Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.626.2020.2.MK
z 18 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 października 2020 r. (data wpływu 22 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z 26 października 2020 r. (data wpływu 30 października 2020 r.) oraz pismem z 8 stycznia 2021 r. (data wpływu 19 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie obowiązku ujmowania w ewidencji sprzedaży prowadzonej na potrzeby podatku od towarów i usług, towarów (produktów biobójczych i dezynfekujących) zawierających skażony alkohol etylowy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie obowiązku ujmowania w ewidencji sprzedaży prowadzonej na potrzeby podatku od towarów i usług, towarów (produktów biobójczych i dezynfekujących) zawierających skażony alkohol etylowy. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 października 2020 r. (data wpływu 30 października 2020 r.) oraz pismem z 8 stycznia 2021 r. (data wpływu 19 stycznia 2021 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 21 grudnia 2020 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.626.2020.1.MK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sprecyzowany po uzupełnieniu wniosku):

[…] (Wnioskodawca) jest podmiotem zajmującym się produkcją chemii gospodarczej. Wśród szerokiej gamy produktów oferowanych przez […] znajdują się wyroby chemiczne nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi, które zawierają w swoim składzie alkohol etylowy skażony, będące wyrobami dezynfekującymi i biobójczymi (dalej określane jako „Produkty”). Stężenie alkoholu etylowego zawartego w Produktach przekracza 1,2% całkowitej objętości. Z oczywistych względów wyroby te nie są przeznaczone do spożycia przez ludzi.

Produkty nie są oznaczone żadnym z kodów Nomenklatury Scalonej wymienionych w art. 93 ust. 1 ustawy akcyzowej, to jest: CN 2207, 2208, 2204, 2205, 2206 00.

Produkty są zwolnione od podatku akcyzowego na podstawie art. 32 ust. 4 pkt 2 oraz art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Nadto Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowy wniosek dotyczy Produktów Spółki, które:

1. są wyrobami chemicznymi nieprzeznaczonymi do spożycia przez ludzi i dotyczy wyłącznie produktów biobójczych i dezynfekujących;
2. nie są to wyroby kosmetyczne; w uzasadnieniu wniosku na wyroby kosmetyczne wskazano wyłącznie z powodu wsparcia uzasadnienia własnego stanowiska; nie wskazano natomiast, że Produkty są wyrobami kosmetycznymi;
3. Wnioskodawca wnosi o udzielenie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie produktów będących wyrobami chemicznymi o zawartości alkoholu skażonego powyżej 1,2%;
4. alkohol etylowy zwartych w Produktach jest alkoholem skażonym, zwolnionym od podatku akcyzowego ze względu na przeznaczenie (produkcja wyrobów nieprzeznaczonych do spożycia), na podstawie art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym oraz art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy akcyzowej;
5. ponieważ z punktów widzenia interpretowanych przepisów nie ma znaczenia, jakie konkretnie wyroby składają się na Produkty (istotne jest, ze zawierają w swoim składzie alkohol etylowy skażony oraz że nie należą do z grupowań CN 2207, 2208, 2204, 2205, 2206 00), Wnioskodawca wnosi o udzielenie interpretacji indywidualnej odnoszącej się do Produktów stanowiących produkty biobójcze i dezynfekujące, nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi, zawierające w swoim składzie alkohol etylowy o stężeniu przekraczającym 1,2% objętości.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy od 1 października 2020 r. […] jest zobowiązana w prowadzonej ewidencji dla celów podatku od towarów i usług do oznaczenia dostawy wszystkich Produktów zawierających w swoim składzie alkohol etylowy o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 1,2% kodem „01 - Napoje alkoholowe”?

Zdaniem Wnioskodawcy, wykładnia z § 10 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia w zw. z art. 93 ust. 1 ustawy akcyzowej prowadzi do wniosku, że Produkty nie podlegają oznaczeniu kodem GTU_01, wobec czego Wnioskodawca nie jest zobowiązany w prowadzonej ewidencji dla celów podatku od towarów i usług do oznaczenia dostawy wszystkich Produktów zawierających w swoim składzie alkohol etylowy o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 1,2% kodem "01- Napoje alkoholowe".

Uzasadnienie:

Od 1 października 2020 roku czynni podatnicy VAT są zobowiązani do składania do właściwego urzędu skarbowego ewidencji i deklaracji według nowej struktury JPK. Nowy JPK zastąpił dotychczasową deklarację VAT oraz plik JPK_VAT.

Zgodnie z § 10 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r. poz. 1127; dalej: „Rozporządzenie”), podatnicy w prowadzonej ewidencji dla celów VAT zobowiązani są do oznaczania dostawy napojów alkoholowych, to jest alkoholu etylowego, piwa, wina, napojów fermentowanych i wyrobów pośrednich, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, oznaczeniem "01" (dalej: „kod GTU_01”). Co ważne, wskazana regulacja odwołuje się wprost do pojęcia „napoje alkoholowe” w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, wymieniając przy tym m.in. alkohol etylowy.

Zgodnie z art. 92 ustawy o podatku akcyzowym, do napojów alkoholowych w rozumieniu ustawy zalicza się alkohol etylowy, piwo, wino, napoje fermentowane oraz wyroby pośrednie. Art. 93 ust. 1 tej ustawy wskazuje, że „do alkoholu etylowego w rozumieniu ustawy zalicza się:

1. wszelkie wyroby o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości, objęte pozycjami CN 2207 i 2208, nawet jeżeli są to wyroby stanowiące część wyrobu należącego do innego działu Nomenklatury Scalonej;
2. wyroby objęte pozycjami CN 2204, 2205 i 2206 00, o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% objętości;
3. napoje zawierające rozcieńczony lub nierozcieńczony alkohol etylowy”.
   
   

Wprawdzie ustawa akcyzowa wskazuje, że alkoholem etylowym są „wszelkie” wyroby objęte pozycjami CN 2207 i 2208 (o mocy objętościowej powyżej 1,2% alkoholu) oraz CN 2204, 2205, 2206 00 (o mocy objętościowej powyżej 22% alkoholu), jednak jednocześnie doprecyzowuje, że wyroby o kodzie CN 2207 i 2208 zaliczają się do zbioru „alkohol etylowy” nawet jeśli stanowią tylko część wyrobu należącego do innego działu nomenklatury scalonej. Oznacza to oczywiście, że ustawa akcyzowa uznaje za alkohol etylowy - jeśli chodzi o produkty niestanowiące ściśle alkoholu etylowego - nie tyle dany wyrób (mieszaninę), który zawiera w swoim składzie alkohol etylowy, ale jedynie składnik tego wyrobu, o ile ten składnik samodzielnie byłby oznaczony kodem CN 2207 lub 2208.

Z punktu widzenia systematyki ustawy o podatku akcyzowym takie rozwiązanie jest uzasadnione, bowiem zgodnie z jej przepisami podstawą opodatkowania w przypadku alkoholu etylowego jest ilość alkoholu w przeliczeniu na 100% mocy objętościowej. Jeśli zatem wyrób (zwykle mieszanina) oznaczony innym kodem CN niż 2207 lub 2208 zawiera w swoim składzie alkohol etylowy, to dla potrzeb akcyzy istotna jest właśnie ta jego część (składnik mieszaniny), który samodzielnie stanowił alkohol etylowy.

Wskazany przepis Rozporządzenia odwołuje się wprawdzie do definicji „alkoholu etylowego” do rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, jednak nie wskazuje, że oznaczeniu kodem „01” podlega również ta część sprzedanego towaru, lub raczej jeden ze składników mieszaniny, który był oznaczony kodem 2207 lub 2208 (jako alkohol etylowy sensu stricto). Jeśli chodzi o przepisy o VAT to systematyka zarówno rozporządzenia jak i ustawy o VAT wskazuje raczej, że oznaczeniu kodem 01 podlega towar jako całość (mieszanina) a nie tylko jej jeden ze składników. Z punktu widzenia tych regulacji - inaczej niż w przypadku akcyzy - istotne jest bowiem to, jaki wyrób jest sprzedawany, a nie z jakich elementów się składa.

Z tych względów zawartość w Produkcie alkoholu etylowego, który z tego Produktu z przyczyn oczywistych nie może zostać oddzielony, nie powoduje, że […] dokonuje dostawy alkoholu etylowego. […] w przypadku Produktów - i to zarówno z punktu widzenia przepisów o VAT, jak i przepisów ustawy akcyzowej - dokonuje sprzedaży określonego wyrobu chemicznego, którego składnikiem jest alkohol etylowy. Podobnie sprzedawca samochodu nie dokonuje sprzedaży silnika, pomimo tego, że niewątpliwie silnik w takim pojeździe się znajduje.

Zatem wykładnia językowa § 10 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów oraz art. 93 ust. 1 ustawy akcyzowej, nie wskazuje bynajmniej, że […] jest zobowiązana do oznaczania Produktów kodem GTU_01. Z kolei wykładnia systemowa wewnętrzna oraz celowościowa przepisów o VAT przemawia za uznaniem, że takie oznaczenie - poza piwem, winem, napojami fermentowanymi i wyrobami pośrednimi - winno dotyczyć ściśle tylko produktów oznaczonych (jako cała mieszanina) kodem CN 2207 i 2208, jak również wyrobów objętych pozycjami CN 2204, 2205 i 2206 00, o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% objętości, a także napojów zawierających rozcieńczony lub nierozcieńczony alkohol etylowy.

Za niecelowe uznać należy oznaczanie kodem GTU 01 tak szerokiej gamy wyrobów tylko z uwagi na zawartość - często niewielką - alkoholu etylowego. Powodowałoby to bowiem konieczność włączenia do grupy „napoje alkoholowe” również takich wyrobów jak np. niektóre kosmetyki, które w swoim składzie zawierają często alkohol etylowy o stężeniu powyżej 1,2% objętości (nie tylko perfumy, ale także np. lakiery do paznokci). Na taki cel przepisu wskazuje także to, że w przeciwnym razie niektóre wyroby podlegałyby oznaczeniu dwoma kodami GTU (np. paliwa).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm. dalej jako: "ustawa" lub "ustawa o VAT"), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności – art. 15 ust. 1 ustawy.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika – art. 99 ust. 7c ustawy.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy – art. 99 ust. 13b ustawy.

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1. rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
2. kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
3. kontrahentów;
4. dowodów sprzedaży i zakupów.
   
   

Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji – art. 109 ust. 3b ustawy.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji – art. 109 ust. 14 ustawy.

Na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy 15 października 2019 r. Minister Finansów, Inwestycji i Rozwoju wydał rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2019 r. poz. 1988 ze zm.).

Zgodnie z § 10 ust. 3 rozporządzenia, poza danymi, o których mowa w ust. 1 i 2, ewidencja dotycząca dostawy napojów alkoholowych - alkoholu etylowego, piwa, wina, napojów fermentowanych i wyrobów pośrednich, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym – zawiera oznaczenie "01".

Stosownie do art. 92 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 722 ze zm.) zwanej dalej "ustawą o podatku akcyzowym", do napojów alkoholowych w rozumieniu ustawy zalicza się alkohol etylowy, piwo, wino, napoje fermentowane oraz wyroby pośrednie.

Z kolei w myśl art. 93 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym do alkoholu etylowego w rozumieniu ustawy zalicza się:

1. wszelkie wyroby o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości, objęte pozycjami CN 2207 i 2208, nawet jeżeli są to wyroby stanowiące część wyrobu należącego do innego działu Nomenklatury Scalonej;
2. wyroby objęte pozycjami CN 2204, 2205 i 2206 00, o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% objętości;
3. napoje zawierające rozcieńczony lub nierozcieńczony alkohol etylowy.
   
   

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem zajmującym się produkcją chemii gospodarczej wśród których znajdują się wyroby chemiczne nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi, które zawierają w swoim składzie alkohol etylowy skażony, będące wyrobami dezynfekującymi i biobójczymi (dalej określane jako „Produkty”). Stężenie alkoholu etylowego zawartego w Produktach przekracza 1,2% całkowitej objętości.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że wyroby te nie są przeznaczone do spożycia przez ludzi i nie są oznaczone żadnym z kodów Nomenklatury Scalonej wymienionych w art. 93 ust. 1 Ustawy akcyzowej, tj.: CN 2207, 2208, 2204, 2205, 2206 00. Alkohol etylowy zwartych w Produktach jest alkoholem skażonym, zwolnionym od podatku akcyzowego ze względu na przeznaczenie (produkcja wyrobów nieprzeznaczonych do spożycia), na podstawie art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym oraz art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy akcyzowej.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest stwierdzenie czy od 1 października 2020 r. jest on zobowiązany w prowadzonej ewidencji dla celów podatku od towarów i usług do oznaczenia dostawy opisanych Produktów (wyrobów dezynfekujących i biobójczych) kodem „01 - Napoje alkoholowe”.

Zgodnie z treścią § 10 ust. 3 pkt 1 lit. a ww. rozporządzenia o wyjaśnienie którego zwraca się Wnioskodawca, ewidencja w zakresie podatku należnego, poza danymi wynikającymi z ust. 1 i 2 § 10, zawiera oznaczenie „01”, jeśli dotyczy dostawy napojów alkoholowych - alkoholu etylowego, piwa, wina, napojów fermentowanych i wyrobów pośrednich, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Przepis ten obowiązuje od 1 października 2020 r. i obliguje czynnych podatników podatku VAT do wykazywania w ewidencji sprzedaży dostawy określonych towarów, które na gruncie przepisów ustawy o podatku akcyzowym, stanowią napoje alkoholowe.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii obowiązku wykazania w ewidencji sprzedaży VAT (pod poz. „01”) dostaw wskazanych we wniosku towarów (produktów biobójczych i dezynfekujących), które w swoim składzie zawierają zwolniony z akcyzy skażony alkohol etylowy o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 1,2%, należy zauważyć, że zgodnie z definicją napojów alkoholowych zawartą w art. 92 ustawy o podatku akcyzowym, do napojów alkoholowych w rozumieniu ustawy zalicza się alkohol etylowy, piwo, wino, napoje fermentowane oraz wyroby pośrednie. Natomiast alkoholem etylowym mogą być wszelkie wyroby o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości, objęte pozycjami CN 2207 i 2208, nawet jeżeli są to wyroby stanowiące część wyrobu należącego do innego działu Nomenklatury Scalonej.

Definicja piwa, wina, napojów fermentowanych oraz wyrobów pośrednich nie budzi wątpliwości i żaden z Produktów objętych zapytaniem, zgodnie z opisem sprawy, nie należy do kategorii tych wyrobów akcyzowych.

Odnosząc się natomiast do definicji alkoholu etylowego, zaznaczyć należy, że definicja ta jest bardzo szeroka i obejmuje zarówno czysty alkohol etylowy i wszelkie wyroby o rzeczywistej zawartości alkoholu przekraczającej 1,2% objętości, oznaczone kodami CN 2208 i 2207, jak i alkohol etylowy (w ilości powyżej 1,2% objętości) zawarty w innych wyrobach, objętych innymi kodami CN niż wskazane powyżej (np. alkohol etylowy zawarty w produktach biobójczych i środkach dezynfekujących). W tym drugim przypadku definicja alkoholu etylowego obejmuje jednak wyłącznie alkohol etylowy zawarty w tych innych wyrobach (por. m.in. wyrok WSA w Warszawie z 26 listopada 2014 r. sygn. V SA/Wa 1672/14).

Tym samym dla potrzeb podatku akcyzowego skażony alkohol etylowy zawarty w produktach dezynfekujących i biobójczych, nadal wypełnia ustawową definicję alkoholu etylowego, chociaż wyroby te jak i alkohol w nich zawarty nie jest przeznaczony do spożycia.

Mając powyższe na uwadze w ocenie Organu oznaczenie GTU_01 powinno być stosowane do wyrobów akcyzowych spełniających definicję napoju alkoholowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku akcyzowym, które jednocześnie są co do zasady opodatkowane podatkiem akcyzowym, tzn. nie korzystają ze zwolnienia z tego podatku. Zatem towary, takie jak produkty biobójcze i dezynfekujące, tj. towary które zawierają w swoim składzie zwolniony z opodatkowania akcyzą alkohol etylowy i nie są przeznaczone do spożycia, nie powinny być oznaczane tym symbolem.

W konsekwencji przedmiotowe Produkty – środki dezynfekujące i biobójcze, które nie są oznaczone żadnym z kodów Nomenklatury Scalonej wymienionych w art. 93 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym (tj. CN 2207, 2208, 2204, 2205, 2206 00), które nie są przeznaczone do spożycia i które w swoim składzie zawierają zwolniony od opodatkowania akcyzą skażony alkohol etylowy o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 1,2%, nie podlegają w nowym pliku JPK_VAT oznaczeniu GTU_01.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy względem przedstawionego we wniosku pytania uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ zastrzega, że przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie zapytania Zainteresowanego dotyczącego opisanych w stanie faktycznym Produktów nieprzeznaczonych do spożycia - środków dezynfekujących i biobójczych, które w swoim składzie zawierają zwolniony z opodatkowania skażony alkohol etylowy o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu powyżej 1,2%.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, jak również w przypadku zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.