Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.717.2020.1.MT
z 8 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2020 r. (data wpływu 10 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie rozliczeń związanych z najmem nieruchomości położonej na terytorium w Królestwie Niderlandów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczeń związanych z najmem nieruchomości położonej na terytorium w Królestwie Niderlandów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo polskie, jej stałe miejsce zamieszkania znajduje się na terenie Polski, obecnie jest dyplomatą RP w Stałym Przedstawicielstwie RP w Brukseli, Belgia.

Podatek dochodowy od osób fizycznych rozlicza w Polsce. Dodatkowo Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od przychodów ewidencjonowanych, rozlicza PIT-28 stawką ryczałtową 8,5% w związku z uzyskiwaniem przychodu z najmu mieszkania położonego w (…).

Wnioskodawczyni zakupiła w październiku 2020 r. mieszkanie w Królestwie Niderlandów. Wysokość udziału wynosi 50%, druga połowa należy do męża Wnioskodawczyni, obywatela Belgii. W małżeństwie obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej.

Zakupione mieszkanie jest wynajmowane. Wnioskodawczyni opłaciła już w Królestwie Niderlandów wszystkie podatki, w tym podatek dochodowy od czynszu (income tax on rent) za 2020 r.

Wnioskodawczyni nie uzyskuje za granicą innych przychodów. Przychód z najmu mieszkania w Królestwie Niderlandów jest jedynym takim przychodem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy Wnioskodawczyni ma obowiązek rozliczyć w Polsce przychód z najmu mieszkania położonego w Królestwie Niderlandów biorąc pod uwagę fakt, że Wnioskodawczyni nie uzyskuje za granicą innych przychodów?
2. Czy Wnioskodawczyni powinna zastosować metodę proporcjonalnego odliczenia wypełniając w 2021 r. zeznanie PIT-28 za 2020 r. dla przychodu uzyskanego z najmu w Polsce i Królestwie Niderlandów? Czy też właściwa jest metoda wyłączenia z progresją, w takiej sytuacji, czy przychód uzyskany w Królestwie Niderlandów ma wpływ na stawkę ryczałtu stosowaną do opodatkowania przychodu uzyskanego w Polsce?
3. Czy Wnioskodawczyni powinna jeszcze w 2020 r. poinformować właściwy Urząd skarbowy o uzyskiwanym przychodzie i wyborze opodatkowania podatkiem ryczałtowym 8,5%? Czy w świetle przepisów o unikaniu podwójnego opodatkowania przepisów polskich o konieczności odprowadzania zaliczek nie stosuje się?

Zdaniem Wnioskodawczyni, istnieje obowiązek rozliczenia w Polsce przychodu z najmu mieszkania położonego w Królestwie Niderlandów.

Obowiązujące przepisy nie są jednak jednoznaczne co do sposobu w jaki Wnioskodawczyni powinna to uczynić. Niewątpliwie zgodnie z art. 23 ust. 5 lit. a konwencji miedzy RP a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, podatek zapłacony w Królestwie Niderlandów powinien zostać odliczony od podatku w Polsce. Zdaniem Wnioskodawczyni powinna ona zastosować metodę proporcjonalnego odliczenia.

W ocenie Wnioskodawczyni przychód uzyskany w Królestwie Niderlandów nie podlega metodzie wyłączenia z progresją. Tym samym przychód uzyskany w Królestwie Niderlandów nie ma wpływu na stawkę ryczałtu stosowaną do opodatkowania przychodu uzyskanego w Polsce.

Z przeanalizowanych przepisów wynika również, że w aktualnej wersji formularza PIT-28 ustawodawca nie przewidział możliwości wykazania przychodu z najmu nieruchomości położonych za granicą w celu ustalenia właściwej stopy procentowej dla dochodów osiągniętych w Polsce. Brak jest technicznej możliwości wykazania w zeznaniu podatkowym uzyskanego przychodu z najmu za granicą z uwzględnieniem tzw. metody wyłączenia z progresją. Organy podatkowe nie wypracowały również dotąd jednomyślnego stanowiska w tej kwestii vide interpretacja z dnia 19 marca 2018 r. Nr 0115-KDIT3.4011.39.2018.2.WM i z dnia 15 lutego 2019 r. Nr 0113-KDIPT2-1.4011.13.2019.1.KO.

Zdaniem Wnioskodawczyni nie ma ona obowiązku poinformowania jeszcze w 2020 r. właściwego Urzędu skarbowego o uzyskanym przychodzie w Królestwie Niderlandów i wyborze opodatkowania przychodu podatkiem ryczałtowym w wysokości 8,5%.

Zapłacony podatek z tego tytułu powinien zostać uwzględniony w zeznaniu rocznym. Jednocześnie w opinii Wnioskodawczyni w świetle przepisów o unikaniu podwójnego opodatkowania, przepisów polskich o konieczności odprowadzania zaliczek nie stosuje się.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W kontekście powyższego wyjaśnienia wymaga, że ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo polskie, jej stałe miejsce zamieszkania znajduje się na terenie Polski, obecnie jest dyplomatą RP w Stałym Przedstawicielstwie RP w Brukseli, Belgia. Podatek dochodowy od osób fizycznych rozlicza w Polsce. Dodatkowo Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od przychodów ewidencjonowanych, rozlicza PIT-28 stawka ryczałtową 8,5% w związku z uzyskiwaniem przychodu z najmu mieszkania położonego w (….) Wnioskodawczyni zakupiła w październiku 2020 r. mieszkanie w Królestwie Niderlandów. Zakupione mieszkanie jest wynajmowane. Wnioskodawczyni opłaciła już w Królestwie Niderlandów wszystkie podatki, w tym podatek dochodowy od czynszu (income tax on rent) za 2020 r. Wnioskodawczyni nie uzyskuje za granicą innych przychodów. Przychód z najmu mieszkania w Królestwie Niderlandów jest jedynym takim przychodem.

W związku z powyższym w analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r., Nr 216, poz. 2120, dalej: „umowa polsko-holenderska”).

Należy wskazać, że przy interpretowaniu zapisów poszczególnych umów, w tym też ww. umowy za wzór służą Modelowa Konwencja OECD w sprawie Podatku od Dochodu i Majątku uchwalona przez Komitet Spraw Podatkowych OECD w 1963 r. (zmiana z 1997 r., 1992 r., 2000 r.) oraz Komentarz do tej Konwencji (Komentarz OECD do Modelowej Konwencji w sprawie Podatku od Dochodu i Majątku, wersja z lipca 2005 r., Dom Wydawniczy ABC), które wprawdzie nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy rozumieć zapisy tych umów. Na Modelowej Konwencji wzorowane są bowiem zawarte umowy międzynarodowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 Konwencji polsko-holenderskiej, dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

W myśl art. 6 ust. 2 Konwencji polsko-holenderskiej, określenie „majątek nieruchomy” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące nieruchomości gruntowych, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych. Statki morskie i statki powietrzne oraz statki eksploatowane w żegludze śródlądowej nie stanowią majątku nieruchomego.

Na podstawie art. 6 ust. 3 Konwencji polsko-holenderskiej, postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodu osiągniętego z bezpośredniego użytkowania, najmu, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.

Postanowienia określone w art. 6 ust. 1 ww. umowy należy interpretować zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) (pkt 1 Komentarza do art. 6) przyjmując, że ust. 1 przyznaje prawo do opodatkowania dochodu z majątku nieruchomego państwu źródła, tzn. państwu, w którym znajduje się majątek będący źródłem dochodu. Ta praktyka wynika z faktu, iż zawsze istnieje bardzo ścisły związek gospodarczy między źródłem dochodu i państwem źródła.

Wobec powyżej przedstawionych zapisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Komentarzem do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) dotyczących opodatkowania dochodu z majątku nieruchomego, dochód z nieruchomości położonej w Królestwie Niderlandów podlega opodatkowaniu zarówno w państwie położenia majątku będącego źródłem dochodu, czyli w królestwie Niderlandów, jak i w państwie rezydencji, tj. w Polsce.

Celem uniknięcia dwukrotnego opodatkowania tego samego dochodu należy zastosować przewidzianą w Konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 23 ust. 5 Konwencji w odniesieniu do osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób:

1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Niderlandach, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Niderlandach. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, która może być opodatkowana w Niderlandach.
2. Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej konwencji dochód osiągnięty przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, to jednak Polska przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu takiej osoby może wziąć pod uwagę zwolniony od podatku dochód.

W myśl natomiast art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8 (zwolnienia dochodów od podatku w Polsce), dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Powołany przepis przewiduje uprawnienie do odpowiedniego odliczenia przez podatnika „kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie”. Ustawodawca określił podstawę odliczenia posługując się pojęciem podatku „zapłaconego” w obcym państwie. Słowo „zapłacić” oznacza „dać pieniądze lub inne rzeczy jako należność za pracę, towar lub usługi” (Słownik Języka Polskiego PWN, https://sjp.pwn.pl/). Jego synonimy to „spłacić, pospłacać, popłacić, uiścić, wnieść, uregulować, rozliczyć, uiścić zapłatę” (https://www.synonimy.pl).

A zatem, podatek „zapłacony” to taki, który już został uregulowany, uiszczony. Sam fakt, że kwota podatku do zapłaty za granicą jest już znana podatnikowi bądź fakt, że podatek zagraniczny jest już należny do zapłaty w określonym terminie, nie są wystarczające dla odliczenia kwoty równej temu podatkowi na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatek zapłacony w państwie obcym podlega uwzględnieniu przy obliczaniu ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za poszczególne miesiące oraz wykazaniu w zeznaniu rocznym o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (PIT-28).

Zgodnie z polskim prawem podatkowym, jeśli najem nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, a więc stanowi odrębne źródło przychodów określane jako tzw. „najem prywatny”, przychody uzyskiwane z tego źródła mogą być opodatkowane w Polsce:

• na zasadach ogólnych - według skali podatkowej (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) lub
  

• ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych (art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 43, z późn. zm.).
  
  
  

Zgodnie z art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy wybiorą opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zasady opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne uregulowane są w przepisach ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2020 r., poz. 1905).

Stosownie do art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Jednocześnie w myśl art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Stosownie do treści art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu, a jeżeli pierwszy taki przychód podatnik osiągnął w grudniu roku podatkowego – złożenie zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że u podatnika, który wybrał dla przychodów z najmu opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, opodatkowaniu zgodnie z tą formą opodatkowania, podlega suma przychodów osiągniętych z tego źródła przychodów. Opodatkowaniu podlega zatem suma przychodów uzyskanych z tytułu najmu prywatnego, niezależnie od liczby wynajmowanych nieruchomości i liczby zawartych umów najmu.

Złożone oświadczenie o wyborze formy opodatkowania dotyczy bowiem wszystkich przychodów zaliczanych do danego źródła przychodów.

Przepis art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ww. ustawy stanowi, że ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100.000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.

W myśl art. 21 ust. 1 podatnicy są obowiązani za każdy miesiąc obliczać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 następnego miesiąca, a za miesiąc grudzień – przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania.

Podatnicy mogą obliczać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 następnego miesiąca po upływie kwartału, za który ryczałt ma być opłacony, a za ostatni kwartał roku podatkowego – przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania.

Zgodnie z art. 21 ust. 2a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, jeżeli podatnik, obliczając podatek należny, dokonał odliczeń od przychodu lub ryczałtu, a następnie otrzymał zwrot odliczonych kwot (w całości lub w części), w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot, dolicza odpowiednio kwoty poprzednio odliczone.

Zatem jeżeli podatnik uzyskuje dochody w Polsce z najmu opodatkowanego ryczałtem i jednocześnie uzyskuje dochody z najmu nieruchomości położonej za granicą, gdzie zgodnie z umową stosuje się metodę proporcjonalnego odliczenia, to podatnik jest obowiązany do złożenia PIT-28 i od podatku zryczałtowanego odlicza podatek zapłacony za granicą (do wysokości limitu).

Reasumując mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, że Wnioskodawczyni ma obowiązek rozliczyć w Polsce przychód uzyskany z tytułu najmu nieruchomości położonej w Królestwie Niderlandów.

W związku z tym Wnioskodawczyni powinna wykazać przychód osiągnięty z tytułu najmu mieszkania w Królestwie Niderlandów w Polsce w zeznaniu rocznym PIT-28 za 2020 r. razem z przychodami osiągniętymi z najmu mieszkania położonego w Polsce (nie należy składać nowego oświadczenia o wyborze opodatkowania przychodów z najmu mieszkania położonego w Królestwie Niderlandów, z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni dokonała już wcześniej wyboru formy opodatkowania przychodów z tego źródła).

Podwójnego opodatkowania należy unikać poprzez zastosowanie metody odliczenia proporcjonalnego. Podatek zapłacony w państwie obcym podlega uwzględnieniu przy obliczaniu ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za poszczególne miesiące oraz wykazaniu w zeznaniu rocznym o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (PIT-28, poz. 111).

Co za tym idzie Wnioskodawczyni nie jest obowiązana do uiszczania zaliczek w związku z przychodem osiągniętym z najmu mieszkania położonego w Królestwie Niderlandów.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie maja możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.