Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1-443-1179/11-2/AS
z 2 listopada 2011 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPP1-443-1179/11-2/AS
Data
2011.11.02
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat
Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Dostawa towarów i świadczenie usług --> Świadczenie usług
Słowa kluczowe
czynności opodatkowane
świadczenie usług
umowa najmu
Istota interpretacji
opodatkowanie premii otrzymanej w związku z zawarciem umowy najmu
Wniosek ORD-IN 450 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26.07.2011 r. (data wpływu 01.08.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania premii otrzymanej w związku z zawarciem umowy najmu – jest nieprawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 01.08.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania premii otrzymanej w związku z zawarciem umowy najmu. W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
W związku z powyższym zadano następujące pytanie: Czy otrzymana od Wynajmującego Premia podlega opodatkowaniu podatkiem VAT... Zdaniem Spółki, otrzymana od Wynajmującego Premia nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W szczególności, zdaniem Spółki:
W konsekwencji, zdaniem Spółki, otrzymana od Wynajmującego Premia nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Przedstawione powyżej stanowisko Spółki znajduje pełne potwierdzenie w następujących orzeczeniach sądów administracyjnych i Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS) oraz interpretacjach organów podatkowych:
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem” podlegają odpłatna towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemajacej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Przepis art. 8 ust. 1 ustawy jest niejako dopełnieniem art. 7 ust. 1 ustawy i ma na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która nie stanowi dostawy towarów, przez co realizowana jest w ten sposób zasada powszechności opodatkowania. Pojęcie świadczenia składającego się na istotę usługi przedstawione dla potrzeb podatku od towarów i usług jest zgodne z cywilistycznym rozumieniem usługi. Jak wskazuje art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nie czynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem. Mając na uwadze ogólne reguły konstrukcyjne systemu VAT, wskazać należy iż usługa jest takim świadczeniem, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia odnoszący z niego korzyść. Ponadto świadczenie jest opodatkowane, jeżeli jest odpłatne, czyli odbywa się za wynagrodzeniem. Przy czym musi istnieć związek pomiędzy świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem, tj. ze stosunku prawnego musi wynikać korzyść otrzymującego świadczenie i związane z tą korzyścią wynagrodzenie. Otrzymane wynagrodzenie za świadczenie wzajemne jest ceną sprzedaży. W odniesieniu do art. 29 ust. 1 ustawy stanowi więc kwotę należną od nabywcy z tytułu świadczenia, która to kwota pomniejszona o kwotę należnego podatku stanowi obrót opodatkowany na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż w związku z zawarciem nowej umowy najmu, która będzie obowiązywać po zakończeniu obecnie obowiązującej, Spółka otrzyma od wynajmującego jednorazową premię pieniężną. Kwota premii została ustalona w umowie w określonej wysokości, przy czym dodatkowo może ona ulec podwyższeniu w przypadku zwiększenia powierzchni objętej umową najmu. Wnioskodawca udokumentuje otrzymaną premię fakturą VAT bądź notą obciążeniową. Zarówno Spółka, jak i wynajmujący są czynnymi podatnikami VAT. Spółka nie jest tzw. najemcą flagowym. Zdaniem Spółki otrzymana premia ma zarówno charakter motywacyjny, „zachęcający” do podtrzymywania kontaktów gospodarczych z wynajmującym, jak i stanowi rodzaj bonusu związanego z dotychczasową, udaną współpracą pomiędzy stronami. W opisie sprawy Wnioskodawca wskazuje, iż „brak jest jakichkolwiek podstaw do uznania za usługę samej zgody Spółki na nabycie usług najmu od Wynajmującego i konsekwentnego przystąpienia Spółki do umowy najmu”. W ocenie tut. organu z powyższym nie sposób się zgodzić. Bowiem w przedstawionych okolicznościach sprawy, podczas negocjacji umowy najmu, niezależnie od zawarcia umowy najmu dochodzi do zawiązania innego stosunku zobowiązaniowego, w którym Wnioskodawca jest w stanie zaakceptować warunki wynajmującego w zamian za wypłaconą jednorazowo kwotę pieniężną. Wypłacona kwota ma charakter, jak sama Spółka wskazuje, z jednej strony bonusu za dotychczasową współpracę, jednakże wypłacana jest w związku z zawarciem nowej umowy najmu. Zatem jest formą zachęcenia Wnioskodawcy do zaakceptowania przedstawionych warunków umowy i zawarcia nowej umowy najmu, ponadto może ulec podwyższeniu, w przypadku zwiększenia powierzchni objętej umową najmu. Należy zwrócić uwagę, że kwota „na zachętę” zostanie wypłacona Spółce, tj. podmiotowi na rzecz którego będzie świadczona usługa najmu. W takiej sytuacji występuje wyraźny związek wypłaconego przez wynajmującego wynagrodzenia za wzajemne zachowanie Wnioskodawcy – przyjęcie przez Spółkę proponowanych warunków umowy najmu. Tak więc otrzymana przez Spółkę kwota jest związana z jej określonym zachowaniem, a zatem świadczeniem przez nią usługi. Zatem występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę. W ocenie tut. organu w opisanej sprawie występuje oczywisty związek pomiędzy wolą wynajmującego do zawarcia kolejnej umowy najmu z dotychczasowym najemcą, objawiający się wypłaceniem premii – zachęty, a chęcią Wnioskodawcy do zawarcia kolejnej umowy najmu z wynajmującym na korzystnych warunkach (uwzględniających kwotę jednorazowej premii -zachęty). Należy zauważyć, że brak takiego wzajemnego świadczenia pomiędzy dotychczasowymi kontrahentami mógłby wiązać się dla obu stron transakcji przykładowo z koniecznością ponoszenia dodatkowych kosztów związanych z szukaniem kontrahenta do wynajmu przez wynajmującego oraz szukaniem pomieszczeń do prowadzenia działalności przez Wnioskodawcę. Reasumując przedmiotową czynność - określone zachowanie najemcy - Wnioskodawcy w świetle art. 8 ust. 1 ustawy uznać należy za usługę świadczoną odpłatnie i w związku z tym podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji Wnioskodawca obowiązany będzie do wystawienia faktury VAT, zgodnie z art. 106. ust. 1 ustawy Odnosząc się do przytoczonych interpretacji indywidualnych, zauważyć należy, iż wymienione interpretacje są nieliczne z wielu rozstrzygnięć w tym zakresie. Zapewnienie jednolitości stosowania prawa podatkowego wynikające z art. 14a Ordynacji podatkowej dokonuje się w odniesieniu do utrwalonej praktyki organów podatkowych mającej odniesienie od całego katalogu wydanych interpretacji w tym zakresie. Wobec tego należy wziąć pod uwagę liczne inne rozstrzygnięcia w tym zakresie, np. IPPP1-443-688/09-4/PR, ILPP2/443-353/09-2/AD, IPPP3/443-356/11-2/JF, IPPP2/443-313/11-2/IG. W celu poparcia własnego stanowiska Wnioskodawca przytoczył orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-409/98, z uzasadnienia którego wynika, iż zgodnie z którym to właściciel (wynajmujący) dokonuje świadczenia usług podlegających opodatkowaniu, najemca zaś w zamian za usługę płaci wynagrodzenie. Zatem osoba, która początkowo nie ma żadnych uprawnień do nieruchomości i która zawiera umowę najmu tej nieruchomości z właścicielem i/lub przyjmuje ofertę wynajmu nieruchomości w zamian za kwotę pieniężną płaconą przez właściciela, nie świadczy usług objętych art. 13B lit. b (zob. pkt 31-32 oraz sentencja pkt 1). W tym samym orzeczeniu TSUE zwraca uwagę, iż osoba, która na początku nie ma żadnych uprawnień do nieruchomości i która zawiera umowę opcyjną dotyczącą wynajmowania tej nieruchomości w zamian za kwotę pieniężną płaconą przez właściciela na warunkach, zgodnie z którymi pieniądze pozostaną na specjalnym rachunku jako zabezpieczenie jej zobowiązań wynikających z umowy opcyjnej, i która następnie wykorzystuje opcję zawartą w tej umowie i przyjmuje ofertę wynajmu nieruchomości w zamian za uwolnienie pieniędzy na jej specjalnym rachunku, w żadnym wypadku nie świadczy usług objętych zakresem art. 13B lit. b szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie zbliżania ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych (zob. pkt 39 oraz sentencja pkt 2) Wyrok powyższy dotyczy opodatkowania sumy pieniędzy pozostawionej na specjalnym koncie jako zabezpieczenie zobowiązań wynikających z umowy, która to suma pieniędzy została zwolniona w związku z wykonaniem umowy. Okoliczności takie nie zostały wskazane w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, zatem nie można twierdzić, iż powołane orzeczenie ma zastosowanie w sprawie. Odnosząc się do wyroku WSA w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 3100/08 podkreślić należy, iż wyroki sądów są rozstrzygnięciami, które zapadły w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. Tut. organ zauważa ponadto, iż z ww. wyroku wynika, że dla istnienia podlegającej opodatkowaniu VAT usługi na rzecz usługobiorcy, konieczne jest wykazanie związku między płatnością a usługą, wykonane świadczenie powinno wiązać się z powstaniem określonego przysporzenia/korzyści po stronie usługobiorcy, co w przedmiotowej sprawie, jak wyżej wykazano ma miejsce. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.