Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.816.2020.1.MD
z 15 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2020 r. (data wpływu 16 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w A z dnia 26 kwietnia 2019 r. (…), orzeczono rozwód Wnioskodawczyni i B. Zgodnie z treścią wyroku, Sąd powierzył obojgu rodzicom wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi C (rok urodzenia 2003), D (rok urodzenia 2007), E (rok urodzenia 2011) i F (rok urodzenia 2014). Przy czym w treści wyroku wskazano, że miejscem pobytu dzieci jest miejsce zamieszkania matki. Władza rodzicielska miała być sprawowana zgodnie z Rodzicielskim Planem Wychowawczym. Wyrok zobowiązał ojca dzieci – byłego męża do opłacania alimentów oraz matkę do ponoszenia pozostałych kosztów utrzymania i wychowania dzieci. Ojciec dzieci z obowiązku alimentacyjnego wywiązuje się należycie.

Wnioskodawczyni otrzymuje przychody z tytułu pracy rozliczane w PIT-37. Z byłym mężem nie zawarła porozumienia co do podziału ulgi prorodzinnej. Mimo przyznania pełnej władzy wychowawczej obojgu rodzicom, ojciec dzieci sprowadza ją jedynie do sporadycznych spotkań z dziećmi. Były mąż nie uczestniczy w życiu szkolnym i pozaszkolnym dzieci. Faktyczną władzę rodzicielską sprawuje osobiście wyłącznie Wnioskodawczyni. Zapewnia dzieciom poza emocjonalną miłością także wszelkie inne niezbędne potrzeby fizyczne, edukacyjne i duchowe wszystkich dzieci. Jest w stałym kontakcie z nauczycielami dzieci, na bieżąco weryfikuje postępy w nauce, angażuje się w pomoc w nauce dzieciom. To Wnioskodawczyni zapewnia dzieciom niezbędne przybory szkolne i książki. Ojciec dzieci w tym zakresie nie podejmował żadnych działań.

Z inicjatywy Wnioskodawczyni, uwzględniając zainteresowania dzieci, zapisała je na zajęcia pozalekcyjne – nauka tańca, akrobatyka, język angielski. Za zajęcia ponosi osobiście wydatki, a wszelkie sprawy organizacyjne i logistyczne z tym związane obciążają osobiście wyłącznie Wnioskodawczynię. Nie posiada samochodu zatem zawiezienie i odebranie dzieci z zajęć pozaszkolnych wymaga od Wnioskodawczyni dużego wysiłku organizacyjnego. Były mąż nie podejmuje tutaj żadnej aktywności. Wszelkie inne sprawy odnoszące się do wychowania dzieci (Pierwsza Komunia, wywiadówki, wizyty lekarskie) Wnioskodawczyni podejmuje wyłącznie sama. Wyłącznie Wnioskodawczyni koordynuje niezbędne leczenie u lekarzy specjalistów – stomatolog, alergolog, okulista. Wyłącznie Wnioskodawczyni ponosiła wydatki i działania związane z organizacją Pierwszej Komunii dziecka. Ponosi też wszelkie dodatkowe nakłady finansowe związane z funkcjonowaniem dzieci w otoczeniu technologicznym – zakup telefonów i abonamentów dla dzieci, sprzętu komputerowego, mebli dostosowanych do rozwoju psychoruchowego.

Ojciec dzieci proszony o pomoc nie wspiera Wnioskodawczyni w żaden sposób. Jak wcześniej podnosiła, nie dysponuje samochodem, zatem załatwienie wielu spraw wymaga od Wnioskodawczyni należytej organizacji czasu i działań, w tym m.in. zapewnienie opieki dzieciom młodszym, przemieszczanie się, itp. Były mąż dysponując samochodem, nawet w sprawach dotyczących bezpośrednio dzieci, dotychczas mimo próśb nie wspierał Wnioskodawczyni w tych sprawach. Wszelkie wyjścia dzieci do kina, teatru, urodziny i spotkania z rówieśnikami, wycieczki Wnioskodawczyni ponosi z własnych środków pieniężnych troszcząc się przy tym o przygotowania do uczestnictwa, dojazd dziecka w odpowiednim czasie, jego odbiór oraz opiekę nad pozostałymi dziećmi w przypadku jej nieobecności.

W związku z bezpośrednią opieką nad małoletnimi dziećmi C, D, E i F Wnioskodawczyni ponosi dodatkowe nakłady finansowe, w żaden sposób nie rekompensowane przez byłego męża. Poza nakładami finansowymi, działaniami Wnioskodawczyni kieruje troska o prawidłowy rozwój fizyczny, intelektualny, psychofizyczny, emocjonalny i duchowy jej dzieci. Dlatego też Wnioskodawczyni podejmuje starania o dodatkowe leczenie u specjalistów, zaopatrzenie w telefony, przygotowania do Pierwszej Komunii, dodatkowe zajęcia, spotkania z rówieśnikami. Niestety były mąż nie wykazuje więzi emocjonalnej z dziećmi, nie angażuje się w opiekę nad dziećmi, sprowadzając władzę rodzicielską do spotkań nielubianych przez dzieci i do płatności alimentów.

Wnioskodawczyni nie pozostaje w związku małżeńskim. Uzyskuje przychody ze stosunku pracy i stypendium, opodatkowane według skali podatkowej. Przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych nie dotyczą Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni faktycznie wykonuje w stosunku do małoletnich dzieci władzę rodzicielską, tj. samodzielnie bez udziału byłego męża uczestniczy w ich wychowaniu, ponosi koszty ich utrzymywania, zabezpiecza ich potrzeby bytowe, zdrowotne i edukacyjne oraz emocjonalne. Wnioskodawczyni całościowo i samodzielnie dba o rozwój psychofizyczny, duchowy i intelektualny małoletnich dzieci.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przysługuje Wnioskodawczyni, jako matce samotnie wychowującej małoletnie dzieci w rozliczeniu za 2020 r. oraz w istniejącym stanie prawnym w latach następnych do uzyskania pełnoletności dzieci, prawo do odliczenia ulgi przewidzianej w art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w pełnej wysokości za 12 miesięcy na wszystkie dzieci?

Zdaniem Wnioskodawczyni, może skorzystać z pełnego odliczenia ulgi na dzieci na podstawie art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w pełnej wysokości, tj. 100%, ponieważ wyłącznie na niej spoczywają obowiązki związane z zaspokojeniem wszystkich potrzeb jej dzieci, podejmowanie działań mających na celu ich właściwy rozwój fizyczny, intelektualny, emocjonalny, zapewnienie ich potrzeb zdrowotnych, edukacyjnych oraz wypoczynku. Prawo to w istniejącym stanie faktycznym i prawnym przysługiwać będzie Wnioskodawczyni do uzyskania pełnoletności przez dzieci. Brak sprawowania faktycznej pieczy nad małoletnimi przez ojca dzieci wyklucza zastosowanie wobec niego przesłanki zapisanej wprost w art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast Wnioskodawczynię uprawnia do pełnego wykorzystania przedmiotowej ulgi.

Minister Finansów w odpowiedzi na interpretację poselską nr 25045 – pismo nr DD3.054.46.2018 z dnia 6 września 2018 r. wprost konkluduje, że „warunkiem zastosowania ulgi na podstawie art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy PIT jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej, jak i jej faktyczne wykonywanie”. Przedmiotowy przepis wskazuje na wykonywanie władzy rodzicielskiej. W potocznym rozumieniu słowo „wykonanie” to sporządzić, zrobić, wyprodukować, stworzyć. Według Słownika języka polskiego „wykonać – wykonywać” to wyprodukować, wytworzyć coś, spełnić jakąś czynność, działać w jakiejś dziedzinie (Akademia Języka Polskiego PWN, Słownik języka polskiego, tom 2, strona 748, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007). Zatem słowo „wykonywanie” odnosi się do sfery aktywności oraz do działania.

Zatem teza przepisu art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych w istocie akcentuje aktywne działania rodzica, wypełnianie szeregu czynności, zrobienia czegoś w ramach posiadanej władzy rodzicielskiej, a nie jej samo posiadanie. Sama władza rodzicielska wynika ze sfery prawnej. Pojęcie to zostało wywiedzione z Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w szczególności z art. 92, zgodnie z którym – dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską. Artykuł 93 § 1 określa zaś, że władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom. Zasady wykonywania władzy rodzicielskiej zapisano w art. 96 § 1 wskazujące, że rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotować je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień.

Samo prawo obojga eksmałżonków do wykonywania władzy rodzicielskiej Sąd zakreślił w sentencji wyroku rozwodowego – powierzając wykonywanie władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom. Tak jak to przedstawiono wcześniej, realizacja tego prawa, tj. ciężar szeregu działań związanych z wykonywaniem pieczy i wychowania obciążają wyłącznie Wnioskującą. Były mąż, rolę ojca sprowadza wyłącznie do kontaktów z dziećmi zgodnie z Rodzicielskim Planem Wychowawczym oraz do płatności alimentów.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15, określił, że wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia „wykonywanie władzy rodzicielskiej”. Dalej Sąd dokonując wykładni przepisu art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych orzekł, że tak zwana ulga prorodzinna nie jest ulgą z tytułu bycia rodzicem i posiadania władzy rodzicielskiej (pełnej bądź ograniczonej), ma natomiast pomóc rodzicom wykonującym władzę rodzicielską w jej wykonywaniu.

Reasumując Wnioskodawczyni zgadza się w tej materii ze stanowiskiem Ministra Finansów wyrażonym w piśmie z dnia 6 września 2018 r., w którym organ oznajmił, że samo utrzymywanie kontaktów z dzieckiem nie jest rozstrzygające dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Dotyczy to również wykonywania obowiązku alimentacyjnego w stosunku do małoletniego z uwagi na fakt, iż obowiązek alimentacyjny jest niezależny od władzy rodzicielskiej. (...) o prawie do ulgi decyduje faktyczne sprawowanie władzy rodzicielskiej. Posiadanie władzy rodzicielskiej bez faktycznego wykonania, podobnie jak samo utrzymywanie sporadycznych kontaktów z małoletnim lub jego alimentacja, nie wystarcza do zastosowania odliczenia na podstawie art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy PIT.

W opinii Wnioskodawczyni, uwzględniając wcześniej przedstawiony stan faktyczny i obecny kształt przepisów normujących tę materię do ukończenia pełnoletności przez poszczególne dzieci ma prawo do odliczenia ulgi w pełnej wysokości. W świetle wcześniej cytowanego art. 92 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (dziecko aż do pełnoletności pozostaje pod władzą rodzicielską) oraz brzmienia art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełnienie obowiązku alimentacyjnego wobec pełnoletniego uczącego się dziecka będzie miało znaczenie przy ustalaniu prawa do ulgi w przyszłych okresach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przepis art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) stanowi, że od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Stosownie art. 27f ust. 2 cytowanej ustawy odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   
   
   
   
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
      
      
      
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
   
   
   
   
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Przepis art. 27f ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

W myśl art. 27f ust. 2b ww. ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka.

Na mocy art. 27f ust. 2c przytoczonej ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na mocy art. 27f ust. 4 powołanej ustawy odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki do zastosowania ulgi.

W świetle art. 27f ust. 5 ww. ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Zatem z literalnego brzmienia art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika, że warunkiem zastosowania przez rodzica ulgi na małoletnie dziecko jest wykonywanie w stosunku do tego dziecka władzy rodzicielskiej.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359, z późn. zm.) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Podkreślić należy, że samo posiadanie władzy rodzicielskiej jest niewystarczające do zastosowania przedmiotowej preferencji. Dla nabycia prawa do ulgi konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie, czyli wykonywanie wszystkich obowiązków, dzięki którym dziecko wychowywane jest w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, w szczególności sprawowanie faktycznej pieczy nad dzieckiem i jego wychowywanie, troszczenie się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne.

Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Wykonywać pieczę (zgodnie z definicją Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) – to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować).

W konsekwencji, samo płacenie alimentów na dziecko oraz sporadyczne spotkania z małoletnim dzieckiem nie są rozstrzygające dla uznania, że rodzic wykonuje władzę rodzicielską. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia wynika, że wyrokiem Sądu Okręgowego w A z dnia 26 kwietnia 2019 r. (…), orzeczono rozwód Wnioskodawczyni i B. Zgodnie z treścią wyroku, Sąd powierzył obojgu rodzicom wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi C (rok urodzenia 2003), D (rok urodzenia 2007), E (rok urodzenia 2011) i F (rok urodzenia 2014). Przy czym w treści wyroku wskazano, że miejscem pobytu dzieci jest miejsce zamieszkania matki. Władza rodzicielska miała być sprawowana zgodnie z Rodzicielskim Planem Wychowawczym. Wyrok zobowiązał ojca dzieci – byłego męża do opłacania alimentów oraz matkę do ponoszenia pozostałych kosztów utrzymania i wychowania dzieci. Ojciec dzieci z obowiązku alimentacyjnego wywiązuje się należycie. Wnioskodawczyni otrzymuje przychody z tytułu pracy rozliczane w PIT-37. Z byłym mężem nie zawarła porozumienia co do podziału ulgi prorodzinnej. Mimo przyznania pełnej władzy wychowawczej obojgu rodzicom, ojciec dzieci sprowadza ją jedynie do sporadycznych spotkań z dziećmi. Były mąż nie uczestniczy w życiu szkolnym i pozaszkolnym dzieci. Faktyczną władzę rodzicielską sprawuje osobiście wyłącznie Wnioskodawczyni. Zapewnia dzieciom poza emocjonalną miłością także wszelkie inne niezbędne potrzeby fizyczne, edukacyjne i duchowe wszystkich dzieci. Jest w stałym kontakcie z nauczycielami dzieci, na bieżąco weryfikuje postępy w nauce, angażuje się w pomoc w nauce dzieciom. To Wnioskodawczyni zapewnia dzieciom niezbędne przybory szkolne i książki. Ojciec dzieci w tym zakresie nie podejmował żadnych działań. Z inicjatywy Wnioskodawczyni, uwzględniając zainteresowania dzieci, zapisała je na zajęcia pozalekcyjne – nauka tańca, akrobatyka, język angielski. Za zajęcia ponosi osobiście wydatki, a wszelkie sprawy organizacyjne i logistyczne z tym związane obciążają osobiście wyłącznie Wnioskodawczynię. Nie posiada samochodu zatem zawiezienie i odebranie dzieci z zajęć pozaszkolnych wymaga od Wnioskodawczyni dużego wysiłku organizacyjnego. Były mąż nie podejmuje tutaj żadnej aktywności. Wszelkie inne sprawy odnoszące się do wychowania dzieci (Pierwsza Komunia, wywiadówki, wizyty lekarskie) Wnioskodawczyni podejmuje wyłącznie sama. Wyłącznie Wnioskodawczyni koordynuje niezbędne leczenie u lekarzy specjalistów – stomatolog, alergolog, okulista. Wyłącznie Wnioskodawczyni ponosiła wydatki i działania związane z organizacją Pierwszej Komunii dziecka. Ponosi też wszelkie dodatkowe nakłady finansowe związane z funkcjonowaniem dzieci w otoczeniu technologicznym – zakup telefonów i abonamentów dla dzieci, sprzętu komputerowego, mebli dostosowanych do rozwoju psychoruchowego. Ojciec dzieci proszony o pomoc nie wspiera Wnioskodawczyni w żaden sposób. Jak wcześniej podnosiła, nie dysponuje samochodem, zatem załatwienie wielu spraw wymaga od Wnioskodawczyni należytej organizacji czasu i działań, w tym m.in. zapewnienie opieki dzieciom młodszym, przemieszczanie się, itp. Były mąż dysponując samochodem, nawet w sprawach dotyczących bezpośrednio dzieci, dotychczas mimo próśb nie wspierał Wnioskodawczyni w tych sprawach. Wszelkie wyjścia dzieci do kina, teatru, urodziny i spotkania z rówieśnikami, wycieczki Wnioskodawczyni ponosi z własnych środków pieniężnych troszcząc się przy tym o przygotowania do uczestnictwa, dojazd dziecka w odpowiednim czasie, jego odbiór oraz opiekę nad pozostałymi dziećmi w przypadku jej nieobecności. W związku z bezpośrednią opieką nad małoletnimi dziećmi C, D, E i F Wnioskodawczyni ponosi dodatkowe nakłady finansowe, w żaden sposób nie rekompensowane przez byłego męża. Poza nakładami finansowymi, działaniami Wnioskodawczyni kieruje troska o prawidłowy rozwój fizyczny, intelektualny, psychofizyczny, emocjonalny i duchowy jej dzieci. Dlatego też Wnioskodawczyni podejmuje starania o dodatkowe leczenie u specjalistów, zaopatrzenie w telefony, przygotowania do Pierwszej Komunii, dodatkowe zajęcia, spotkania z rówieśnikami. Niestety były mąż nie wykazuje więzi emocjonalnej z dziećmi, nie angażuje się w opiekę nad dziećmi, sprowadzając władzę rodzicielską do spotkań nielubianych przez dzieci i do płatności alimentów. Wnioskodawczyni nie pozostaje w związku małżeńskim. Uzyskuje przychody ze stosunku pracy i stypendium, opodatkowane według skali podatkowej. Przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych nie dotyczą Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni faktycznie wykonuje w stosunku do małoletnich dzieci władzę rodzicielską, tj. samodzielnie bez udziału byłego męża uczestniczy w ich wychowaniu, ponosi koszty ich utrzymywania, zabezpiecza ich potrzeby bytowe, zdrowotne i edukacyjne oraz emocjonalne. Wnioskodawczyni całościowo i samodzielnie dba o rozwój psychofizyczny, duchowy i intelektualny małoletnich dzieci.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, w szczególności fakt, że wyłącznie Wnioskodawczyni osobiście sprawuje faktyczną władzę rodzicielską w stosunku do małoletnich dzieci, samodzielnie bez udziału byłego męża uczestniczy w ich wychowaniu, zabezpiecza ich potrzeby bytowe, zdrowotne i edukacyjne oraz emocjonalne, całościowo i samodzielnie dba o rozwój psychofizyczny, duchowy i intelektualny małoletnich dzieci, wszelkie inne sprawy odnoszące się do wychowania dzieci (Pierwsza Komunia, wywiadówki, wizyty lekarskie) podejmuje wyłącznie sama, natomiast ojciec dzieci – jak twierdzi Wnioskodawczyni – w tym zakresie nie podejmuje żadnych działań, nie uczestniczy w życiu szkolnym i pozaszkolnym dzieci, nie wykazuje więzi emocjonalnej z dziećmi, nie angażuje się w opiekę nad dziećmi, ogranicza się do spotkań nielubianych przez dzieci i do płatności alimentów, uznać należy, że Wnioskodawczyni przysługuje ulga prorodzinna na małoletnie dzieci, wynikająca z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w pełnej wysokości za 12 miesięcy w rozliczeniu za rok 2020.

Prawo do odliczenia ulgi na małoletnie dzieci będzie przysługiwało Wnioskodawczyni również w latach przyszłych pod warunkiem, że nie ulegną zmianie przepisy prawa będące podstawą niniejszego rozstrzygnięcia oraz stan faktyczny sprawy, w szczególności Wnioskodawczyni będzie nadal wyłącznie wykonywała władzę rodzicielską.

Wobec powyższego, stanowiska Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.