2021.03.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.884.2020.1.MM
z 8 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

W ww. wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest polskim rezydentem podatkowym. W wyniku śmierci męża w 2017 r. Wnioskodawczyni oraz dzieci spadkodawcy i Wnioskodawczyni, tj. córka i syn, stali się jego spadkobiercami w udziale przypadającym po 1/3 spadku na każdego ze spadkobierców. Stwierdzenie nabycia spadku nastąpiło na podstawie notarialnego poświadczenia dziedziczenia sporządzonego na początku 2018 r. Przedmiotem spadku po spadkodawcy były następujące składniki majątkowe:

udział w prawie własności mieszkania - 1/6 udziału,
udział w prawie własności niezabudowanej nieruchomości gruntowej (grunt 1) - 1/27 udziału,
udział w prawie własności zabudowanej nieruchomości gruntowej (budynek 1) - 1/3 udziału,
udział w samochodzie osobowym - 1/6 udziału,
udział w prawie własności zabudowanej nieruchomości gruntowej (budynek 2) - 1/3 udziału,
udział w prawie własności zabudowanej nieruchomości gruntowej (budynek 3) - 1/27 udziału,
udział w prawie własności niezabudowanej nieruchomości leśnej (las) - 1/6 udziału,
udział w prawie własności zabudowanej nieruchomości gruntowej (budynek 4) - 1/27 udziału,
udział w prawie własności niezabudowanej nieruchomości gruntowej (grunt 2) - 1/54 udziału,
obligacje Skarbu Państwa (obligacje) - 1/3 udziału.

Budynek 1 i budynek 2 objęte były na moment otwarcia spadku jedną księgą wieczystą. W 2020 r. dokonano podziału ww. nieruchomości w ten sposób, że budynek 1 i budynek 2 posiadają obecnie odrębne księgi wieczyste. Budynek 3 oraz budynek 4 zlokalizowane są pod innym adresem i są objęte odrębną księgą wieczystą. Przedmiotem niniejszego wniosku są wyłącznie konsekwencje podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące sprzedaży budynku 1. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać budynek 1 w 2021 r. na rzecz osoby trzeciej wydzielony w 2020 r. Odpłatne zbycie nie nastąpi w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Budynek 1 i budynek 2 nie były objęte wspólnością ustawową małżeńską i zostały nabyte przez spadkodawcę w 1990 r. w ramach darowizny gospodarstwa rolnego, a więc przed zawarciem związku małżeńskiego z Wnioskodawczynią (1992 r.). Wspólnością majątkową małżeńską nie były objęte również obligacje. Pozostałe składniki majątkowe, w tym mieszkanie oraz samochód były natomiast objęte wspólnością ustawową spadkodawcy i Wnioskodawczyni.

Spadkobiercy dokonali podziału spadku po spadkodawcy w trzech odrębnych umowach. W ramach pierwszej umowy o częściowy dział spadku i zniesienie współwłasności z dnia 12 marca 2018 r. córka i syn przekazali na rzecz Wnioskodawczyni swój udział w spadku odnoszący się do budynku 1 i budynku 2 oraz lasu bez spłat i dopłat. Na podstawie umowy o dział spadku i zniesienia współwłasności i umowy darowizny z dnia 14 kwietnia 2018 r. ponownie dokonano działu części spadku. W ramach ww. umowy syn i Wnioskodawczyni przekazali córce swój udział w spadku dotyczący mieszkania bez spłat i dopłat. Kolejno syn przekazał w formie darowizny na rzecz córki swój udział w spadku (1/6) przypadający na samochód. Częściowego działu spadku w zakresie obligacji dokonano 20 lutego 2018 r. w oddziale banku. Całość obligacji (900 sztuk) otrzymał syn, również bez spłat i dopłat.

Wartość nabytej przez Wnioskodawczynię masy spadkowej przed zniesieniem współwłasności przedstawiała się następująco:

mieszkanie - 55.000 zł (1/6 udziału),
grunt 1 - 507 zł (1/27 udziału),
budynek 1 - 90.000 zł (1/3 udziału),
samochód - 3.500 zł (1/6 udziału),
budynek 2 - 110.000 zł (1/3 udziału),
budynek 3 - 185 zł (1/27 udziału),
las - 1.967 zł (1/6 udziału),
budynek 4 - 733 zł (1/27 udziału),
grunt 2 - 91 zł (1/54 udziału),
obligacje - 84.502 zł (1/3 udziału).

W konsekwencji, nabyta przez Wnioskodawczynię wartość masy spadkowej przed działem spadku wynosiła 346.485 zł.

Po dokonaniu działu spadku i zniesieniu współwłasności wartość nabytej masy spadkowej wyniosła:

grunt 1 - 507 zł (1/27 udziału),
budynek 1 - 270.000 zł (1/1 udziału),
budynek 2 - 330.000 zł (1/1 udziału),
budynek 3 - 185 zł (1/27 udziału),
las - 11.802 zł (1/1 udziału),
budynek 4 - 733 zł (1/27 udziału),
grunt 2 - 91 zł (1/54 udziału).

W konsekwencji, nabyta przez Wnioskodawczynię wartość masy spadkowej po dokonaniu działu spadku wynosiła 613.318 zł. Po śmierci spadkodawcy, Wnioskodawczyni nie ponosiła żadnych nakładów na budynek 1.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy sprzedaż przez Wnioskodawczynię budynku 1 podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
W przypadku potwierdzenia, że sprzedaż budynku 1 będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, to czy podstawę opodatkowania – zgodnie z art. 24 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – stanowić będzie cena sprzedaży pomniejszona o koszty uzyskania przychodu wskazane w art. 22 ust. 6d ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawczyni w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany. Na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

W myśl art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 zdanie 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Na gruncie art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i 2 ustawy o PIT od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że co do zasady sprzedaż przez nią budynku 1 przed końcem 2023 r. nie będzie podlegała opodatkowaniu PIT, m.in. z uwagi na upływ 5 letniego terminu liczonego od daty nabycia tego budynku przez spadkodawcę. Wyłączony z opodatkowania PIT będzie przychód (cena sprzedaży) przypadający na udział Wnioskodawczyni w ramach spadkobrania z uwagi na upływ 5 letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT oraz z uwagi na art. 10 ust. 5 ustawy o PIT. Dla zastosowania art. 10 ust. 5 ustawy o PIT wystarczające jest bowiem aby odpłatne zbycie nieruchomości, nabytej przez spadkobiercę w ramach spadku, nastąpiło nie wcześniej niż w 2020 r. po upływie 5 letniego terminu liczonego od dnia nabycia tej nieruchomości przez spadkodawcę. Stanowisko to – według Wnioskodawczyni – potwierdzają interpretacje indywidualne wydane przez organy podatkowe w podobnych sprawach, np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 sierpnia 2020 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.377.2020.2.KR; z dnia 25 maja 2020 r., sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.195.2020.2.EC oraz z dnia 27 kwietnia 2020 r., sygn. 0115- KDIT3.4011.256.2020.1.KR. W konsekwencji, opodatkowaniu PIT podlegać będzie jedynie sprzedaż składników majątku nabytych w ramach spadku po spadkodawcy ponad wartość spadku ustaloną na moment otwarcia spadku i przed dokonaniem działu spadku, tj. ponad kwotę 346.480 zł. Oznacza to, że opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych byłoby jedynie odpłatne zbycie budynku 1 w ramach umowy sprzedaży, gdy jego cena przekroczy kwotę 346.485 zł, co w przedmiotowej sprawie nie nastąpi.

Natomiast, jeżeli w przedmiotowej sprawie wystąpi u Wnioskodawczyni przychód podlegający opodatkowaniu, to będzie ona uprawniona do obniżenia przychodu o koszty uzyskania wskazane w art. 22 ust. 6d ustawy o PIT, o ile wystąpiły i będą mogły zostać właściwie udokumentowane. Przepis ten stanowi podstawę prawną do ustalenia dochodu ze sprzedaży nieruchomości, o którym mowa w art. 24 ust. 6 ustawy o PIT. Zatem podstawę opodatkowania zmniejszą również nakłady poczynione na rzecz budynku 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) dodano art. 10 ust. 5 i ust. 7, które stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Od dnia 1 stycznia 2019 r. pięcioletni okres, po upływie którego nie powstaje obowiązek uiszczenia podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości nabytych w drodze spadku liczony jest więc od końca roku, w którym spadkodawca ją nabył lub wybudował, a nie tak jak w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. – od końca roku, w którym został otwarty spadek (w którym zmarł spadkodawca). Zmiana obejmuje zatem wszystkich, którzy dokonali lub dokonają zbycia nieruchomości po dniu 31 grudnia 2018 r., bez względu na datę odziedziczenia nieruchomości.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest polskim rezydentem podatkowym. W wyniku śmierci męża w 2017 r. Wnioskodawczyni oraz dzieci spadkodawcy i Wnioskodawczyni, tj. córka i syn, stali się jego spadkobiercami w udziale przypadającym po 1/3 spadku na każdego ze spadkobierców. Stwierdzenie nabycia spadku nastąpiło na podstawie notarialnego poświadczenia dziedziczenia sporządzonego na początku 2018 r.

Wartość nabytej przez Wnioskodawczynię masy spadkowej przed zniesieniem współwłasności przedstawiała się następująco:

mieszkanie - 55.000 zł (1/6 udziału),
grunt 1 - 507 zł (1/27 udziału),
budynek 1 - 90.000 zł (1/3 udziału),
samochód - 3.500 zł (1/6 udziału),
budynek 2 - 110.000 zł (1/3 udziału),
budynek 3 - 185 zł (1/27 udziału),
las - 1.967 zł (1/6 udziału),
budynek 4 - 733 zł (1/27 udziału),
grunt 2 - 91 zł (1/54 udziału),
obligacje - 84.502 zł (1/3 udziału).

W konsekwencji, nabyta przez Wnioskodawczynię wartość masy spadkowej przed działem spadku wynosiła 346.485 zł.

Budynek 1 i budynek 2 objęte były na moment otwarcia spadku jedną księgą wieczystą. W 2020 r. dokonano podziału ww. nieruchomości w ten sposób, że budynek 1 i budynek 2 posiadają obecnie odrębne księgi wieczyste. Budynek 3 oraz budynek 4 zlokalizowane są pod innym adresem i są objęte odrębną księgą wieczystą. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać budynek 1 w 2021 r. na rzecz osoby trzeciej wydzielony w 2020 r. Odpłatne zbycie nie nastąpi w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. Budynek 1 i budynek 2 nie były objęte wspólnością ustawową małżeńską i zostały nabyte przez spadkodawcę w 1990 r. w ramach darowizny gospodarstwa rolnego, a więc przed zawarciem związku małżeńskiego z Wnioskodawczynią (1992 r.). Wspólnością majątkową małżeńską nie były objęte również obligacje. Pozostałe składniki majątkowe, w tym mieszkanie oraz samochód były natomiast objęte wspólnością ustawową spadkodawcy i Wnioskodawczyni.

Po dokonaniu działu spadku i zniesieniu współwłasności wartość nabytej masy spadkowej wyniosła:

grunt 1 - 507 zł (1/27 udziału),
budynek 1 - 270.000 zł (1/1 udziału),
budynek 2 - 330.000 zł (1/1 udziału),
budynek 3 - 185 zł (1/27 udziału),
las - 11.802 zł (1/1 udziału),
budynek 4 - 733 zł (1/27 udziału),
grunt 2 - 91 zł (1/54 udziału).

W konsekwencji, nabyta przez Wnioskodawczynię wartość masy spadkowej po dokonaniu działu spadku wynosiła 613.318 zł.

Mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „nabycie”; należy zatem odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), a w szczególności do art. 155 § 1, który stanowi, że umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Ponadto zgodnie z art. 922 Kodeksu cywilnego spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów księgi niniejszej.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Stosownie do art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Natomiast według art. 1035 ww. Kodeksu, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Art. 1037 § 1 cytowanej ustawy stanowi natomiast, że dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców.

Z instytucją działu spadku mamy więc do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Nie zmienia to faktu, że dział spadku jest zawsze konsekwencją wcześniejszego nabycia spadku. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Stosownie natomiast do art. 195 Kodeksu cywilnego, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W świetle art. 196 § 1 współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 powyższej ustawy.

Art. 210 ww. Kodeksu stanowi, że każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności.

W myśl art. 211 Kodeksu cywilnego każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Z art. 212 § 2 ww. Kodeksu wynika zaś, że rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo sprzedana stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego.

Co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy – w wyniku tego zniesienia – podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie mu przysługiwał.

Podobne wnioski wynikają z ukształtowanej już linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego, który twierdzi, że nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku zniesienia współwłasności, jeśli:

podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub
wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w wartości udziału, jaki przysługiwał tej osobie.

Również zgodnie z art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

W niniejszej sprawie w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności po stronie Wnioskodawczyni wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział w spadku, posiadany przed dokonaniem tych czynności. Jak wskazała Wnioskodawczyni – wartość majątku przez nią nabytego w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności przekroczyła wartości majątku jaki przysługiwał jej przed dokonaniem ww. działu spadku i zniesienia współwłasności. W konsekwencji uznać należy, że doszło do nabycia nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając zatem na uwadze wyżej przywołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że odpłatne zbycie budynku 1, w części nabytej przez Wnioskodawczynię w spadku nie będzie stanowiło dla niej źródła przychodu, wymienionego w treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w ww. przepisie ustalonego zgodnie z dyspozycją art. 10 ust. 5 ww. ustawy, tj. liczonego od końca 1990 r. Natomiast odpłatne zbycie w 2021 r. ww. budynku w części nabytej w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności będzie skutkowało dla Wnioskodawczyni powstaniem przychodu kwalifikowanego do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, ponieważ nastąpi przed upływem pięciu lat licząc od końca roku 2018, w którym nastąpiło jego nabycie.

Jednocześnie na mocy art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku zalicza się również udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia poniesione przez spadkodawcę oraz przypadające na podatnika ciężary spadkowe, w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub zbywanego prawa odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych nabytych przez podatnika. Przez ciężary spadkowe, o których mowa w zdaniu drugim, rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c.

Ponadto zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W celu obliczenia dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości Wnioskodawczyni może zatem zastosować koszty uzyskania przychodu wynikające z art. 22 ust. 6d, o ile takowe zostały/zostaną poniesione i właściwie udokumentowane, w tym również udokumentowane nakłady, które zwiększą wartość nieruchomości poczynione przez Wnioskodawczynię w trakcie jej posiadania.

Reasumując odpłatne zbycie budynku 1, w części nabytej przez Wnioskodawczynię w spadku nie będzie stanowiło dla Wnioskodawczyni źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w ww. przepisie ustalonego zgodnie z dyspozycją art. 10 ust. 5 ww. ustawy, tj. liczonego od końca 1990 r.

Natomiast sprzedaż ww. budynku w 2021 r. w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2018 r. w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności będzie podlegała opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym.

W celu obliczenia dochodów Wnioskodawczyni może zastosować koszty uzyskania przychodu wynikające z art. 22 ust. 6d, o ile takowe zostały/zostaną poniesione i właściwie udokumentowane, w tym udokumentowane nakłady, które zwiększą wartość nieruchomości, poczynione przez Wnioskodawczynię w trakcie jej posiadania.

Końcowo wskazać należy, że interpretacje na które powołuje się Wnioskodawczyni prezentując swoje stanowisko w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego – wbrew jej twierdzeniu – nie stanowią jego potwierdzenia albowiem wydane zostały w innych stanach faktycznych/zdarzeniu przyszłym i żadna z tych interpretacji nie odnosiła się do takiej sytuacji, w której sprzedawana nieruchomość została nabyta w spadku oraz na skutek działu spadku, w udziale przekraczającym udział nabyty w spadku.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że tutejszy organ w wydanej interpretacji nie odniósł się do wartości składników majątku, jakie Wnioskodawczyni nabyła na skutek działu spadku i zniesienia współwłasności , albowiem przedmiotem interpretacji wydawanej w trybie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa jest dokonanie subsumcji przedstawionego przez stronę stanu faktycznego pod wskazany przepis prawa i wyjaśnienie przyczyn, dla których w tym stanie faktycznym ma on zastosowanie. Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie może natomiast prowadzić postępowania ani podejmować rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego trybu orzekania, w tym w postępowaniu kontrolnym czy podatkowym prowadzonym w oparciu o konkretną dokumentację. Powyższe ustalenie może nastąpić wyłącznie w ramach postępowania podatkowego, czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej, o których mowa w działach IV-VI ustawy Ordynacja podatkowa, a więc w ramach procedur, które nie należą do kompetencji organu upoważnionego do wydawania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin