budynków, budowli lub ich części może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, kluczowym jest stwierdzenie,

W tym miejscu wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie termin pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w ww. art. 2 pkt 14 ustawy, w odniesieniu do miejsc postojowych w hali garażowej – które nie były przedmiotem użytkowania, należy liczyć odrębnie dla każdej części nieruchomości – każdego miejsca postojowego.

Analizując okoliczności sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do sprzedaży miejsc postojowych zlokalizowanych w podziemnej hali garażowej, które przed sprzedażą nie będą użytkowane stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie będzie mógł skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że w odniesieniu do miejsc postojowych, których – jak wynika z opisu sprawy – Spółka nie będzie wykorzystywała na potrzeby własnej działalności gospodarczej, ani nie będą one przedmiotem wynajmu na rzecz osób trzecich, nie dojdzie przed sprzedażą do ich pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. W konsekwencji uznać należy, że planowana dostawa ww. miejsc postojowych, dokonana będzie w ramach pierwszego zasiedlenia w związku z czym, nie zostanie spełniona przesłanka warunkująca możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy prawa, odpowiadając na pytanie Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że dostawa miejsc postojowych w hali garażowej – które nie były przedmiotem użytkowania, jako że będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, nie będzie spełniać warunków do skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, w stosunku do sprzedaży miejsc postojowych w podziemnej hali garażowej nieużytkowanych (a będących wyrobami gotowymi) należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej– rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto, należy wskazać, że na podstawie art. 42b ust. 1 w powiązaniu z art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podatnik może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług. Wystąpienie z wnioskiem o wydanie WIS jest możliwe już od 1 listopada 2019 r. – przy czym WIS dotyczy stanu prawnego, który obowiązuje od 1 lipca 2020 r.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy i stanowiska Wnioskodawcy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie natomiast do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.