Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.637.2020.2.MŻA
z 24 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2020 r. (data wpływu 17 grudnia 2020 r.) uzupełnionym w dniu 27 stycznia 2021 r. (data wpływu 29 stycznia 2021 r.) na wezwanie Organu z dnia 15 stycznia 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej w trybie postępowania egzekucyjnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej w trybie postępowania egzekucyjnego.

Wniosek uzupełniony został w dniu 27 stycznia 2021 r. (data wpływu 29 stycznia 2021 r.) na wezwanie Organu z dnia 15 stycznia 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Przedmiotem egzekucji jest nieruchomość niezabudowana, gruntowa (…) ha, nr (…) jednostka ewidencyjna (…), obręb ewidencyjny nr (…). Położona jest w (…), znajduje się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy (…) obszar ,,B” w terenach oznaczonych jako: UC - tereny usług komercyjnych, PU - tereny produkcyjno-usługowe, ZN - tereny zieleni nieurządzonej (w tym zieleń izolacyjna od ciągów komunikacyjnych o wys. intensywności ruchu) KZ - tereny dróg kołowych. Dodatkowo działka częściowo znajduje się w strefie S - techniczna komunikacji a przy północnym fragmencie przebiega nieprzekraczalna linia zabudowy. Ponadto południowa część nieruchomości znajduje się w strefie P - przyrodniczo-czynnej. Z treści planu miejscowego wynika, że działka przeznaczona jest na funkcje produkcyjno-usługowe, z uwagi na występującą na tym obszarze strefę przyrodniczo-czynną, nie nadającą się do zabudowy. Utrudnienia w zagospodarowaniu działki na obszarze płn. części fragmentu działki z uwagi na strefę techniczną komunikacji. Dłużnik nieznany z miejsca pobytu, wyznaczony kurator dla dłużnika, brak informacji od władz Spółki. Siedziba wynikająca z KRS jest opuszczona. Wiadomo, że dłużnik od 2016 r. nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca wskazał co następuje:

1. Komornik nie dysponuje wiedzą czy Dłużnik prowadził działalność gospodarczą na terenie nieruchomości będącej przedmiotem egzekucji. Komornik nigdy nie miał styczności z osobami reprezentującymi spółkę Dłużnika. Sąd wyznaczył kuratora dla dłużnika nieznanego z miejsca pobytu. Sąd zobowiązał komornika do sprawdzenia adresów rejestracyjnych Dłużnika. Na chwilę obecną nieruchomość będąca przedmiotem licytacji nie jest zabudowana i fizycznie nie jest tam prowadzona żadna działalność;
2. Komornik nie dysponuje wiedzą czy przy nabyciu nieruchomości przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego;
3. Komornik nie dysponuje wiedzą czy ww. nieruchomość była/jest przedmiotem umów dzierżawy, najmu lub innych o podobnym charakterze;
4. Komornik nie dysponuje wiedzą czy nieruchomość służyła Dłużnikowi wyłącznie do wykonywania działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem;
5. Komornik podjął działania zmierzające do ustalenia ww. i żądanych danych. Dowody w aktach sprawy postępowania egzekucyjnego. Ponadto sprawdzono na tzw. białej liści podatników VAT i stwierdzono, że Dłużnik od 22 września 2016 r. nie jest czynnym podatnikiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jako płatnik ma odprowadzić VAT jeśli dłużnik nie jest czynnym podatnikiem VAT od 2016 r., a egzekucja została wszczęta w 2017 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 27 stycznia 2021 r.):

W przypadku sprzedaży nieruchomości (jak we wniosku) organ egzekucyjny nie będzie zobowiązany jako płatnik do naliczenia, pobrania i odprowadzenie podatku VAT od ewentualnej sprzedaży w drodze licytacji nieruchomości zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenie przyszłego jest nieprawidłowe.

Na podstawie uregulowania zawartego w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści wskazanego wyżej przepisu wynika zatem, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Należy zauważyć, że przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów nieruchomość, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej, należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który będzie działał w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik - właściciel danej nieruchomości - jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że przedmiotem egzekucji komorniczej jest nieruchomość niezabudowana, gruntowa (…) ha, nr (…) jednostka ewidencyjna (…), obręb ewidencyjny nr (…). Położona w (…), znajdująca się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy (…) w terenach oznaczonych jako: UC - tereny usług komercyjnych, PU - tereny produkcyjno-usługowe, ZN - tereny zieleni nieurządzonej (w tym zieleń izolacyjna od ciągów komunikacyjnych o wys. intensywności ruchu) KZ - tereny dróg kołowych. Dodatkowo działka częściowo znajduje się w strefie S - techniczna komunikacji, a przy północnym fragmencie przebiega nieprzekraczalna linia zabudowy. Ponadto południowa część nieruchomości znajduje się w strefie P - przyrodniczo-czynnej. Z treści planu miejscowego wynika, że działka przeznaczona jest na funkcje produkcyjno-usługowe, z uwagi na występującą na tym obszarze strefę przyrodniczo-czynną, nie nadającą się do zabudowy. Utrudnienia w zagospodarowaniu działki na obszarze płn. części fragmentu działki z uwagi na strefę techniczną komunikacji. Dłużnik nieznany z miejsca pobytu, wyznaczony kurator dla Dłużnika, brak informacji od władz Spółki. Dłużnik od 2016 r. nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie dysponuje wiedzą czy Dłużnik prowadził działalność gospodarczą na terenie nieruchomości będącej przedmiotem egzekucji. Na chwilę obecną nieruchomość będąca przedmiotem licytacji nie jest zabudowana i fizycznie nie jest tam prowadzona żadna działalność.

Wnioskodawca nie dysponuje wiedzą czy przy nabyciu nieruchomości przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, czy ww. nieruchomość była/jest przedmiotem umów dzierżawy, najmu lub innych o podobnym charakterze jak również czy nieruchomość służyła Dłużnikowi wyłącznie do wykonywania działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem. Mimo podjęcia przez Komornika działań zmierzających do ustalenia ww. i żądanych danych nie udało się ich pozyskać.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy Wnioskodawca jako płatnik ma odprowadzić VAT jeśli Dłużnik nie jest czynnym podatnikiem VAT od 2016 r., a egzekucja została wszczęta w 2017 r.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży opisanej we wniosku działki gruntu Komornik działający w imieniu Dłużnika będzie dokonywał zbycia majątku Spółki czyli składników majątku wykorzystywanych w prowadzonej działalności.

W analizowanej sprawie, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości należącej do Dłużnika stanowić będzie odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższego przepisu należy wywieść, że opodatkowane są te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Z kolei w art. 2 pkt 33 ustawy, ustawodawca wskazał, że przez tereny budowlane należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293 z późn. zm.), reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy – przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza ww. plan miejscowy, wskazując czy teren jest budowlany, czy też szerzej – przeznaczony pod zabudowę.

Ponadto należy podkreślić, że przy dokonywaniu oceny, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę nie można kierować się wyłącznie jego podstawowym przeznaczeniem określonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, lecz należy również wziąć pod uwagę jego przeznaczenie uzupełniające, wynikające z tego planu.

Ustawodawca bowiem definiując w art. 2 pkt 33 ustawy teren budowlany wskazuje, że decydujące znaczenie mają m.in. zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie zawężając przy tym, że chodzi wyłącznie o podstawowe przeznaczenie określone w tym planie.

Mając zatem na uwadze powyższe należy przyjąć, że przedmiotem dostawy jest nieruchomość gruntowa niezabudowana, przeznaczona zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego na funkcje produkcyjno-usługowe.

W konsekwencji, dostawa działki przeznaczona na podstawie ww. planu, na funkcje produkcyjno-usługowe, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, bowiem działka ta stanowi teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

W przypadku braku możliwości zastosowania zwolnienia dla sprzedaży powyższej działki na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia dla dostawy tych części gruntu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie art. 43 ust. 21, jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

Wobec powyższego, dokonane w trybie egzekucji dostawy towarów, są opodatkowane podatkiem od towarów i usług, jeżeli udokumentowane działania w celu potwierdzenia zwolnienia podjęte przez komornika lub organ egzekucyjny były z powodu dłużnika bezskuteczne.

W przedmiotowej sprawie przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego nie pozwala stwierdzić, czy sprzedaż przez Wnioskodawcę w drodze licytacji w postępowaniu egzekucyjnym niezabudowanej nieruchomości będzie korzystać ze zwolnień od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż brak jest informacji niezbędnych do dokonania takiej oceny. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że nigdy nie miał styczności z osobami reprezentującymi spółkę Dłużnika i nie dysponuje wiedzą na niezbędną wiedzą w tym zakresie.

W związku z powyższym, w sprawie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 21 ustawy, tj. przyjęcie, że warunki zastosowania zwolnień nie są spełnione, ponieważ podjęte przez Wnioskodawcę udokumentowane działania nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów zwolnienia od podatku. Zaznaczyć jednak należy, że kwestia oceny działań podjętych przez Wnioskodawcę nie była przedmiotem interpretacji.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przypadku egzekucyjnej sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca ma obowiązek odprowadzić VAT.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej w trybie postępowania egzekucyjnego. Natomiast w zakresie określenia wysokości stawki podatku dla sprzedaży przedmiotowej nieruchomości zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.