2021.01.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-2.4012.704.2020.3.MC

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.704.2020.3.MC
z 28 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2020 r. (data wpływu 8 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 grudnia 2020 r. (data wpływu 4 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zwolnienia od podatku transakcji sprzedaży lokalu mieszkalnego dokonanej w 2020 r. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT - jest prawidłowe,

obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego od nakładów poniesionych na przedmiotową nieruchomość do 2018 r. i terminu ww. korekty - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

zwolnienia od podatku transakcji sprzedaży lokalu mieszkalnego dokonanej w 2020 r. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT,

możliwości skorygowania podatku należnego wskazanego w deklaracji VAT i wystąpienia o zwrot podatku w związku z ww. transakcją sprzedaży lokalu mieszkalnego dokonanej w 2020 r.,

obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego od nakładów poniesionych na przedmiotową nieruchomość do 2018 r. i terminu ww. korekty.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 grudnia 2020 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania nr 2 i 3 wniosku, sformułowanie stanowiska Wnioskodawcy do zadanego w uzupełnieniu wniosku pytania nr 2, wskazanie, że Wnioskodawca oczekuje wydania interpretacji indywidualnej wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług, jak również o uiszczenie brakującej opłaty do wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka … z siedzibą w … przy ul. … , wpisana do Rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod nr KRS: … , będąca od dnia 2018-02-06 czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, PKD: 68, 31, Z, 43, 39, Z, 46, 90, Z, 68, 10, Z, 43, 99, Z, 68, 20, Z, 68, 32, Z, 7, 70, 22, Z, dalej jako „Wnioskodawca” lub „Spółka”, 28 listopada 2017 r. zakupiła nieruchomość położoną w … w celu dalszej odsprzedaży. Nieruchomość została zakupiona od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej i niebędącej podatnikiem VAT (bez podatku VAT). Mieszkanie od początku traktowano jako towar handlowy, który miał być sprzedany po ulepszeniu. Od momentu nabycia nieruchomości, a więc od 28 listopada 2017 r. Wnioskodawca prowadził w niej prace remontowe. Od wydatków tych odliczał podatek VAT. Prace remontowe zostały zakończone w czerwcu 2018 r. wydatki poniesione na ulepszenie mieszkania przekroczyły 30% wartości nabytej nieruchomości.

W 2019 r. Wnioskodawca postanowił wydzielić z zakupionego mieszkania dwa odrębne lokale mieszkalne. W lutym 2019 r. został podpisany akt notarialny ustalający odrębną własność lokali. Wpis do ksiąg wieczystych Wnioskodawca otrzymał 13 czerwca 2019 r. pierwszy lokal mieszkalny został sprzedany 3 września 2019 r. ze względu na obowiązujące w tamtym okresie przepisy dotyczące pierwszego zasiedlenia (zgodnie, z którymi do 31.08.2019 r. przez pierwsze zasiedlenie - rozumiało się oddanie do użytkowania budynków, budowli lub ich części, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu), Wnioskodawca uznał, że sprzedaż ta jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia i została opodatkowana 8% VAT.

Drugi lokal mieszkalny został sprzedany 6 września 2020 r. sprzedaż nastąpiła na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej i niebędącej podatnikiem VAT. Wnioskodawca podobnie jak w przypadku pierwszego lokalu uznał, iż sprzedaż ta również powinna zostać opodatkowana 8% stawką podatku VAT. Wnioskodawca w dniu 6 września 2020 r. podpisał umowę sprzedaży nieruchomości w formie aktu notarialnego. W akcie notarialnym została zawarta cena brutto. Podatek PCC nie został odprowadzony przez notariusza, ze względu na zmianę definicji legalnej „pierwszego zasiedlenia”, która miała miejsce we wrześniu 2019 r. Wnioskodawca powziął jednak wątpliwości co do opodatkowania podatkiem VAT przedmiotowej transakcji. Zdaniem Spółki, sprzedaż omawianej nieruchomości powinna korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 - ponieważ od momentu oddania do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi (pierwsze zasiedlenie) upłynął okres dłuższy niż dwa lata. Dodatkowo, zgodnie z aktualną linią interpretacyjną, 30% nakłady, o których mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT mają zastosowanie jedynie do środków trwałych.

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano:

Na pytanie tut. Organu: „Czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie nieruchomości (mieszkania), nabytej przez Wnioskodawcę od osoby fizycznej, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.)? (…)”, Wnioskodawca wskazał, że tak.

Ponadto w odpowiedzi na pytanie: „Kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie ww. nieruchomości w rozumieniu art. 2 pkt 14 ww. ustawy (proszę wskazać dzień, miesiąc i rok)?”, Zainteresowany wskazał, że nie jest w stanie precyzyjnie określić daty pierwszego zasiedlenia. Nieruchomość (mieszkanie) przed nabyciem przez Wnioskodawcę (28.11.2017 r.) była użytkowana przynajmniej przez dwa lata, ponieważ poprzedni właściciel nieruchomości zakupił ją 3.12.2003 r. i od tamtej pory przedmiotowa nieruchomość była użytkowana. Wnioskodawca wyjaśnia również, że pierwsze zasiedlenie potencjalnie mogło wystąpić jeszcze przed dniem 3.12.2003 r., jednak z uwagi na brak wiedzy o historii nieruchomości przed tą datą, zasadne jest przyjęcie dnia 3.12.2003 r. jako datę pierwszego zasiedlenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

(oznaczone we wniosku jako pytanie nr 1) Czy sprzedając w 2020 r. mieszkanie ze stawką 8% VAT Wnioskodawca postąpił prawidłowo? Czy sprzedaż ta powinna jednak korzystać, ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10?
(oznaczone we wniosku jako pytanie nr 3) Jeżeli ww. sprzedaż powinna korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a, to nasuwa się jeszcze kwestia prawa do odliczenia podatku naliczonego od nakładów, które Spółka poniosła na przedmiotową nieruchomość do 2018 r. Czy w takiej sytuacji Wnioskodawca powinien dokonać korekty, jeżeli tak, to w jakim okresie rozliczeniowym? (ostatecznie sformułowane w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1. (Ad pytanie oznaczone nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż lokalu mieszkalnego, która nastąpiła 6 września 2020 r. podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zgodnie z przywołanym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części - co do zasady jest zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Stosownie natomiast do art. 2 pkt 14, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się - oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania.

W interpretacji z dnia 25 października 2019 r., 0115-KDIT1-1.4012.444.2019.2.IK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał - „przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z ww. przepisem (w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r. na podstawie art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1520) - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich: wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Podnieść w tym miejscu należy również, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia ulepszenia, o ulepszeniu traktuje norma art. 22g ust. 17 ustawy z 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387), która stanowi, że jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego - w rozumieniu ustawy podatkowej - jest więc:

przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,

rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały, rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,

adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany, modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego,

zgodnie z przytoczoną wyżej definicją pierwszego zasiedlenia, w przypadku towaru handlowego, a z takim mamy do czynienia w niniejszej sprawie nie dochodzi do ulepszenia. Nowe brzmienie art. 2 pkt 14 ustawy, nadal dotyczy ulepszenia środka trwałego w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. W związku z tym w przypadku towaru handlowego nie mamy do czynienia z ulepszeniem oraz zastosowaniem konstrukcji pierwszego zasiedlenia w stosunku do - powstałych wskutek przebudowy budynku - lokali mieszkalnych oraz lokali usługowych.

Mając powyższe na uwadze, należy wskazać, że kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego pierwsze zasiedlenie nastąpiło przed 2017 r., a okres jaki upłynął od tego momentu jest dłuższy niż dwa lata.

Ad 2. (Ad pytanie oznaczone nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy korekta powinna być dokonana w rozliczeniu za okres, w którym miała miejsce sprzedaż lokalu mieszkalnego. Korekta powinna być jednorazowa, tj. dotyczyć całego podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

zwolnienia od podatku transakcji sprzedaży lokalu mieszkalnego dokonanej w 2020 r. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT - jest prawidłowe,

obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego od nakładów poniesionych na przedmiotową nieruchomość do 2018 r. i terminu ww. korekty - jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W świetle art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż – 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku VAT.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub jego część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności, okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z kolei, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Należy bowiem zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy przy tym wskazać, że jak wynika z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Stosownie do art. 43 ust. 11 ww. ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług 28 listopada 2017 r. zakupił nieruchomość w celu dalszej odsprzedaży. Nieruchomość została zakupiona od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej i niebędącej podatnikiem VAT (bez podatku VAT). Mieszkanie od początku traktowano jako towar handlowy, który miał być sprzedany po ulepszeniu. Od momentu nabycia nieruchomości, a więc od 28 listopada 2017 r. Wnioskodawca prowadził w niej prace remontowe. Od wydatków tych odliczał podatek VAT. Prace remontowe zostały zakończone w czerwcu 2018 r. wydatki poniesione na ulepszenie mieszkania przekroczyły 30% wartości nabytej nieruchomości. W 2019 r. Wnioskodawca postanowił wydzielić z zakupionego mieszkania dwa odrębne lokale mieszkalne. W lutym 2019 r. został podpisany akt notarialny ustalający odrębną własność lokali. Pierwszy lokal mieszkalny został sprzedany 3 września 2019 r. ze względu na obowiązujące w tamtym okresie przepisy dotyczące pierwszego zasiedlenia, Wnioskodawca uznał, że sprzedaż ta jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia i została opodatkowana 8% VAT. Drugi lokal mieszkalny został sprzedany 6 września 2020 r. Sprzedaż nastąpiła na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej i niebędącej podatnikiem VAT. Wnioskodawca podobnie jak w przypadku pierwszego lokalu uznał, iż sprzedaż ta również powinna zostać opodatkowana 8% stawką podatku VAT. Wnioskodawca w dniu 6 września 2020 r. podpisał umowę sprzedaży nieruchomości w formie aktu notarialnego. W akcie notarialnym została zawarta cena brutto. Podatek PCC nie został odprowadzony przez notariusza, ze względu na zmianę definicji legalnej „pierwszego zasiedlenia”, która miała miejsce we wrześniu 2019 r. Ponadto wskazano, że nastąpiło pierwsze zasiedlenie nieruchomości (mieszkania), nabytej przez Wnioskodawcę od osoby fizycznej, w rozumieniu art. 2 ust. 14 ustawy o podatku od towarów i usług . Jednocześnie wskazano, że nieruchomość (mieszkanie) przed nabyciem przez Wnioskodawcę (28.11.2017 r.) była użytkowana przynajmniej przez dwa lata, ponieważ poprzedni właściciel nieruchomości zakupił ją 3.12.2003 r. i od tamtej pory przedmiotowa nieruchomość była użytkowana. Pierwsze zasiedlenie - jak wskazano w uzupełnieniu wniosku - potencjalnie mogło wystąpić jeszcze przed dniem 3.12.2003 r., jednak z uwagi na brak wiedzy o historii nieruchomości przed tą datą, zasadne jest przyjęcie dnia 3.12.2003 r. jako datę pierwszego zasiedlenia.

Odnosząc się do kwestii objętej zakresem postawionego we wniosku pytania nr 1, tj. zwolnienia z podatku VAT sprzedaży lokalu mieszkalnego w 2020 r., który został wydzielony z mieszkania zakupionego przez Wnioskodawcę w 2017 r. należy zauważyć, że termin „ulepszenia” zawarty w ustawie o podatku od towarów i usług odwołuje się do przepisów o podatku dochodowym.

Stosownie do art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406, z późn. zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności, jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Zatem nieruchomość (np. lokal mieszkalny), który nie będzie stanowić u podatnika środka trwałego, nie może ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy, odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy wskazać, że w okolicznościach niniejszej sprawy dostawa przedmiotowego lokalu mieszkalnego, która miała miejsce w 2020 r. nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, a od pierwszego zasiedlenia do momentu sprzedaży upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Jak wskazano we wniosku doszło już do pierwszego zasiedlenia nieruchomości (mieszkania), nabytej przez Wnioskodawcę. Jednocześnie nieruchomość (mieszkanie) przed nabyciem przez Wnioskodawcę (28.11.2017 r.) była użytkowana przynajmniej przez dwa lata, ponieważ poprzedni właściciel nieruchomości zakupił ją 3.12.2003 r. i od tamtej pory przedmiotowa nieruchomość była użytkowana.

Ponadto Spółka nie traktuje mieszkania jako środka trwałego, mieszkanie od początku traktowano jako towar handlowy który miał być sprzedany po ulepszeniu. Tym samym nakłady ponoszone przez Wnioskodawcę na ww. lokal mieszkalny nie stanowią ulepszenia w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak już zaznaczono powyżej, na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.

W związku z powyższym dla dokonanej w 2020 r. dostawy lokalu mieszkalnego, który powstał po wydzieleniu z zakupionego przez Wnioskodawcę mieszkania, znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym, w analizowanej sprawie brak jest podstaw do badania przesłanek określonych w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Reasumując, dokonana w 2020 r. sprzedaż lokalu mieszkalnego, który powstał po wydzieleniu z zakupionego przez Wnioskodawcę mieszkania (stanowiącego towar handlowy) korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Przy czym jak wcześniej wskazano, możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy pozwala na opodatkowanie transakcji po spełnieniu łącznie warunków wymienionych w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy. Rezygnacja ze zwolnienia i zastosowanie właściwej stawki podatku dla dokonywanej transakcji może mieć miejsce w przypadku, gdy Strony transakcji są zarejestrowane jako podatnicy VAT czynni i przed dniem dokonania dostawy budynku, budowli lub ich części złożyli oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy ww. nieruchomości, przy czym oświadczenie to musi zawierać elementy wskazane w art. 43 ust. 11 ustawy.

Należy w tym miejscu wskazać, że Sprzedający na dzień dokonanej sprzedaży był zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Natomiast - jak wskazano we wniosku - sprzedaż nastąpiła na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej i niebędącej podatnikiem VAT. Tym samym nie zostaje spełniona jedna z przesłanek do opodatkowania transakcji w związku z art. 43 ust. 10 i 11 ustawy. A zatem dokonana w 2020 r. transakcja sprzedaży lokalu mieszkalnego korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Przechodząc do kwestii objętej pytaniem oznaczonym nr 3 wniosku, należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy warunkowane jest tym, aby nabywane przez podatnika towary i usługi były przez niego wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy w tym miejscu podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Wyrażoną wyżej generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób technicznoprawny regulacje zawarte w art. 91 ustawy.

Przepisy zawarte w art. 91 ustawy wprowadzają regułę ostatecznego rozliczenia podatku naliczonego za dany rok podatkowy w sytuacji, gdy odliczenia dokonano na podstawie proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy, a ponadto regulują kwestię odliczenia podatku w przypadku, gdy uprzednio odliczona kwota podatku naliczonego z różnych przyczyn musi zostać skorygowana lub przypadku, gdy podatek naliczony nie został odliczony, bo na moment realizacji prawa do odliczenia nabyty towar lub usługa nie miały służyć działalności opodatkowanej ale sytuacja ta uległa zmianie.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90

ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Stosownie do art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W świetle art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Na podstawie art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W myśl art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Stosownie do art. 91 ust. 7c ustawy, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (art. 91 ust. 7d ustawy).

Na podstawie art. 91 ust. 8 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Wątpliwości Wnioskodawcy objęte pytaniem oznaczonym we wniosku nr 3 dotyczą konieczności dokonania korekty odliczonego wcześniej podatku VAT naliczonego od poniesionych wydatków na prace remontowe przedmiotowej nieruchomości stanowiącej towar handlowy.

W celu udzielenia odpowiedzi na tak zadane pytanie, należy wskazać, że realizacja prawa do odliczenia podatku VAT może nastąpić w terminie późniejszym – w zależności od okoliczności. Przykładowo może ona nastąpić na zasadach określonych w art. 91 ustawy.

Powołany wyżej przepis ma zastosowanie w takim przypadku gdy zmienia się przeznaczenie danego towaru bądź usługi, z czynności nie dających prawa do odliczenia podatku na czynności dające takie prawo i na odwrót.

Wnioskodawca odliczał podatek VAT od wydatków związanych z ulepszeniem i wykończeniem mieszkania, ponieważ takie prawo mu przysługiwało (opodatkowanie sprzedaży obydwu samodzielnych lokali mieszkalnych wydzielonych z mieszkania 8% stawką podatku).

W związku z powyższym w sytuacji opisanej w niniejszym wniosku następuje zmiana przeznaczenia przedmiotowego lokalu mieszkalnego, którego sprzedaży dokonano w 2020 r. (z czynności dających prawo do odliczenia – sprzedaż opodatkowana właściwą stawką podatku, na czynności niedające prawa do odliczenia – sprzedaż zwolniona od podatku), co powoduje zmianę w zakresie prawa do odliczenia i w konsekwencji nakłada na podatnika obowiązek skorygowania odliczonego podatku z odpowiednim zastosowaniem przepisów art. 91 ustawy.

Wynika to jednoznacznie z treści przywołanego wyżej przepisu art. 91 ust. 7 ustawy stanowiącego, że przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Ustalenia w tym miejscu wymaga, który przepis spośród przewidzianych w ust. 7a do ust. 7d tego artykułu, stanowiących uszczegółowienie przepisu ust. 7, ma zastosowanie w analizowanej sprawie.

W związku z powyższym odnośnie przedmiotowego lokalu mieszkalnego sprzedanego w 2020 r., którego dostawa została opodatkowana 8% stawką podatku VAT– odnośnie korekty tego podatku – należy wskazać co następuje, jak niżej.

Przepis art. 91 ust. 7a ustawy, reguluje kwestię korekty podatku w odniesieniu do towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji z wyłączeniem tych których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł. W niniejszym przypadku przepis ten nie znajdzie zatem zastosowania, bowiem w niniejszej sprawie mieszkanie, z którego wydzielono przedmiotowy lokal mieszkalny, od początku Wnioskodawca traktował jako towar handlowy.

W niniejszej sprawie – w tym przypadku – nie będzie miał również zastosowania przepis art. 91 ust. 7b ustawy oraz związany z nim ust. 7c.

Należy w tym miejscu przypomnieć, że ww. przepis art. 91 ust. 7b ustawy, stanowi że w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak wyjaśniono wyżej, art. 91 ust. 7a ustawy odnosi się do towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji z wyłączeniem tych których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł.

Tak więc ww. art. 91 ust. 7b ustawy, jako że nie ma w tym przepisie stwierdzenia, że dotyczy tylko środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, lecz jedynie, że dotyczy „towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a”, należy przyjąć, że przepis ten dotyczy wszelkich towarów i usług, w tym również środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, oczywiście za wyjątkiem tych, które objęte są przepisem ww. ust. 7a.

Zatem do sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę odnosi się przepis art. 91 ust. 7d ustawy i w oparciu o ten przepis Spółka zobowiązana jest dokonać korekty podatku naliczonego odliczonego na etapie ponoszonych nakładów na przedmiotowy lokal mieszkalny sprzedany w 2020 r. ze stawką 8% podatku VAT.

Przywołany przepis reguluje kwestie korekty w odniesieniu do towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i ust. 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany.

Jak już wcześniej wskazano, w rozpatrywanej sprawie przedmiotowy lokal mieszkalny będący przedmiotem sprzedaży w 2020 r., który został wydzielony z mieszkania Wnioskodawcy, stanowił w działalności gospodarczej Zainteresowanego towar handlowy. Mieszkanie, jak i również towary i usługi wykorzystane do wykonania prac remontowych i ulepszenia mieszkania - jak wynika z okoliczności sprawy - zostały przez Wnioskodawcę nabyte z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego (sprzedaż lokali opodatkowana podatkiem VAT). Natomiast nastąpiły okoliczności, w których zmieniło się przeznaczenie przedmiotowego lokalu i jest on wykorzystany do wykonywania czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje (sprzedaż przedmiotowego lokalu w 2020 r. korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy).

A zatem w niniejszej sprawie – zgodnie z art. 91 ust. 7d ustawy – wystąpi obowiązek korekty odliczonego uprzednio podatku naliczonego, przy czym korekty należy dokonać w całości jednorazowo w deklaracji składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła zmiana przeznaczenia zakupionych towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w związku z dokonaną w 2020 r. sprzedażą lokalu mieszkalnego stanowiącego towar handlowy i którego sprzedaż podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – na podstawie art. 91 ust. 7d ustawy – Wnioskodawca jest zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego VAT, który odliczył od nakładów poniesionych w związku z ww. lokalem mieszkalnym.

Reasumując, Spółka zobowiązana jest do dokonania korekty odliczonego wcześniej podatku VAT naliczonego od poniesionych wydatków na ulepszenie przedmiotowego lokalu mieszkalnego, sprzedaży którego dokonano w 2020 r. stanowiącego towar handlowy Wnioskodawcy, w części odpowiednio przypadającej na ten lokal mieszkalny, którego sprzedaż podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 należało uznać za prawidłowe.

W tym miejscu wskazać należy, że w niniejszej interpretacji rozstrzygnięto wniosek w części dotyczącej zwolnienia od podatku transakcji sprzedaży lokalu mieszkalnego dokonanej

w 2020 r. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego od nakładów poniesionych na przedmiotową nieruchomość do 2018 r. i terminu ww. korekty (pytanie oznaczone we wniosku nr 3). Natomiast odnośnie części wniosku dotyczącej możliwości skorygowania podatku należnego wskazanego w deklaracji VAT i wystąpienia o zwrot podatku w związku

z ww. transakcją sprzedaży lokalu mieszkalnego dokonanej w 2020 r. (pytanie oznaczone we wniosku nr 2), zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę we wniosku interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, dotyczą jednak konkretnych stanów faktycznych i należy je traktować indywidualnie.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach opisu sprawy przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisu sprawy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … , za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin