2021.02.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1.4011.823.2020.4.MN
z 23 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 28 października 2020 r. (data wpływu 30 października 2020 r.) uzupełnionym w dniu 8 lutego 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji planowanej sprzedaży nieruchomości do odpowiedniego źródła przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji planowanej sprzedaży nieruchomości do odpowiedniego źródła przychodów, który został uzupełniony w dniu 8 lutego 2021 r.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania (dalej także: Wnioskodawca A):

Pana A. P.,

Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania (dalej także: Wnioskodawca B):

Panią I. P.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawcy są osobami fizycznymi zamieszkałymi w Polsce, nie prowadzącymi działalności gospodarczej, nie uzyskującymi przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej, ani nie zarejestrowanymi jako czynni podatnicy VAT. Wnioskodawcy rozważają założenie spółki cywilnej, której przedmiotem działalności byłby wynajem nieruchomości, jednak na dzień złożenia wniosku żadne konkretne decyzje w tym przedmiocie nie zapadły. Wnioskodawcy są małżonkami, a w ich małżeństwie obowiązuje ustrój ustawowej wspólności majątkowej. Do ich majątku wspólnego należy kilkanaście nieruchomości wykorzystywanych w różnych celach – na własne potrzeby mieszkaniowe, wynajem, a niektóre z nich zamierzają sprzedać. Niniejszy wniosek dotyczy opodatkowania sprzedaży niżej wymienionych nieruchomości.

Nieruchomość nr 1:

Na podstawie umowy sprzedaży zawartej w dniu 10 grudnia 2012 r. Wnioskodawcy nabyli udział 51/100 w nieruchomości gruntowej o powierzchni 3766 m2 (działka nr …). Pozostały udział 49/100 nabyła spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, w której Wnioskodawca A posiada 60% udziałów, a Wnioskodawczyni B – 25% udziałów. Ponadto, Wnioskodawca A jest Prezesem Zarządu Spółki. Nieruchomość ta została nabyta przez Spółkę w celu wykonania na niej inwestycji w postaci budowy stacji paliw lub w celu odsprzedaży na rzecz innego podmiotu. Powodem nabycia udziałów 51/100 w nieruchomości przez Wnioskodawców był brak posiadania przez Spółkę wystarczających środków pieniężnych na nabycie nieruchomości w całości. Wnioskodawcy natomiast posiadali oszczędności, które w tej formie mogli ulokować w bezpieczny sposób. Po nabyciu nieruchomości Spółka rozpoczęła czynności przygotowawcze do wykonania ww. inwestycji, w szczególności zleciła wykonanie projektu budowy stacji paliw oraz wystąpiła z wnioskiem o przeprowadzenie oceny oddziaływania na środowisko. Z uwagi na to, że decyzja właściwego organu w tej sprawie została zaskarżona przez właściciela jednej z sąsiednich nieruchomości, Spółka wystąpiła także z wnioskiem o zmianę (doprecyzowanie) miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Spółka poniosła koszty wykonania z kostki betonowej dodatkowych zjazdów z drogi publicznej oraz wyburzenia budynku mieszkalnego jednorodzinnego, który znajdował się na terenie nieruchomości. Głównym powodem wyburzenia budynku były skargi właścicieli sąsiednich nieruchomości związane z nielegalnym wykorzystywaniem opuszczonego budynku przez osoby bezdomne. Spółka ponosi także koszty koszenia roślinności zarastającej teren nieruchomości. W 2019 r. wykonany został obmiar geodezyjny, na podstawie którego Starosta orzekł o aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków poprzez wyeliminowanie błędnych danych w zakresie przebiegu granicy działek. W rezultacie stwierdzono, że nieruchomość posiada łączną powierzchnię 3734 m2. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego nieruchomość składa się z terenów usługowych (przeznaczonych pod zabudowę) i terenów ulicy klasy głównej (przeznaczonych pod zabudowę). Jednocześnie nieruchomość znajduje się w granicach … oraz terenu …. W związku z wyburzeniem budynku mieszkalnego, aktualnie na terenie nieruchomości nie znajduje się żaden budynek.

Nieruchomość nr 2:

Na podstawie umowy sprzedaży zawartej w dniu 26 listopada 2018 r. Wnioskodawcy nabyli nieruchomość gruntową o powierzchni 5039 m2 (działka nr …). W chwili zakupu na terenie nieruchomości znajdował się billboard reklamowy (budowla), który przez sprzedającego nieruchomość był udostępniany w celach reklamowych podmiotom trzecim. Wnioskodawcy kontynuują udostępnianie billboardu. Jest on wykorzystywany od co najmniej 2 lat, a w ostatnich 2 latach nie były ponoszone wydatki na jego ulepszenie, które stanowiłyby co najmniej 30% jego wartości. W 2019 r. wykonany został obmiar geodezyjny, na podstawie którego Starosta orzekł o aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków poprzez wyeliminowanie błędnych danych w zakresie przebiegu granicy działek. W rezultacie stwierdzono, że nieruchomość posiada łączną powierzchnię 5238 m2. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nieruchomość składa się z terenów zabudowy usługowej (przeznaczonych pod zabudowę), terenów dróg publicznych klasy G (przeznaczonych pod zabudowę) oraz terenów zieleni (nie przeznaczonych pod zabudowę). Jednocześnie nieruchomość znajduje się w granicach … oraz terenu …. Na terenie nieruchomości nie znajduje się żaden budynek, natomiast znajduje się na nim budowla w postaci billboardu reklamowego.

Ze względu na planowaną budowę stacji paliw tylko na części nieruchomości nr 1 oraz nieregularny przebieg granicy pomiędzy nieruchomościami nr 1 i 2, na mocy decyzji Starosty z dnia 23 grudnia 2019 r. dokonano podziału tych nieruchomości w następujący sposób:

działkę … podzielono na dwie działki: … o pow. 984 m2 i … o pow. 2750 m2,
działkę … podzielono na dwie działki: … o pow. 4823 m2 i … o pow. 415 m2.

Dzięki dokonanemu podziałowi możliwe było rozgraniczenie terenu ww. inwestycji (teren wyodrębnionej działki …) i poprowadzenie prostej granicy pomiędzy obszarem, na którym planowana była budowa stacji paliw, a pozostałą częścią gruntów. W ramach nieruchomości nr 2 wydzielona działka … stanowi wąski klin pomiędzy działką … (teren planowanej stacji paliw) a drogą publiczną, trudny do zagospodarowania w jakimkolwiek celu przez właściciela pozostałej części nieruchomości nr 2, dlatego dokonanie tego podziału stanowiło logiczną konsekwencję podziału nieruchomości nr 1.

Nieruchomość nr 3:

Na podstawie umowy sprzedaży zawartej w dniu 9 kwietnia 2019 r. Wnioskodawcy nabyli niezabudowaną nieruchomość gruntową o powierzchni 5822 m2 (działki nr … i …). Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka nr … znajduje się w całości na terenie zieleni (nie przeznaczonym pod zabudowę), natomiast działka nr … składa się z terenów zabudowy usługowej (przeznaczonych pod zabudowę) i terenów zieleni (nie przeznaczonych pod zabudowę). Jednocześnie nieruchomość znajduje się w granicach … oraz terenu …. Na terenie nieruchomości nie znajduje się żaden budynek.

Nieruchomość nr 4:

Na podstawie umowy sprzedaży zawartej w dniu 28 sierpnia 2020 r. Wnioskodawcy nabyli nieruchomość gruntową o powierzchni 4925 m2 (działki nr …, …, … i …). Na działce … znajduje się budynek mieszkalny jednorodzinny, garaż i narzędziówka, które przez sprzedającego były wykorzystywane w celach mieszkalnych od co najmniej 2 lat, a w ostatnich 2 latach nie były ponoszone wydatki na ich ulepszenie, które stanowiłyby co najmniej 30% ich wartości. Powierzchnia użytkowa żadnego z budynków nie przekracza 300 m2.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego nieruchomość składa się z terenów zabudowy usługowej (przeznaczonych pod zabudowę), terenów dróg publicznych (przeznaczonych pod zabudowę) oraz terenów zieleni (nie przeznaczonych pod zabudowę). Jednocześnie nieruchomość znajduje się w granicach … oraz terenu ….

Z wyjątkiem udostępniania billboardu znajdującego się na terenie nieruchomości nr 2, wyżej opisane nieruchomości nie były przez Wnioskodawców wykorzystywane w celach zarobkowych, w szczególności nie były przedmiotem najmu, dzierżawy, nie wykonywano na nich żadnej działalności rolniczej lub gospodarczej. Wnioskodawcy nie wykonywali również żadnych czynności mających na celu przygotowanie nieruchomości do sprzedaży lub zwiększenie ich wartości, w szczególności nie uzbrajali działek poprzez doprowadzenie mediów, utwardzenie terenu, postawienie ogrodzenia, nie występowali o wydanie lub zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, warunków zabudowy, pozwoleń na budowę jakichkolwiek obiektów, nie podejmowali także i nie zamierzają podejmować żadnych działań o charakterze marketingowym lub reklamowym. Wnioskodawcy nie prowadzą również ksiąg podatkowych, ewidencji VAT, ani ewidencji środków trwałych. Opisane nieruchomości nigdy nie stanowiły u Wnioskodawców środków trwałych, ani nie były od nich dokonywane odpisy amortyzacyjne.

Aktualnie Wnioskodawcy rozważają różne warianty wykorzystania ww. nieruchomości. Najbardziej prawdopodobna jest sprzedaż wszystkich lub niektórych działek na rzecz podmiotów trzecich, które wykonają na ich terenie inwestycje polegające na budowie stacji paliw lub pawilonów handlowych. Wnioskodawcy nie wykluczają również dokonania kolejnego podziału działek (i ustanowienia odpowiednich służebności) przed ich sprzedażą, jeżeli uzgodnienia z nabywcami co do zakresu i powierzchni sprzedawanych nieruchomości spowodują taką konieczność. Dodatkowo należy wskazać, że wszelkie czynności związane z zakupem, posiadaniem i sprzedażą ww. nieruchomości przez Wnioskodawców są wykonywane przez Wnioskodawcę A. Wnioskodawczyni B nie jest bezpośrednio zaangażowana w te czynności, w jej imieniu wykonuje je Wnioskodawca A na podstawie udzielonego pełnomocnictwa, a udział Wnioskodawczyni B jako współwłaściciela wynika z obowiązującego w ich małżeństwie ustroju ustawowej wspólności majątkowej.

W uzupełnieniu wskazano, że wariantem podlegającym ocenie w przedstawionym zdarzeniu przyszłym jest sprzedaż nieruchomości oznaczonych nr 1-4.

Wnioskodawcy dokonywali w przeszłości nabycia i odpłatnego zbycia innych nieruchomości. Poniższe zestawienie zostało sporządzone zgodnie z ich najlepszą wiedzą:

około 1993 r. Wnioskodawcy otrzymali z książeczki mieszkaniowej spółdzielcze prawo do mieszkania, w którym zamieszkiwali. W trakcie jego posiadania skorzystali z możliwości przekształcenia spółdzielczego prawa w prawo własności. Około 1998 r. sprzedali to mieszkanie w celu uzyskania środków na wykończenie domu.
na początku lat 90. ubiegłego wieku Wnioskodawcy nabyli udziały w kamienicy, w której znajdował się lokal użytkowy wykorzystywany przez Wnioskodawcę A do prowadzenia sklepu. Udziały w kamienicy zostały nabyte w celu uzyskania własności nieruchomości, na terenie której prowadzony był sklep. Następnie dokonany został sądowy podział lokali pomiędzy współwłaścicieli kamienicy, w wyniku którego Wnioskodawcy uzyskali własność ww. lokalu użytkowego i dwóch mieszkań. Lokal użytkowy nie został sprzedany. Jedno z mieszkań zostało sprzedane ok. 1998 r. w celu uzyskania środków na wykończenie domu. Drugie z mieszkań zostało sprzedane ok. 2015 r. po śmierci lokatorki, gdyż Wnioskodawcy nie widzieli powodu, aby nadal to mieszkanie posiadać.
około 1998 r. Wnioskodawcy nabyli działkę, na której wybudowali dom, w którym zamieszkali. Dom został sprzedany około 2000 r. a środki ze sprzedaży zostały wykorzystane na nabycie innej nieruchomości mieszkalnej.
około 2003 r. Wnioskodawcy nabyli dom, w którym zamieszkali.
w latach ok. 2000-2020 Wnioskodawcy nabyli około 9 garaży, z których niektóre są wykorzystywane na własny użytek, a niektóre wynajmowane.
w latach ok. 2004-2006 Wnioskodawcy nabyli grunty rolne w celu ulokowania oszczędności.
w latach ok. 2005-2016 Wnioskodawcy nabyli kilka działek budowlanych. Na jednej z nich znajduje się dom, w którym okresowo zamieszkują. Pozostałe działki przylegają do niej i były nabywane w celu powiększenia terenu mieszkalnego wokół domu.
w 2018 lub 2019 r. Wnioskodawcy nabyli działkę budowlaną w celu przekazania jej synowi na cele mieszkalne. Syn nie był jednak zainteresowany tą działką, dlatego w tym samym roku ją sprzedano.

W przyszłości Wnioskodawcy zamierzają nabyć nieruchomości. Wnioskodawcy posiadają łącznie kilkanaście nieruchomości przeznaczonych do różnych celów – na własne potrzeby mieszkaniowe, wynajem oraz do sprzedaży. Jedynymi nieruchomościami przeznaczonymi do sprzedaży są nieruchomości opisane w treści wniosku. Podstawą podejmowania przez Spółkę czynności opisanych we wniosku, stanowiącej współwłasność jej i Wnioskodawców, było przysługujące Spółce – jako współwłaścicielowi – prawo własności nieruchomości. Sposób korzystania z nieruchomości nie został uregulowany w żaden szczególny sposób. Wnioskodawcy nie wyrażali sprzeciwu co do czynności wykonywanych przez Spółkę.

Wyjaśniając sformułowanie zawarte w opisie sprawy, że Wnioskodawcy nie wykonywali również żadnych czynności mających na celu przygotowanie nieruchomości do sprzedaży lub zwiększenie ich wartości, w szczególności nie uzbrajali działek poprzez doprowadzenie mediów, utwardzenie terenu, postawienie ogrodzenia wskazano, że opisane we wniosku czynności związane z nieruchomością nr 1 były wykonywane przez Spółkę. Wnioskodawcy nie wyrażali sprzeciwu co do tych czynności, a jeżeli sporządzane w związku z tym przez Spółkę dokumenty urzędowe wymagały podpisów pozostałych współwłaścicieli, podpisy były składane przez Wnioskodawców. Położenie kostki brukowej i wyburzenie budynku miało związek z przygotowaniami pod inwestycję stacji benzynowej, przy czym głównym powodem wyburzenia budynku były skargi właścicieli sąsiednich nieruchomości związane z nielegalnym wykorzystywaniem opuszczonego budynku przez osoby bezdomne. Realizacja inwestycji w postaci stacji benzynowej nie doszła do skutku z powodu odwołań i skarg złożonych przez właściciela jednej z sąsiednich nieruchomości dotyczących oceny oddziaływania inwestycji na środowisko. Decyzja Starosty zezwalająca na budowę, wydana na podstawie doprecyzowanego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego również została zaskarżona, a na dzień dzisiejszy sprawa oczekuje na rozpoznanie w Naczelnym Sądzie Administracyjnym.

Wnioskodawcy nie potrafią precyzyjnie odpowiedzieć na pytanie czy w związku z podejmowanymi czynnościami wobec nieruchomości nr 1 wartość tej nieruchomości uległa zmianie, gdyż wartość nieruchomości nie była szacowana przez biegłego rzeczoznawcę na żadnym etapie jej posiadania przez Wnioskodawców. W ich ocenie, wykonanie zjazdów z drogi publicznej wpłynęło na wzrost wartości nieruchomości, natomiast nie potrafią ocenić skutków pozostałych wykonanych czynności. Wnioskodawcy nie potrafią precyzyjnie odpowiedzieć na pytanie jaki wpływ na cenę sprzedaży nieruchomości nr 1 miały podjęte przez Spółkę czynności jak położenie kostki brukowej czy wyburzenie budynku, gdyż wartość nieruchomości nie była szacowana przez biegłego rzeczoznawcę na żadnym etapie jej posiadania przez Wnioskodawców. W ich ocenie, wykonanie zjazdów z drogi publicznej wpłynęło na wzrost wartości nieruchomości, natomiast nie potrafią ocenić skutków pozostałych wykonanych czynności.

Wyjaśniając w jakim celu dokonano podziału geodezyjnego nieruchomości nr 1 w związku ze wskazaniem w opisie okoliczności sprawy, że dzięki dokonanemu podziałowi możliwe było rozgraniczenie terenu ww. inwestycji a pozostałą częścią gruntu, skoro sprzedaży będzie podlegała cała nieruchomość wskazano, że podziału geodezyjnego nieruchomości nr 1 dokonano w celach opisanych w treści wniosku, tj. ze względu na planowaną budowę stacji paliw tylko na części nieruchomości nr 1 oraz nieregularny przebieg granicy pomiędzy nieruchomościami nr 1 i 2. Dzięki dokonanemu podziałowi możliwe było rozgraniczenie terenu ww. inwestycji (teren wyodrębnionej działki …) i poprowadzenie prostej granicy pomiędzy obszarem, na którym planowana była budowa stacji paliw, a pozostałą częścią gruntów. W ramach nieruchomości nr 2, wydzielona działka … stanowi wąski klin pomiędzy działką … (teren planowanej stacji paliw) a drogą publiczną, trudny do zagospodarowania w jakimkolwiek celu przez właściciela pozostałej części nieruchomości nr 2, dlatego dokonanie tego podziału stanowiło logiczną konsekwencję podziału nieruchomości nr 1. Do czasu ewentualnej sprzedaży poszczególnych działek Wnioskodawcy ani Spółka nie mają pewności, które działki zostaną sprzedane. Takiej wiedzy nie posiadali też w momencie dokonywania podziału geodezyjnego.

Są już podmioty zainteresowane nabyciem nieruchomości. Podmioty takie same zgłaszają się do Wnioskodawców lub Spółki. Podobnie jak w przypadku nieruchomości nr 1, Wnioskodawcy nabyli nieruchomości nr 2, 3 i 4 w celu ulokowania posiadanych oszczędności. Nabycie opisanych nieruchomości nastąpiło z własnych środków (oszczędności). Wnioskodawcy nie mają sprecyzowanych planów dotyczących przeznaczenia środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży wskazanych nieruchomości.

Podziału geodezyjnego nieruchomości nr 2 dokonano w celach opisanych w treści wniosku, tj. ze względu na planowaną budowę stacji paliw tylko na części nieruchomości nr 1 oraz nieregularny przebieg granicy pomiędzy nieruchomościami nr 1 i 2. Dzięki dokonanemu podziałowi możliwe było rozgraniczenie terenu ww. inwestycji (teren wyodrębnionej działki …) i poprowadzenie prostej granicy pomiędzy obszarem, na którym planowana była budowa stacji paliw, a pozostałą częścią gruntów. W ramach nieruchomości nr 2, wydzielona działka … stanowi wąski klin pomiędzy działką … (teren planowanej stacji paliw) a drogą publiczną, trudny do zagospodarowania w jakimkolwiek celu przez właściciela pozostałej części nieruchomości nr 2, dlatego dokonanie tego podziału stanowiło logiczną konsekwencję podziału nieruchomości nr 1. Podział nieruchomości nr 2 stanowił „logiczną konsekwencję” podziału nieruchomości nr 1, ponieważ dzięki temu podziałowi możliwe było uzyskanie regularnych granic pomiędzy sąsiadującymi działkami. W ramach nieruchomości nr 2, wydzielona działka … stanowi wąski klin pomiędzy działką … (teren planowanej stacji paliw) a drogą publiczną, trudny do zagospodarowania w jakimkolwiek celu przez właściciela pozostałej części nieruchomości nr 2.

Okolicznościami powodującymi podjęcie decyzji o sprzedaży opisanych we wniosku nieruchomości był fakt zgłoszenia się do Wnioskodawców i Spółki podmiotów zainteresowanych ich nabyciem oraz zaproponowały atrakcyjną cenę. Wnioskodawcy nie planują poszukiwania osób trzecich zainteresowanych nabyciem nieruchomości/działek, nie potrafią zatem odpowiedzieć, w jaki sposób dokonywaliby takich poszukiwań.

Wyjaśniając, że we wniosku wskazano, że nie występowano o wydanie planu zagospodarowania przestrzennego odpowiedziano, że Wnioskodawcy nie posiadają wiedzy z czyjej inicjatywy został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Został on uchwalony przed nabyciem przez Wnioskodawców opisanych nieruchomości. W trakcie posiadania nieruchomości przez Wnioskodawców, Spółka wystąpiła z wnioskiem o zmianę (doprecyzowanie) miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Dla nieruchomości objętych wnioskiem nie są wydane decyzje o warunkach zabudowy.

Wnioskodawcy dopuszczają sprzedaż wszystkich nieruchomości na rzecz jednego nabywcy, jak i sprzedaż różnych działek różnym nabywcom. Żaden inny sposób sprzedaży opisanych nieruchomości nie jest przedmiotem wniosku o interpretację. Prawdopodobieństwo dokonania kolejnego podziału działek jest duże. Jeden z podmiotów zainteresowanych zakupem nieruchomości zamierza wybudować obiekt handlowy na określonym obszarze, obejmującym części działek o numerach …, …, … i …. W przypadku sprzedaży na rzecz tego podmiotu dalszy podział działek byłby konieczny, gdyż bez wykonania podziału nie byłoby możliwe dokonanie sprzedaży wyłącznie tych terenów, na których podmiot ten planuje wykonanie inwestycji. Przy dokonywaniu podziału należy wziąć jednocześnie pod uwagę zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, określającego minimalną powierzchnię działek oraz minimalny udział terenów zielonych w ich powierzchni. Wnioskodawcy stanęliby zatem przed koniecznością wydzielenia obszaru, którym zainteresowany jest nabywca, przy jednoczesnym stosowaniu się do ograniczeń wynikających z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W przypadku dokonania kolejnego podziału działek, liczba wyodrębnionych działek uzależniona byłaby od szczegółowych ustaleń z nabywcą, przy czym Wnioskodawcy na dzień dzisiejszy przewidują, że nie przekroczy ona czterech. Wnioskodawcy rozważają zarówno sprzedaż wszystkich działek, jak i niektórych z nich. Uzależnione to jest od zgłoszenia się nabywców zainteresowanych zakupem oraz zaproponowania przez nich atrakcyjnej ceny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych:

Czy sprzedaż opisanych nieruchomości podlegać będzie u Wnioskodawców opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a jeżeli tak – w ramach jakiego źródła przychodów?

Wnioskodawcy uważają, że sprzedaż nieruchomości nr 1 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, natomiast sprzedaż nieruchomości nr 2, 3 i 4 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowić będzie przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Przepis ten stanowi, że źródłami przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia.

na podstawie umowy przewłaszczenia w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu - do czasu ostatecznego przeniesienia własności przedmiotu umowy;
w formie wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki lub spółdzielni środków obrotowych, środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych;
składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z przepisów art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika zatem, że odpłatne zbycie nieruchomości, które nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej, powoduje powstanie przychodu wtedy, gdy dokonywane jest przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tej nieruchomości. Przychodu ze sprzedaży nieruchomości nie zalicza się do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8, jeżeli przedmiotem zbycia jest składnik majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, przy czym wyjątek ten nie dotyczy składników majątku wycofanych z działalności gospodarczej co najmniej 6 lat przed ich zbyciem oraz wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą: budynku mieszkalnego, gruntu związanego z tym budynkiem i innych składników majątkowych nieistotnych z punktu widzenia niniejszego wniosku.

Z kolei art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy wymienia następujące składniki majątku:

przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
  - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio;
  2c) Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z tym uregulowaniem, do przychodów z działalności gospodarczej należy zaliczyć m.in. przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

środkami trwałymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych,
składników majątku, które nie zostały zaliczone do środków trwałych ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok,

pod warunkiem wykorzystywania ich na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej.

Definicję legalną działalności gospodarczej zawiera art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Wskazuje ona na kilka elementów, które muszą wystąpić łącznie, aby dany rodzaj aktywności można było uznać za działalność gospodarczą na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych. Mianowicie wskazuje, że powinna to być działalność zarobkowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat. W orzecznictwie podkreśla się także, że działalność ma charakter zarobkowy wtedy, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć, choć mimo podjętych działań może się zakończyć poniesieniem straty (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 września 2020 r., sygn. 0115-KDIT1.4011.541.2020.4.KK).

Działalność gospodarcza musi być prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły, na co wskazuje planowa realizacja określonych zadań oraz podejmowanie ich w sposób systematyczny i powtarzalny (wyrok NSA z dnia 27 czerwca 2017 r., sygn. II FSK 1446/15).

Dla oceny, czy podatnik prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma istotne znaczenie, czy była ona prowadzona na przestrzeni kilku lat a nie roku, za który została wydana decyzja podatkowa. Znaczenie ma zorganizowanie faktyczne tej działalności, na co składa się zespół celowych, uporządkowanych czynności o charakterze profesjonalnym, mieszczących w sobie czynności przygotowawcze oraz fazę realizacji (wyrok NSA z dnia 25 stycznia 2018 r. sygn. II FSK 3525/15).

Zdaniem Wnioskodawców, planowana przez nich sprzedaż nieruchomości nie nosi znamion działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 analizowanej ustawy. Nie podejmują bowiem żadnych zorganizowanych działań o charakterze handlowym, ukierunkowanych na osiąganie zysków. W szczególności za działania takie nie można uznać czynności wykonywanych przez Spółkę będącą współwłaścicielem nieruchomości nr 1, która wszystkie czynności związane z przygotowaniem tej nieruchomości do rozpoczęcia inwestycji wykonywała we własnym imieniu i samodzielnie ponosiła związane z tym koszty. Jak wskazali Wnioskodawcy, udział w nieruchomości nr 1 został przez nich nabyty w celu ulokowania oszczędności w bezpieczny sposób, z uwagi na to, że Spółka nie posiadała wystarczających środków pieniężnych na nabycie nieruchomości w całości. Na pozostałych nieruchomościach Wnioskodawcy (ani żaden inny podmiot) nie wykonywali żadnych czynności mających na celu przygotowanie ich do sprzedaży lub zwiększenie ich wartości, w szczególności nie uzbrajali działek poprzez doprowadzenie mediów, utwardzenie terenu, postawienie ogrodzenia, nie występowali o wydanie lub zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, warunków zabudowy, pozwoleń na budowę jakichkolwiek obiektów, nie podejmowali także i nie zamierzają podejmować żadnych działań o charakterze marketingowym lub reklamowym.

Z wyjątkiem udostępniania billboardu znajdującego się na terenie nieruchomości nr 2, nieruchomości nie były przez Wnioskodawców wykorzystywane w celach zarobkowych, w szczególności nie były przedmiotem najmu, dzierżawy, nie wykonywano na nich żadnej działalności rolniczej lub gospodarczej. Jedyne działania odnoszące się do nieruchomości nr 2, 3 i 4, polegały na podziale nieruchomości nr 2 na dwie mniejsze działki. Podział nie miał jednak na celu wypracowania jakiegokolwiek zysku poprzez zwiększenie wartości nieruchomości, lecz był logiczną konsekwencją podziału nieruchomości nr 1 dokonanej przez jej Współwłaściciela, skutkującego powstaniem trudnego do zagospodarowania „klina” wzdłuż drogi publicznej.

Biorąc pod uwagę powyższe, trudno byłoby uznać, że Wnioskodawcy prowadzą jakąkolwiek działalność o charakterze profesjonalnym, ukierunkowaną na osiąganie zysków, skoro nie podejmowali żadnych działań, które mogłyby się do tego przyczynić. Nie sposób również doszukać się cechy ciągłości, regularności w tym zakresie.

W przypadku Wnioskodawczyni B, o braku prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy świadczy dodatkowo fakt, iż wszelkie czynności związane z zakupem, posiadaniem i sprzedażą ww. nieruchomości przez Wnioskodawców są wykonywane przez Wnioskodawcę A. Wnioskodawczyni B nie jest bezpośrednio zaangażowana w te czynności, w jej imieniu wykonuje je Wnioskodawca A na podstawie udzielonego pełnomocnictwa, a udział Wnioskodawczyni B jako współwłaściciela wynika z obowiązującego w ich małżeństwie ustroju ustawowej wspólności majątkowej.

Odnosząc się do treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymieniającego rodzaje składników majątkowych, do których nie ma zastosowania opodatkowanie zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, wskazać należy, że sprzedawane przez Wnioskodawców nieruchomości nie stanowią żadnego ze składników majątkowych wymienionych w treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy. Jak wyjaśniono, Wnioskodawcy nie prowadzą również ksiąg podatkowych, ewidencji VAT, ani ewidencji środków trwałych.

Opisane nieruchomości nigdy nie stanowiły u Wnioskodawców środków trwałych ani nie były od nich dokonywane odpisy amortyzacyjne. Z wyjątkiem udostępniania billboardu znajdującego się na terenie nieruchomości nr 2, nieruchomości nie były przez Wnioskodawców wykorzystywane w celach zarobkowych, w szczególności nie były przedmiotem najmu, dzierżawy, nie wykonywano na nich żadnej działalności rolniczej lub gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawców, powyższe rozważania wskazują na to, że przychody ze sprzedaży nieruchomości opisanych w niniejszym wniosku nie sposób zaliczyć do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należałoby je zaliczyć do źródła jakim jest odpłatne zbycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Jednocześnie z przepisu tego wynika, że przychód powstaje wtedy, gdy odpłatne zbycie zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Poszczególne nieruchomości zostały przez Wnioskodawców nabyte w dniach:

nieruchomość nr 1 – 10 grudnia 2012 r.

nieruchomość nr 2 – 26 listopada 2018 r.

nieruchomość nr 3 – 9 kwietnia 2019 r.

nieruchomość nr 4 – 28 sierpnia 2020 r.

Zatem uznać należy, że sprzedaż nieruchomości nr 1 nie spowoduje u Wnioskodawców powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast sprzedaż nieruchomości nr 2, 3 i 4 podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w ramach źródła przychodów, jakim jest odpłatne zbycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 10 wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z powyższego wynika więc, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
zostanie dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Zgodnie natomiast z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 5a pkt 6 powołanej ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą uznaje się działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z treści powyższego przepisu wynika, że pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na następujących przesłankach, tj.:

prowadzeniu działalności o zarobkowym charakterze, co oznacza, że działalność ta jest nastawiona na osiągnięcie zysku. Przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;
prowadzeniu działalności w sposób ciągły. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Niewykluczona jest jednak możliwość prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku,
prowadzeniu działalności w sposób zorganizowany, tj. metodyczny, zaplanowany, systematyczny, uporządkowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym,
prowadzeniu działalności we własnym imieniu, co oznacza, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

Analizowany przepis zawiera ponadto przesłankę negatywną – uzyskiwane przychody nie mogą być zaliczone do innych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie miały miejsce m.in. następujące czynności:

w 2012 r. została nabyta w ramach współwłasności ze spółką nieruchomość nr 1 celem realizacji inwestycji w postaci stacji benzynowej lub dalszej odsprzedaży. Nieruchomość została nabyte celem ulokowania posiadanych oszczędności. Spółka jako współwłaściciel nieruchomości rozpoczęła czynności przygotowawcze do wykonania ww. inwestycji: zleciła wykonanie projektu budowy stacji paliw, wystąpiła z wnioskiem o przeprowadzenie oceny oddziaływania na środowisko, o zmianę (doprecyzowanie) miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, poniosła koszty wykonania z kostki betonowej dodatkowych zjazdów z drogi publicznej oraz wyburzenia budynku mieszkalnego jednorodzinnego, koszenia roślinności zarastającej teren nieruchomości. Wszystkie te czynności były wykonywane wobec braku sprzeciwu ze strony wnioskodawców, przy czym – jeżeli sporządzane w związku z tym przez Spółkę dokumenty urzędowe wymagały podpisów pozostałych współwłaścicieli – podpisy były składane przez Wnioskodawców. W ocenie Wnioskodawców wykonanie zjazdów z drogi publicznej wpłynęło na wzrost wartości nieruchomości.
w 2018 r. została nabyta nieruchomość nr 2 w celu ulokowania posiadanych oszczędności. W celu uregulowania granic nieruchomości nr 1 oraz nieruchomości nr 2 dokonano podziału ich na działki. Jedna z wydzielonych działek stanowiła wąski klin trudny do zagospodarowania w jakimkolwiek celu przez właściciela pozostałej części nieruchomości nr 2, dlatego podział nieruchomości był konsekwencją podziału nieruchomości nr 1.
w 2019 r. została nabyta nieruchomość nr 3 w celu ulokowania posiadanych oszczędności, w ramach której wyodrębnione są dwie działki, w tym jedna pod zabudowę usługową;
w 2020 r. została nabyta nieruchomość nr 4 w celu ulokowania posiadanych oszczędności, w ramach której są wyodrębnione 4 działki, w tym jedna zabudowana budynkiem mieszkalnym, garażem, narzędziówką. Są to tereny przeznaczone pod zabudowę usługową oraz tereny zielone.
Okolicznościami powodującymi podjęcie decyzji o sprzedaży opisanych we wniosku nieruchomości był fakt zgłoszenia się do Wnioskodawców i Spółki podmiotów zainteresowanych ich nabyciem oraz zaproponowanie atrakcyjnej ceny.
Prawdopodobieństwo dokonania kolejnego podziału działek jest duże i zależy to od szczegółowych ustaleń z nabywcą.

Powyższe świadczy o tym, że zamiarem Wnioskodawcy było sukcesywne przystosowywanie ww. nieruchomości celem sprzedaży ich za atrakcyjną cenę, przy czym – jak wskazuje sam Wnioskodawca – nieruchomość nr 1 została zakupiona już jako alternatywa z zamiarem odsprzedaży. Nakłady poczynione przez spółkę na nieruchomości nr 1 przyczyniły się do wzrostu wartości tej nieruchomości i były dokonywane za zgodą Wnioskodawcy (na dokumentach urzędowych składał swoje podpisy). Wobec posiadanych nieruchomości były podejmowane, jak również będą podejmowane, czynności świadczące o zorganizowanym charakterze podejmowanych działań, celem przygotowania ich do dalszej odsprzedaży, tj. podział na działki nieruchomości nr 1 i 2 celem uregulowania ich granic, w tym ułatwienie zagospodarowania powstałej działki w kształcie „klina”, a także gotowość do dokonania kolejnych podziałów nieruchomości nr 4 według oczekiwań podmiotu zainteresowanego jej zakupem.

Dodatkowo, w przeszłości Zainteresowani dokonywali nabycia szeregu nieruchomości, część z nich była wykorzystywana w celach zarobkowych. Niektóre z nich też były sprzedawane, a zamierzają nabywać kolejne nieruchomości.

Całokształt przedstawionych we wniosku okoliczności prowadzi zatem do stwierdzenia, że planowana sprzedaż nieruchomości nastąpi w wykonaniu przez Wnioskodawców pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychód z takiej sprzedaży nie będzie więc – wbrew stanowisku Wnioskodawców – zakwalifikowany do przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) w odniesieniu do nieruchomości nr 2-4, lecz do przychodów z działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy). Również w odniesieniu do nieruchomości nr 1 jej sprzedaż będzie stanowiła źródło przychodu, o którym mowa ww. przepisie.

Końcowo, w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego tutejszy organ informuje, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

W zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin