2021.03.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.4.2021.1.JG
z 17 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2020 r. (data wpływu 4 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

sposobu określenia podstawy opodatkowania nieruchomości w przypadku zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu – jest nieprawidłowe,

zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dostawy nieruchomości (mieszkania) – jest prawidłowe,

braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego odliczonego przy zakupie mieszkania w związku z zaprzestaniem działalności opodatkowanej – jest nieprawidłowe,

braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego odliczonego przy zakupie mieszkania w sytuacji, jeśli od oddania lokalu do użytkowania upłynie 10 lat – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości i obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego odliczenia przy zakupie mieszkania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną. W roku 2016 nabył nieruchomość zlokalizowaną w (…). Wnioskodawca zdecydował się na prywatny wynajem nabytej nieruchomości; żeby ograniczyć swoje zaangażowanie, korzysta w tym zakresie z usług agencji obsługującej wynajem. Nie jest to najem na cele mieszkalne, lecz świadczenie usług związanych z zakwaterowaniem.

W związku z najmem nieruchomości Wnioskodawca nie prowadził ani nie prowadzi działalności gospodarczej. Kwoty wydanej na mieszkanie nie zaliczał do kosztów uzyskania przychodów ani nie prowadził amortyzacji. Nieruchomość nie była przedmiotem ulepszenia, które stanowiłyby co najmniej 30% jej wartości początkowej.

Po skonsultowaniu znaczenia odpowiednich przepisów z organami skarbowymi Wnioskodawca zarejestrował się (w roku 2016) jako czynny podatnik VAT, dzięki czemu odliczył VAT (8%) od zakupu nieruchomości, a następnie doliczał odpowiednią kwotę do faktur wystawianych agencji. Wnioskodawca nie korzystał ze zwolnienia z art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o VAT, rozlicza VAT miesięcznie, a nieruchomość jest w całości wykorzystywana na potrzeby działalności opodatkowanej VAT.

Obecnie Wnioskodawca rozważa zaprzestanie prowadzenia najmu i wyrejestrowanie się z rejestru czynnych podatników VAT. Nie jest na ten moment pewny, kiedy to nastąpi (rozważa różne scenariusze, a wybór zależy od sytuacji osobistej i gospodarczej). Do momentu wyrejestrowania się z VAT Wnioskodawca nie sprzeda rzeczonej nieruchomości (nie będzie ona przedmiotem kolejnej dostawy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Jaki jest prawidłowy sposób określenia podstawy opodatkowania nieruchomości, która po nabyciu nie była przedmiotem dostawy, w przypadku zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, gdyby jednocześnie nie podlegała ona żadnemu zwolnieniu?
Czy dostawa nieruchomości w momencie zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia?
Czy dostawa nieruchomości w momencie zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu będzie zwolniona z opodatkowania VAT?
Czy w związku z zaprzestaniem działalności opodatkowanej Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego rozpoznanego przy zakupie nieruchomości?
W razie odpowiedzi negatywnej na pytanie czwarte - czy jeśli od oddania do użytkowania upłynie 10 lat, to Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonego podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Podstawę opodatkowania (w razie braku zwolnienia) należy określić przyjmując wartość ustaloną w spisie z natury odpowiadająca pierwotnej cenie nabycia nieruchomości w roku 2016 (powyższe twierdzenie oparte jest o treść art. 14 ust. 5 i 8 w zw. z art. 29a ust. 2 ustawy o VAT).

Ad 2

Dostawa nieruchomości w momencie zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia.

Ad 3

Z uwagi na fakt wskazany w kontekście pytania 2), dostawa nieruchomości w momencie zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu będzie zwolniona z opodatkowania VAT.

Ad 4

Z uwagi na to, że zakupiona nieruchomość nie była zaliczona do środków trwałych, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego.

Ad 5

W razie odpowiedzi negatywnej na pytanie 4 - jeśli od oddania do użytkowania nieruchomości upłynie 10 lat, to Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonego podatku. Jako moment oddania nieruchomości należy zaś rozumieć datę jej nabycia, tj. 30 maja 2016 r. zgodnie z podpisanym aktem notarialnym.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Ad 1

Stosownie do art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku zaprzestania przez podatnika, będącego osobą fizyczną, wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

W powyższym przypadku, na podstawie art. 14 ust. 5, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Jako podatnik Wnioskodawca jest zobowiązany złożyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości towarów i o kwocie podatku należnego, nie później niż w dniu złożenia deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Wartość nieruchomości w spisie należy określić w wysokości ceny jej pierwotnego nabycia na podstawie art. 14 ust. 8 w zw. z art. 29a ust. 2. Jako cenę nabycia należy rozumieć kwotę, którą Wnioskodawca zapłacił kupując nieruchomość w roku 2016. Powyższe stanowisko jest aktualne przy założeniu, iż dostawa nie będzie podlegać żadnemu zwolnieniu.

Ad 2 i 3

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się z opodatkowania dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, bądź gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie, zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Od momentu nabycia nieruchomości w roku 2016 nie była ona przedmiotem ulepszenia, przy którym wydatki poniesione na to ulepszenie stanowiłyby co najmniej 30% jej wartości początkowej, a zatem dostawa nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia (jak widać po dacie nabycia, z pewnością od daty pierwszego zasiedlenia upłynął też okres dłuższy niż 2 lata).

Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, dostawa nieruchomości będzie podlegać zwolnieniu z VAT.

Ad 4

Tak jak wspomniano w opisie zdarzenia, Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, nie rozpoznawał też w związku z zakupem mieszkania kosztów uzyskania przychodu ani nie prowadził amortyzacji.

Korekta podatku naliczonego jest regulowana przez art. 90b-92 ustawy o VAT. Przewidują one konieczność dokonania korekty w szeregu wskazanych tam sytuacji. Wnioskodawca nie będzie zatem zobowiązany do rozpoznania korekty podatku naliczonego od nabycia środków trwałych, ani do korekty podatku naliczonego od pozostałych nabyć.

W informacji otrzymanej od Krajowej Informacji Skarbowej wskazano na art. 91 jako mający zastosowanie do Jego sprawy, aczkolwiek Wnioskodawca jest zdania, iż opinia ta jest rezultatem nieporozumienia i przyjęcia przez osobę udzielającą odpowiedzi na zapytanie, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym (podczas, gdy w rzeczywistości tak nie jest). Przepisy, do których nawiązano w odpowiedzi, to ust. 2 i 2a, które mówią o towarach i usługach zaliczanych na podstawie przepisów o podatku dochodowym do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. Tak jak Wnioskodawca wyjaśniał uprzednio, okoliczności te nie zachodzą w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

W rezultacie, z uwagi na brak podstawy prawnej nakładającej taki obowiązek - oraz faktu, iż zakupiona nieruchomość była w istocie wykorzystywana w działalności opodatkowanej na gruncie ustawy o VAT- przy zakończeniu prowadzenia działalności opodatkowanej oraz wyrejestrowaniu się i utracie statusu podatnika czynnego VAT, brak dokonania korekty podatku naliczonego przy zakupie nieruchomości będzie prawidłowy na gruncie przepisów podatku VAT.

Ad. 5

Jak wspomniał Wnioskodawca, zgodnie z informacją przekazaną przez Krajową Informację Skarbową, „jeżeli w sporządzonym spisie lokal będzie objęty zwolnieniem, a od oddania do użytkowania nie upłynęło 10 lat, to podatnik będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonego podatku zgodnie z art. 91 ustawy o VAT”. Jak wskazano powyżej, Wnioskodawca uważa, iż obowiązek dokonania korekty w ogóle nie powstanie (z uwagi na fakt, iż rzeczona nieruchomość nie była zaliczona do środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji). W razie jednak uznania przez organ, iż pomimo powyższych faktów art. 91 należy zastosować na drodze analogii, to wówczas obowiązek korekty nie powstanie, jeśli od oddania do użytkowania nieruchomości upłynie 10 lat. Za datę oddania do użytkowania należy zaś przyjąć datę jej nabycia, tj. 30 maj 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w zakresie pytań nr 2, 3 i 5 oraz nieprawidłowe w zakresie pytań nr 1 i 4.

Ad 2 i 3

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu powołanych powyżej przepisów art. 7 oraz art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli i ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, w roku 2016 nabył nieruchomość (mieszkanie). Wnioskodawca zdecydował się na prywatny wynajem nabytej nieruchomości. Nie jest to najem na cele mieszkalne, lecz świadczenie usług związanych z zakwaterowaniem. W związku z najmem nieruchomości Wnioskodawca nie prowadził ani nie prowadzi działalności gospodarczej. Nieruchomość nie była przedmiotem ulepszenia, które stanowiłyby co najmniej 30% jej wartości początkowej. Obecnie Wnioskodawca rozważa zaprzestanie prowadzenia najmu i wyrejestrowanie się z rejestru czynnych podatników VAT. Nie jest na ten moment pewny, kiedy to nastąpi (rozważa różne scenariusze, a wybór zależy od sytuacji osobistej i gospodarczej). Do momentu wyrejestrowania się z VAT Wnioskodawca nie sprzeda nieruchomości.

W tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy dostawa przedmiotowej nieruchomości – mieszkania będzie dokonywana po pierwszym zasiedleniu, a tym samym czy będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

W celu ustalenia, czy w odniesieniu do sprzedaży ww. nieruchomości (mieszkania) zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług, czy też opodatkowanie właściwą stawką podatku VAT kluczowe jest określenie, czy i kiedy po wybudowaniu lub ulepszeniu nieruchomości doszło do jej pierwszego zasiedlenia. Pozwoli to określić, czy planowana transakcja będzie podlegała zwolnieniu z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że transakcja sprzedaży ww. nieruchomości nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia. W stosunku do przedmiotowej nieruchomości doszło już do jej pierwszego zajęcia (używania) i od tego momentu do chwili jej sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Jak z wniosku wynika – Wnioskodawca w roku 2016 nabył nieruchomość, następnie wynajmował nabytą nieruchomość – świadczył usługi związane z zakwaterowaniem. Nieruchomość nie była przedmiotem ulepszenia, które stanowiłyby co najmniej 30% jej wartości początkowej.

W konsekwencji powyższego, dostawa nieruchomości – lokalu mieszkalnego – po zaprzestaniu świadczenia usług najmu (wyrejestrowaniu się Wnioskodawcy jako czynnego podatnika podatku VAT) nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, a tym samym będzie spełniała przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań 2 i 3 należało uznać za prawidłowe.

Ad 1 i 4

W myśl art. 5 ust. 3 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają również towary w przypadku, o którym mowa w art. 14 (…).

Jak wskazuje przepis art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Ponadto wskazać należy, że w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną albo przedsiębiorstwem w spadku wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się do podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9.

Stosownie do art. 14 ust. 3 ustawy, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Jak stanowi art. 14 ust. 4 ustawy, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. (art. 14 ust. 5 ustawy).

W myśl art. 14 ust. 6 ustawy, obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki, zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu albo wystąpienia przypadków, o których mowa w ust. 1 pkt 3.

Według art. 14 ust. 8 ustawy, podstawą opodatkowania jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29 ust. 2.

Stosownie do art. 29 ust. 2 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie tej dostawy towarów.

Zauważyć należy, iż ww. opodatkowanie towarów uzasadnione jest także samą konstrukcją podatku od towarów i usług jako podatku konsumpcyjnego, jak również jest przejawem zasady neutralności tego podatku. Jeśli bowiem podatnik odliczył podatek od nabycia towarów, które później zostały przeznaczone w istocie na konsumpcję, to wówczas powinien zostać obciążony podatkiem należnym, aby zapewnić faktyczne, jednokrotne opodatkowanie konsumpcji. W takim bowiem przypadku następuje zrównanie pozycji byłego podatnika, który nabytych towarów nie wykorzystał w opodatkowanej działalności gospodarczej, z pozycją ostatecznego konsumenta, który musi ponieść ciężar podatku zawartego w cenie nabycia towarów.

Z przywołanych regulacji prawnych wynika, że obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotyczy tej części posiadanych przez osobę fizyczną towarów, które po nabyciu nie zostały odprzedane i w stosunku do których przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. A zatem warunkiem koniecznym do opodatkowania towarów w zakresie wynikającym z art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług jest istnienie po stronie podatnika prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie towaru. W przypadku zatem zaistnienia określonych okoliczności, wszystkie towary, przy zakupie których został odliczony podatek naliczony muszą zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług, aby zrównoważyć to odliczenie. Towary, które nie spełniają ww. warunku, nie podlegają w takiej sytuacji opodatkowaniu.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jeden z takich wyjątków zawarty jest w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z cytowanych powyżej regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna jest wyrazem zasady neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług.

Wyrazem ścisłej zależności między uprawnionym odliczeniem podatku naliczonego, a wykonywaniem czynności opodatkowanych są regulacje zawarte w szczególności w art. 90a ust. 1 oraz art. 91 ustawy, które w sposób technicznoprawny uzupełniają generalną zasadę wyrażoną w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy.

Według art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Przepis art. 91 ust. 3 ustawy stanowi, że korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Stosownie do art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Stosownie do art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W myśl art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Przepis art. 91 ust. 7d ustawy wskazuje, że w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Z powyższych przepisów wynika, że zmiana przeznaczenia nabytych towarów czy usług może powodować w pewnych okolicznościach w tych przepisach wskazanych, obowiązek bądź prawo dokonania korekty odliczonego bądź nieodliczonego podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna w roku 2016 nabył lokal mieszkalny. W związku z najmem mieszkania Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej. Kwoty wydanej na mieszkanie nie zaliczał do kosztów uzyskania przychodów ani nie prowadził amortyzacji. Wnioskodawca zarejestrował się w 2016 r. jako czynny podatnik VAT i odliczył 8% VAT od zakupu nieruchomości. Nieruchomość jest w całości wykorzystywana na potrzeby działalności opodatkowanej VAT. Obecnie Wnioskodawca rozważa zaprzestanie świadczenia usług najmu i wyrejestrowanie się z rejestru czynnych podatników VAT. Do momentu wyrejestrowania się z VAT Wnioskodawca nie sprzeda tej nieruchomości (nie będzie ona przedmiotem kolejnej dostawy).

W tak przedstawionym opisie sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia sposobu określenia podstawy opodatkowania nieruchomości w spisie z natury, w przypadku zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu oraz ustalenia, czy w związku z zaprzestaniem działalności opodatkowanej będzie On zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego odliczonego przy zakupie nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy podstawę opodatkowania należy określić przyjmując wartość ustaloną w spisie z natury odpowiadającą pierwotnej cenie nabycia nieruchomości w roku 2016. Natomiast z uwagi na to, że zakupiona nieruchomość nie była zaliczona do środków trwałych, nie będzie On zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego.

Przywołany powyżej art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy, nakazując, w sytuacji wskazanej w tym przepisie, opodatkowanie towarów, różnicuje je na towary własnej produkcji oraz towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy. Zatem, towary podzielono na takie, które zostały wytworzone przez podatnika oraz takie, które zostały przez niego nabyte. W obu tych grupach mogą mieścić się towary, które stanowią tzw. środki obrotowe, jak towary handlowe, surowce oraz towary, które zaliczone zostały przez podatnika do jego środków trwałych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przypadku likwidacji działalności gospodarczej, opodatkowaniu podlegają zarówno towary handlowe, jak też środki trwałe czy wyposażenie, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że w spisie z natury sporządzonym na podstawie art. 14 ust. 5 ustawy ujmuje się towary, które na dzień m.in. zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu po nabyciu nie były przedmiotem dostawy, a w stosunku do których podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W złożonym wniosku Wnioskodawca wskazał, że zarejestrował się w 2016 r. jako czynny podatnik VAT i odliczył 8% VAT od zakupu nieruchomości. Nieruchomość jest w całości wykorzystywana na potrzeby działalności opodatkowanej VAT. W związku z powyższym, w rozpatrywanej sprawie wskazać należy, że w przypadku, gdy Wnioskodawca zaprzestanie świadczenia usług najmu i wyrejestruje się z rejestru czynnych podatników VAT, wówczas będzie zobowiązany do wykazania lokalu mieszkalnego w spisie z natury sporządzonym na dzień zakończenia działalności gospodarczej, na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 1 i ust. 5 ustawy, z uwagi na fakt, że - jak wskazał Wnioskodawca - z tytułu nabycia lokalu odliczył kwotę podatku naliczonego. W tej sytuacji Wnioskodawca będzie zobowiązany przedmiotowy lokal opodatkować podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 14 ustawy w związku z art. 29a ust. 2 ustawy, w myśl którego podstawą opodatkowania lokalu będzie jego cena nabycia rozumiana jako cena zaktualizowana na moment przekazania lokalu mieszkalnego na cele osobiste, czyli cena jaką Wnioskodawca uzyskałby za nabyte mieszkanie w dniu jego sprzedaży, a nie jak twierdzi Wnioskodawca kwota, którą zapłacił kupując nieruchomość w 2016 r.

Jednakże jak wyżej wskazano, w stosunku do tego lokalu nastąpiło już pierwsze zasiedlenie (w maju 2016 r.) i od tego momentu upłynęły ponad 2 lata. Zatem zarówno dostawa tego lokalu jak i jego wykazanie w spisie z natury zgodnie z art. 14 ust. 1 i 5 ustawy będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania lokalu zgodnie z art. 29a ust. 2 ustawy będzie jego cena nabycia rozumiana jako cena zaktualizowana na moment przekazania lokalu mieszkalnego na cele osobiste, czyli cena jaką Wnioskodawca uzyskałby za nabyte mieszkanie w dniu jego sprzedaży. Jednakże jak zostało wskazane w niniejszej interpretacji dostawa tego lokalu i jego wykazanie w spisie z natury będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W odniesieniu natomiast do korekty podatku naliczonego należy wskazać, że powołane wyżej przepisy art. 91 ustawy wprowadzają zasady korekty podatku naliczonego dokonywanej z uwagi na zmianę struktury sprzedaży albo na zmianę pierwotnego przeznaczenia towaru (z którą związany jest podatek naliczony). Związek towaru z danym rodzajem czynności tj. (opodatkowane, zwolnione, mieszane) ma zazwyczaj charakter planowanego w czasie, gdyż do czasu faktycznego wykorzystania nabytego towaru faktyczny związek z danym rodzajem czynności może się zmienić, przekreślając prawo do odliczenia albo uzasadniając dokonanie odliczenia.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zakupionego lokalu mieszkalnego nie wprowadził do ewidencji środków trwałych i nie dokonywał od niego odpisów amortyzacyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na to, że zakupiona nieruchomość nie była zaliczona do środków trwałych, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy należy wskazać, że pojęcia „towarów zaliczanych do środków trwałych”, którym ustawodawca posługuje się w art. 91 ust. 2 ustawy, nie należy wiązać z obowiązkami nałożonymi na konkretnego podatnika w zakresie prowadzenia ewidencji środków trwałych. Istotne jest to, że na podstawie przepisów o podatku dochodowym dany towar mógłby być zaliczony do środków trwałych. Należy zatem przyjąć, że w opisanym stanie faktycznym lokal mieszkalny spełniał warunki do zaliczenia go do środków trwałych, tym samym okres korekty wyniesie 10 lat, licząc od roku, w którym nieruchomość (lokal) została oddana do użytkowania (czyli w tym przypadku licząc od roku, w którym nieruchomość została oddana do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT, czyli do wynajmu na cele związane ze świadczeniem usług związanych z zakwaterowaniem).

W związku z powyższym, jeżeli Wnioskodawca faktycznie zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu – przekaże lokal na cele osobiste – i wykaże nieruchomość w remanencie końcowym, to niewątpliwie w tej sytuacji mamy do czynienia ze zmianą przeznaczenia nabytego lokalu. Wnioskodawca wskazał, że w roku 2016 r. zakupił na własność nieruchomość w celu wynajmu. Od zakupionego lokalu odliczył podatek VAT. Przedmiotowy lokal był więc wykorzystywany przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych. W przypadku przekazania lokalu do majątku osobistego nastąpi zmiana przeznaczenia, gdyż będzie on wykorzystywany do czynności niepodlegających podatkowi VAT. W takim przypadku Wnioskodawca zobowiązany jest dokonać korekty podatku naliczonego odliczonego przy zakupie lokalu.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdą powołane regulacje art. 91 ust. 2 i ust. 7a ustawy, w myśl których należy dokonać korekty podatku na zasadach przewidzianych w tych przepisach. Korekta ta będzie miała charakter cząstkowy i wieloletni. Okres korekty w stosunku do nabytej nieruchomości (lokalu) zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy, wynosi 10 lat, licząc od końca roku, w którym została oddana do użytkowania, natomiast roczna korekta dotyczy jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy jego zakupie. W przedmiotowym przypadku 10 - letni okres korekty biegnie od 2016 r. do końca 2025 r., gdyż pierwszym rokiem, za który dokonuje się korekty będzie w tym przypadku 2016 rok, ponieważ to od tego roku Wnioskodawca rozpoczął wykorzystywanie lokalu w działalności gospodarczej (wynajmowanie). Jeżeli więc Wnioskodawca w 2021 r. wyrejestruje się z rejestru czynnych podatników VAT i przekaże lokal na cele osobiste, co spowoduje zmianę przeznaczenia przedmiotowego lokalu, wówczas będzie zobowiązany do dokonania korekty w wysokości 5/10 kwoty podatku naliczonego przy nabyciu lokalu. Korekty tej za cały pozostały okres (5 lat) do upływu 10 lat – tj. 5/10 kwoty podatku naliczonego należy dokonać w ostatniej deklaracji podatkowej składanej w związku z zaprzestaniem wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w deklaracji, w której Wnioskodawca uwzględni należny podatek VAT ze sporządzonego spisu z natury.

W konsekwencji stwierdzić należy, że w związku z zaprzestaniem działalności opodatkowanej Wnioskodawca będzie zobowiązany na podstawie art. 91 ust. 2 w związku z art. 91 ust. 7a ustawy do dokonania korekty podatku naliczonego odliczonego przy zakupie nieruchomości.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 1 i 4 należało uznać za nieprawidłowe.

Ad 5

Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy jeśli od oddania lokalu mieszkalnego do użytkowania upłynie 10 lat, to Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonego podatku VAT.

Wnioskodawca w swoim stanowisku wskazał, że jeśli od oddania do użytkowania nieruchomości upłynie 10 lat, to nie będzie On zobowiązany do dokonania korekty odliczonego podatku.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że Podatnik, który rezygnuje z prowadzenia działalności gospodarczej i wyrejestruje się z rejestru czynnych podatników podatku VAT, powinien skorygować VAT odliczony od zakupu towarów handlowych, surowców, czy materiałów, które posiada na stanie na dzień rezygnacji z rozliczania VAT.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca rozważa zaprzestanie prowadzenia najmu i wyrejestrowanie się z rejestru czynnych podatników VAT. Nie jest na ten moment pewny, kiedy to nastąpi (rozważa różne scenariusze, a wybór zależy od sytuacji osobistej i gospodarczej). Nieruchomość zakupił w 2016 r. i wykorzystywał ją do czynności opodatkowanych.

Jeżeli Wnioskodawca w okresie 10-letniej korekty dotyczącej podatku naliczonego od zakupu ww. mieszkania zakończy wykonywanie czynności opodatkowanych i wyrejestruje się jako czynny podatnik VAT, to jak wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 4 wniosku będzie zobligowany do rozliczenia w ostatniej deklaracji składanej dla podatku VAT korekty podatku naliczonego w wysokości odpowiadającej pozostałemu okresowi korekty (do upływu 10 lat).

W związku z powyższym, Wnioskodawca zobowiązany jest do dokonania korekty podatku VAT naliczonego, w momencie wykazania lokalu mieszkalnego w spisie z natury i przekazaniu go na cele osobiste. Późniejsza sprzedaż tego lokalu niezależnie czy nastąpi przed upływem 10-letniego okresu korekty, czy po jego upływie nie spowoduje już obowiązku dokonania korekty.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 uznano za prawidłowe, jednakże na podstawie innych przesłanek niż wskazał Wnioskodawca.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin