Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.876.2020.2.WL
z 5 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2020 r. (data wpływu 24 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 stycznia 2021 r. (data wpływu 26 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w przypadku zaniechania inwestycji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w przypadku zaniechania inwestycji.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 stycznia 2021 r. (data wpływu 26 stycznia 2021 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca ... prowadził do dnia ... r. działalność gospodarczą w zakresie produkcji mebli, zatrudniał pracowników. Działalność gospodarcza była prowadzona w małych pomieszczeniach, nieergonomicznych i bardzo niefunkcjonalnych. Z uwagi na wejście Polski do UE w 2004 r. znacząco wzrosła sprzedaż produkowanych mebli. Stąd Wnioskodawca postanowił zakupić od ... halę magazynową, oraz przeprowadzić jej remont i zaadaptować na potrzeby zakładu stolarskiego. W tym celu zaciągnął 2 kredyty inwestycyjne w banku ... oraz … na łączna kwotę około … tys. zł (słownie: … zł). Po zakupie przedmiotowego magazynu rozpoczął inwestycję zmierzającą do wyremontowania magazynu oraz wyposażenia go w niezbędne maszyny i urządzenia stolarskie. Zarówno budynek magazynu jak i maszyny i urządzenia stolarskie miały być u Wnioskodawcy środkami trwałymi. Prace remontowe magazynu oraz zakup maszyn i urządzeń trwały w okresie od mc. … r. do mc. … r. Prace te wymagały szeregu nakładów inwestycyjnych firm zewnętrznych, uzyskania wielu zezwoleń i pozwoleń w tym np. warunków środowiskowych. Celem inwestycji było stworzenie nowoczesnej hali produkcyjnej z warunkami technicznymi oraz standardami bhp i ppoż. Zadaniem nadrzędnym było zwiększenie produkcji mebli, stworzenie nowego wzornictwa mebli i poszerzenie oferty meblowej dla klientów.

Przedmiotowa inwestycja zaś dla pracowników miała za zadanie stworzenie nowoczesnych, komfortowych i ergonomicznych warunków pracy.

Jednakże sytuacja zakładu stolarskiego po … roku znacznie się pogorszyła. Brak zamówień na produkowane meble, małe zainteresowanie dotychczasową skromną ofertą mebli (spowodowaną złymi warunkami lokalowymi), duża konkurencja na rynku meblowym jak i bogata oferta mebli na aukcjach internetowych doprowadziły do dużego spadku obrotów firmy Wnioskodawcy. Przychody Wnioskodawcy w … r. to kwota … zł, w … r. - … zł, natomiast w … r. - … zł. Spadek był znaczący co potwierdzają załączone do wniosku fotokopie PIT-36 za wskazane lata. To w konsekwencji doprowadziło również do utraty płynności finansowej. Samo zadłużenie z tytułu niezapłaconych składek ZUS wynosiło … zł. Dług został Wnioskodawcy decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia … r. rozłożony na raty na okres 5 lat (w załączeniu fotokopia umowy o układ ratalny). Pracownicy zostali zwolnieni z dniem ... r. Od dnia … r. działalność gospodarcza została zawieszona. Jednak główny czynnik jaki miał wpływ na bardzo słabą sytuację ekonomiczną i wytwórczą zakładu stolarskiego był ciężki wypadek Wnioskodawcy … dnia … r. na terenie zakładu stolarskiego. Załączona do wniosku obszerna dokumentacja medyczna bezspornie potwierdza zły stan zdrowia Wnioskodawcy. Na skutek pobytu w szpitalu bo aż do dnia … r., braku osób zastępujących właściciela i decyzyjnych doprowadziły działalność gospodarczą Wnioskodawcy do upadku. Długa rehabilitacja oraz orzeczenie przez ZUS Wnioskodawcy jako osoby niezdolnej do samodzielnej egzystencji do dnia … r. doprowadziły firmę Wnioskodawcy do bankructwa. Trudna sytuacja osobista i zdrowotna spowodowały czasowe wstrzymania inwestycji w zakupionym budynku magazynowym.

Wnioskodawca ze względu na zmianę sytuacji gospodarczej, osobistej, finansowej oraz bardzo zły stan zdrowia podjął decyzję o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej. Zwolnił z przyczyn ekonomicznych wszystkich pracowników z dniem ... r. Po zawieszeniu działalności gospodarczej od dnia … r. niezakończona budowa jest planowana jako zaniechanie inwestycji przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Ponadto, w piśmie z dnia 23 stycznia 2021 r. Wnioskodawca wskazał:

Na pytanie nr 1 Organu: „W jakim okresie Wnioskodawca był zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług?”

Wnioskodawca wskazał: „Wnioskodawca był zarejestrowanym jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w okresie prowadzonej działalności gospodarczej aż do … r.”

Na pytanie nr 2 Organu: „Należy wskazać jakie wydatki poniesione na zaniechaną inwestycję są objęte zakresem pytania i w jakich latach wydatki te były ponoszone?”

Wnioskodawca wskazał: „W związku z inwestycją były to wydatki związane z zakupem budynku magazynowego, następnie zaadaptowanego na potrzeby zakładu stolarskiego.

Na całą inwestycję składały się:

• zakup materiałów budowlanych przeznaczonych na remont budynku,
  

• zakup usług budowlanych, hydraulicznych, dekarskich itp. służących pracom remontowym całego obiektu,
  

• zakup maszyn i urządzeń stolarskich,
  

• zakup zewnętrznych usług projektowych, doradczych itp.
  

Wydatki te były ponoszone w latach …”

Na pytanie nr 3 Organu: „Do jakich czynności Wnioskodawca zamierzał wykorzystywać inwestycję, na którą ponosił wydatki objęte zakresem pytania, tj. czynności:

1. opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,
2. zwolnionych od podatku od towarów i usług,
3. niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?”
   
   

Wnioskodawca wskazał: „Wnioskodawca zamierzał wykorzystać przedmiot inwestycji tj. wyremontowany budynek na czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Celem inwestycji było stworzenie nowoczesnej hali produkcyjnej z warunkami technicznymi oraz standardami bhp i ppoż. Zadaniem nadrzędnym było zwiększenie produkcji mebli, stworzenie nowego wzornictwa mebli i poszerzenie oferty meblowej dla klientów.

Przedmiotowa inwestycja zaś dla pracowników miała za zadanie stworzenie nowoczesnych, komfortowych i ergonomicznych warunków pracy.”

Na pytanie nr 4 Organu: „Czy Wnioskodawca dokonywał odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z realizacją inwestycji objętej zakresem pytania?”

Wnioskodawca wskazał: „Wnioskodawca dokonywał odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług zakupionych w związku realizowaną Inwestycją.

Zakup towarów i usług dokonywany był w ramach procesu inwestycyjnego, którego celem było rozwinięcie prowadzonej działalności, a więc niewątpliwie z zamiarem wykorzystania ich w przyszłości do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.”

Na pytanie nr 5 Organu: „Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 4 jest twierdząca, to należy wskazać, czy odliczenia podatku VAT od ponoszonych wydatków Wnioskodawca dokonywał na bieżąco, czy w innych terminach (jakich)?”

Wnioskodawca wskazał: „Wnioskodawca na bieżąco dokonywał odliczeń VAT w miesiącu zakupu, oraz wykazywał na bieżąco w deklaracji VAT w pozycji środki trwałe.”

Ponadto, Wnioskodawca zmienia przedmiot wniosku na zaistniały stan faktyczny.

Opisany we wniosku stan faktyczny trwa nadal, a istnieje nieprzerwanie od … r. tj. od czasu choroby Wnioskodawcy oraz zaniechania procesu inwestycyjnego i nie uległ zmianie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obowiązujących przepisów ustawy o VAT Wnioskodawca powinien dokonać korekty podatku naliczonego od wydatków poniesionych na zaniechaną inwestycję?

Zdaniem Wnioskodawcy, zaniechanie inwestycji z przyczyn opisanych w stanie faktycznym, nie powoduje powstania po jej stronie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, odliczonego w związku z realizacją inwestycji.

Wnioskodawca nie ma obowiązku korygowania uprzednio odliczonego podatku VAT z uwagi na zaniechane inwestycje. Prawo do odliczenia jeśli już powstało, pozostaje w mocy, nawet jeśli planowana działalność gospodarcza nigdy nie zakończyła się transakcją podlegającą opodatkowaniu. (IBPP3/443-929/09/PH Interpretacja indywidualna).

Zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w art. 86 ust. 1 u.p.t.u.: „W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124”.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług w zakresie w jakim są one wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych realizuje jedną z naczelnych zasad podatku VAT, mianowicie zasadę neutralności. Istota tej zasady sprowadza się do tego, że podatnik biorący udział w obrocie nie powinien ponosić ekonomicznego ciężaru podatku. Powinien on bowiem obciążać dopiero ostateczną konsumpcję towarów i usług.

Zakup towarów i usług dokonywany był w ramach procesu inwestycyjnego, którego celem było rozwinięcie prowadzonej działalności, a więc niewątpliwie z zamiarem wykorzystania ich do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Wnioskodawca na bieżąco dokonywał odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług zakupionych w związku realizowaną Inwestycją. Do zakończenia Inwestycji jednak nie doszło, a Wnioskodawca planuje podjąć decyzję o jej likwidacji. W ocenie Wnioskodawcy, mimo planowanej likwidacji Inwestycji, zachowa on prawo do odliczenia VAT związanego z nabyciem towarów i usług wykorzystanych do wytworzenia inwestycji i nie wystąpi na gruncie ustawy o VAT obowiązek dokonania korekty odliczenia VAT.

W szczególności nie znajdzie zastosowania art. 91 ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym korekty, o której mowa w art. 91 ust. 7 u.p.t.u. (tj. korekty odliczenia w sytuacji, w której gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru, a następnie zmieniło się to prawo) dokonuje się jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia środka trwałego towaru „zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania”.

Również unijne regulacje VAT (w tym przepisy u.p.t.u.) dotyczące odliczenia VAT należy interpretować z uwzględnieniem przedstawionej powyżej zasady neutralności VAT, w ten sposób, że w sytuacji, w której towary i usługi mające być wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT nie zostały w ten sposób wykorzystane, na skutek okoliczności niezależnych do podatnika, podatnik nie ma obowiązku do dokonania korekty pierwotnego odliczenia.

W tym miejscu należy podkreślić, że również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) wskazał na powszechność prawa do odliczenia, która ma zapewniać, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu (pod warunkiem że sama podlega VAT), jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny. Zgodnie ze wskazówkami płynącymi z orzecznictwa TSUE, neutralność podatku VAT znajduje odzwierciedlenie w systemie odliczeń, mającym na celu całkowite uwolnienie podatnika od ciężaru podatku VAT zapłaconego w ramach jego działalności gospodarczej, jeżeli nabycie towarów lub usług zostało dokonane z zamiarem ich wykorzystania do działalności opodatkowanej VAT. Takie stanowisko jest prezentowane m.in. w wyroku C-268/83 w sprawie D.A. Rompelman i E.A. Rompelman-Van Deelen, wyroku C-110/94 w sprawie Intercommunale voor zeewaterontzilting (INZO), wyroku C-37/95 w sprawie Ghent Coal Terminal NV, wyroku C-110/98 w sprawie Gabalfrisa SL u.a. W omawianym przypadku do likwidacji inwestycji ma dojść na skutek niezależnych od Wnioskodawcy czynników zewnętrznych.

Decyzja Wnioskodawcy o zaniechaniu inwestycji nie była związana ze zmianą koncepcji prowadzonej działalności gospodarczej, a była wyłącznie skutkiem zmiany sytuacji gospodarczej oraz stanu zdrowia, która zmusiła go do zaniechania inwestycji - Wnioskodawca nie miał żadnego wpływu na okoliczności zmuszające go do zaniechania inwestycji.

Konkludując - w oparciu o ww. regulacje ustawy o VAT, uwzględniając orzecznictwo TSUE, należy przyjąć, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokonania korekty odliczonego VAT od zakupionych towarów i usług w celu realizacji Inwestycji, w związku z jej likwidacją.

Idąc dalej, należy zauważyć, że art. 91 ust. 8 ustawy o VAT nakazuje dokonać korekty odliczenia VAT, w sytuacji w której podatnik „zbywa” lub „zmienia przeznaczenie” towarów lub usług nabytych do wytworzenia środka trwałego, przed oddaniem go do używania.

W przypadku podjęcia decyzji o likwidacji Inwestycji nie można mówić z oczywistych względów o jej „zbyciu”. Nie można mówić również o „zmianie przeznaczenia”. Sformułowanie „zmiana przeznaczenia” sugeruje, że towar lub usługa będzie w dalszym ciągu wykorzystywana przez podatnika, podczas gdy likwidacja inwestycji powoduje, że trwale przestanie być ona wykorzystywana w jakikolwiek sposób, identyczne stanowisko prezentują organy podatkowe. Przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, z dnia 18 czerwca 2014 r. (sygn. IPPP3/443-287/14-2/IG), organ wskazał: „Odnosząc się do opisanej sytuacji należy stwierdzić, że w sprawie nie zaistniały przesłanki dotyczące korekty jednorazowej, o której stanowi przepis art. 91 ust. 8 ustawy o VAT.

Wnioskodawca nie dokonał zbycia lub zmiany przeznaczenia towarów i usług nabytych do wytworzenia środka trwałego przed oddaniem tego środka do użytkowania”.

Wobec tak przedstawionych okoliczności sprawy można się zgodzić z Wnioskodawcą, że zaniechanie inwestycji nastąpi z przyczyn od niego niezależnych.

W analizowanej sytuacji, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone w ramach Inwestycji miały w zamierzeniu umożliwić uruchomienie produkcji poszczególnych wyrobów, których dostawa z kolei miała być opodatkowana VAT. Oznacza to, że w analizowanym przypadku można wykazać bezpośredni związek pomiędzy dokonanymi wydatkami a czynnością opodatkowaną (planowaną), gdyż sprzedaż szerokiej gamy mebli byłaby działalnością podlegającą opodatkowaniu VAT. Oznacza to, że ponoszone wydatki w ramach Inwestycji miały związek z przyszłą działalnością opodatkowaną VAT i tym samym Wnioskodawca miał prawo do odliczenia VAT w tym zakresie. Warto podkreślić, że Wnioskodawca od mc. … r, pobierał emeryturę z ZUS, posiadał już stałe środki finansowe do utrzymania siebie, a mimo to nadal prowadził działalność gospodarczą, produkcję mebli oraz dalej kontynuował proces inwestycyjny.

Wnioskodawca nie ma obowiązku korygowania uprzednio odliczonego podatku VAT z uwagi na zaniechane inwestycje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek nabytych towarów lub usług z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

Zatem w sytuacji, gdy podatnik dokonuje nabycia towarów i usług, które zmierzają do przyszłego wykorzystania ich do czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, bez względu na to jakie faktycznie będą efekty tej działalności, należy uznać w momencie ich nabycia za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

W tym miejscu należy podkreślić również, że Trybunał Sprawiedliwości UE wielokrotnie stwierdzał, że prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

Potwierdzeniem powyżej przedstawionej linii orzecznictwa jest m.in. wyrok TSUE w sprawie C-268/83 D. A. Rompelman i E. A. Rompelman-Van Deelen, z którego to wynika, że regulacja dotycząca odliczenia ma za cel całkowicie odciążyć podmiot podlegający opodatkowaniu VAT od podatku od wartości dodanej, który jest winien zapłacić w związku ze swoją działalnością gospodarczą. Wspólny system wartości dodanej zapewnia, że obciążenie podatkiem VAT jest całkowicie neutralne wobec każdego przedsiębiorstwa, niezależnie od celów i wyników przedsiębiorstwa, pod warunkiem, że takie przedsiębiorstwo samo w sobie podlega opodatkowaniu VAT.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 91 ustawy.

Przepisy zawarte w art. 91 ustawy – co do zasady – dotyczą sytuacji, gdy uprzednio odliczona kwota podatku naliczonego z różnych przyczyn musi zostać skorygowana lub przypadku, gdy podatek naliczony nie został odliczony, bo na moment realizacji prawa do odliczenia nabyty towar lub usługa nie miały służyć działalności opodatkowanej, ale sytuacja ta uległa zmianie.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania (art. 91 ust. 2 ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Stosownie do art. 91 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 91 ust. 6 ustawy o VAT, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Stosownie do art. 91 ust. 7 ustawy o VAT, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania (art. 91 ust. 8 ustawy).

Z przywołanych wyżej przepisów art. 86 i 91 ustawy o VAT wynika, że podatnik jest zobowiązany do rozpoznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w momencie nabycia towarów i usług oraz dokonania ewentualnej korekty tego odliczonego bądź nieodliczonego podatku w przypadku późniejszej zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług lub zmiany sposobu wykorzystania.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadził do dnia ... r. działalność gospodarczą w zakresie produkcji mebli. Wnioskodawca postanowił zakupić halę magazynową, oraz przeprowadzić jej remont i zaadaptować na potrzeby zakładu stolarskiego. W tym celu zaciągnął 2 kredyty inwestycyjne. Po zakupie przedmiotowego magazynu rozpoczął inwestycję zmierzającą do wyremontowania magazynu oraz wyposażenia go w niezbędne maszyny i urządzenia stolarskie. Na całą inwestycję składały się: zakup materiałów budowlanych przeznaczonych na remont budynku, zakup usług budowlanych, hydraulicznych, dekarskich itp. służących pracom remontowym całego obiektu, zakup maszyn i urządzeń stolarskich, zakup zewnętrznych usług projektowych, doradczych itp. Zarówno budynek magazynu jak i maszyny i urządzenia stolarskie miały być u Wnioskodawcy środkami trwałymi. Wnioskodawca zamierzał wykorzystać przedmiot inwestycji tj. wyremontowany budynek na czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca dokonywał odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług zakupionych w związku realizowaną Inwestycją. Zadaniem nadrzędnym było zwiększenie produkcji mebli, stworzenie nowego wzornictwa mebli i poszerzenie oferty meblowej dla klientów. Jednakże sytuacja zakładu stolarskiego po … roku znacznie się pogorszyła. Brak zamówień na produkowane meble, małe zainteresowanie dotychczasową skromną ofertą mebli (spowodowaną złymi warunkami lokalowymi), duża konkurencja na rynku meblowym jak i bogata oferta mebli na aukcjach internetowych doprowadziły do dużego spadku obrotów firmy Wnioskodawcy. Jednak główny czynnik jaki miał wpływ na bardzo słabą sytuację ekonomiczną i wytwórczą zakładu stolarskiego był ciężki wypadek Wnioskodawcy … dnia … r. na terenie zakładu stolarskiego. Wnioskodawca ze względu na zmianę sytuacji gospodarczej, osobistej, finansowej oraz bardzo zły stan zdrowia podjął decyzję o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej. Zwolnił z przyczyn ekonomicznych wszystkich pracowników z dniem ... r. Po zawieszeniu działalności gospodarczej od dnia … r. niezakończona budowa jest planowana jako zaniechanie inwestycji przez Wnioskodawcę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego od wydatków poniesionych na zaniechaną inwestycję.

Stwierdzenie, czy konieczność korekty rzeczywiście zachodzi, wymaga zbadania okoliczności, na skutek których podatnik zaniechał inwestycji lub wykonywania czynności opodatkowanych. Taki wniosek można wyciągnąć z orzeczeń ETS wydanych na kanwie przepisu art. 20(1)(b) VI Dyrektywy, a mianowicie w sprawie C-37/95 Państwo Belgijskie a Ghent Coal Terminal NV oraz C-110/94 między Intercommunale voor Zeewaterontziliting (INZO) a Państwem Belgijskim. W obu przypadkach chodziło o sytuacje, w których podatnik zaniechał inwestycji z przyczyn „pozostających poza jego kontrolą”, na skutek decyzji innego organu nakazującego zmianę miejsca prowadzenia działalności i zamiany działki, na której rozpoczęto inwestycję (C-37/95) i sytuacji, w której „decyzja o zaniechaniu inwestycji wynikała z przeprowadzonego studium jej opłacalności, które nie potwierdziło możliwości generowania zysku z danej działalności” (C-110/94). Zatem podatnik jest uprawniony do odliczenia VAT naliczonego na towary i usługi nabyte w związku z pracami inwestycyjnymi wykonywanymi z przeznaczeniem ich na planowaną działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu, a nabyte prawo do odliczenia pozostaje w mocy, nawet jeśli w wyniku niezależnych od niego okoliczności podatnik nigdy nie wykorzystał nabytych towarów lub usług do transakcji podlegających opodatkowaniu. Zawsze jednak należy brać pod uwagę okoliczności towarzyszące temu zachowaniu, a w szczególności, czy były one konsekwencją zdarzeń od podatnika niezależnych, czy też – podejmowanych świadomie decyzji gospodarczych.

Tym samym, w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do czynności opodatkowanych, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu działalności, prawo do odliczenia zostaje zachowane.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że ponosząc wydatki w związku z planowaną inwestycją mającą służyć – jak wynika z opisu sprawy – wyłącznie czynnościom opodatkowanym, Wnioskodawca miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur związanych z poniesieniem tych wydatków.

Jednocześnie przedstawiony we wniosku opis sprawy wskazuje, że przyczyny podjęcia decyzji o zaniechaniu inwestycji wynikają z okoliczności niezależnych od Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazał bowiem, że głównym powodem konieczności zaniechania realizacji inwestycji, oprócz sytuacji rynkowej (nieopłacalność ekonomiczna), był ciężki wypadek, któremu on uległ.

Należy mieć na uwadze, że gdy okoliczności danej sprawy sprowadzają się do zmiany ogólnej sytuacji ekonomicznej czyniącej inwestycję nieopłacalną, nie oznacza to, że wydatki poniesione na inwestycję nie zostały poniesione w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Dla oceny związku wydatku ze sprzedażą opodatkowaną należy brać pod uwagę przede wszystkim cel wydatku w dacie jego poniesienia. W przedmiotowej sprawie cel ten był taki sam w dacie poniesienia przedmiotowych wydatków oraz w dacie rezygnacji z kontynuowania inwestycji. Rezygnacja przez Wnioskodawcę z realizacji inwestycji nie spowodowała, że uległ zmianie cel wydatków poniesionych w związku z tą inwestycją, w okresie, w którym Wnioskodawca przygotowywał się do jej rozpoczęcia. Podjęta przez Wnioskodawcę decyzja nie jest wynikiem decyzji o zmianie profilu prowadzonej działalności czy celowej zmiany przeznaczenia inwestycji, a sytuacją rynkową (nieopłacalność ekonomiczna) oraz ciężkim wypadkiem, któremu uległ Wnioskodawca. Zatem, inwestycja została zaniechana z uwagi na okoliczności w pełni niezależne od Wnioskodawcy.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa, przedstawione okoliczności sprawy, a także orzecznictwo TSUE, należy stwierdzić, że Wnioskodawca zachowa prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację inwestycji. Powyższe wynika z faktu, że na moment ponoszenia wydatków na opisaną we wniosku inwestycję Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z uwagi na związek tych wydatków wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi, a zaniechanie inwestycji nastąpiło z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie jest zatem zobowiązany do dokonania korekty uprzednio odliczonego podatku VAT.

Podsumowując Wnioskodawca nie ma obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego wynikającego z poniesionych wydatków na realizację inwestycji, bowiem zaniechanie inwestycji w opisanych okolicznościach nie wpłynie na przysługujące wcześniej Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy wskazać, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tutejszy organ nie jest nimi związany.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym załączone do wniosku dokumenty nie mogą być przedmiotem merytorycznej analizy.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.