Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1.4011.905.2020.1.MT
z 29 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 grudnia 2020 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustalania przychodów z najmu dla potrzeb opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

1 grudnia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej ustalania przychodów z najmu dla potrzeb opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Posiada własne mieszkanie, które wynajął na zasadzie najmu okazjonalnego. Najemca zobowiązany jest do pokrycia co miesiąc opłat tytułem:

1. czynszu za wynajem (kwota stała);
2. opłat eksploatacyjnych zależnych od zużycia (media - prąd, woda, ogrzewanie, śmieci).

Opłaty eksploatacyjne przekazuje dostawcom mediów (prąd, woda, wspólnota mieszkaniowa). Najemca przelewa Wnioskodawcy kwotę w postaci sumy kwot z punktów a + b. Z umowy wynika fakt, że obie kwoty są dwoma oddzielnymi opłatami/pozycjami za wynajem mieszkania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy do przychodów Wnioskodawcy (jako podatnika opodatkowanego zryczałtowanym podatkiem przez osoby fizyczne) zalicza się w opisanej powyżej sytuacji kwotę czynszu najmu oraz kwotę opłat eksploatacyjnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, składnikiem przychodu osiąganego przez niego (wynajmującego) z najmu nie są wnoszone przez najemcę opłaty związane z wynajmem mieszkania (przedmiotem najmu). W umowie jest zapisany fakt, że najemca jest zobowiązany do ponoszenia czynszu najmu oraz dodatkowo opłat eksploatacyjnych. Wnioskodawca nie jest odbiorcą kwot za media, a jedynie pośrednikiem, który te kwoty reguluje. Najemca co miesiąc otrzymuje faktury od dostawców mediów. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu nie powodują przysporzenia majątkowego dla Wnioskodawcy (wynajmującego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2020 r., poz. 1905, z późn. zm.) osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Na mocy art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.)

Art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym określa, co jest przychodem z najmu. Przychody z najmu mogą mieć charakter:

• pieniężny – pieniądze i wartości pieniężne;
• niepieniężny – świadczenia w naturze (otrzymane rzeczy lub prawa), nieodpłatne świadczenia inne niż świadczenia w naturze (otrzymane usługi lub świadczenia polegające na udostępnianiu rzeczy lub praw).

Aby pieniądze, wartości pieniężne, świadczenia w naturze lub inne nieodpłatne świadczenia mogły być kwalifikowane jako przychody z tytułu umowy najmu muszą być należnością podatnika, która wynika z umowy najmu. Muszą być należnością, która przysługuje podatnikowi w zamian za oddanie rzeczy w najem.

Z art. 6 ust. 1a ustawy wynika również moment powstania przychodów z najmu. Opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym podlegają przychody z najmu, które:

• zostały otrzymane przez podatnika – tj. takie przychody, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, uzyskał” (Słownik Języka Polskiego PWN; https://sjp.pwn.pl/); takie, które weszły w jego władanie;
• zostały postawione do dyspozycji podatnika – tj. takie przychody, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; w przypadku pieniędzy i wartości pieniężnych są to przychody, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tych pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Przychód z najmu powstaje zatem z momentem uzyskania przysporzenia majątkowego przez podatnika, z wejściem nowych wartości do jego majątku.

W opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca na podstawie umowy najmu mieszkania:

• otrzymuje czynsz najmu, który jest jego należnością z tytułu oddania mieszkania w najem;
• otrzymuje kwoty na zapłatę opłat eksploatacyjnych dotyczących mieszkania, do pokrywania których jest zobowiązany najemca.

Wobec tego, otrzymany czynsz najmu jest przychodem Wnioskodawcy z tytułu najmu, o którym mowa w art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Jest to jego definitywne przysporzenie majątkowe. Natomiast kwoty otrzymane na pokrycie opłat eksploatacyjnych dotyczących mieszkania nie mają charakteru przychodów Wnioskodawcy. Nie są jego definitywnym przysporzeniem. Zostały mu przekazane w celu zrealizowania obowiązku, który ciąży na najemcy. Kwoty te nie mieszczą się zatem w pojęciu przychodów z najmu, o których mowa w art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.