Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.556.2020.1.AN
z 25 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 listopada 2020 r. (data wpływu 1 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy planowana inwestycja kwalifikuje się do katalogu inwestycji o których mowa w art. 15c ust. 8 w zw. z ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tzn. czy można ją zaliczyć jako długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej realizowanej w ogólnym interesie publicznym i wyłączyć koszty finansowania budowy ze skutków podatkowych określonych w art. 15c ust. 1 dla finansowania dłużnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy planowana inwestycja kwalifikuje się do katalogu inwestycji o których mowa w art. 15c ust. 8 w zw. z ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tzn. czy można ją zaliczyć jako długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej realizowanej w ogólnym interesie publicznym i wyłączyć koszty finansowania budowy ze skutków podatkowych określonych w art. 15c ust. 1 dla finansowania dłużnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o. o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”), jako przedsiębiorstwo energetyczne jest dostawcą energii cieplnej dla społeczności lokalnej miasta i okolic. Posiadany przez Spółkę system ciepłowniczy o łącznej mocy zainstalowanej 178 MWth jest obecnie zasilany głównie węglem (99,9%). Jednakże obecne i planowane uwarunkowania rynkowe prowadzenia działalności gospodarczej dla przedsiębiorstw sektora energetycznego sprawiają, że Spółka stoi w obliczu następujących wyzwań:

• jak sprostać rosnącej cenie emisji CO2 w systemie EU ETS nie podnosząc cen dostawy ciepła,
• jak sprostać nowym dopuszczalnym wartościom emisji pyłów, NOx i SOx zgodnie z dyrektywami europejskimi (MCP i IED) do 2023 r. i 2030 r. oraz
• wywiązania się z przyjętej polityki daty dekarbonizacji na poziomie Unii Europejskiej wspólnej dla wszystkich krajów członkowskich przy jednoczesnym utrzymaniu przystępnej ceny produkcji ciepła dla odbiorców.
  
  

W tym celu, Zespół Spółki od kilku lat pracuje nad różnymi opcjami w celu sprostania tym wyzwaniom (opartych na kogeneracji gazowej, biomasie i/lub rozwiązaniach spalania odpadów). Planowany przez Spółkę projekt zakłada przeprowadzenie inwestycji, właścicielstwo i eksploatację elektrociepłowni gazowej, której produkcja ciepła będzie wprowadzana i dystrybuowana w istniejącej sieci ciepłowniczej Spółki. Planowana Elektrociepłownia z dwoma silnikami gazowymi o łącznej mocy 16,6 MW (8,42 MW termiczna + 8,42 MW elektryczna). Przewiduje się, że nowa inwestycja pokryje letnie zapotrzebowanie miasta i okolic na dostawy ciepła (ok. 10 MW) w niemal w 85% - 90% i dostarczy ok. 23% zapotrzebowania na ciepło w sezonie zimowym, co umożliwi automatycznie możliwość letniego wyłączenia kotłów węglowych i wyłączenia części takich kotłów w sezonie zimowym.

Całkowity koszt planowanej inwestycji to 70,8 mln PLN (16,3 mln EUR), z czego subwencja z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej wyniesie 22,2 mln PLN (5,1 mln EUR). Pozostała wartość planowanej inwestycji zostanie sfinansowana ze środków własnych Spółki, oraz zaciągniętych na ten cel kredytów bankowych lub pożyczek otrzymanych od podmiotów z grupy kapitałowej Wnioskodawcy.

Przewidywana data oddania inwestycji do eksploatacji to 1 stycznia 2023 r. i sprzedaż ciepła na podstawie taryfy - 242 496 GJ/r. oraz energii elektrycznej - 65 312 MWh/r (będą dwa agregaty kogeneracyjne). Szacowana sprawność nowej elektrociepłowni przy wytwarzaniu energii cieplnej wyniesie ok. 42,5% i podobnie przy wytwarzaniu energii elektrycznej, a gwarantowana temperatura wody na wylocie z kogeneracji: min. 100oC przy poziomie emisji CO2: 240 g CO2/kWh.

Planowane rozliczenie dotacji otrzymanej z NFOŚiGW nastąpi w przeciągu 5 lat (30 czerwca 2023 r. - 30 czerwca 2028 r.). Z uwagi na fakt, że w finansowaniu projektu wykorzystywana jest dotacja unijna, Spółka musi przestrzegać zasad dot. przetargów publicznych dla każdej umowy związanej z tym projektem. Jest to długi i złożony proces, w wyniku którego zmniejszona jest elastyczność organizacji Projektu, jeśli chodzi o harmonogram, wybór wykonawców i cenę, albowiem aby przeprowadzić ten proces, wszystkie wzory umów dotyczące Projektu musiały zostać napisane przed rozpoczęciem przetargów na wybór wykonawców.

Uzupełniając powyższe podkreślić należy również, iż planowana inwestycja o której mowa we wniosku służyć będzie dla realizacji zadań publicznych wynikających z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym i jest ujęta w planie zaopatrzenia w ciepło, energię elektryczną oraz gaz dla miasta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy planowana inwestycja kwalifikuje się do katalogu inwestycji o których mowa w art. 15c ust. 8 w zw. z ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tzn. czy można ją zaliczyć jako długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej realizowanej w ogólnym interesie publicznym i wyłączyć koszty finansowania budowy ze skutków podatkowych określonych w art. 15c ust. 1 dla finansowania dłużnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana przez Spółkę inwestycja energetyczna spełnia wszystkie przesłanki określone normą art. 15c ust. 10 w zw. z ust 8 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”) pozwalające, aby zaliczyć ją do długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej realizowanej w ogólnym interesie publicznym i aby z konsekwencjami wyłączenia skutków podatkowych dotyczących finansowania dłużnego określonych w przepisie art. 15c ust. 1 ustawy o CIT, albowiem:

• projekt inwestycyjny służy modernizacji i eksploatacji infrastruktury publicznej (część składowa miejskiej sieci ciepłowniczej) i jest realizowany w interesie ogółu społeczności lokalnej gminy;
• projekt jest długoterminowy, albowiem jego realizacja (budowa) potrwa kilka lat a okres użytkowania (eksploatacji) w interesie publicznym potrwa lat kilkadziesiąt (ok 20 - 30 lat) oraz
• inwestycja o wartości ponad 70 mln PLN stanowić będzie niewątpliwie znaczący składnik aktywów,

a ponadto:

1. wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej, tj. jako polski rezydent podatkowy w Polsce;
2. aktywa, których projekt dotyczy, znajdują się całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej - na terytorium RP;
3. koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej - w Polsce;
4. dochody są osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej - w Polsce.
   
   

Zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Jednocześnie, na podstawie przepisu art. 15c ust 8 w/w ustawy, przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie bierze się pod uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, w przypadku którego spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
2. aktywa, których projekt dotyczy, znajdują się całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
3. koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
4. dochody są osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.
   
   

Natomiast, w myśl definicji zawartej w art. 15c ust. 10 ustawy o CIT, długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym. Przywołane przepisy stanowią implementację na grunt prawa krajowego dyrektywy Rady (UE) 2016/1164 z 12 lipca 2016 r., ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (dalej: „dyrektywa ATAD”).

Analizowany przepis art. 15c ust. 8 ustawy o CIT, stanowi dokładne odzwierciedlenie art. 4. pkt 4 lit. b) Dyrektywy RADY (UE) 2016/1164 zgodnie z którym „Państwa członkowskie mogą wyłączyć z zakresu stosowania ust. 1 nadwyżkę kosztów finansowania zewnętrznego poniesionych na pożyczki wykorzystywane do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, w przypadku gdy wykonawca projektu, koszty finansowania zewnętrznego, aktywa oraz dochody znajdują się w całości w Unii. Na użytek akapitu pierwszego lit. b) długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym”.

Niestety, użyte przez Ustawodawcę pojęcia zawarte w art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT, poza bardzo ramową definicją długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej nie zostały zdefiniowane. Nie zdefiniowano również pojęcia „ interesu publicznego”, aczkolwiek w oparciu o literaturę i orzecznictwo sądowe można określić podstawowe ich ramy. Tak więc, generalnie przez interes publiczny rozumie się regułę postępowania nakazującą mieć na uwadze respektowanie wartości wspólnych dla całego społeczeństwa, takich jak, sprawiedliwość, bezpieczeństwo, zaspokajanie podstawowych potrzeb życiowych itp. Przy tej ocenie należy również uwzględnić zasadność obciążenia państwa, a w rezultacie całego społeczeństwa kosztami udzielonej w ten sposób pomocy. Przy wszelkich wątpliwościach o zaliczeniu danego obiektu do kategorii użyteczności publicznej decyduje w pierwszej kolejności zaspokajanie zbiorowych i powszechnych, a nie indywidualnych lub grupowych potrzeb społecznych - co w analizowanej sprawie jest bezspornie spełnione. Ponadto, pomocnym w zakresie określenia definicji celu publicznego mogą być przepisy ustawy o samorządzie gminnym oraz np. przepis art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1990), w myśl którego do inwestycji takich zalicza się między innymi budowę i utrzymywanie ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej, a także innych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, budowę i utrzymywanie publicznych urządzeń służących do zaopatrzenia ludności w wodę, gromadzenia, przesyłania, oczyszczania i odprowadzania ścieków, przy czym redakcja tej normy pozwala przyjąć, iż jest to wyliczenie wyłącznie przykładowe, co podkreślono w pkt 10 „inne cele publiczne określone w odrębnych ustawach”. Z kolei, z ustawy o samorządzie gminnym należy wywieźć, że zadania własne gminy można podzielić na kilka kategorii, w tym zadania z zakresu zapewnienia infrastruktury technicznej (gminne drogi, ulice, mosty, place, wodociągi, kanalizacja, usuwanie i oczyszczanie ścieków komunalnych, utrzymywanie czystości, utrzymywanie urządzeń sanitarnych, dystrybucji energii elektrycznej i cieplnej itd.). Z kolei, w szerokim ujęciu infrastruktura, to suma wszystkich czynników współuczestniczących w procesie świadczenia usług. W ujęciu encyklopedycznym i słownikowym infrastruktura to podstawowe urządzenia i instytucje usługowe niezbędne do funkcjonowania gospodarki i społeczeństwa.

Jako bezsporną należy więc przyjąć, że do długoterminowej inwestycji prowadzonej w ogólnym interesie publicznym należy również zaliczyć modernizację infrastruktury ciepłowniczej Spółki - jako służącej do zaspokajania miejscowej społeczności w ciepło oraz po części w energię elektryczną.

Budowa elektrociepłowni gazowej zgodnie z polityką dekarbonizacji wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej poprawi nie tylko jakość (czystość) powietrza na terenie miasta, ale również poprzez obniżkę kosztów emisji CO2 i emisji dopuszczalnych norm pyłów, NOx i SOx, zgodnie z dyrektywami europejskimi, przyczyni się do obniżki kosztów produkcji ciepła a tym samym cen jego dostawy dla lokalnej społeczności miasta i okolic. Jak już wykazano, jest to projekt długofalowy, który będzie w założeniu służył w interesie lokalnej społeczności Gminy przez dziesiątki lat, a wartość tego projektu ponad 70 mln PLN pozwala, aby uznać go bezspornie za znaczący składnik aktywów będący w ogólnym interesie publicznym.

Reasumując powyższe, przy spełnieniu przez Spółkę warunków wskazanych w pkt 1 - 4 art. 15c ust. 8 ustawy o CIT, koszty finansowania obcego (odsetki od pożyczek i kredytów) planowanej przez spółkę inwestycji powinny być wyłączone z podstawy przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego i nie wywołają one skutków podatkowych w zakresie kosztów finansowania dłużnego określonych przepisem art. 15c ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”) podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Warunkiem koniecznym stosowania ograniczenia wynikającego z art. 15c ustawy o CIT, jest wystąpienie u danego podatnika nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nad osiągniętymi przez podatnika w danym roku podatkowym, podlegającymi opodatkowaniu, przychodami o charakterze odsetkowym.

W myśl art. 15c ust. 3 ustawy o CIT, przez nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego rozumie się kwotę, o jaką poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego, podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, przewyższają uzyskane przez podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym.

Stosownie do art. 15c ust. 8 ustawy o CIT, przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie bierze się pod uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, w przypadku którego spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
2. aktywa, których projekt dotyczy, znajdują się całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
3. koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
4. dochody są osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.
   
   

Zgodnie z art. 15c ust. 9 powołanej ustawy, dochodu wynikającego z długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej nie uwzględnia się przy obliczaniu przychodów i kosztów, o których mowa w ust. 1.

Długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym (art. 15c ust. 10 ustawy o CIT).

Z kolei w art. 15c ust. 12 i 13 ustawy o CIT, zdefiniowane zostały odpowiednio pojęcia kosztów finansowania dłużnego i przychody o charakterze odsetkowym. Przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione. Przez przychody o charakterze odsetkowym rozumie się przychody z tytułu odsetek, w tym odsetek skapitalizowanych, oraz inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego.

Mając na uwadze powyżej wskazane przepisy, aby dany projekt został uznany za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej spełnione muszą być następujące warunki:

• przedmiotem projektu ma być znaczący składnik aktywów, a zatem stanowić zasoby majątkowe podatnika o wiarygodnie określonej wartości. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 351, z późn. zm.) aktywa to kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych;
• celem projektu ma być dostarczenie, modernizacja lub eksploatacja tego znaczącego składnika aktywów;
• cel projektu wskazany powyżej ma być w ogólnym interesie publicznym. Pojęcie „interes” oznacza, iż pewien stan lub przedmiot zostaje uznany za „interes” danego podmiotu, ponieważ jest on dla niego wartościowy, korzystny lub przez niego pożądany. W przypadku interesu publicznego pewien stan lub przedmiot jest uznany za wartościowy korzystny lub pożądany przez całe społeczeństwo lub jakąś jego zbiorowość.
  
  

Jednocześnie wskazać należy, że uregulowanie przewidziane w art. 15c ust. 8, 9 i 10 ustawy o CIT, dotyczy nie wszystkich długoterminowych projektów z zakresu infrastruktury publicznej, lecz tylko takich, które spełniają dodatkowe cztery warunki wskazane w art. 15c ust. 8 ustawy.

Pojęcie infrastruktury publicznej nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Również wykładnia językowa nie daje w tym zakresie jednoznacznych wyników.

Dla rozstrzygnięcia analizowanej sprawy należy zatem sięgnąć do przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 65 z późn. zm.).

Stosownie do art. 6 ust. 2 celami publicznymi, w rozumieniu powołanej ustawy, jest budowa i utrzymywanie ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej, a także innych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń.

Na tle powyższego przepisu w orzecznictwie sądów administracyjnych wykształcił się pogląd, zgodnie z którym, w myśl art. 6 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, do celów publicznych zaliczyć można wyłącznie urządzenia służące do przesyłania energii elektrycznej nie zaliczając do nich urządzeń do jej wytwarzania.

Powyższy pogląd został przedstawiony m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 stycznia 2009 r., II SA/Kr 735/08. W wyroku tym Sąd uznał, że: „z brzmienia art. 6 pkt 2 u.g.n. wprost wynika, że do celów publicznych zaliczono jedynie budowę i utrzymanie urządzeń służących do przesyłania energii elektrycznej, nie zaliczając do nich budowy i utrzymania urządzeń do wytwarzania energii. Odmienna interpretacja, wskazująca na to, iż aby możliwe było przesyłanie energii elektrycznej, konieczne jest istnienie obiektu lub urządzenia niezbędnego do korzystania z tych sieci, prowadziłaby do nieuprawnionego wniosku, iż budowa każdej elektrowni stanowi realizację celu publicznego w rozumieniu art. 2 pkt 5 u.p.z.p”.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że planowany przez Spółkę projekt zakłada przeprowadzenie inwestycji, właścicielstwo i eksploatację elektrociepłowni gazowej, w której produkcja ciepła będzie wprowadzana i dystrybuowana w istniejącej sieci ciepłowniczej Spółki.

W ocenie tut. Organu, działania polegające na modernizacji infrastruktury ciepłowniczej Spółki nie spełniają przesłanek do uznania takiej inwestycji za cel publiczny.

Zatem, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że planowane przedsięwzięcie stanowi projekt z zakresu infrastruktury publicznej. W konsekwencji, w analizowanym zdarzeniu przyszłym, realizacja Inwestycji opisanej we wniosku nie może zostać uznana za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15c ust. 8 w zw. z ust.10 ustawy o CIT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy planowana inwestycja kwalifikuje się do katalogu inwestycji o których mowa w art. 15c ust. 8 w zw. z ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tzn. czy można ją zaliczyć jako długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej realizowanej w ogólnym interesie publicznym i wyłączyć koszty finansowania budowy ze skutków podatkowych określonych w art. 15c ust. 1 dla finansowania dłużnego, jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.