2021.02.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.577.2020.2.AW
z 23 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2020 r. (data wpływu 4 grudnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 lutego 2021 r. (data wpływu 12 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z realizacją inwestycji oraz aportem nieruchomości gruntowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z realizacją inwestycji oraz aportem nieruchomości gruntowej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 lutego 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług (dalej: VAT) jako podatnik VAT czynny.

Głównym profilem działalności Spółki jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami, w tym w szczególności lokalami mieszkalnymi oraz usługowymi, organizacja i obsługa wydarzeń oraz imprez rekreacyjno-sportowych, zarządzanie targowiskiem oraz parkingami miejskimi.

Spółka nabyła w roku 2018 w drodze aportu nieruchomość gruntową na terenie Gminy, na którym obecnie Spółka realizuje inwestycję w zakresie budowy osiedla trzech budynków mieszkalnych wielorodzinnych. Inwestycja obejmuje w szczególności budowę trzech budynków wraz z towarzysząca infrastrukturą, w tym w zakresie budowy przyłączy wodno-kanalizacyjnych, kanalizacji deszczowej, dróg oraz oświetlenia.

Celem inwestycji jest stworzenie nowych lokali mieszkalnych oraz usługowych na terenie działania Spółki.

Po zakończeniu inwestycji, Spółka planuje odpłatnie udostępniać lokale znajdujące się w budynkach. Zdaniem Spółki, usługi najmu lokali mieszkalnych będą podlegały opodatkowaniu VAT, lecz będą korzystały ze zwolnienia z VAT. Najem lokali usługowych natomiast, będzie podlegał opodatkowaniu VAT ze stawką podstawową – 23%. Jednocześnie najemcy lokali samodzielnie będą zawierać umowy z dostawcami mediów, w tym w szczególności energii elektrycznej, wody i ścieków.

Prace wykonywane na rzecz Spółki w związku z inwestycją dokumentowane są/będą wystawianymi przez kontrahentów fakturami. Część faktur będzie dotyczyła całej inwestycji, nie zaś poszczególnych lokali, tj. Spółka nie ma/nie będzie miała możliwości przyporządkowania poszczególnych kosztów do lokali mieszkalnych oraz lokali użytkowych. Część wydatków ponoszonych w związku z inwestycją będzie związana zarówno z działalnością zwolnioną z VAT Spółki oraz z działalnością opodatkowaną VAT, tj. tzw. wydatki mieszane.

W związku z powyższym Spółka powzięła wątpliwości w zakresie przysługującego jej prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków mieszanych związanych z realizacją inwestycji.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 lutego 2021 r. o poniższe informacje:

Aport nieruchomości gruntowej nastąpił w ramach czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
W związku z nabyciem nieruchomości gruntowej w drodze aportu Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia – nieruchomość ta była bowiem przeznaczona do działalności opodatkowanej VAT. Tym samym Zainteresowany skorzystał z prawa do odliczenia VAT w pełnym zakresie.
Na moment aportu Spółka planowała dokonać zbycia nieruchomości w ramach działalności opodatkowanej VAT, tj. przekazać nieruchomość aportem do innej spółki (córki), która miała realizować na tym terenie inwestycje. Sprzedaż niniejszej nieruchomości bowiem podlegałaby opodatkowaniu VAT, nie korzystałaby ze zwolnienia z VAT. W tym celu Spółka podjęła pierwsze kroki do przekazania niniejszej nieruchomości, w tym uzyskała pozytywną interpretację indywidualną w zakresie możliwości odliczenia VAT od nieruchomości w przypadku przekazania jej do spółki zależnej. Spółka prowadziła też pierwsze prace związane z rozpoczęciem inwestycji przez spółkę zależną na nieruchomości.
Z uwagi jednak na przedłużające się formalności związane z inwestycją, Spółka dokonała zmiany pierwotnych planów w zakresie wykorzystania nieruchomości.
Wnioskodawca rozpoczął inwestycję, o której mowa we wniosku, w zakresie budowy 3 budynków mieszkalnych wielorodzinnych, w których stworzone zostaną lokale mieszkalne oraz usługowe w lipcu 2019 r.
Nieruchomość gruntowa od momentu aportu w roku 2018 do momentu rozpoczęcia inwestycji w zakresie budowy 3 budynków mieszkalnych wielorodzinnych, w których stworzone zostaną lokale mieszkalne oraz usługowe, nie była wykorzystywana przez Spółkę. Wnioskodawca pierwotnie planował dokonać aportu niniejszej nieruchomości do innej spółki, tj. dokonać jej zbycia w ramach czynności opodatkowanej VAT, w tym celu podjął pierwsze kroki organizacyjne, niemniej jednak do aportu nie doszło.
Wnioskodawca zamierza wykorzystywać nieruchomość gruntową nabytą w drodze aportu, po zakończeniu przedmiotowej inwestycji w zakresie budowy 3 budynków mieszkalnych wielorodzinnych, w których stworzone zostaną lokale mieszkalne oraz usługowe, do czynności podlegających opodatkowaniu VAT oraz do czynności korzystających ze zwolnienia z VAT.
Wnioskodawca zasadniczo prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług oraz zwolnioną od VAT.
W związku z realizacją inwestycji w zakresie budowy 3 budynków mieszkalnych wielorodzinnych, w których stworzone zostaną lokale mieszkalne oraz usługowe, Wnioskodawca nie ma/nie będzie miał możliwość odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Nawet w przypadku otrzymania dodatkowych dokumentów (w tym kosztorysów, etc.) Wnioskodawca nie będzie miał możliwości rozdzielenia odpowiednio kwot.
Wnioskodawca ustala proporcję – o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – w celu odliczenia podatku VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w oparciu o wartości osiąganych obrotów, tj. na podstawie wartości wskazywanych w składanych deklaracjach VAT oraz plikach JPK. Sposób ustalenia proporcji następuje zgodnie z ww. przepisami ustawy o VAT.
Wnioskodawca przy wyborze sposobu kalkulacji proporcji kierował się przepisami ustawy o VAT w zakresie współczynnika. Ustawa o VAT w tym przypadku nie daje podatnikom możliwości wyboru sposobu kalkulacji współczynnika VAT. Zgodnie bowiem z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT „Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo". Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, sposób kalkulacji współczynnika, wskazany w odpowiedzi na pytanie nr 9, jest najbardziej reprezentatywny bowiem obrazuje charakter działalności Spółki oraz został wprost wskazany w ustawie o VAT jako sposób, z którego podatnicy powinni korzystać.
Proporcja – wskazana w odpowiedzi na pytanie nr 9 wezwania – będzie także reprezentatywna dla realizacji odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z przedmiotową inwestycją w zakresie budowy 3 budynków mieszkalnych wielorodzinnych, w których stworzone zostaną lokale mieszkalne oraz usługowe. Inwestycja ta będzie związana bowiem z działalnością opodatkowaną VAT oraz zwolnioną z VAT, odnośnie której właściwą proporcją jest ta wskazana w art. 90 ust. 1-3 ustawy o VAT”.
Zdaniem Spółki, wskazany w odpowiedzi na pytanie nr 9 wezwania – sposób ustalenia proporcji zapewnia/będzie zapewniał dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane. Sposób ten został bowiem wskazany jako właściwy przy prowadzeniu działalności opodatkowanej VAT oraz zwolnionej z VAT w ustawie o VAT”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków mieszanych ponoszonych w związku z realizacją inwestycji oraz aportem w oparciu o proporcję skalkulowaną zgodnie z art. 90 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków mieszanych ponoszonych w związku z realizacją inwestycji oraz aportem w oparciu o proporcję skalkulowaną zgodnie z art. 90 ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Prawo to przysługuje podatnikowi pod warunkiem, że nie zachodzą przesłanki negatywne, sprecyzowane w art. 88 ustawy o VAT.

Celem odliczenia podatku VAT konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika VAT,
wydatek musi mieć związek z dokonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi VAT,
nie występują przesłanki negatywne, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT.

Innymi słowy, obniżenie podatku należnego o kwotę podatku naliczonego możliwe jest jedynie przez podmiot, który występuje w tym zakresie w roli podatnika VAT. Jednocześnie prawo do odliczenia przysługuje jedynie od wydatków poniesionych przez podatnika w związku z wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu VAT wg różnych stawek.

Należy zauważyć, że ustawodawca w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, nie uzależnia prawa do odliczenia VAT od związku dokonywanych zakupów z obecnie wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym argumentem do odliczenia VAT naliczonego jest fakt, iż towary i usługi nabyte zostały w celu ich wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej podatnika. Tym samym podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie musi czekać do momentu aż nabyty towar lub usługa zostaną faktycznie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Jednocześnie w myśl art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 – art. 90 ust. 2 ustawy.

Proporcję, o której mowa w ust. 2 – na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy o VAT – ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Według art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalona proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Zatem, dokonując analizy cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, że na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Tym samym w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Spółka wskazała, że inwestycja związana będzie z dwoma rodzajami działalność, tj. będzie wykorzystywana do:

czynności polegających na odpłatnym wynajmie lokali na cele mieszkaniowe (czynność podlegająca opodatkowaniu VAT, korzystająca ze zwolnienia z VAT), oraz
do czynności polegających na odpłatnym wynajmie lokali na cele użytkowe (czynność podlegająca opodatkowaniu VAT, niekorzystająca ze zwolnienia z VAT).

Tym samym, zdaniem Spółki, z uwagi na fakt wykorzystywania inwestycji do dwóch rodzajów działalności, tj. opodatkowanych VAT oraz zwolnionych z VAT, powinno jej przysługiwać częściowe prawo do odliczenia VAT od ponoszonych wydatków mieszanych.

Stanowisko Spółki zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: Dyrektor KIS lub Organ).

Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 12 sierpnia 2019 r. sygn. 0115-KDIT1-1.4012.357.2019.2.KM, Dyrektor KIS wskazał, że: „w odniesieniu do budynku mieszkalnego, w którym znajdują się zarówno lokale mieszkalne, jak i lokale użytkowe, (5 lokali mieszkalnych i 1 lokal usługowo-handlowy) uznać należy, że wydatki poniesione na opisaną budowę tego budynku, związane będą zarówno z czynnościami opodatkowanymi (dającymi prawo do odliczenia), jak i zwolnionymi (niedającymi prawa do odliczenia).

W tej sytuacji Wnioskodawca, co do zasady, powinien przyporządkować odpowiednie kwoty podatku naliczonego związanego ze sprzedażą opodatkowaną, kierując się przede wszystkim zapisami art. 86 i art. 90 ust. 1 ustawy, a więc ustalając rzeczywisty zakres prawa do odliczenia, który winien być miarodajny i uzasadniony. Jednak w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot jako służące sprzedaży opodatkowanej, Wnioskodawca powinien przy odliczeniu podatku stosować proporcję wyliczoną zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem w analizowanej sprawie, przy założeniu, że faktycznie – jak wskazał Wnioskodawca – nie ma możliwości (na podstawie np. posiadanej dokumentacji technicznej i kosztorysowej) odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, a Wnioskodawca uznaje proporcję wyliczoną na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy o VAT jako reprezentatywną dla realizacji planowanej budowy budynku mieszkalnego (nie skorzystał z możliwości przyjęcia proporcji wyliczonej szacunkowo według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu), to w tak przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów dotyczących budowy budynku, w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi służą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, z uwzględnieniem zasad wynikających z art. 90 ust. 2 ust. 2-6 ustawy o podatku od towarów i usług”.

Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej z dnia 10 lipca 2018 r., sygn. 0112-KDIL1-1.4012.327.2018.1.RW, w której Organ stwierdził, że: „W stosunku do wydatków, do których nie ma możliwości jednoznacznego przyporządkowania do czynności opodatkowanych, bądź zwolnionych, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. (...) Zatem w odniesieniu do nabywanych towarów i usług w ramach realizacji przedmiotowego projektu, które będą wykorzystywane zarówno do czynności opodatkowanych VAT, jak i czynności zwolnionych od tego podatku, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy brak będzie obiektywnej możliwości wyodrębnienia całości lub części kwot podatku naliczonego związanego z poszczególnymi czynnościami, Wnioskodawcy w odniesieniu do tych zakupów będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego według proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy”.

Podobnie wypowiedział się Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 27 marca 2020 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.4.2020.1.AB, w której zaznaczył, że: „w odniesieniu do kosztów budowy, które jednoznacznie można przypisać odpowiednio do czynności opodatkowanych lub zwolnionych od podatku zastosowanie będzie mieć art. 90 ust. 1 ustawy. Po oddaniu wytworzonego środka trwałego do użytkowania Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 91 ust. 2 ustawy”.

Jednocześnie w interpretacji indywidualnej z dnia 5 grudnia 2018 r., sygn. 0115-KDIT1-1.4012.752.2018.1.MN, Dyrektor KIS wskazał, że: „W odniesieniu natomiast do ponoszonych przez Gminę wydatków, w stosunku do których nie będzie możliwe ich jednoznaczne przyporządkowanie do czynności dających prawo do odliczenia VAT naliczonego oraz czynności niedających tego prawa, Gminie powinno przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego w części, w oparciu o proporcję.

Stosownie do treści art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Ust. 2 ww. art. wskazuje, że jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Zgodnie zaś z ust. 3 ww. art., proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo”.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone również w interpretacji indywidualnej z dnia 2 sierpnia 2018 r. sygn. 0112-KDIL4.4012.295.2018.2.NK, w której organ wskazał, że: „Analiza przedmiotowej sprawy w kontekście obowiązujących przepisów pozwala stwierdzić, że w przypadku inwestycji, która dotyczy renowacji elewacji budynku komunalnego Wnioskodawca nabywa towary i usługi, które są wykorzystywane do czynności opodatkowanych (wynajem związany z prowadzeniem działalności gospodarczej, tj. sklep odzieżowy i bankomat) oraz do czynności zwolnionych (najem na cele mieszkaniowe). Nie nabywa natomiast towarów i usług wykorzystywanych do czynności niepodlegających opodatkowaniu (tj. do celów innych niż działalność gospodarcza). Tym samym w sytuacji, gdy nie będzie możliwości odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, podatnik jest zobowiązany do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy”, oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 stycznia 2018 r. sygn. 0111-KDIB3-2.4012.711.2017.1.MN, w której organ podkreślił, że: „Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy, w odniesieniu do zakupów dokonywanych w ramach realizacji przedmiotowego projektu, które dotyczą zarówno czynności opodatkowanych VAT, jak i czynności zwolnionych od tego podatku, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy brak jest obiektywnej możliwości wyodrębnienia całości lub części kwot podatku naliczonego związanego z poszczególnymi czynnościami, Wnioskodawcy w odniesieniu do tych zakupów przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego według proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy”.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, przysługuje jej prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków mieszanych ponoszonych w związku z realizacją inwestycji oraz aportem w oparciu o proporcję skalkulowaną zgodnie z art. 90 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy natomiast, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Należy ponadto zauważyć, że w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy. Powyższe przepisy stanowią również uzupełnienie regulacji art. 86 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to – na mocy art. 90 ust. 2 ustawy – podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Przepis art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu
z tytułu transakcji dotyczących:

pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Jak stanowi art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

W oparciu o art. 90 ust. 9 ustawy, przepis ust. 8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Na podstawie art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Analizując kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego, należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki prawnopodatkowe, było wykonywanie czynności opodatkowanych. Jednocześnie, należy zwrócić uwagę, że zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności te muszą być wykonywane przez podatnika.

Stosowanie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności

Działalność gospodarcza, według ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny.

Głównym profilem działalności Spółki jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami, w tym w szczególności lokalami mieszkalnymi oraz usługowymi; organizacja i obsługa wydarzeń oraz imprez rekreacyjno-sportowych; zarządzanie targowiskiem oraz parkingami miejskimi.

Spółka nabyła w roku 2018 w drodze aportu nieruchomość gruntową na terenie Gminy (…), na którym obecnie Spółka realizuje inwestycję w zakresie budowy osiedla trzech budynków mieszkalnych wielorodzinnych. Inwestycja obejmuje w szczególności budowę trzech budynków wraz z towarzysząca infrastrukturą, w tym w zakresie budowy przyłączy wodno-kanalizacyjnych, kanalizacji deszczowej, dróg oraz oświetlenia.

Celem inwestycji jest stworzenie nowych lokali mieszkalnych oraz usługowych na terenie działania Spółki.

Aport nieruchomości gruntowej nastąpił w ramach czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z nabyciem nieruchomości gruntowej w drodze aportu Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia – nieruchomość ta była bowiem przeznaczona do działalności opodatkowanej VAT. Tym samym zainteresowany skorzystał z prawa do odliczenia VAT w pełnym zakresie.

Na moment aportu Spółka planowała dokonać zbycia nieruchomości w ramach działalności opodatkowanej VAT, tj. przekazać nieruchomość aportem do innej spółki (córki), która miała realizować na tym terenie inwestycje. Sprzedaż niniejszej nieruchomości bowiem podlegałaby opodatkowaniu VAT, nie korzystałaby ze zwolnienia z VAT. W tym celu Spółka podjęła pierwsze kroki do przekazania niniejszej nieruchomości, w tym uzyskała pozytywną interpretację indywidualną w zakresie możliwości odliczenia VAT od nieruchomości w przypadku przekazania jej do spółki zależnej. Spółka prowadziła też pierwsze prace związane z rozpoczęciem inwestycji przez spółkę zależną na nieruchomości.

Z uwagi jednak na przedłużające się formalności związane z inwestycją, Spółka dokonała zmiany pierwotnych planów w zakresie wykorzystania nieruchomości.

Wnioskodawca rozpoczął inwestycję, o której mowa we wniosku, w zakresie budowy 3 budynków mieszkalnych wielorodzinnych, w których stworzone zostaną lokale mieszkalne oraz usługowe w lipcu 2019 r.

Nieruchomość gruntowa od momentu aportu w roku 2018 do momentu rozpoczęcia inwestycji w zakresie budowy 3 budynków mieszkalnych wielorodzinnych, w których stworzone zostaną lokale mieszkalne oraz usługowe, nie była wykorzystywana przez Spółkę. Wnioskodawca pierwotnie planował dokonać aportu niniejszej nieruchomości do innej spółki, tj. dokonać jej zbycia w ramach czynności opodatkowanej VAT, w tym celu podjął pierwsze kroki organizacyjne, niemniej jednak do aportu nie doszło.

Wnioskodawca zamierza wykorzystywać nieruchomość gruntową nabytą w drodze aportu, po zakończeniu przedmiotowej inwestycji w zakresie budowy 3 budynków mieszkalnych wielorodzinnych, w których stworzone zostaną lokale mieszkalne oraz usługowe, do czynności podlegających opodatkowaniu VAT oraz do czynności korzystających ze zwolnienia z VAT.

Wnioskodawca zasadniczo prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług oraz zwolnioną od VAT.

W związku z realizacją inwestycji w zakresie budowy 3 budynków mieszkalnych wielorodzinnych, w których stworzone zostaną lokale mieszkalne oraz usługowe, Wnioskodawca nie ma/nie będzie miał możliwość odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Nawet w przypadku otrzymania dodatkowych dokumentów (w tym kosztorysów, etc.) Wnioskodawca nie będzie miał możliwości rozdzielenia odpowiednio kwot.

Wnioskodawca ustala proporcję – o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – w celu odliczenia podatku VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w oparciu o wartości osiąganych obrotów, tj. na podstawie wartości wskazywanych w składanych deklaracjach VAT oraz plikach JPK. Sposób ustalenia proporcji następuje zgodnie z ww. przepisami ustawy o VAT.

Wnioskodawca przy wyborze sposobu kalkulacji proporcji kierował się przepisami ustawy o VAT w zakresie współczynnika. Ustawa o VAT w tym przypadku nie daje podatnikom możliwości wyboru sposobu kalkulacji współczynnika VAT. Zgodnie bowiem z art. 90 ust. 3 ustawy o VAT „Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo”. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, sposób kalkulacji współczynnika, wskazany w odpowiedzi na pytanie nr 9, jest najbardziej reprezentatywny bowiem obrazuje charakter działalności Spółki oraz został wprost wskazany w ustawie o VAT jako sposób, z którego podatnicy powinni korzystać.

Proporcja – wskazana w odpowiedzi na pytanie nr 9 wezwania – będzie także reprezentatywna dla realizacji odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z przedmiotową inwestycją w zakresie budowy 3 budynków mieszkalnych wielorodzinnych, w których stworzone zostaną lokale mieszkalne oraz usługowe. Inwestycja ta będzie związana bowiem z działalnością opodatkowaną VAT oraz zwolnioną z VAT, odnośnie której właściwą proporcją jest ta wskazana w art. 90 ust. 1-3 ustawy o VAT.

Zdaniem Spółki, wskazany w odpowiedzi na pytanie nr 9 wezwania – sposób ustalenia proporcji zapewnia/będzie zapewniał dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane. Sposób ten został bowiem wskazany jako właściwy przy prowadzeniu działalności opodatkowanej VAT oraz zwolnionej z VAT w ustawie o VAT.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków mieszanych ponoszonych w związku z realizacją inwestycji oraz aportem w oparciu o proporcję skalkulowaną zgodnie z art. 90 ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi. Brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności zwolnionych z podatku od towarów i usług oraz niepodlegających przepisom ustawy.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (lub usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w kontekście obowiązujących przepisów prowadzi do wniosku, że wydatki związane z aportem nieruchomości gruntowej oraz inwestycją, są wykorzystywane do celów prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy i nie wynika z opisu sprawy, by były wykorzystywane poza prowadzoną działalnością. Kwalifikacja wydatków poniesionych w ramach realizacji projektu zależy bowiem od tego, do jakiej działalności prowadzonej przez Zainteresowanego będą wykorzystywane. Jak wynika z opisu sprawy, w związku z ww. inwestycją, Wnioskodawca zamierza wykorzystywać nieruchomość gruntową nabytą w drodze aportu, po zakończeniu przedmiotowej inwestycji w zakresie budowy 3 budynków mieszkalnych wielorodzinnych, w których stworzone zostaną lokale mieszkalne oraz usługowe, do czynności podlegających opodatkowaniu VAT oraz do czynności korzystających ze zwolnienia z VAT. Inwestycja ta będzie związana bowiem z działalnością opodatkowaną VAT oraz zwolnioną od VAT, odnośnie której właściwą proporcją jest ta wskazana w art. 90 ust. 1-3 ustawy. Ponadto w związku z realizacją inwestycji w zakresie budowy 3 budynków mieszkalnych wielorodzinnych, w których stworzone zostaną lokale mieszkalne oraz usługowe, Wnioskodawca nie ma/nie będzie miał możliwość odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Nawet w przypadku otrzymania dodatkowych dokumentów (w tym kosztorysów, etc.) Wnioskodawca nie będzie miał możliwości rozdzielenia odpowiednio kwot.

Zatem towary i usługi zakupione na potrzeby inwestycji, są/będą wykorzystywane do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego (czynności opodatkowane), jak i czynności w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje (czynności zwolnione od podatku).

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy, w odniesieniu do wskazanych przez Wnioskodawcę wydatków, które dotyczą zarówno czynności opodatkowanych VAT, jak i czynności zwolnionych od tego podatku i w stosunku, do których Spółka nie ma możliwości wyodrębnienia całości lub części kwot podatku naliczonego związanego z poszczególnymi czynnościami, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego według proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawca, jako podatnik podatku od towarów i usług, w związku z nabyciem towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowej inwestycji w zakresie budowy 3 budynków mieszkalnych wielorodzinnych, w których stworzone zostaną lokale mieszkalne i usługowe oraz w związku z aportem nieruchomości gruntowej (które będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz do czynności korzystających ze zwolnienia od podatku), ma możliwość odliczenia podatku naliczonego na podstawie proporcji, zgodnie z art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zadanego pytania należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności analizy przepisów związanych z prewspółczynnikiem oraz przepisów dotyczących korekty podatku.

Ponadto, należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zastrzega się, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie podania przez Wnioskodawcę we wniosku, że wydatki ponoszone w związku z realizacją inwestycji oraz aportem zostały/zostaną wykorzystane do działalności opodatkowanej jak i zwolnionej. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin