INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 29 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości:

• powiększenia wartości początkowej amortyzowanego już budynku o część wydatków poniesionych na jego rozbudowę i dokonywania od tak powiększonej wartości odpisów amortyzacyjnych, stanowiących koszty podatkowe,
• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej części odsetek od kredytu bankowego, zaciągniętego na tę inwestycję

- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości powiększenia wartości początkowej amortyzowanego już budynku o część wydatków poniesionych na jego rozbudowę i dokonywania od tak powiększonej wartości odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty podatkowe oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej części odsetek od kredytu bankowego, zaciągniętego na tę inwestycję.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą na potrzeby której, w 2005 r. zakupiła stary budynek. Rozpoczęła jego użytkowanie i amortyzację wg stawki 10%. W 2009 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła rozbudowę budynku, która w znacznej mierze sfinansowana została kredytem bankowym. W dniu 11 lipca 2011r. Wnioskodawczyni otrzymała pozwolenie na częściowe użytkowanie ukończonej rozbudowy, dokładnie 77,11%. Pozostała część inwestycji zostanie zakończona prawdopodobnie w 2012 roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawczyni ma prawo powiększyć wartość początkową budynku o poniesione nakłady dot. części rozbudowanego budynku, która zostanie dopuszczona do użytkowania i kontynuować amortyzację wg dotychczasowej stawki...

Czy w odniesieniu do odsetek od kredytu inwestycyjnego spłacanych po ww. odbiorze, Wnioskodawczyni ma prawo dokonać ich podziału i 77,11% tych odsetek zaliczyć w koszty bieżące działalności a pozostałe 22,89% do kosztów inwestycji nie zakończonej...

Zdaniem Wnioskodawczyni, uzyskując decyzją Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego pozwolenie na użytkowanie części budynku ma prawo przyjąć, że ta część budynku jest kompletna i zdatna do użytku. Tym samym ma prawo ją amortyzować, tym bardziej, że część budynku została wynajęta, a przychody z najmu są przychodami z Jej działalności gospodarczej. Stanowisko takie podzielił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 7 października 2010 r. (sygn. akt I SA/Po 467/10).

W opini Wnioskodawczyni skoro zakończono i odebrano 77,11 % inwestycji, to taki procent spłacanych odsetek kredytu ma prawo zaliczyć w bieżące koszty prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast pozostałe 22,89% odsetek wliczyć w koszty nie zakończonej inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych, wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia;

W myśl art. 22g ust. 11 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji (art. 22g ust.17 ww. ustawy).

Art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie natomiast z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22c pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni zakupiła stary budynek. Rozpoczęła jego użytkowanie i amortyzację wg stawki 10%. Od 2009 r. rozpoczęła jego rozbudowę. W dniu 11 lipca 2011 r. otrzymała pozwolenie na użytkowanie częściowo ukończonej rozbudowy budynku, dokładnie 77,11%. Pozostała część inwestycji zostanie zakończona prawdopodobnie w 2012 r.

Z powyższego wynika więc, iż skoro rozbudowa ww. budynku stanowiącego już środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej i w ramach tej działalności amortyzowanego została ukończona w stopniu pozwalającym na użytkowanie dopuszczonej do użytkowania części rozbudowanego budynku (77,11%), która zdatna jest do wykorzystania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i w ramach tej działalności została wynajęta, to stwierdzić należy, iż w odniesieniu do tej części nakładów zostało spełnione kryterium kompletności, o którym mowa w ww. art. 22a ust.1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, iż nakłady te mogą powiększać wartość początkową środka trwałego, a odpisy amortyzacyjne od tej części wartości początkowej mogą stanowić koszt podatkowy. Odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od podwyższonej wartości początkowej z zastosowaniem stawki dotychczas stosowanej do amortyzacji środka trwałego o ile stawka ta została ustalona prawidłowo. Nadmienić przy tym należy, iż prawidłowość ustalenia tej stawki nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej.

Odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odsetek od kredytu uzyskanego na ww. cel inwestycyjny (rozbudowę budynku), uznać należy, iż w myśl cytowanego art. 22 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), (…). Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Stosownie natomiast do treści art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji. Z powyższych przepisów wynika, iż odsetki od kredytu mogą bezpośrednio stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz uzyskany kredyt musi pozostawać w związku z uzyskiwanymi przez Wnioskodawczynię z tego źródła przychodami, a odsetki od kredytu muszą zostać faktycznie zapłacone i nie mogą zwiększać kosztów inwestycji.

Ze względu na fakt, iż środki pieniężne pochodzące ze wskazanego we wniosku kredytu w 77,11% wydatkowane zostały na rozbudowę budynku już użytkowanego i amortyzowanego, to odsetki od tego kredytu w ww. proporcji podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, jednakże w dwojaki sposób:

• odsetki od kredytu naliczone (wymagalne), a także zapłacone (bez względu na okres za jaki zostały naliczone) przed ujęciem ww. części poniesionych na rozbudowę wydatków w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, powiększą wartość początkową tych środków trwałych i podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności pośrednio poprzez
• odsetki od kredytu wymagalne i zapłacone po ujęciu ww. wydatków w ewidencji, podlegają bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu.
  
  

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni, iż 77,11% spłaconych odsetek od kredytu ma prawo zaliczyć w bieżące koszty prowadzonej działalności gospodarczej, odnoszące się do pytania, czy w odniesieniu do odsetek od kredytu inwestycyjnego spłacanych po wskazanym w stanie faktycznym odbiorze, ma prawo dokonać ich podziału i 77,11% tych odsetek zaliczyć w koszty uzyskania przychodów - uznano za prawidłowe.

Nadmienić przy tym należy, iż odsetki dotyczące pozostałej części inwestycji 22,89% będą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów po zakończeniu realizacji ww. części inwestycji z uwzględnieniem wskazanych w niniejszej interpretacji indywidualnej zasad.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie możliwości powiększenia wartości początkowej amortyzowanego już budynku o część wydatków poniesionych na jego rozbudowę i dokonywanym od tak powiększonej wartości odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty podatkowe oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej części odsetek od kredytu bankowego, zaciągniętego na tę inwestycję należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.