2021.01.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0111-KDIB1-3.4010.509.2020.2.JKT

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.509.2020.2.JKT
z 15 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 października 2020 r. (data wpływu 3 listopada 2020 r.), uzupełnionym 22 grudnia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

czy prowadzone przez Wnioskodawcę prace nad rozwojem metody rozdmuchu, o których mowa w opisie stanu przyszłego, mogą być uznana za prace rozwojowe spełniające definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która uprawnia do zastosowania ulgi określonej w art. 18d ustawy o CIT,
czy do tzw. kosztów kwalifikowanych Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć odpisy amortyzacyjne środków trwałych zlokalizowanych w tzw. narzędziowni, które będą wykorzystywane przy obróbce części niezbędnych do budowy projektowanych maszyn

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ulgi na działalność badawczo-rozwojową. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 9 grudnia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.509.2020.1.JKT wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 22 grudnia 2020 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja opakowań. Działalność nie jest prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od ... r. Wnioskodawca zamierza podjąć prace nad udoskonaleniem produkcji metodą rozdmuchową.

Celem projektu jest opracowanie dokumentacji technicznej a następnie budowa w pełni elektrycznych maszyn do produkcji pojemników metodą wytłaczania z rozdmuchem. Metoda ta była dotychczas stosowana przez Wnioskodawcę ale z uwagi na rozwój przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, zwiększenie potrzeb konieczna jest jej zmiana, unowocześnienie. Projekt będzie zorientowany na stworzenie konstrukcji, która pozwoli na zmianę wspomnianej już technologii ze wskazaniem na zmniejszenie gabarytów, mas, mocy a co za tym idzie oszczędność potrzebnej energii użytej w produkcji pojemników. Wnioskodawca zamierza na podstawie stworzonej dokumentacji wyprodukować kilka maszyn o różnych typach i gabarytach.

Wnioskodawca podnosi, że standardowa maszyna do produkcji pojemników metodą wytłaczania z rozdmuchem składa się z następujących elementów.

wózek - który wykonuje ruchy od pozycji pod trzpieniami do pozycji pod głowicą, wózek zawiera w sobie układ zamykania formy;
układ zamykania formy - który znajduje się w ruchomym wózku i zawiera formę, która ma możliwość otwierania się oraz zamykania z określoną siłą;
układ ruchu trzpieni - który wykonuje ruchy do i od formy od góry, umożliwiając rozdmuchiwanie wyrobu;
układ ruchomej głowicy - który wykonuje ruchy całą platformą wytłaczarki wraz z wytłaczarką z jej napędem i głowicą.

W trybie automatycznym standardowa maszyna wykonuje następujący cykl pracy:

podjazd otwartej formy pod głowicę wytłaczarską, z kolei zwisają lub zwisa uplastyczniony rękaw;
zamknięcie formy a następnie odcięcie rękawa gorącym lub zimnym nożem;
odjazd zamkniętej formy z nie uformowanych gorącym rękawem pod zespół trzpieni;
ruch trzpieni do formy i rozdmuchiwanie wyrobu wewnątrz formy;
otwarcie formy.

Projektowana maszyna do produkcji pojemników metodą wytłaczania z rozdmuchem nie będzie posiadała ruchomego zespołu zawierającego formę. Maszyna ta będzie składała się z podobnych części jak standardowa maszyna jednak części te będą pełnić inne zadania. Zmieni się również kinematyka. Maszyna będzie się składała z:

wózka - który w odróżnieniu od standardowej maszyny nie będzie wykonywał ruchów między pozycją trzpieni do pozycji pod głowicą. Nadal wózek zawiera w sobie układ do zamykania formy.
układ zamykania formy - który ma nadal możliwość otwierania się i zamykania z określoną siłą;
układ ruchu trzpieni - który wykonuje ruchy do i od formy od dołu umożliwiając rozdmuchiwanie wyrobu oraz w odróżnieniu od standardowej maszyny odebranie go po uformowaniu w gnieździe narzędzia.
układ ruchomej głowicy - który wykonuje w odróżnieniu od standardowej maszyny nadążny ruch całą platformą wraz z wytłaczarką jej napędem i głowicą.

W trybie automatycznym maszyna wyposażona w wymienione powyżej zespoły wykonuje następujący cykl pracy otwarta forma oczekuje na opuszczenie zespołu ruchomej głowicy z wiszącymi lub wiszącym uplastycznionym rękawem, który jest zamykany w formie. Kolejno jednocześnie następuje odcięcie rękawa gorącym lub zimnym nożem, w tym czasie głowica ruchoma wraz z całym zespołem plastyfikującym, wykonuje nadążny ruch do góry po to, aby napływający wąż nie kolidował już z odciętym fragmentem węża. Następnie do zamkniętej formy wsuwane są trzpienie rozdmuchowe po czym następuje rozdmuchiwanie wyrobu wewnątrz formy.

Po czasie potrzebnym na uformowanie i utwardzenie wyrobu następuje dekompresja. Sprzężone powietrze, które formuje wyrób jest usuwane, po czym następuje otwarcie formy, a wykonany wyrób pozostając na trzpieniach, jest przenoszony poza obszar narzędzia formułującego i przekazany do kolejnej fazy technologicznej, zaś zespół zwierający rozpoczyna kolejny cykl.

Planowane zmiany ról poszczególnych zespołów w maszynie w całym procesie kształtowania opakowania (pojemnika) pozwalają na:

znaczne zmniejszenie wielkości zespołów napędowych a co za tym idzie spowoduje ograniczenie zużycia energii potrzebnej do poruszania poszczególnymi zespołami;
ograniczenie nakładów jakie należy ponieść na zakup i zabudowę zespołów o dużej mocy;
powinna także wpłynąć na skrócenie czasu pełnego cyklu wykonania opakowania co poprawi energooszczędność.

Wnioskodawca zamierza w pierwszej kolejności opracować technologię kształtowania pojemników zgodnie z założeniem „unieruchomieniem” wózka z zespołem zawierającym formę. Następnie wykona projekt oraz opracowanie sterowania maszyną. Kolejno wykonanie części oraz zakup handlowych podzespołów (np. silniki, przekładnie, itp.). Po zebraniu wszystkich niezbędnych elementów i części Wnioskodawca zbuduje maszynę na terenie swojego zakładu oraz dokonana jej uruchomienia. Ostatnim etapem będzie etap testowania maszyny. W przypadku, gdy testy wypadną pozytywnie maszyna zostanie oddana do użytku a Wnioskodawca na tej samej dokumentacji zbuduje kolejne maszyny. Maszyna jak i projekt będą stanowić wyłączną własność Wnioskodawcy. Wszystkie maszyny będą użytkowane przez Wnioskodawcę - nie będą przeznaczone na sprzedaż. Celem Wnioskodawcy jest uzyskanie przewagi technologicznej w stosunku do konkurencji. Wnioskodawcy będzie przysługiwała całość praw autorskich do dokumentacji i projektów. Po zakończeniu procesu dokumentacji i wyprodukowaniu maszyn Wnioskodawca rozważy, czy wystąpić o ochronę patentową dla stworzonych urządzeń. Czynności opisane powyżej Wnioskodawca wykona samodzielnie w oparciu o własne zasoby i w ramach funkcjonujących działów jego przedsiębiorstwa. Wnioskodawca w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa posiada następujące działy: ślusarni i budowy maszyn, budowy maszyn i narzędzi (tzw. narzędziownia, w narzędziowni będzie m.in. za pomocą urządzeń (środków trwałych) przeprowadzana obróbka części niezbędnych do budowy projektowanej maszyny, z użyciem przedmiotowych środków trwałych będą wykonywane także inne czynności nie związane już z projektem), konstrukcyjny. W projekt mają być zaangażowani pracownicy ww. działów (najwięcej pracowników narzędziowni) tj. ślusarze, inżynierowie, kierownicy działów, brygadziści, frezer, tokarz, pomocnicy ww. programiści, konstruktorzy. Łączna liczba zaangażowanych pracowników wyniesie (…). Łączny koszt roczny brutto wynagrodzeń to (…) PLN. W ocenie Wnioskodawcy, pracownicy będą poświęcali projektowi około 30% swojego czasu pracy. W ramach pracy nad projektem będą projektowali, wytwarzali części do maszyny, następnie dokonają jej złożenia i zaprogramowania. Pracownicy będą prowadzili ewidencję, w której będą wykazywać czas poświęcony na pracę nad projektem. Wnioskodawca nie będzie nabywał wyników prac badawczo-rozwojowych (dalej: „B+R”) prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów. Nie wyklucza jednak możliwości podjęcia współpracy z uczelnią techniczną (np. politechniką) celem uzyskania specjalistycznych opinii. Wnioskodawca już wcześniej przy innych projektach współpracował z Politechniką i w tym projekcie najpewniej również skorzysta z fachowców z tejże uczelni wyższej. Wnioskodawca będzie prowadził odrębną ewidencję ponoszonych kosztów zgodnie z ustawą. Projekty zrealizowane przez Wnioskodawcę będą wymagały specjalistycznej wiedzy z zakresu mechaniki i budowy maszyn, pneumatyki, hydrauliki, elektryki, elektroniki i programowania oraz właściwości polimerów. Pracownicy zaangażowany w projekt posiadają wykształcenie kierunkowe oraz dokształcają się na kursach ww. dziedzinach i wykorzystuje zdobytą wiedzę do realizacji projektów. Wnioskodawca zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą wskazuje, że planowana zmiana technologii nie jest rozwiązaniem funkcjonującym obecnie na rynku.

Powszechnie stosuje się dotychczasową technikę. Z pewnością wprowadzone rozwiązanie przyczyni się do rozwoju prowadzonego przedsiębiorstwa i będzie miało wpływ na poziom uzyskiwanych przychodów ze sprzedaży opakowań (zwiększenie możliwości produkcyjnych). Wnioskodawca wykorzystuje aktualnie dostępną, posiadaną wiedzę i umiejętności do tworzenia zupełnie nowych rozwiązań jak również rozwijania nowych.

Wnioskodawca z całą pewnością może stwierdzić, że żadna z czynności związanych z opisanym oprogramowaniem nie stanowią rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych oraz innych operacji w toku.

Wnioskodawca zamierza rozpocząć projekt w 2021 r. i szacuje, że zakończy go w 2025 r. Po zakończeniu projektu Wnioskodawca będzie korzystał z dokumentacji tworząc kolejne maszyny a dodatkowo będzie wprowadzał ulepszenia. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego. Wnioskodawca będzie prowadził ewidencję pozwalającą wyodrębnić koszty związane z realizacja projektu. Koszty związane z projektem nie zostaną zwrócone Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie - Wnioskodawca zakłada, że całość projektu zostanie sfinansowana ze środków własnych. Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnień podatkowych o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a ustawy o CIT.

W uzupełnieniu wniosku z 21 grudnia 2020 r. (data wpływu 22 grudnia 2020 r.) Wnioskodawca wskazał, że:

Przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji jest uznanie za działalność badawczo- rozwojową projektu polegającego na opracowaniu dokumentacji technicznej i na tej podstawie wybudowanie kilku maszyn do produkcji pojemników metodą wytłaczania z rozdmuchem.
Będzie jedna dokumentacja do wszystkich maszyn odpowiednio zmodyfikowana i dostosowana do wielkości maszyny (w tym szerokość stołu, wysokość stołu, otwarcie stołu). Wnioskodawca chce wykonać prototypy w 4 klasach maszyn jakich używa obecnie (stoły do 1300mm) oraz 1 wykraczającej poza dotychczas stosowany gabaryt - w sumie 5 prototypów:
- 2D - stół o wielkości 360mm,
- 4D - stół o wielkości 650mm,
- 7D - stół wielkości 900mm,
- 13D - stół o wielkości 1300mm,
- 16D - stół o wielkości 1300mm.
Tylko prototypy w swoich klasach gabarytowych uznaje za działalność badawczo-rozwojową. Jeżeli prototypy przejdą testy i sprawdzą się w seryjnej produkcji - Wnioskodawca wprowadzi do regularnej produkcji na bazie prototypów i ich dokumentacji wszystkie zatwierdzone maszyny i będzie je seryjnie produkować celem użycia wewnętrznie w swoich zakładach produkcyjnych do produkcji butelek, pojemników i kanistrów - co jest przedmiotem jego podstawowej działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy prowadzone przez Wnioskodawcę pracę nad rozwojem metody rozdmuchu, o których mowa w opisie stanu przyszłego, może być uznana za prace rozwojowe spełniające definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która uprawnia do zastosowania ulgi określonej w art. 18d ustawy o CIT?
W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pierwsze z pytań, to czy do tzw. kosztów kwalifikowanych Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć odpisy amortyzacyjne środków trwałych zlokalizowanych w tzw. narzędziowni, które będą wykorzystywane przy obróbce części niezbędnych do budowy projektowanych maszyn?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

W ocenie Wnioskodawcy, projektowane prace nad rozwojem metody rozdmuchu stanowią prace rozwojowe i tym samym będą stanowiły działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu ustawy o CIT, i w związku z tym Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18d tej ustawy. Zgodnie z ustawową definicją działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Badania naukowe (badania podstawowe i badania aplikacyjne) oraz prace rozwojowe w myśl art. 4 pkt 27 i 28 u.p.d.o.p., winny być rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Prace rozwojowe w rozumieniu art. 4a pkt 28 Ustawy CIT, są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnej wiedzy i umiejętności, w tym zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) słowo „twórczy” oznacza „mający na celu tworzenie, odkrywczy, kreatywny”. Jak wskazał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego, prace które będą realizowane przez niego będą miały charakter twórczy ze względu na cel ich przeprowadzenia, obejmujący wypracowanie nowych rozwiązań w zakresie prowadzonej działalności tj. zmodyfikowanie stosowanej już metody aby była bardziej wydajna i oszczędna. Prace realizowane przez pracowników w ramach Projektów B+R również mają charakter twórczy, oryginalny i indywidualny i są ukierunkowane na opracowywanie nowych rozwiązań oraz koncepcji w zakresie mechaniki i budowy maszyn, jak zostało to przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, zostanie spełniona przesłanka odnosząca się do „twórczości” Projektu B+R. Co wymaga podkreślenia rozwiązanie to, wedle najlepszej wiedzy Wnioskodawcy, będzie nowatorskie gdyż na rynku dotąd nie opracowano takiego rozwiązania. Wnioskodawca zamierza na podstawie dokumentacji stworzyć kilka maszyn dotąd nie stosowanych w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy i jak zakłada również w przedsiębiorstwach konkurencyjnych. Przy realizacji projektu będą współpracowali specjaliści z różnych dziedzin, którzy będą wykorzystywali swoją wiedzę i doświadczenie dla uzyskania pożądanego przez Wnioskodawcę efektu. Dodatkowo w fazie projektowej będą uczestniczyli również projektanci, którzy za pomocą oprogramowania stworzą model zaprojektowany z udziałem mechaników i specjalistów z zakresu budowy maszyn. Działania, które będą podejmowane w ramach projektu nie będą miały charakteru rutynowego. Planowane przedsięwzięcie będzie procesem innowacyjnym, rozłożonym na kilka lat. Nie można zatem uznać, że działania Wnioskodawcy będą miały charakter automatyczny czy rutynowy. Projekt będzie wymagał przeprowadzania badań, zasięgania opinii specjalistów, fazy testowania i ewentualnych poprawek. Prace będą realizowane w sposób zaplanowany, metodyczny. Jest to rozłożony w czasie proces, którego wynik zależy od wielu czynników i od twórczego wkładu zespołu zaangażowanego w jego realizację. Wnioskodawca zatem będzie realizował prace również w sposób systematyczny.

W odniesieniu do działalności Wnioskodawcy przedstawionej w opisie stanu faktycznego mamy do czynienia z działalnością B+R obejmującą prace rozwojowe podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań w prowadzonej przez niego działalności. Prace rozwojowe oznaczają działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie dziedzin wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Niewątpliwie prace podejmowane w celu tworzenia i rozwoju maszyny mają charakter twórczy i systematyczny. Są to zatem rozwojowe.

Ad. 2

Wnioskodawca uważa, że do tzw. kosztów kwalifikowanych będzie mógł zaliczyć odpisy amortyzacyjne środków trwałych znajdujących się w tzw. narzędziowni, które będą wykorzystywane także przy obróbce części niezbędnych do wybudowania projektowanych maszyn. Zgodnie z brzmieniem art. 18d ust. 2 Ustawy CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się m.in.:

poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;
1a. poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu;
nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;
2a. nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych;
ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez podmiot, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a także nabycie od takiego podmiotu wyników prowadzonych przez niego badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej.

Natomiast, zgodnie z art. 18d ust. 3 Ustawy CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

Zgodnie z art. 18d ust. 3k Ustawy CIT, do kosztów kwalifikowanych stanowiących odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przepisu art. 23 ust. 1 pkt 45 nie stosuje się.

Koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (art. 18d ust. 5 Ustawa CIT).

Mając na uwadze treść ww. przepisów, zwłaszcza art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, należy uznać, że odpisy amortyzacyjne od środków trwałych znajdujących się w tzw. narzędziowni, które zostaną wykorzystane do budowy zaprojektowanej maszyny będą stanowiły koszty kwalifikowane. Wnioskodawca będzie ponosił ww. koszty w związku z prowadzoną działalnością badawczo- rozwojową, uwzględni poniesione koszty w specjalnej ewidencji a ponadto koszty te nie zostaną Wnioskodawcy zwrócone np. dotacją. Koszty te spełniają również ogólne warunki dla uznania za koszt podatkowy, o których mowa w art. 15 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406, z późn. zm., dalej: „updop”), podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Ad.1.

Zgodnie z brzmieniem art. 4a pkt 26 updop, przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Ustawa z dnia 3 lipca 2018 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2018 r., poz. 1669, dalej: „Ustawa wprowadzająca”), znowelizowała definicję badań naukowych oraz prac rozwojowych zawartą w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z treścią Ustawy wprowadzającej, nowelizacja powyższych pojęć weszła w życie z 1 października 2018 r.

W myśl art. 4a pkt 27 updop, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do treści art. 4a pkt 28 updop, ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest m.in. kwestia ustalenia, czy prowadzone prace nad rozwojem metody rozdmuchu, o których mowa w opisie stanu przyszłego, mogą być uznane za prace rozwojowe spełniające definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która uprawnia do zastosowania ulgi określonej w art. 18d updop.

Odnosząc się do kwestii będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku nr 1, wskazać należy, że w celu skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 4a pkt 26-28 updop).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 updop, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może się przejawiać opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań, niewystępujących w praktyce gospodarczej podatnika i na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań funkcjonujących u podatnika. Po drugie, z art. 4a pkt 26 updop, wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Kryterium systematyczności należy rozumieć jako prowadzenie działań w sposób stały, regularny, uporządkowany, zaplanowany, metodyczny ze wskazaniem harmonogramu i zasobów. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

W tym miejscu wskazać należy, że w ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematyczne prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.). Prace rozwojowe mogą obejmować nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług, nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w ocenie tut. Organu, prowadzone przez Wnioskodawcę prace nad rozwojem metody rozdmuchu, o których mowa w opisie stanu przyszłego, mogą być uznane za prace rozwojowe spełniające definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która uprawnia do zastosowania ulgi określonej w art. 18d updop.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Ad.2.

W myśl art. 18d ust. 3 updop, za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

Zgodnie z art. 18d ust. 3k updop, do kosztów kwalifikowanych stanowiących odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przepisu art. 16 ust. 1 pkt 48 nie stosuje się.

Natomiast, zgodnie z treścią art. 18d ust. 6 updop, podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Stosownie do treści art. 18d ust. 7 updop, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
w przypadku pozostałych podatników – 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.

Natomiast, w myśl art. 18d ust. 8 updop, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku, gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

W myśl art. 9 ust. 1b updop, podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,
koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu updop,
koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2 - 3 updop,
ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu updop, przy czym, jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te były prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów,
jeżeli w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu,
w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b updop, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,
podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w updop,
koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika podlega indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Jednocześnie, art. 16 ust. 1 ustawy, zawiera zamknięty katalog wydatków, których podatnik nie może zaliczyć do kosztów pomniejszających przychody nawet wówczas, gdy mają one związek z prowadzoną przez niego działalnością i zostały poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W myśl art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisem art. 16a–16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16f ust. 1 updop, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest również kwestia ustalenia, czy do kosztów kwalifikowanych Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć odpisy amortyzacyjne środków trwałych zlokalizowanych w tzw. narzędziowni, które będą wykorzystywane przy obróbce części niezbędnych do budowy projektowanych maszyn. Zdaniem Wnioskodawcy, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych znajdujących się w tzw. narzędziowni, które zostaną wykorzystane do budowy zaprojektowanej maszyny będą stanowiły koszty kwalifikowane. Wnioskodawca będzie ponosił ww. koszty w związku z prowadzoną działalnością badawczo- rozwojową, uwzględni poniesione koszty w specjalnej ewidencji a ponadto koszty te nie zostaną Wnioskodawcy zwrócone np. dotacją. Koszty te spełniają również ogólne warunki dla uznania za koszt podatkowy, o których mowa w art. 15 ustawy o CIT.

Odnosząc się do treści pytania oznaczonego we wniosku nr 2, w pierwszej kolejności wskazać należy, że co do zasady odpisy amortyzacyjne dokonane od środków trwałych wykorzystywanych w działalności badawczo-rozwojowej, mogą być objęte omawianą ulgą badawczo-rozwojową przy spełnieniu warunków wskazanych w art. 18d updop.

Zatem, istnieje możliwość zaliczenia do kosztów kwalifikowanych w rozumieniu art. 18d ust. 3 updop, w ramach limitów, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych jeżeli są one rzeczywiście wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej.

Choć ustawodawca nie użył w treści art. 18d ust. 3 updop sformułowania „wyłącznie”, to jednoznacznie wskazał, że za ww. koszty kwalifikowane podatnicy mogą uznać dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, jak i wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są one wykorzystywane w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Wyjaśnić zatem należy, że powyższe sformułowanie oznacza, że odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, w całości, stanowią koszt kwalifikowany, w myśl ww. przepisu, jeżeli składniki te są rzeczywiście wykorzystywane jedynie do działalności badawczo-rozwojowej.

Natomiast w sytuacji, gdy ww. składniki będą częściowo wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej a częściowo do bieżącej działalności to w takim przypadku koszty odpisów amortyzacyjnych będą stanowić koszty kwalifikowane, tylko w takiej części, w jakiej środki trwałe będą służyć prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie ustalenia, czy do tzw. kosztów kwalifikowanych Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć odpisy amortyzacyjne środków trwałych zlokalizowanych w tzw. narzędziowni, które będą wykorzystywane przy obróbce części niezbędnych do budowy projektowanych maszyn jest prawidłowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia:

czy prowadzone przez Wnioskodawcę prace nad rozwojem metody rozdmuchu, o których mowa w opisie stanu przyszłego, mogą być uznane za prace rozwojowe spełniające definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która uprawnia do zastosowania ulgi określonej w art. 18d ustawy o CIT,
w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pierwsze z pytań, to czy do tzw. kosztów kwalifikowanych Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć odpisy amortyzacyjne środków trwałych zlokalizowanych w tzw. narzędziowni, które będą wykorzystywane przy obróbce części niezbędnych do budowy projektowanych maszyn

jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin