Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.662.2020.1.WS
z 29 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2020 r. (data wpływu 30 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 20.09.2014 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną ze sprzedażą hurtową warzyw. Głównym zadaniem firmy jest zakup warzyw, selekcja oraz pakowanie w odpowiednie worki bądź kartony, a następnie sprzedaż hurtowa zapakowanych towarów do marketów. Oprócz prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne, w ramach którego uprawia warzywa – uprawa ziemniaków, roślin okopowych o dużej zawartości skrobi i inuliny. Ziemia, na której uprawiane są warzywa, jest własnością Wnioskodawcy. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym zarówno w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, jak w gospodarstwie rolnym. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej ponosi koszty związane z pakowaniem i wysyłką towarów. Działalność gospodarcza od 2020 roku rozliczana jest na podstawie pełnej księgowości ‒ ksiąg rachunkowych. W styczniu 2020 roku warzywa pochodzące z upraw w ramach gospodarstwa rolnego Wnioskodawca wprowadził do firmy w celu spakowania i dalszej odsprzedaży. Przyjęcie warzyw z gospodarstwa rolnego zwiększyło stan magazynu w firmie na podstawie dowodu wewnętrznego. Wartość przyjętych warzyw została ustalona na podstawie cen rynkowych obowiązujących na rynku w czasie przekazania towarów. W momencie sprzedaży wartość towarów wg cen zakupu została ujęta w koszty podatkowe jako wartość sprzedanych towarów. Do kosztów uzyskania przychodów została również zaliczona wartość towarów przyjętych z gospodarstwa rolnego. Cała sprzedaż została zakwalifikowana jako przychód z działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy warzywa pochodzące z gospodarstwa rolnego wprowadzone do działalności gospodarczej po cenach rynkowych i sprzedane dalej po cenach powiększonych o marżę oraz koszty pakowania stanowią koszt uzyskania przychodu w działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ustawy o podatku od osób fizycznych, towary przyjęte z gospodarstwa rolnego będą stanowić koszt uzyskania przychodu w momencie sprzedaży w działalności gospodarczej. Przekazanie towarów z gospodarstwa rolnego do działalności stanowi wprowadzenie własnego majątku do firmy wycenionego wg cen rynkowych zgodnie z art. 22 ust. 6a w zw. z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) – co do zasady – dotyczą opodatkowania wszelkich dochodów osób fizycznych. Jednak przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej – art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Definicję działalności rolniczej – dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych – zawiera art. 2 ust. 2 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem: działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc – w przypadku roślin,
2. 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt

– licząc od dnia nabycia.

Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie, co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w przepisie art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter wyczerpujący.

Zgodnie z przedstawioną definicją działalności rolniczej – podstawową jej cechą jest uzyskanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkcja roślinna), chowu lub hodowli (produkcja zwierzęca). „Nieprzetworzony” – to taki, który nie został poddany przetworzeniu. W myśl słownika języka polskiego „przetwarzać” znaczy tyle, co „przekształcić coś twórczo” albo „zmienić coś, nadając inny kształt, wygląd” (http: (…)). W związku z tym przez towar nieprzetworzony należy rozumieć taki, którego cech nie zmieniono. Jeśli towar został poddany jakimś pracom (czynnościom), w następstwie których cechy towaru (kształt, wygląd, funkcja) zostały zmienione, to wówczas towar ten nie jest towarem w stanie nieprzetworzonym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną ze sprzedażą hurtową warzyw. Ponadto Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne, w ramach którego uprawia warzywa. W styczniu 2020 r. warzywa pochodzące z upraw w ramach gospodarstwa rolnego Wnioskodawca wprowadził do firmy w celu spakowania i dalszej odsprzedaży. Cała sprzedaż została zakwalifikowana jako przychód z działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że uzyskane przez Wnioskodawcę przychody z tytułu sprzedaży warzyw pochodzących z własnego gospodarstwa rolnego w stanie nieprzetworzonym będą stanowić przychody z działalności rolniczej. Na to nie ma wpływu, czy sprzedaż wyprodukowanych we własnym gospodarstwie warzyw jest dokonywana jest przez Wnioskodawcę jako rolnika, czy obrót tymi warzywami dokonywany jest w ramach prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej.

Błędnie zatem Wnioskodawca zakwalifikował całą sprzedaż jako przychód z działalności gospodarczej, ponieważ do przychodów ze sprzedaży produktów rolnych w stanie nieprzetworzonym (warzyw), pochodzących z własnego gospodarstwa rolnego, jako przychodów z działalności rolniczej, zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie znajdują zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe powoduje, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 22 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym: w celu ustalenia wartości zużytych w pozarolniczej działalności gospodarczej lub w działach specjalnych produkcji rolnej surowców i materiałów pochodzących z własnej produkcji roślinnej lub zwierzęcej oraz z własnej gospodarki leśnej, stosuje się odpowiednio art. 11 ust. 2 ww. ustawy.

Aby zastosować powołaną w zdaniu poprzednim regulację, należy zużyć (wykorzystać do wyrobu innego produktu) surowiec lub materiał pochodzący z własnej produkcji roślinnej lub zwierzęcej. Przepis ten nie ma natomiast zastosowania w sytuacji, gdy podmiot sprzedaje w ramach działalności gospodarczej produkty pochodzące z gospodarstwa rolnego lub działów specjalnych produkcji rolnej w stanie nieprzetworzonym, tak jak ma to miejsce w przypadku Wnioskodawcy.

Reasumując – warzywa pochodzące z gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy wprowadzone do jego działalności gospodarczej po cenach rynkowych i sprzedane dalej po cenach powiększonych o marżę oraz koszty pakowania nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w działalności gospodarczej, ponieważ przychody ze sprzedaży tych warzyw stanowią przychody z działalności rolniczej niepodlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.