Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.766.2020.2.MM
z 12 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2020 r. (data wpływu 27 listopada 2020 r.) uzupełnione pismem z dnia 2 stycznia (data nadania 2 stycznia 2021 r., data wpływu 2 stycznia 2021 r.) na wezwanie nr 0114-KDIP3-2.4011.766.2020.1.MM z dnia 31 grudnia 2020 r. (data wysłania 31 grudnia 2020 r., data doręczenia 1 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi termomodernizacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zakresie ulgi termomodernizacyjnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 31 grudnia 2020 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.766.2020.1.MM (data nadania 31 grudnia 2020 r., data doręczenia 1 stycznia 2021 r.), wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 2 stycznia (data nadania 2 stycznia 2021 r., data wpływu 2 stycznia 2021 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W kwietniu 2020 roku Wnioskodawczyni założyła fotowoltaikę (9,92 KW). W zeznaniu za rok 2020 Wnioskodawczyni chciałaby rozliczyć się z tej inwestycji i skorzystać z ulgi termomodernizacyjnej. Zainteresowana była w kilku biurach rachunkowych i w każdym mówiono jej co innego. Wnioskodawczyni mieszka w lokalu mieszkalnym nr … położonym w budynku nr …. Instalację fotowoltaiczną Wnioskodawczyni zakładała na swój adres i swój licznik. Każdy z sąsiadów ma swój odrębny licznik i inny numer lokalu. W akcie notarialnym widnieje zapis, że Wnioskodawczyni zakupiła lokal mieszkalny nr … z przynależnym do tego lokalu udziałem we wspólnych częściach budynków oraz gruntu. W innej części jest zapis, że lokal mieszkalny nr … położony jest w budynku nr ... . Wnioskodawczyni prosi o informacje, czy ulga termomodernizacyjna Jej przysługuje.

Wnioskodawczyni w kwietniu 2020 r. założyła instalację fotowoltaiczną, a w sierpniu zakupiła piec elektryczny. Wnioskodawczyni skorzystała z programu „...” i otrzymała zwrot 5000 zł. Cały koszt fotowoltaiki wyniósł 41200 zł. Instalacja fotowoltaiczna została założona na budynku mieszkalnym, w którym Wnioskodawczyni posiada swój lokal mieszkalny. Budynek mieszkalny posiada swoją księgę wieczystą. W księgach wieczystych widnieje zapis, że lokal stanowi odrębną nieruchomość. Do powyższego mieszkania przynależny jest udział w wysokości 13/100 we wspólnych częściach budynku i gruntu. Odrębny lokal mieszkalny Wnioskodawczyni zakupiła w dniu 30 kwietnia 2009 r. Wnioskodawczyni zakupiła lokal będąc niezamężna. Cała inwestycja fotowoltaiczna została sporządzona na dane Wnioskodawczyni. Faktura zakupu również jest na Jej dane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w rozliczeniu za rok 2020 Wnioskodawczyni będzie mogła uwzględnić zakup fotowoltaiki i odliczyć od podatku?
2. Czy w przypadku kiedy ulga przysługuje, Wnioskodawczyni ma możliwość rozliczenia z małżonkiem czy osobno?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ulga powinna Jej się należeć, gdyż całą inwestycję przeprowadziła sama, na swój adres zamieszkania i licznik. Nikt z sąsiadów nie jest zawarty w umowie. Wnioskodawczyni twierdzi, że w przypadku negatywnego rozpatrzenia sprawy byłoby to bardzo niesprawiedliwe. Prawo, które określa tę ulgę jest bardzo uogólnione. Zatem Wnioskodawczyni prosi o pomoc.

Wnioskodawczyni twierdzi, że w związku, iż posiada odrębny lokal mieszkalny stanowiący w księgach wieczystych odrębną nieruchomość oraz samodzielnie sfinansowała zakup instalacji fotowoltaicznej, powinna mieć prawo do odliczeń i skorzystania z ulgi termomodernizacyjnej. Wszystkie faktury za prąd czy zakup fotowoltaiki są na dane osobowe Wnioskodawczyni. Lokal ma oddzielny licznik na prąd, dzięki czemu Wnioskodawczyni mogła założyć instalację fotowoltaiczną, Dodatkowo Wnioskodawczyni chciałaby rozliczyć się z mężem. Zainteresowana twierdzi, że w sytuacji odmowy rozliczenia kosztów fotowoltaiki byłoby to dla Niej niesprawiedliwe w porównaniu z innymi osobami, które podobnie jak Ona wydały duże pieniądze, aby chronić swoje środowisko, a jednak zwrot z podatku otrzymali. Zdaniem Wnioskodawczyni mieszkając w budynku, gdzie są odrębne trzy mieszkania nie powinno mieć wpływu na rozliczenie i skorzystanie z ulgi termomodernizacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26h ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) podatnik będący właścicielem lub współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego ma prawo odliczyć od podstawy obliczenia podatku, ustalone zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, wydatki poniesione w roku podatkowym na materiały budowlane, urządzenia i usługi, związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w tym budynku, określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 10, które zostaną zakończone w okresie 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

W myśl ust. 2 ww. artykułu kwota odliczenia nie może przekroczyć 53 000 zł w odniesieniu do wszystkich realizowanych przedsięwzięć termomodernizacyjnych w poszczególnych budynkach, których podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem.

Wysokość wydatków ustala się na podstawie faktur wystawionych przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku (art. 26h ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 26h ust. 4 ww. ustawy, jeżeli poniesione wydatki były opodatkowane podatkiem od towarów i usług, za kwotę wydatku uważa się wydatek wraz z podatkiem od towarów i usług, o ile podatek ten nie został odliczony na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług.

Odliczeniu nie podlegają - zgodnie z art. 26h ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki w części, w jakiej zostały:

1. sfinansowane (dofinansowane) ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej lub wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej lub zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie;
2. zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub uwzględnione przez podatnika w związku z korzystaniem z ulg podatkowych w rozumieniu Ordynacji podatkowej.

Powyższa regulacja wskazuje na brak możliwości odliczenia wydatków, których podatnik nie poniósł, gdyż zostały mu zrefinansowane (zwrócone). Odliczeniu podlegają te wydatki, których ciężar ekonomiczny ponosi podatnik (uszczuplają jego majątek). Nie ma także możliwości odliczenia wydatków, które w jakiejkolwiek formie pomniejszyły już zobowiązanie podatkowe podatnika.

Zgodnie zaś z art. 26h ust. 6 ww. ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki. Kwota odliczenia nieznajdująca pokrycia w rocznym dochodzie podatnika podlega odliczeniu w kolejnych latach, nie dłużej jednak niż przez 6 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek (art. 26h ust. 7 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do art. 26h ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik, który po roku, w którym dokonał odliczeń, otrzymał zwrot odliczonych wydatków na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, jest obowiązany doliczyć odpowiednio kwoty poprzednio odliczone do dochodu za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot.

W przypadku niezrealizowania przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w terminie, o którym mowa w ust. 1, podatnik dolicza kwoty poprzednio odliczone do dochodu za rok podatkowy, w którym upłynął ten termin (art. 26h ust. 9 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w kwietniu 2020 r. Wnioskodawczyni założyła fotowoltaikę na budynku, w którym mieszczą się trzy lokale mieszkalne. Jednego z nich Wnioskodawczyni jest właścicielką. Instalacja fotowoltaiczna została założona tylko na części należącej do Wnioskodawczyni. Każdy z trzech lokali mieszkalnych ma wydzielony administracyjnie odrębny numer lokalu, licznik oraz posiada swoją księgę wieczystą.

Definicję budynku mieszkalnego jednorodzinnego, o którym mowa w art. 26h ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 5a pkt 18b cytowanej ustawy.

W myśl art. 5a pkt 18b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym jednorodzinnym - oznacza to budynek mieszkalny jednorodzinny w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186).

Stosownie natomiast do art. 3 pkt 2a ustawy Prawo budowlane ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Dokonując zatem analizy wskazanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że prawo do odliczenia w ramach ulgi termomodernizacyjnej obejmuje wydatki na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego wyłącznie w budynku mieszkalnym jednorodzinnym, czyli w budynku wolno stojącym albo budynku w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służącym zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiącym konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość czy w związku z tym, że jest właścicielem lokalu mieszkalnego nr … w budynku składającym się z trzech lokali mieszkalnych, przysługuje Jej ulga termomodernizacyjna w zeznaniu rocznym za rok 2020.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nie jest uprawniona do skorzystania z ulgi termomodernizacyjnej w zeznaniu podatkowym za rok 2020, ponieważ jest Ona właścicielem jednego z lokali mieszkalnych w budynku, w którym wyodrębniono więcej niż dwa lokale mieszkalne, co oznacza, że nie jest właścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego w rozumieniu art. 3 pkt 2a ww. ustawy Prawo budowlane. Intencją ustawodawcy wprowadzającego ww. uregulowania prawne było objęcie tą ulgą wyłącznie przedsięwzięć termomodernizacyjnych w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie nie udziela się odpowiedzi na zawarte we wniosku pytanie Nr 2, gdyż Wnioskodawczyni oczekiwała na nie odpowiedzi w sytuacji uznania, że przysługuje Jej ulga termomodernizacyjna.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.