Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.837.2020.1.MM
z 22 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z planowanym rozwodem i zniesieniem współwłasności Wnioskodawca wraz z (obecnie już byłą) żoną zdecydował się sprzedać mieszkanie (przed upływem 5 lat od daty zakupu). Mieszkanie to zwane będzie dalej mieszkaniem „A”. Mieszkanie „A” zostało zakupione częściowo na kredyt oraz częściowo ze środków własnych. Wnioskodawca z żoną sprzedali to mieszkanie 28 grudnia 2017 r. za kwotę 640.000 zł. Po sprzedaży spłacili między innymi ich kredyt hipoteczny w kwocie 305.000 zł. Mieszkanie „A” zostało zakupione łącznie z mieszkaniem „B” w jednej transakcji za kwotę 778.000 zł (mieszkanie „A” za kwotę 518.340 zł i mieszkanie „B” za kwotę 259.660 zł). Zakup mieszkań został sfinansowany ze środków własnych w kwocie 448.064,24 zł oraz z kredytu bankowego w kwocie 329.935,76 zł. Jednocześnie kredyt hipoteczny został udzielony łącznie na oba mieszkania „A” i „B” w kwocie 650.000 zł z przeznaczeniem częściowego finansowania zakupu obu mieszkań oraz remontu obu mieszkań w kwotach odpowiednio: 329.935,76 zł na zakup mieszkań „A” i „B” oraz 320.064,24 zł na remont generalny mieszkań „A” i „B”. W umowie kredytowej nie ma podziału jaka część transz kredytu dotyczy mieszkania „A” i jaka część dotyczy mieszkania „B”. W umowie kredytu wskazana jest natomiast wartość obu mieszkań po remoncie tj. mieszkanie „A” 670.000 zł oraz mieszkanie „B” 340.000 zł. Kredyt został zabezpieczony hipoteką łączną na obu mieszkaniach. Mieszkanie „B” nie zostało sprzedane i służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy. Przy sprzedaży mieszkania „A” bank zgodził się zwolnić hipotekę mieszkania „A” po spłacie kwoty 305.000 zł. Mieszkania „A” i „B” zostały zakupione w stanie do generalnego remontu z początkową intencją ich połączenia. W związku z rozwodem plany te zostały zmienione przed zakończeniem remontu obu mieszkań. Minimalna wysokość spłaty w kwocie 305.000 zł została określona przez bank w odniesieniu do możliwego zabezpieczenia kredytu jedynie na hipotece mieszkania „B” z uwzględnieniem stanu zaawansowania robót remontowych w tym mieszkaniu w chwili sprzedaży mieszkania „A”. Żadne z mieszkań „A” i „B” nie było przedmiotem umowy najmu ani dzierżawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwota spłaty kredytu (305.000 zł) może być w całości uwzględniona jako zwolnienie przedmiotowe i przyjęta do obliczenia kwoty dochodu zwolnionego od opodatkowania?
2. Gdyby kwota spłaty kredytu (305.000 zł) nie mogła być w całości uwzględniona jako zwolnienie przedmiotowe w jakiej części powinna być zakwalifikowana jako zwolnienie przedmiotowe? Czy właściwe byłoby wówczas proporcjonalne uwzględnienie tej kwoty? (kredyt w kwocie 650.000 zł dotyczył mieszkania „A” w kwocie: 670.000/(670.000+340.000) x 650.000 = 431.188,12 zł, kredyt w kwocie 650.000 zł dotyczył mieszkania „B” w kwocie: 340.000/(670.000+340.000) x 650.000 = 218.811,88 zł; spłata 305.000zł dotyczyła więc mieszkania „A” w kwotach: 670.000/(670.000,00+340.000,00) x 305.000 = 202.326,73 zł; spłata 305.000 zł dotyczyła więc mieszkania „B” w kwotach: 340.000/(670.000,00+340.000,00) x 305.000 = 102.673,27 zł )
3. Czy kwota (102.673,27 zł) dotycząca spłaty kredytu dla mieszkania „B” może być w całości uwzględniona jako zwolnienie przedmiotowe i uwzględniona w obliczeniu kwoty dochodu zwolnionego od opodatkowania?
4. Czy kwota (202.326,73 zł) dotyczącą spłaty kredytu dla mieszkania „A” może być w części dotyczącej remontu tj. 202.326,76 x (320.064,24/650.000,00) = 99.627,02 zł uwzględniona jako zwolnienie przedmiotowe i przyjęta do obliczenia kwoty dochodu zwolnionego od opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota spłaty kredytu (305.000 zł) może być w całości uwzględniona jako zwolnienie przedmiotowe i przyjęta do obliczeniu kwoty dochodu zwolnionego od opodatkowania. Gdyby się okazało że ww. kwota (305.000 zł) nie może być w całości uwzględniona jako zwolnienie przedmiotowe i przyjęta do obliczenia kwoty dochodu zwolnionego od opodatkowania, to wówczas kwoty: (102.673,27 zł) dotycząca spłaty kredytu dla mieszkania „B” oraz (99.627,02 zł) dotycząca spłaty kredytu w części dotyczącej remontu dla mieszkania „A” powinny być uwzględnione jako zwolnienie przedmiotowe i przyjęte do obliczeniu kwoty dochodu zwolnionego od opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego w związku z planowanym rozwodem i zniesieniem współwłasności Wnioskodawca wraz z (obecnie już byłą) żoną zdecydował się sprzedać mieszkanie (przed upływem 5 lat od daty zakupu). Mieszkanie to zwane będzie dalej mieszkaniem „A”. Mieszkanie „A” zostało zakupione częściowo na kredyt oraz częściowo ze środków własnych. Wnioskodawca z żoną sprzedali to mieszkanie 28 grudnia 2017 r. za kwotę 640.000 zł. Po sprzedaży spłacili między innymi ich kredyt hipoteczny w kwocie 305.000 zł. Mieszkanie „A” zostało zakupione łącznie z mieszkaniem „B” w jednej transakcji za kwotę 778.000 zł (mieszkanie „A” za kwotę 518.340 zł i mieszkanie „B” za kwotę 259.660 zł). Zakup mieszkań został sfinansowany ze środków własnych w kwocie 448.064,24 zł oraz z kredytu bankowego w kwocie 329.935,76 zł. Jednocześnie kredyt hipoteczny został udzielony łącznie na oba mieszkania „A” i „B” w kwocie 650.000 zł z przeznaczeniem częściowego finansowania zakupu obu mieszkań oraz remontu obu mieszkań w kwotach odpowiednio: 329.935,76 zł na zakup mieszkań „A” i „B” oraz 320.064,24 zł na remont generalny mieszkań „A” i „B”. W umowie kredytowej nie ma podziału jaka część transz kredytu dotyczy mieszkania „A” i jaka część dotyczy mieszkania „B”. W umowie kredytu wskazana jest natomiast wartość obu mieszkań po remoncie tj. mieszkanie „A” 670.000 zł oraz mieszkanie „B” 340.000 zł. Kredyt został zabezpieczony hipoteką łączną na obu mieszkaniach. Mieszkanie „B” nie zostało sprzedane i służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy. Przy sprzedaży mieszkania „A” bank zgodził się zwolnić hipotekę mieszkania „A” po spłacie kwoty 305.000 zł. Mieszkania „A” i „B” zostały zakupione w stanie do generalnego remontu z początkową intencją ich połączenia. W związku z rozwodem plany te zostały zmienione przed zakończeniem remontu obu mieszkań. Minimalna wysokość spłaty w kwocie 305.000 zł została określona przez bank w odniesieniu do możliwego zabezpieczenia kredytu jedynie na hipotece mieszkania „B” z uwzględnieniem stanu zaawansowania robót remontowych w tym mieszkaniu w chwili sprzedaży mieszkania „A”. Żadne z mieszkań „A” i „B” nie było przedmiotem umowy najmu ani dzierżawy.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że skoro odpłatne zbycie w dniu 28 grudnia 2017 r. lokalu mieszkalnego „A” zostało dokonane przed upływem 5 lat od daty zakupu – to stanowi źródło przychodu, w rozumieniu przywołanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na mocy art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Ponadto zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Stosownie natomiast do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Osiągnięty ze sprzedaży lokalu mieszkalnego dochód może zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. – wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w art. 21 ust.1 pkt 131 uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   
   
   
   
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
      
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
      
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
      
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
      
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
      - położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej;
      
      
      
2. wydatki poniesione na:
   
   
   
   
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1,
      
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a,
      
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Z art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. – wynika, że przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e, rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

W przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe (art. 21 ust. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na podstawie art. 21 ust. 28 cytowanej ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

W myśl art. 21 ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c, stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit a-c oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c.

Przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z treści przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ustawodawca uzależnia skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia od wydatkowania przez podatnika w określonym terminie, środków uzyskanych z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c na realizację własnego celu mieszkaniowego.

Ww. zwolnienie jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, iż okolicznością decydującą o możliwości skorzystania ze zwolnienia wynikającego z powołanego art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i określonych praw majątkowych w terminie nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym została ona dokonana, na wskazane w art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy cele mieszkaniowe, które obejmują m. in. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1.

Do zastosowania zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy uprawnia zatem spłata kredytu udzielonego na nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym lokalem oraz remont tego lokalu. Jednakże podkreślić należy, że zgodnie z art. 21 ust. 30 ww. ustawy, przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W przepisie tym ustanowiono zatem zakaz dwukrotnego odliczania i korzystania z ulg w odniesieniu do tych samych wydatków. Zacytowany powyżej art. 21 ust. 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zapobiega więc sytuacji, w której podatnik dwukrotnie odliczyłby ten sam wydatek – raz zaliczając wydatek na nabycie lokalu oraz nakłady zwiększające jego wartość w koszty uzyskania przychodu, za drugim zaś razem jako wydatek na spłatę kredytu którym sfinansował ten właśnie cel.

Prawidłowe ustalenie dochodu winno wyglądać w ten sposób, że przychód z odpłatnego zbycia ustalony stosownie do art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy pomniejszyć o koszty jego uzyskania ustalone według zasad, o jakich mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy. Dla ustawodawcy nie ma znaczenia w jaki sposób podatnik pozyskał kapitał na pokrycie ceny nabycia i remont lokalu (z oszczędności czy z kredytu). Skoro zatem w ramach obliczenia dochodu ze sprzedaży nieruchomości jest uwzględniony koszt jej nabycia i remontu (nakładów poniesionych na ten lokal), to obowiązuje ustawowy zakaz traktowania wydatków na spłatę tej części kredytu, która została uwzględniona w kosztach uzyskania przychodów w postaci wydatków na nabycie zbywanej nieruchomości bądź nakładów na tę nieruchomość jako wydatków na własne cele mieszkaniowe.

Wobec powyższego, zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych znajduje zastosowanie do tej części przychodu, ze sprzedaży lokalu „A” która nie została uwzględniona w cenie jego zakupu oraz w kosztach jego remontu.

Natomiast przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego „A” wydatkowany na spłatę tej części kredytu hipotecznego, która wydatkowana została na zakup i remont lokalu mieszkalnego „B” w całości uprawnia do zastosowania zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie wyjaśnić należy, że zwolnienie przedmiotowe wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego „A” jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi ww. wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na własne cele mieszkaniowe (tj. spłatę kredytu mieszkaniowego udzielonego za zakup i remont lokalu mieszkalnego „A”, w tej części, która nie została zakwalifikowana do kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży tego lokalu oraz wydatki na spłatę kredytu mieszkaniowego udzielonego na mieszkanie „B”) w osiągniętym z odpłatnego zbycia przychodzie.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że tutejszy organ w wydanej interpretacji nie odniósł się do przedstawionego przez Wnioskodawcę sposobu wyliczenia wysokości spłaty kredytu, jaka przypada na poszczególne lokale mieszkalne, jak również do podanych przez niego kwot, które mogą być objęte zwolnieniem przedmiotowym, albowiem przedmiotem interpretacji wydawanej w trybie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa jest dokonanie subsumcji przedstawionego przez stronę stanu faktycznego pod wskazany przepis prawa i wyjaśnienie przyczyn, dla których w tym stanie faktycznym ma on zastosowanie. Ustalenie lub potwierdzenie prawidłowości ustalenia wysokości przychodu ze sprzedaży nieruchomości/udziałów w nieruchomości oraz kwot objętych zwolnieniem przedmiotowym nie może zatem zostać dokonane w trakcie postępowania w sprawie wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego. Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie może bowiem prowadzić postępowania ani podejmować rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego trybu orzekania, w tym w postępowaniu kontrolnym czy podatkowym prowadzonym w oparciu o konkretną dokumentację. Powyższe ustalenie może nastąpić wyłącznie w ramach postępowania podatkowego, czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej, o których mowa w działach IV-VI ustawy Ordynacja podatkowa, a więc w ramach procedur, które nie należą do kompetencji organu upoważnionego do wydawania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element
czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.