Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.844.2020.3.SR
z 27 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2020 r. (data wpływu 14 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 stycznia 2021 r. (data wpływu 7 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 21 grudnia 2020 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.844.2020.1.SR, wezwano Wnioskodawczynię na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem poczty w dniu 21 grudnia 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 28 grudnia 2020 r.), zaś w dniu 7 stycznia 2021 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 4 stycznia 2021 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W najbliższym czasie Wnioskodawczyni chce sprzedać 11-15 działek rolnych 30 arowych, położonych w …, gmina …, w celu spłacenia kredytu. Działki Wnioskodawczyni nabyła do majątku wspólnego w 1998 r. Data zawarcia związku małżeńskiego – 27 grudnia 1997 r. Między małżonkami nie były zawierane żadne umowy majątkowe małżeńskie. Przedmiotowe działki do obecnej chwili są użytkowane wyłącznie rolniczo i wchodzą w skład gruntów rolnych prowadzonego przez Wnioskodawczynię gospodarstwa rolnego. Wnioskodawczyni nie udostępnia gruntów gospodarstwa innym osobom.

Obecnie Wnioskodawczyni jest rozwiedziona, przejęła całe gospodarstwo wraz ze wszystkimi jego obciążeniami. Data podziału majątku – 4 września 2018 r. Na mocy umowy podziału majątku wspólnego Wnioskodawczyni nabyła całość gospodarstwa rolnego wraz z obowiązkiem spłaty długów zaciągniętych przez Jej byłego męża. Przedmiotowe działki wchodziły w skład zabezpieczenia hipotecznego kredytu wziętego na gospodarstwo. Bank zezwolił na bezciężarowe odłączenie działek pod warunkiem sprzedaży i przeznaczenia uzyskanego dochodu na spłatę kredytu. Gospodarstwo jest bardzo obciążone, ponieważ były mąż bez wiedzy Wnioskodawczyni pozaciągał kredyty gotówkowe i nie spłacał należności, co spowodowało zajęcia komornicze, które Wnioskodawczyni pospłacała. Pozostał kredyt w wysokości 310 000 zł i pożyczka rodzinna 60 000 zł (którą Wnioskodawczyni przeznaczyła na ratę kredytu i odsetki), aby móc dalej prowadzić gospodarstwo musi uregulować ww. zobowiązania. Gospodarstwo w chwili obecnej nie ma innej możliwości spłaty kredytu jak sprzedaż niewielkiej ilości gruntu rolnego i mimo wystawiania przez długi okres ofert sprzedażowych dla rolników nie udało się Wnioskodawczyni znaleźć kupca, który byłby rolnikiem.

Wnioskodawczyni wskazuje ponadto, że nie prowadzi działalności gospodarczej, jedynie działalność rolniczą, oraz nie podejmowała żadnych działań zmierzających do uatrakcyjnienia działek – w sezonie wegetacyjnym 2020 działki pozostawały w uprawie rolnej.

Przewidywana data sprzedaży przedmiotowych działek na dzień składania wniosku to 2020 r. i 2021 r. W latach 2017, 2018 i 2019 Wnioskodawczyni zbyła działki; od sprzedaży nieruchomości dokonanej w 2017 r. zapłaciła zryczałtowany podatek z tytułu sprzedaży działki przed upływem 5 letniego okresu od daty nabycia.

Wnioskodawczyni nie potrafi wskazać jakie oświadczenie złoży nabywca, jednak złożenie oświadczenia, że działkę o powierzchni 0,3 ha włączy do prowadzonego gospodarstwa jest mało prawdopodobne, wobec czego najbardziej prawdopodobne jest, że w zawartej umowie sprzedaży kupujący nie złoży oświadczenia, że dokonuje nabycia nieruchomości w celu prowadzenia lub powiększenia gospodarstwa rolnego bądź prowadzenia produkcji rolnej. Wnioskodawczyni planuje tylko sprzedaż działek objętych wnioskiem, innych działek nie planuje sprzedawać.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy dokonane w sytuacji wskazanej powyżej transakcje sprzedaży ww. działek nabytych w 1998 r. będą zakwalifikowane zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako sprzedaże nienastępujące w wykonaniu działalności gospodarczej i dokonane po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, w konsekwencji czego przychody z tych transakcji nie zostaną zakwalifikowane jako źródła przychodu, wobec czego nie będą one podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), dokonane w sytuacji wskazanej powyżej transakcje sprzedaży ww. działek nabytych w 1998 r. wchodzących od tego czasu w skład gospodarstwa rolnego i pozostających w uprawie – zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie następują w wykonaniu działalności gospodarczej i dokonane zostaną po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie. W konsekwencji powyższego, przychody z tych transakcji nie będą stanowiły źródła przychodu wskazanego w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wobec czego nie będą podlegały one opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5a pkt 6, art. 5b ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 3 i art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sprzedaż ww. działek jest przeznaczona na spłatę kredytu więc czynność ta w zakresie podatku nie jest zorganizowaną działalnością zarobkową i nie jest wykonywana ciągle, ponieważ grunty Wnioskodawczyni nabyła ponad 20 lat temu a sprzedaje tylko niewielką część na spłatę kredytu, aby Jej gospodarstwo mogło dalej funkcjonować. Wskazana czynność nie jest działalnością gospodarczą albo pozarolniczą działalnością gospodarczą, nie jest działalnością zarobkową, więc nie wywołuje żadnych skutków podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 1a ww. ustawy, jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Odrębnym źródłem przychodu, określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej ‒ oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

‒prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
  

• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
  

• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
  
  

Wobec powyższego, w celu właściwego zakwalifikowania skutków działań podjętych przez Wnioskodawczynię do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości, o których mowa we wniosku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w najbliższym czasie Wnioskodawczyni chce sprzedać 11-15 działek rolnych 30 arowych w celu spłacenia kredytu. Działki Wnioskodawczyni nabyła do majątku wspólnego w 1998 r. Data zawarcia związku małżeńskiego – 27 grudnia 1997 r. Między małżonkami nie były zawierane żadne umowy majątkowe małżeńskie. Przedmiotowe działki do obecnej chwili są użytkowane wyłącznie rolniczo i wchodzą w skład gruntów rolnych prowadzonego przez Wnioskodawczynię gospodarstwa rolnego. Wnioskodawczyni nie udostępnia gruntów gospodarstwa innym osobom.

Obecnie Wnioskodawczyni jest rozwiedziona, przejęła całe gospodarstwo wraz ze wszystkimi jego obciążeniami. Data podziału majątku – 4 września 2018 r. Na mocy umowy podziału majątku wspólnego Wnioskodawczyni nabyła całość gospodarstwa rolnego wraz z obowiązkiem spłaty długów zaciągniętych przez Jej byłego męża. Przedmiotowe działki wchodziły w skład zabezpieczenia hipotecznego kredytu wziętego na gospodarstwo. Bank zezwolił na bezciężarowe odłączenie działek pod warunkiem sprzedaży i przeznaczenia uzyskanego dochodu na spłatę kredytu. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, jedynie działalność rolniczą, oraz nie podejmowała żadnych działań zmierzających do uatrakcyjnienia działek. Przewidywana data sprzedaży przedmiotowych działek na dzień składania wniosku to 2020 r. i 2021 r. W latach 2017, 2018 i 2019 Wnioskodawczyni zbyła działki; od sprzedaży nieruchomości dokonanej w 2017 r. zapłaciła zryczałtowany podatek z tytułu sprzedaży działki przed upływem 5 letniego okresu od daty nabycia. Wnioskodawczyni planuje tylko sprzedaż działek objętych wnioskiem, innych działek nie planuje sprzedawać.

Okoliczności opisane we wniosku nie wskazują, że planowana sprzedaż części działek wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, nastąpi w ramach zorganizowanej i ciągłej działalności, która wyczerpywałaby znamiona działalności gospodarczej, określone w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego wskazać należy, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię nabytych w 1998 r. działek nie ma związku z działalnością gospodarczą i nie nastąpi w wykonywaniu działalności gospodarczej, zatem przychód ze sprzedaży przedmiotowych działek nie będzie stanowił źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej i Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu. W związku z tym, kwota uzyskana ze sprzedaży ww. działki nie będzie stanowiła przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, a skutki podatkowe tej czynności należy ocenić w kontekście przesłanek z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W celu ustalenia momentu nabycia przez Wnioskodawczynię gospodarstwa rolnego, w skład którego wchodzą działki będącego przedmiotem sprzedaży, należy odnieść się do przepisów regulujących stosunki majątkowe małżeńskie.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Dopiero z chwilą ustania małżeństwa wspólność ta ulega przekształceniu. Z chwilą ustania wspólności ustawowej małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym stanowiącym ich dorobek (art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Następnie małżonkowie mogą zdecydować o sposobie podziału majątku wspólnego.

Z powyższego wynika zatem, że wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności ‒ tzw. „współwłasność łączna”. Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Współwłasność łączna, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Co do zasady, z chwilą ustania wspólności ustawowej, wspólność dotychczas bezudziałowa zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych. Od tej chwili małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, niezależnie od tego, w jakim stopniu każdy z nich przyczynił się do jego powstania. Stosownie natomiast do art. 50¹ wspomnianej ustawy, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 1037 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.) w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

W uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, Sąd wskazał, że: „Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków”. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego: „Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości”.

Nadmienić należy, że wyżej powołana uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego odnosi się wprawdzie do innego stanu faktycznego, jednakże argumenty w niej zawarte są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia nieruchomości dojdzie np. po ustaniu małżeńskiej wspólności ustawowej w wyniku ustania małżeństwa przez rozwód oraz dokonania podziału majątku wspólnego. Zarówno w wyniku podziału majątku dorobkowego, jak i w wyniku ustania wspólności ustawowej, następuje nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego uprzednio nabytego do ustawowej wspólności małżeńskiej i za datę nabycia w świetle uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, należy uznać tą datę. Późniejsze/następcze zdarzenia prawne (sposób ustania ustawowej wspólności małżeńskiej) nie mają zatem, w tym aspekcie, prawnopodatkowego znaczenia dla ustalenia daty nabycia nieruchomości lub prawa majątkowego.

Wobec powyższego, skoro wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności – jest to wspólność bezudziałowa, w trakcie trwania której nie jest możliwe wyodrębnienie przypadającego każdemu z małżonków udziału w nieruchomości lub prawie majątkowym podczas pierwotnego, wspólnego nabycia, to tym samym każdy z małżonków, a zatem również Wnioskodawczyni, nabyła w całości gospodarstwo rolne w 1998 r. wskutek jego nabycia do majątku wspólnego małżonków. W konsekwencji, od tej daty należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że planowane przez Wnioskodawczynię odpłatne zbycie części działek wchodzących w skład gospodarstwa rolnego nabytego w 1998 r. nie będzie także stanowiło źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie ww. gospodarstwa rolnego przez Wnioskodawczynię upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w ww. artykule.

Wobec powyższego stanowiska Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.