Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.840.2020.1.MD
z 25 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2020 r. (data wpływu 26 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi termomodernizacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi termomodernizacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z żoną jest właścicielem działki letniskowej, na której jest usytuowany budynek, będący według pozwolenia na budowę, budynkiem letniskowym, jednak spełnia wymagania budynku mieszkalnego, czyli jest budynkiem wolnostojącym, stanowiącym konstrukcyjnie samodzielną całość, służącym do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych.

Zakwalifikowanie budynku jako letniskowego wynika tylko z funkcji terenu zapisanej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego i decyzji pozwolenia na budowę, a nie sposobu w jakim budynek jest użytkowany.

Dom został oddany do użytku w 2018 r. i powstał w celu zaspokojenia podstawowych potrzeb mieszkaniowych, w związku z czym został wyposażony we wszystkie instalacje i przyłącza niezbędne do codziennego funkcjonowania gospodarstwa domowego (piec węglowy do centralnego ogrzewania, instalacje sanitarne, prąd, woda, zbiornik ścieków).

Konstrukcja oraz wyposażenie budynku pozwala na zamieszkiwanie w nim przez cały rok. Budynek jest murowany, trwale związany z gruntem, posiada fundamenty, dach pokryty dachówką ceramiczną, ściany zewnętrzne z pustaka docieplone styropianem. Są w nim wydzielone pomieszczenia mieszkalne: 3 pokoje, salon z aneksem kuchennym, 2 łazienki, korytarz, garaż. Budynek posiada parter i poddasze mieszkalne, tworząc konstrukcyjnie samodzielną całość, a zatem spełnia definicję budynku mieszkalnego jednorodzinnego (zgodnie z art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane).

W miesiącu wrześniu 2020 r. Wnioskodawca dokonał w budynku modernizacji ogrzewania polegającej na likwidacji pieca węglowego wraz z ogrzewaczem wody i montażu pompy ciepła wraz z osprzętem (koszt 33 450 zł).

Następnie w miesiącu październiku 2020 r. na dachu budynku została zainstalowana instalacja fotowoltaiczna wraz z osprzętem (koszt 26 500 zł). W tym samym miesiącu przedstawiciel A podłączył mikroinstalację do sieci elektroenergetycznej.

Powyższe przedsięwzięcia termomodernizacyjne zostały sfinansowane w całości ze środków własnych (59 950 zł).

Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że uzyskuje przychody z tytułu stosunku pracy.

Wnioskodawca do wniosku dołączył faktury VAT, które potwierdzają wydatki jakie poniósł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy jako właścicielowi (wraz z żoną) budynku mieszkalnego przysługuje Wnioskodawcy prawo odliczenia, w ramach ulgi termomodernizacyjnej wskazanej w art. 26h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatków poniesionych na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego (pompa ciepła i instalacja fotowoltaiczna wraz z osprzętem)?

Wnioskodawca uważa, że przysługuje mu prawo odliczenia w ramach ulgi termomodernizacyjnej wskazanej w art. 26h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych części wydatków poniesionych z własnych środków na dokonane przedsięwzięcie termomodernizacyjne (pompa ciepła i instalacja fotowoltaiczna wraz z osprzętem) – ustawa z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów.

Budynek, w którym dokonano przedsięwzięcia termomodernizacyjnego spełnia wymagania budynku mieszkalnego jednorodzinnego zgodnie z art. 2 pkt 2a ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

Całoroczny budynek mieszkalny służy zaspokajaniu własnych potrzeb mieszkaniowych. Jest budynkiem wolnostojącym, jednorodzinnym, stanowiącym konstrukcyjnie samodzielną całość, a tym samym spełnia wymagania budynku mieszkalnego, pomimo iż według pozwolenia na budowę i zgody Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego na użytkowanie budynku jest budynkiem letniskowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26h ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) .), podatnik będący właścicielem lub współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego ma prawo odliczyć od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, wydatki poniesione w roku podatkowym na materiały budowlane, urządzenia i usługi, związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w tym budynku, określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 10, które zostanie zakończone w okresie 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

W myśl przytoczonego przepisu adresatami ulgi termomodernizacyjnej są podatnicy podatku dochodowego opłacający podatek według skali podatkowej, 19% stawki podatku oraz opłacający ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, będący właścicielami lub współwłaścicielami jednorodzinnych budynków mieszkalnych, ponoszący wydatki na realizację przedsięwzięć termomodernizacyjnych. Ponadto, odliczenie przysługuje pod warunkiem zakończenia przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w okresie do 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

Stosownie do art. 5a pkt 18b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, budynek mieszkalny jednorodzinny, o którym mowa w ww. art. 26h ust. 1 to budynek mieszkalny jednorodzinny w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.).

Na podstawie art. 3 pkt 2a ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Ustawa dotycząca prawa budowlanego, ani ustawa podatkowa nie zawiera definicji „domu letniskowego”. Z wykładni systemowej można wywieść, że w pojęciu budynku mieszkalnego mieści się także pojęcie budynku mieszkalnego letniskowego.

Co do zasady, o tym czy dom można uznać za letniskowy czy za budynek mieszkalny, decyduje jego przeznaczenie, a więc funkcja, której ma służyć.

Według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), dom letniskowy należy do klasy budynków mieszkalnych, jednakże dla oceny możliwości skorzystania z ulgi istotne jest ustalenie, czy w danym budynku podatnik będzie realizował swoje cele mieszkaniowe, czy jedynie potrzeby związane z rekreacją i wypoczynkiem.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Sądu Najwyższego utrwaliło się stanowisko, że dom letniskowy może być zaliczony do kategorii budynków mieszkalnych tylko wtedy, gdy będzie użytkowany faktycznie przez właściciela i jego bliskich, służąc tym samym zaspokojeniu podstawowych potrzeb mieszkaniowych. Jeżeli podatnik korzysta z domu jedynie w celach wypoczynkowych, sezonowo, wówczas dom taki uznać należy za letniskowy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną jest właścicielem działki letniskowej, na której jest usytuowany budynek, będący według pozwolenia na budowę, budynkiem letniskowym, jednak spełnia wymagania budynku mieszkalnego, czyli jest budynkiem wolnostojącym, stanowiącym konstrukcyjnie samodzielną całość, służącym do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych. Zakwalifikowanie budynku jako letniskowego wynika tylko z funkcji terenu zapisanej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego i decyzji pozwolenia na budowę, a nie sposobu w jakim budynek jest użytkowany. Dom został oddany do użytku w 2018 r. i powstał w celu zaspokojenia podstawowych potrzeb mieszkaniowych, w związku z czym został wyposażony we wszystkie instalacje i przyłącza niezbędne do codziennego funkcjonowania gospodarstwa domowego (piec węglowy do centralnego ogrzewania, instalacje sanitarne, prąd, woda, zbiornik ścieków). Konstrukcja oraz wyposażenie budynku pozwala na zamieszkiwanie w nim przez cały rok. Budynek jest murowany, trwale związany z gruntem, posiada fundamenty, dach pokryty dachówką ceramiczną, ściany zewnętrzne z pustaka docieplone styropianem. Są w nim wydzielone pomieszczenia mieszkalne: 3 pokoje, salon z aneksem kuchennym, 2 łazienki, korytarz, garaż. Budynek posiada parter i poddasze mieszkalne, tworząc konstrukcyjnie samodzielną całość, a zatem spełnia definicję budynku mieszkalnego jednorodzinnego (zgodnie z art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane). W miesiącu wrześniu 2020 r. Wnioskodawca dokonał w budynku modernizacji ogrzewania polegającej na likwidacji pieca węglowego wraz z ogrzewaczem wody i montażu pompy ciepła wraz z osprzętem (koszt 33 450 zł). Następnie w miesiącu październiku 2020 r. na dachu budynku została zainstalowana instalacja fotowoltaiczna wraz z osprzętem (koszt 26 500 zł). W tym samym miesiącu przedstawiciel A podłączył mikroinstalację do sieci elektroenergetycznej. Powyższe przedsięwzięcia termomodernizacyjne zostały sfinansowane w całości ze środków własnych (59 950 zł). Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że uzyskuje przychody z tytułu stosunku pracy. Wnioskodawca do wniosku dołączył faktury VAT, które potwierdzają wydatki jakie poniósł.

Przepis art. 5a pkt 18c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych definiuje przedsięwzięcie termomodernizacyjne jako przedsięwzięcie termomodernizacyjne w rozumieniu
ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2020 r. poz. 22, z późn. zm.).

Na mocy art. 2 pkt 2 ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów przedsięwzięcia termomodernizacyjne to przedsięwzięcia, których przedmiotem jest:

1. ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych,
2. ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii pierwotnej w lokalnych sieciach ciepłowniczych oraz zasilających je lokalnych źródłach ciepła, jeżeli budynki wymienione w lit. a, do których dostarczana jest z tych sieci energia, spełniają wymagania w zakresie oszczędności energii, określone w przepisach prawa budowlanego, lub zostały podjęte działania mające na celu zmniejszenie zużycia energii dostarczanej do tych budynków,
3. wykonanie przyłącza technicznego do scentralizowanego źródła ciepła, w związku z likwidacją lokalnego źródła ciepła, w wyniku czego następuje zmniejszenie kosztów pozyskania ciepła dostarczanego do budynków wymienionych w lit. a,
4. całkowita lub częściowa zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji.

Katalog wydatków podlegających odliczeniu znajduje się w załączniku do rozporządzenia Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie określenia wykazu rodzajów materiałów budowlanych, urządzeń i usług związanych z realizacją przedsięwzięć termomodernizacyjnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2489).

Odliczeniu podlegają wydatki na materiały budowlane i urządzenia:

1. materiały budowlane wykorzystywane do docieplenia przegród budowlanych, płyt balkonowych oraz fundamentów wchodzące w skład systemów dociepleń lub wykorzystywane do zabezpieczenia przed zawilgoceniem;
   
2. węzeł cieplny wraz z programatorem temperatury,
   
3. kocioł gazowy kondensacyjny wraz ze sterowaniem, armaturą zabezpieczającą i regulującą oraz układem doprowadzenia powietrza i odprowadzenia spalin,
   
4. kocioł olejowy kondensacyjny wraz ze sterowaniem, armaturą zabezpieczającą i regulującą oraz układem doprowadzenia powietrza i odprowadzenia spalin,
   
5. zbiornik na gaz lub zbiornik na olej,
   
6. kocioł na paliwo stałe spełniający co najmniej wymagania określone w rozporządzeniu Komisji (UE) 2015/1189 z dnia 28 kwietnia 2015 r. w sprawie wykonania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE w odniesieniu do wymogów dotyczących ekoprojektu dla kotłów na paliwa stałe (Dz. Urz. UE L 193 z dnia 21 lipca 2015 r., s. 100),
   
7. przyłącze do sieci ciepłowniczej lub gazowej,
   
8. materiały budowlane wchodzące w skład instalacji ogrzewczej,
   
9. materiały budowlane wchodzące w skład instalacji przygotowania ciepłej wody użytkowej,
   
10. materiały budowlane wchodzące w skład systemu ogrzewania elektrycznego,
    
11. pompa ciepła wraz z osprzętem,
    
12. kolektor słoneczny wraz z osprzętem,
    
13. ogniwo fotowoltaiczne wraz z osprzętem,
    
14. stolarka okienna i drzwiowa, w tym okna, okna połaciowe wraz z systemami montażowymi, drzwi balkonowe, bramy garażowe, powierzchnie przezroczyste nieotwieralne,
    
15. materiały budowlane składające się na system wentylacji mechanicznej wraz z odzyskaniem ciepła lub odzyskiem ciepła i chłodu.

Odliczeniem objęte są również wydatki na następujące usługi:

1. wykonanie audytu energetycznego budynku przed realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego,
   
2. wykonanie analizy termograficznej budynku,
   
3. wykonanie dokumentacji projektowej związanej z pracami termomodernizacyjnymi,
   
4. wykonanie ekspertyzy ornitologicznej i chiropterologicznej,
   
5. docieplenie przegród budowlanych lub płyt balkonowych lub fundamentów,
   
6. wymiana stolarki zewnętrznej np.: okien, okien połaciowych, drzwi balkonowych, drzwi zewnętrznych, bram garażowych, powierzchni przezroczystych nieotwieralnych,
   
7. wymiana elementów istniejącej instalacji ogrzewczej lub instalacji przygotowania ciepłej wody użytkowej lub wykonanie nowej instalacji wewnętrznej ogrzewania lub instalacji przygotowania ciepłej wody użytkowej,
   
8. montaż kotła gazowego kondensacyjnego,
   
9. montaż kotła olejowego kondensacyjnego,
   
10. montaż pompy ciepła,
    
11. montaż kolektora słonecznego,
    
12. montaż systemu wentylacji mechanicznej z odzyskiem ciepła z powietrza wywiewanego,
    
13. montaż instalacji fotowoltaicznej,
    
14. uruchomienie i regulacja źródła ciepła oraz analiza spalin,
    
15. regulacja i równoważenie hydrauliczne instalacji,
    
16. demontaż źródła ciepła na paliwo stałe.

Analiza powyższych przepisów oraz załącznika do wskazanego wyżej rozporządzenia zawierającego wykaz rodzajów materiałów, urządzeń i usług, na które przysługuje ulga prowadzi do wniosku, że wskazana ulga dotyczy wydatków ściśle związanych z termomodernizacją istniejącego budynku, poniesionych na jego docieplenie i modernizację systemu grzewczego.

Art. 26h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że kwota odliczenia nie może przekroczyć 53 000 zł w odniesieniu do wszystkich realizowanych przedsięwzięć termomodernizacyjnych w poszczególnych budynkach, których podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem.

Jak wynika z treści art. 26h ust. 3 powołanej ustawy, wysokość wydatków ustala się na podstawie faktur wystawionych przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku. Jeżeli poniesione wydatki były opodatkowane podatkiem od towarów i usług, za kwotę wydatku uważa się wydatek wraz z podatkiem od towarów i usług, o ile podatek ten nie został odliczony na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług (art. 26h ust. 4 cytowanej ustawy).

Z kolei, wedle art. 26h ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczeniu nie podlegają wydatki w części, w jakiej zostały:

1. sfinansowane (dofinansowane) ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej lub wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej lub zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie;
2. zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub uwzględnione przez podatnika w związku z korzystaniem z ulg podatkowych w rozumieniu Ordynacji podatkowej.

Powyższa regulacja wskazuje na brak możliwości odliczenia wydatków, których podatnik nie poniósł, gdyż zostały mu zrefinansowane (zwrócone). Odliczeniu podlegają te wydatki, których ciężar ekonomiczny ponosi podatnik (uszczuplają jego majątek). Nie ma także możliwości odliczenia wydatków, które w jakiejkolwiek formie pomniejszyły już zobowiązanie podatkowe podatnika.

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki (art. 26h ust. 6 przywołanej ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 26h ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwota odliczenia nieznajdująca pokrycia w rocznym dochodzie podatnika podlega odliczeniu w kolejnych latach, nie dłużej jednak niż przez 6 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

W myśl zaś art. 26h ust. 8 przytoczonej ustawy, podatnik, który po roku, w którym dokonał odliczeń, otrzymał zwrot odliczonych wydatków na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, jest obowiązany doliczyć odpowiednio kwoty poprzednio odliczone do dochodu za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot. W przypadku niezrealizowania przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w terminie, o którym mowa w ust. 1, podatnik dolicza kwoty poprzednio odliczone do dochodu za rok podatkowy, w którym upłynął ten termin (art. 26h ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że Wnioskodawcy przysługuje prawo odliczenia w rozliczeniu rocznym składanym za 2020 r., w ramach ulgi termomodernizacyjnej wskazanej w art. 26h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości limitu, tj. 53 000 zł, wydatków poniesionych w 2020 r. na modernizację ogrzewania polegającą na likwidacji pieca węglowego wraz z ogrzewaczem wody, i montażu pompy ciepła oraz instalacji fotowoltaicznej wraz z osprzętem w budynku mieszkalnym – letniskowym, którego Wnioskodawca jest współwłaścicielem.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.