2021.01.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-3.4012.635.2020.2.ISK

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.635.2020.2.ISK
z 29 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2020 r. (data wpływu drogą elektroniczną e-PUAP 19 października 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 października 2020 r. (data wpływu do Urzędu Skarbowego 19 października 2020 r., data wpływu do tut. Organu 20 października 2020 r.), oraz ponownie uzupełnionym pismem z dnia 11 stycznia 2021 r. (data wpływu 19 stycznia 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 29 grudnia 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.635.2020.1.ISK (doręczone Stronie w dniu 7 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględnienia wartości sprzedaży lokalu w limicie określonym w art. 113 ust. 1 ustawy oraz prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 19 października 2020 r. (data wpływu do Urzędu Skarbowego 19 października 2020 r., data wpływu do tut. Orangu 20 października 2020 r.), oraz ponownie uzupełniony pismem z dnia 11 stycznia 2021 r. (data wpływu 19 stycznia 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 29 grudnia 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.635.2020.1.ISK (skutecznie doręczonym w dniu 7 stycznia 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględnienia wartości sprzedaży lokalu w limicie określonym w art. 113 ust. 1 ustawy oraz prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wraz z małżonką aktem notarialnym Repertorium (…) (Notariusz …) w dniu 21 stycznia 2009 r. nabył lokal użytkowy położony w (…). W chwili zakupu lokalu Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług doradztwa gospodarczego. Nabywając lokal małżonkowie postanowili, że nabycia dokonują do majątku wspólnego z przeznaczeniem do wyłącznego korzystania przez Wnioskodawcę w celu osiągania przychodów z najmu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W fakturze dokumentującej nabycie lokalu jako nabywca został wskazany wyłącznie Wnioskodawca. Wnioskodawca, który jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, dokonał odliczenia podatku VAT wynikającego z przedmiotowej faktury i uwzględnił ten fakt w złożonej deklaracji VAT.

W okresie od dnia nabycia do końca 2011 r. Wnioskodawca osiągał przychody z najmu przedmiotowego lokalu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - nabyty lokal został uznany za środek trwały podlegający amortyzacji i dokonywane były odpisy amortyzacyjne. Od 1 stycznia 2012 r. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - brak wpisu w CEiDG - a przychody z najmu „prywatnego” opodatkowuje w formie ryczałtu ewidencjonowanego. Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W lipcu 2020 r. Wnioskodawca wraz z małżonką dokonali sprzedaży przedmiotowego lokalu użytkowego, przy czym zgodnie z uprawnieniem wynikającym z art. 43 ust. 10 ustawy VAT, Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia od podatku VAT i wraz z nabywcą złożyli w terminie ustawowym właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 11 tej ustawy - sprzedaż lokalu nie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT i Wnioskodawca wykazał w deklaracji VAT za lipiec 2020 r. obrót i podatek VAT z dostawy przedmiotowego lokalu użytkowego. Kwota obrotu znacznie przekroczyła 200 000 zł.

W chwili obecnej Wnioskodawca świadczy jeszcze usługi najmu innego lokalu użytkowego i zamierza skorzystać z prawa do zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy VAT.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 11 stycznia 2021 r. (data wpływu 19 stycznia 2021 r.) wskazano, że od dnia zakupu do dnia sprzedaży włącznie nabyty lokal był zaliczony do środków trwałych podlegających amortyzacji – odpisy amortyzacyjne/umorzeniowe były naliczane i do dnia wyboru opodatkowania przychodów z najmu w formie zryczałtowanej stanowiły podatkowy koszt uzyskania przychodów. Od dnia opodatkowania przychodów z najmu aż do dnia sprzedaży lokal stanowił środek trwały, ale odpisy amortyzacyjne nie stanowiły kosztów podatkowych.

Po dokonaniu sprzedaży lokalu Wnioskodawca nie będzie dokonywał dostawy towarów lub świadczenia usług wskazanych w art. 113 ust. 13 pkt 1 i 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w limicie, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy VAT, stanowiącym o możliwości stosowania zwolnienia podmiotowego należy uwzględnić wartość opisanej sprzedaży nieruchomości, tj. wartość sprzedaży przedmiotowego lokalu użytkowego ?
Czy po dokonaniu sprzedaży lokalu, Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy VAT przy założeniu, że wartość świadczonych usług w roku poprzednim, jak i w roku bieżącym nie przekroczyła i nie przekroczy 200 000 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

W limicie, o którym mowa w przepisie art. 113 ust. 1 ustawy, stanowiącym o możliwości stosowania zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług nie uwzględnia się wartości sprzedaży przedmiotowego lokalu.

Zdaniem Wnioskodawcy w niniejszej sprawie ma zastosowanie przepis art. 113 ust. 2 pkt 3, w którym wyłączono wartość sprzedawanych środków trwałych z limitu, o którym mowa w art. 113. ust. 1 ustawy. Przepis art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy VAT, jest regulacją szczególną i stanowi o sposobie traktowania wartości sprzedaży względem limitu - w przypadku sprzedaży środka trwałego, którym jest w przypadku Wnioskodawcy nieruchomość w postaci lokalu użytkowego wartość tej sprzedaży nie powinna być uwzględniana w limicie. Bez znaczenia, zdaniem Wnioskodawcy, jest, że świadczenie usług wynajmu nie jest zarejestrowane w CEiDG (źródło przychodów dla celów podatku dochodowego - art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i są opodatkowane w sposób zryczałtowany - lokal użytkowy został zaliczony przez Wnioskodawcę do środków trwałych podlegających amortyzacji, a w okresie gdy przychody z najmu były opodatkowane w ramach działalności gospodarczej (wg art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - stawka liniowa) odpisy amortyzacyjne stanowiły podatkowe koszty uzyskania przychodów.

Ad 2

Po dokonaniu sprzedaży przedmiotowego lokalu za wartość przekraczającą 200 000 zł i przy założeniu, że wartość świadczonych usług w roku poprzednim, jak i w roku bieżącym nie przekroczyła i nie przekroczy 200 000 zł Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy VAT.

Zgodnie z przepisem art. 113 ust. 11 ustawy VAT, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Wnioskodawca spełnia warunki, o których mowa w przytoczonym przepisie i jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT dłużej niż 1 rok. Przedmiotowy lokal użytkowy Wnioskodawca zaliczył do środków trwałych, a w okresie gdy przychody z najmu były opodatkowane wg stawki liniowej Wnioskodawca dokonywał także odpisów amortyzacyjnych. Uwzględniając wyżej przytoczone przepisy oraz stan faktyczny w sprawie Wnioskodawca uważa, że dokonana dostawa lokalu użytkowego, pomimo, że stanowi transakcję związaną z nieruchomością, to w oparciu o art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega wliczeniu do limitu określonego w art. 113 ust. 1 tej ustawy. Tym samym Wnioskodawca, przy założeniu, że wartość świadczonych przez niego usług w roku 2019 nie przekroczyła a w roku bieżącym nie przekroczy kwoty 200000,00 zł, będzie mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
1. transakcji związanych z nieruchomościami,
2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
3. usług ubezpieczeniowych
-jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z art. 113 ust. 5 ustawy wynika natomiast, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosowanie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy wskazać, że – co do zasady – o ile podatnik nie przekroczył kwoty sprzedaży określonej na podstawie art. 113 ust. 1 lub ust. 9 ustawy, ma prawo do korzystania z ww. zwolnienia do momentu przekroczenia tej kwoty. W przypadku przekroczenia ww. kwoty z tytułu świadczenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, podatnik zobowiązany będzie do dokonania rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług na zasadach określonych w ustawie.

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 11a ustawy, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W dniu 21 stycznia 2009 r. nabył wraz z żoną lokal użytkowy położony w (…). W chwili zakupu lokalu Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług doradztwa gospodarczego. Nabywając lokal małżonkowie postanowili, że nabycia dokonują do majątku wspólnego z przeznaczeniem do wyłącznego korzystania przez Wnioskodawcę w celu osiągania przychodów z najmu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W fakturze dokumentującej nabycie lokalu jako nabywca został wskazany wyłącznie Wnioskodawca. Wnioskodawca, który jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, dokonał odliczenia podatku VAT wynikającego z przedmiotowej faktury i uwzględnił ten fakt w złożonej deklaracji VAT.

Od dnia zakupu do dnia sprzedaży włącznie nabyty lokal był zaliczony do środków trwałych podlegających amortyzacji – odpisy amortyzacyjne/umorzeniowe były naliczane i do dnia wyboru opodatkowania przychodów z najmu w formie zryczałtowanej stanowiły podatkowy koszt uzyskania przychodów. Od dnia opodatkowania przychodów z najmu aż do dnia sprzedaży lokal stanowił środek trwały, ale odpisy amortyzacyjne nie stanowiły kosztów podatkowych.

W chwili obecnej Wnioskodawca świadczy jeszcze usługi najmu innego lokalu użytkowego i zamierza skorzystać z prawa do zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy VAT. Po dokonaniu sprzedaży lokalu Wnioskodawca nie będzie dokonywał dostawy towarów lub świadczenia usług wskazanych w art. 113 ust. 13 pkt 1 i 2 ustawy o VAT.

Ad 1

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uwzględnienia w limicie, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wartości sprzedanego lokalu użytkowego.

Wskazać w tym miejscu należy, że jak wynika z art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, do kwoty sprzedaży nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że od dnia zakupu do dnia sprzedaży włącznie nabyty lokal był zaliczony do środków trwałych podlegających amortyzacji – odpisy amortyzacyjne/umorzeniowe były naliczane i do dnia wyboru opodatkowania przychodów z najmu w formie zryczałtowanej stanowiły podatkowy koszt uzyskania przychodów. Od dnia opodatkowania przychodów z najmu, aż do dnia sprzedaży lokal stanowił środek trwały, ale odpisy amortyzacyjne nie stanowiły kosztów podatkowych.

Należy w tym miejscu zauważyć, że przepis art. 113 ust. 2 pkt 3 ustawy należy odczytywać w ten sposób, że co do zasady kwoty transakcji należy uwzględnić przy sprawdzaniu, czy limit sprzedaży określony w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie został przekroczony. Niemniej w sytuacji, gdy sprzedawana nieruchomość stanowi równocześnie środek trwały w rozumieniu podatku dochodowego podlegający amortyzacji odpłatna dostawa takiej nieruchomości nie jest brana pod uwagę przy obliczaniu kwoty sprzedaży określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy, oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa uznać należy, że skoro sprzedany lokal użytkowy stanowił środek trwały w rozumieniu podatku dochodowego podlegający amortyzacji, to odpłatna dostawa takiego lokalu nie powinna być wliczana do limitu sprzedaży uprawniającego do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do korzystania ze zwolnienia podmiotowego przy założeniu, że wartość świadczonych usług w roku poprzednim, jak i w roku bieżącym nie przekroczyła i nie przekroczy 200 000 zł.

Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Po dokonaniu sprzedaży lokalu Wnioskodawca nie będzie dokonywał dostawy towarów lub świadczenia usług wskazanych w art. 113 ust. 13 pkt 1 i 2 ustawy o VAT. W chwili obecnej świadczy jeszcze usługi najmu innego lokalu użytkowego i zamierza skorzystać z prawa do zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy VAT.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT, to będzie mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w zw. z art. 113 ust. 11 ustawy w sytuacji gdy nie będzie dokonywał dostawy towarów lub świadczenia usług wskazanych w art. 113 ust. 13 pkt 1 i 2 ustawy o VAT, a wartość świadczonych usług w roku poprzednim, jak i w roku bieżącym nie przekroczyła i nie przekroczy 200 000 zł. Wskazać dodatkowo należy, że Wnioskodawca będzie miał prawo do skorzystania ze zwolnienia od początku dowolnego miesiąca w trakcie roku podatkowego.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin