Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDWB.4010.52.2020.3.APA
z 20 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 9 listopada 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-puap tego samego dnia), uzupełnionym pismem z 3 grudnia 2020 r. (data wpływu 11 grudnia 2020 r.) oraz pismem z 15 stycznia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-puap tego samego dnia), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy dla Wnioskodawcy w przypadku ulepszenia środka trwałego w trakcie amortyzacji lub po jej zakończeniu, podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych od miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano ulepszenia będzie pierwotna wartość początkowa środka trwałego powiększona o wartość ulepszenia środka trwałego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy dla Wnioskodawcy w przypadku ulepszenia środka trwałego w trakcie amortyzacji lub po jej zakończeniu, podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych od miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano ulepszenia będzie pierwotna wartość początkowa środka trwałego powiększona o wartość ulepszenia środka trwałego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego pismem z 30 listopada 2020 r., Znak: 0111-KDWB.4010.52.2020.1.APA oraz pismem z 12 stycznia 2021 r., Znak: 0111-KDWB.4010.52.2020.2.APA wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano pismem z 3 grudnia 2020 r. (data wpływu 11 grudnia 2020 r.) oraz pismem z 15 stycznia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-puap tego samego dnia).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca”) posiada siedzibę działalności gospodarczej w Polsce i podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów. Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółce S. sp. z o. o. sp. k. (dalej: „spółka S”). Spółka S posiada siedzibę działalności gospodarczej w Polsce. Wnioskodawca jest komplementariuszem w spółce S. Wnioskodawca, proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku spółki S, rozpoznaje przychody i koszty uzyskania przychodów związane z działalnością spółki S. Spółka S jest właścicielem środków trwałych, o których mowa w art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ŚT”). Wartość początkowa poszczególnych ŚT została określona zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 16g ust. 1 oraz ust. 3-11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wartość początkowa poszczególnych ŚT przekracza 10 000 zł.

I. Ulepszenie ŚT w trakcie amortyzacji:

W spółce S będą występowały sytuacje, w których ŚT jest amortyzowany i w trakcie tej amortyzacji dochodzi do ulepszenia ŚT, o którym mowa w art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przykład:

• pierwotna wartość początkowa ŚT – 100 000 zł,
  
• suma dokonanych odpisów amortyzacyjnych – 40 000 zł,
  
• niezamortyzowana wartość początkowa ŚT – 60 000 zł,
  
• wartość ulepszenia ŚT – 20 000 zł.
  

II. Ulepszenie ŚT po zakończeniu amortyzacji: II.

W spółce S będą występowały również sytuacje, w których ŚT został już całkowicie zamortyzowany i po jego zamortyzowaniu dochodzi do ulepszenia ŚT, o którym mowa w art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przykład:

• pierwotna wartość początkowa ŚT – 100 000 zł,
• suma dokonanych odpisów amortyzacyjnych – 100 000 zł,
• niezamortyzowana wartość początkowa ŚT – 0 zł,
• wartość ulepszenia ŚT – 20 000 zł.

W uzupełnieniu wniosku w piśmie z 15 stycznia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-puap tego samego dnia), Wnioskodawca wskazał, że spółka komandytowa zostanie podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych dopiero od 1 maja 2021 r. Wnioskodawcę interesuje rozstrzygnięcie sprawy w stanie prawnym obowiązującym do 30 kwietnia 2021 r., czyli do momentu, w którym spółka komandytowa nie będzie jeszcze podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, w konsekwencji Wnioskodawca oczekuje wydania interpretacji indywidualnej w zakresie stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2021 r., ale tylko w zakresie w jakim będzie on dotyczył Wnioskodawcy (jako wspólnika spółki komandytowej), czyli w stanie prawnym obowiązującym do 30 kwietnia 2021 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy dla Wnioskodawcy (proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku spółki S) w przypadku ulepszenia ŚT w trakcie amortyzacji podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych od miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano ulepszenia będzie pierwotna wartość początkowa ŚT powiększona o wartość ulepszenia ŚT?
2. Czy dla Wnioskodawcy (proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku spółki S) w przypadku ulepszenia ŚT po zakończeniu amortyzacji podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych od miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano ulepszenia będzie pierwotna wartość początkowa ŚT powiększona o wartość ulepszenia ŚT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zasady opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych określa ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „u.p.d.o.p.”). Zgodnie z art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p. „kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16”. Zgodnie z art. 16g ust. 13 u.p.d.o.p. „jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji”. Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. „odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów”. Natomiast zgodnie z art. 16h ust. 2 u.p.d.o.p. „podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego”. Zdaniem Wnioskodawcy niezależnie od tego czy do ulepszenia ŚT doszło w trakcie amortyzacji czy po zakończeniu amortyzacji, to podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych od miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano ulepszenia będzie pierwotna wartość początkowa ŚT powiększona o wartość ulepszenia ŚT. Art. 16g ust. 13 u.p.d.o.p. wprost przewiduje, że wartość ulepszenia ŚT zwiększa wartość początkową ŚT. Tym samym podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych powinna być suma pierwotnej wartości początkowej ŚT oraz wartości ulepszenia ŚT. Nie ma podstaw prawnych do przyjmowania, że podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych powinna być suma niezamortyzowanej wartości początkowej ŚT oraz wartości ulepszenia ŚT. Gdyby tak miało być, to wówczas art. 16g ust. 13 u.p.d.o.p. brzmiałby inaczej. Przedstawione stanowisko nie grozi ponownym dokonywaniem odpisów amortyzacyjnych od zamortyzowanej już wartości początkowej ŚT, ponieważ zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. amortyzacji ŚT dokonuje się do momentu zrównania się sumy odpisów amortyzacyjnych i wartości początkowej ŚT. Tym samym amortyzacja ŚT zostanie zakończona, jeśli suma odpisów amortyzacyjnych (zarówno tych dokonanych przed ulepszeniem ŚT, jak i po ulepszeniu ŚT) zrówna się w wartością początkową ŚT (rozumianą jako pierwotna wartość początkowa ŚT powiększona o wartość ulepszenia ŚT). Należy również wskazać, że niezależnie od tego czy do ulepszenia ŚT doszło w trakcie amortyzacji czy po zakończeniu amortyzacji, to po ulepszeniu ŚT i podwyższeniu wartości początkowej ŚT zgodnie z art. 16h ust. 2 u.p.d.o.p. należy stosować wybraną pierwotnie metodę amortyzacji, aż do całkowitego zamortyzowania tego ŚT. Wnioskodawca uważa, że dla niego (proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku spółki S) w przypadku ulepszenia ŚT w trakcie amortyzacji podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych od miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonano ulepszenia będzie pierwotna wartość początkowa ŚT powiększona o wartość ulepszenia ŚT. Odnosząc to do przykładu przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego należy wskazać, że podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych od miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonano ulepszenia będzie kwota 120 000 zł, czyli suma pierwotnej wartości początkowej ŚT (100 000 zł) oraz wartości ulepszenia ŚT (20 000 zł). Wnioskodawca uważa, że dla niego (proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku spółki S) w przypadku ulepszenia ŚT po zakończeniu amortyzacji podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych od miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano ulepszenia będzie pierwotna wartość początkowa ŚT powiększona o wartość ulepszenia ŚT. Odnosząc to do przykładu przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego należy wskazać, że podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych od miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonano ulepszenia będzie kwota 120 000 zł, czyli suma pierwotnej wartości początkowej ŚT (100 000 zł) oraz wartości ulepszenia ŚT (20 000 zł).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że zgodnie z żądaniem Wnioskodawcy, niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie w stanie prawnym obowiązującym do 30 kwietnia 2021 r. (spółka komandytowa w przedstawionym opisie sprawy stanie się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych od 1 maja 2021 r.).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Przychody z zysków kapitałowych, przypisane wspólnikowi na podstawie ust. 1, zwiększają przychody wspólnika uzyskane z tego źródła. Zasady wyrażone w ust. 1 i 1a stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 1a i ust. 2 updop).

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 updop uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 1, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Podkreślić przy tym należy, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Art. 16 ust. 1 updop zawiera katalog, w którym ustawodawca określił wydatki, które pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Wydatki te w momencie ich poniesienia nie stanowią zatem bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Koszt taki stanowią natomiast, zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 updop, odpisy z tytułu zużycia ulepszonych środków trwałych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z postanowieniami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do przepisów art. 16a ust. 1 updop amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Wartość początkową poszczególnych składników majątkowych podlegających amortyzacji podatkowej określić należy zgodnie z art. 16g cytowanej ustawy.

Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji (art. 16g ust. 13 updop).

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 updop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe i przywołane przepisy prawa tutejszy organ podziela stanowisko Wnioskodawcy. Bowiem jak wynika z przywołanego art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki związane z ulepszeniem środka trwałego powiększają wartość początkową środka trwałego ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11 (art. 16g ustawy). Co oznacza, że w przypadku ulepszenia środka trwałego podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych od miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano ulepszenia będzie pierwotna wartość początkowa środka trwałego powiększona o wartość ulepszenia. Nieistotne jest przy tym, czy ulepszony środek trwały jest w trakcie amortyzacji, czy została ona już zakończona.

Ulepszenie składnika majątku powoduje dalsze naliczanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej powiększonej o kwotę dokonanego ulepszenia. Przy czym suma wszystkich odpisów amortyzacyjnych – tych sprzed ulepszenia i dokonanych już po jego przeprowadzeniu – nie może przekroczyć podwyższonej wartości środka trwałego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy dla Wnioskodawcy, proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku spółki komandytowej w przypadku ulepszenia środka trwałego w trakcie amortyzacji lub po jej zakończeniu, podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych od miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano ulepszenia będzie pierwotna wartość początkowa środka trwałego powiększona o wartość ulepszenia środka trwałego, należało uznać za prawidłowe.

Końcowo odnosząc się do kwestii ustalenia kwotowego dochodu do opodatkowania wskazać należy, że przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Istotą interpretacji indywidualnej jest rozstrzygnięcie, czy Wnioskodawca prawidłowo postrzega, jakie skutki prawne na gruncie określonych przepisów prawa podatkowego wywołuje przedstawiony przez niego stan faktyczny albo zdarzenie przyszłe. Dlatego też przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej – adekwatnie do treści pytań oraz zaprezentowanego opisu – jest wyłącznie kwestia wykładni przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie amortyzacji podatkowej środków trwałych. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, to na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jego dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy. Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga natomiast o prawidłowości zastosowania rachunkowych wyliczeń odpisów amortyzacyjnych i załączonych do nich przykładów wyliczeń przedstawiających naliczoną amortyzację oraz jej kontynuację po ulepszeniu środka trwałego. W związku z powyższym tut. organ nie może odnieść się do wyliczeń wskazanych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.