Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.596.2020.3.WK
z 2 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2020 r. (data wpływu 22 grudnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 lutego 2021 r. (data wpływu 24 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w związku z wniesieniem przez Gminę aportu w postaci sieci wodociągowo-kanalizacyjnej do Spółki (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w związku z wniesieniem przez Gminę aportu w postaci sieci wodociągowo-kanalizacyjnej do Spółki (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Wniosek uzupełniono w dniu 24 lutego 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy i własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również Gmina, Zainteresowany), od 29 grudnia 2008 r., jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2020 r., poz. 713 ze zm.), posiada osobowość prawną, a w tym zdolność do czynności cywilnoprawnych. Gmina wykonuje zadania własne określone w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym. Do zadań własnych należą m.in. sprawy z zakresu ochrony środowiska, wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

Zdecydowana większość zadań wyznaczanych Gminie przez ustawę, realizowana jest w ramach reżimu publicznoprawnego. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym, z tytułu wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych oraz innych czynności uznawanych za prowadzenie działalności gospodarczej, w zakresie których Wnioskodawca spełnia definicję podatnika zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. W toku prowadzonej działalności wykonuje czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT, opodatkowane oraz zwolnione z VAT.

Gmina posiada na stanie środków trwałych składnik majątku „(…)” (kanalizacja) o wartości początkowej brutto (…) zł. Amortyzacja wynosi obecnie (…) zł. Środek trwały został przyjęty (została zakończona jego budowa) na stan w roku 2014 (protokół odbioru z dnia 29 maja 2014 r.) i od tego czasu jest sukcesywnie użytkowany i amortyzowany. Wtedy też, zdaniem Wnioskodawcy, doszło do pierwszego zasiedlenia.

Natomiast, w związku z realizacją Inwestycji, Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia sieci kanalizacyjnej.

W roku 2014 powstał Zakład (...), spółka komunalna, ze 100% udziałem właścicielskim Gminy. Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. odprowadzanie i oczyszczanie ścieków.

W związku z planowanym przez Gminę przekazaniem sieci wodociągowo-kanalizacyjnej w formie aportu środków trwałych do Zakładu (...) pojawiła się wątpliwość co do opodatkowania tej czynności podatkiem VAT.

Przedmiot aportu stanowić będzie kompleksowy system wodno-ściekowy Gminy (etap pierwszy), tj. sieć kanalizacji sanitarnej z przyłączami i przykanalikami, kanalizacja deszczowa kolektora deszczowego wraz z podczyszczalnią wód opadowych oraz sieć wodociągowa z przyłączami. Długość wybudowanej sieci kanalizacji sanitarnej wynosi 12.544,00 m. W ramach Projektu powstały trzy przepompownie ścieków, a jedna została przebudowana/zmodernizowana. Długość kanalizacji deszczowej wynosi 1.082,40 m. Długość wybudowanej sieci wodociągowej wynosi 121,00 m, a zmodernizowanej 2.361,00 m. W ramach Inwestycji wykonano również podłączenie do sieci kanalizacyjnej 879 osób. Wykonano 232 przyłącza kanalizacji grawitacyjnej. Wybudowano i przebudowano 119 przyłączy wodociągowych o łącznej długości 2.167,00 m, a do sieci podłączono 388 osób.

Wyżej wymienioną sieć kanalizacyjną Gmina wykorzystywała na potrzeby realizacji zadań własnych gminy wymienionych w art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, w zakresie spraw wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych.

W okresie istnienia przedmiotu planowanego aportu, Gmina nie ponosiła żadnych wydatków na jego ulepszenie.

Pomiędzy pierwszym zasiedleniem przedmiotowych obiektów a planowanym wniesieniem aportu upłynął już okres dłuższy niż dwa lata.

Ponadto, Przedmiot nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 lutego 2021 r., w którym Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na poniższe pytania:

1. Czy nabycie przez Gminę sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, która ma zostać wniesiona aportem do Spółki zostało wykonane w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (należy jednoznacznie określić, czy była to czynność opodatkowana, tj. czy został naliczony podatek VAT, czy zwolniona)?
   Nabycie sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, która ma zostać wniesiona do Spółki zostało wykonane w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Od tej czynności został naliczony podatek VAT. Nie była to czynność zwolniona od opodatkowania tym podatkiem. Gmina nie odliczała podatku VAT naliczonego z wydatków poniesionych na zadanie inwestycyjne pn.: „(...)”.
2. Czy na moment aportu sieć wodociągowo-kanalizacyjna, objęta zakresem pytania, będzie stanowiła budowlę w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333 z późn. zm.)?
   Na moment aportu sieć wodociągowo-kanalizacyjna, objęta zakresem pytania, będzie stanowiła budowlę w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333 z późn. zm.).
   Zgodnie z art. 3 pkt 3 u.p.b., przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych, morskich turbin wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Ponadto, zgodnie z art. 3 pkt 3a u.p.b., obiektem liniowym, o którym mowa wyżej jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable zainstalowane w kanalizacji kablowej, kable zainstalowane w kanale technologicznym oraz kable telekomunikacyjne dowieszone do już istniejącej linii kablowej nadziemnej nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.
   Z dalszych przepisów ustawy Prawo budowlane wynika również wprost, że do obiektów budowlanych zalicza się m.in. sieci elektroenergetyczne, wodociągowe, kanalizacyjne, gazowe, cieplne i telekomunikacyjne (art. 29 ust. 2 lit. b)-c), Załącznik do ustawy – kategoria XXVI). Za budowlę w rozumieniu przepisów należy zatem uznać taki obiekt budowlany, który został jednoznacznie wskazany w definicji budowli albo w innych przepisach ustawy Prawo budowlane. Tak też np. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 7 lipca 2020 r. sygn. akt I SA/Gd 2235/19.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 1).

Czy wniesienie przez Gminę aportu w postaci sieci wodociągowo-kanalizacyjnej do Spółki podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.?

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie aportu w postaci kanalizacji (budowli), jako spełniające warunki wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., będzie podlegać zwolnieniu od podatku na tej podstawie.

W tym miejscu wskazuje się, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jak stanowi art. 7 ust. 1 u.p.t.u., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie z definicją towarów zawartą w art. 2 pkt 6 u.p.t.u., towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 158 § 1 k.s.h., aport jest wkładem niepieniężnym wnoszonym w celu utworzenia lub powiększenia majątku spółki oraz pokrycia udziału. W przypadku wkładu rzeczowego, jak to ma miejsce w analizowanej sprawie, wniesienie aportu będzie stanowić dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 u.p.t.u., wskutek przeniesienia prawa do rozporządzania towarami (maszynami i sprzętem) jak właściciel, a więc będzie czynnością opodatkowaną. W takiej sytuacji dochodzi do dostawy towarów (wniesienia aportu) w zamian za określone wynagrodzenie (udziały w spółce). Istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy tą dostawą towarów i otrzymanym wynagrodzeniem, któremu przypisana jest określona wartość pieniężna. Taka czynność spełnia również definicję sprzedaży zawartą w art. 2 pkt 22 u.p.t.u.

Wniesienie aportu przejawia się z zaistnieniem dwóch rodzajów świadczeń ekonomicznych. Z jednej strony dochodzi do przeniesienia składników majątkowych na spółkę, a tym samym prawa do rozporządzania tymi składnikami, w zamian za co wnoszący wkład otrzymuje udziały o określonej wartości. Z charakteru aportu wynika więc, że jest to czynność o charakterze odpłatnym co pociąga za sobą skutek w postaci opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Wskazać bowiem należy, że z odpłatnością za dostawę mamy do czynienia, gdy pomiędzy taką dostawą a zapłatą istnieje adekwatny związek. W tym przypadku odpłatnością jest otrzymanie przez wnoszącego aport udziałów w Spółce.

W tym miejscu wskazać należy, że nie każda dostawa towarów będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podstawowym warunkiem jest bowiem aby czynność została dokonana przez podatnika tego podatku.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.t.u., podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalnością gospodarczą jest natomiast wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody i obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Co istotne, jak stanowi art. 15 ust. 6 u.p.t.u., za podatnika nie uznaje się organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Przepis ten koresponduje z treścią artykułu 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. L Nr 347 ze. zm.), który wskazuje, że krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W zakres czynności, w ramach których Gmina nie działa jako podatnik, wchodzą m.in. czynności wykonywane w ramach zadań własnych, chyba że są one wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych.

W świetle powyższego zauważyć należy, że w ramach wniesienia aportu do spółki Gmina nie działa w zakresie sprawowanej władzy publicznej, ponieważ aport ma charakter cywilnoprawny. Tak więc, Gmina wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w ramach dokonywanej dostawy towarów.

Wskazać w tym miejscu należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia budowli. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333, z późn. zm.).

W myśl art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o budowli należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Sieć kanalizacyjna stanowi zatem budowlę w myśl art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, która może stanowić przedmiot obrotu (towar).

Rozpatrując niniejszą sprawę należy zatem mieć na względzie przywołaną wyżej okoliczność, że zgodnie z art. 15 ust. 6 u.p.t.u., jednostki sektora finansów publicznych, w odniesieniu do niektórych czynności, występują jako organ władzy publicznej i w tym zakresie nie są uznawane za podatników podatku od towarów i usług, jednakże z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Niewątpliwie wniesienie aportu stanowi czynność cywilnoprawną, a zatem na gruncie ustawy spełnia przesłanki wynikające z definicji odpłatnej dostawy towarów, podlegając tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z powyższym Wnioskodawca będzie w tym zakresie działać jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 u.p.t.u.

Podsumowując, wniesienie aportu w postaci sieci kanalizacyjnej będzie stanowić odpłatną dostawę towarów oraz, co do zasady, podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy wniesienie do Spółki aportu w postaci sieci kanalizacyjnej powinno zostać opodatkowane stawką w wysokości 23%.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy: a) dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, b) pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. W celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy względem przedmiotu aportu nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Inwestycja, w ramach której zrealizowano przedmiot aportu, została zakończona w roku 2014 i od tego czasu jest on wykorzystywany w działalności Wnioskodawcy, tym samym w tym czasie doszło do pierwszego zasiedlenia, a więc spełniona została przesłanka, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a) u.p.t.u.

Zgodnie z wyrokiem TSUE z dnia 16 listopada 2017 r. sygn. C-308/16, przepisy art. 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j Dyrektywy 112 należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, m.in. art. 2 pkt 14 i art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u., które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. TSUE przyjął również, że kryterium „pierwszego zasiedlenia” należy rozumieć jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania przez właściciela lub lokatora, bez rozróżnienia czy nastąpiło to wskutek wykonywania czynności opodatkowanych czy też nieopodatkowanych. Wyrok ten został wydany wskutek zapytania prejudycjalnego zadanego przez Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie o sygn. akt I FSK 1573/14.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 u.p.t.u., przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Biorąc pod uwagę okoliczność, iż planowane wniesienie aportu ma mieć miejsce w roku 2021 stwierdzić należy, że spełniona została przesłanka zwolnienia, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b) u.p.t.u., gdyż między pierwszym zasiedleniem a planowanym aportem upłynie okres dłuższy niż w lata w odniesieniu do całego przedmiotu aportu.

Zgodnie z powyższym zostały zatem spełnione warunki uprawniające do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

Ponadto, wskazuje się, że stosowanie zwolnienia, o którym mowa w omawianym przepisie ma charakter fakultatywny. Jak stanowi art. 43 ust. 10 u.p.t.u., podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

W takiej sytuacji, zgodnie z art. 43 ust. 11 u.p.t.u., oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc, w sytuacji, gdy dostawa budynku, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, strony umowy, po spełnieniu wskazanych w art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy warunków, mogą zastosować opodatkowanie dostawy nieruchomości według właściwej stawki podatku. Brak złożenia oświadczenia, o których mowa w tych przepisach oznacza, że już sam wybór zwolnienia uregulowanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. oznacza, iż strony transakcji zrezygnowały z opodatkowania jej podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że czynność wniesienia aportu objęta niniejszym zapytaniem będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

Wskazać należy, że przywołanie w treści wniosku informacji o tym, że zdaniem Wnioskodawcy wniesienie do Spółki aportu w postaci sieci kanalizacyjnej powinno zostać opodatkowane stawką w wysokości 23% miało charakter porządkowy, wskazujący na podstawowe zasady opodatkowania takich czynności. Do zastosowania zwolnienia, o czym mowa w kolejnym akapicie wniosku, konieczne jest bowiem to aby w pierwszej kolejności czynność w ogóle podlegała opodatkowaniu. Chronologicznie odczytywana treść wniosku wskazuje bowiem, że co do zasady czynność aportu podlega opodatkowaniu stawka podstawową, jednakże dalej Wnioskodawca stwierdza wprost, że w jego ocenie spełnione są przesłanki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...).

Należy wskazać, że aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe. W związku z wniesieniem wkładu do spółki realizują się dwa rodzaje świadczeń ekonomicznych. Z jednej strony wnoszący wkład (aport) przenosi na spółkę, do której dokonuje wkładu, prawo do rozporządzania określonymi składnikami majątku, w zamian za co otrzymuje pewne uprawnienia (udziały), które posiadają określoną wartość. W związku z tym, powyższa transakcja bez wątpienia ma charakter odpłatny (z którego wynika konieczność opodatkowania VAT). Wskazać należy, że z odpłatnością za dostawę towarów lub świadczenie usług mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usługi, a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. otrzymanie udziałów spółki, w związku z którym wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego – w zależności od tego co jest jego przedmiotem – spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów w myśl art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub odpłatnego świadczenia usług, w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych), a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

W konsekwencji, wniesienie aportem majątku tj. sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, w zamian za udziały należy uznać za odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków lub budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Podkreślić należy, że z uwagi na przywołane uregulowania, rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy, można dokonać wyłącznie w odniesieniu do zwolnienia od podatku określonego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku sprzedaży nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania;
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że istotne jest każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Należy bowiem zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ponadto, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Przez budowle – stosownie do art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane – należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem, tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Na podstawie ustawy o samorządzie gminnym posiada osobowość prawną, a w tym zdolność do czynności cywilnoprawnych. Gmina wykonuje zadania własne określone w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym. Do zadań własnych należą m.in. sprawy z zakresu ochrony środowiska, wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz. Gmina posiada na stanie środków trwałych składnik majątku „(…)” (kanalizacja) o wartości początkowej brutto (…) zł. Amortyzacja wynosi obecnie (…) zł. Środek trwały został przyjęty (została zakończona jego budowa) na stan w roku 2014 (protokół odbioru z dnia 29 maja 2014 r.) i od tego czasu jest sukcesywnie użytkowany i amortyzowany. Wtedy też, zdaniem Wnioskodawcy, doszło do pierwszego zasiedlenia. Natomiast, w związku z realizacją Inwestycji, Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia sieci kanalizacyjnej. W roku 2014 powstał Zakład Zakładu (...), spółka komunalna, ze 100% udziałem właścicielskim Gminy. Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. odprowadzanie i oczyszczanie ścieków. Gmina planuje przekazać sieci wodociągowo-kanalizacyjnej w formie aportu środków trwałych do Zakładu (...) Przedmiot aportu stanowić będzie kompleksowy system wodno-ściekowy Gminy (etap pierwszy), tj. sieć kanalizacji sanitarnej z przyłączami i przykanalikami, kanalizacja deszczowa kolektora deszczowego wraz z podczyszczalnią wód opadowych oraz sieć wodociągowa z przyłączami. Sieć kanalizacyjną Gmina wykorzystywała na potrzeby realizacji zadań własnych gminy, w zakresie spraw wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych. W okresie istnienia przedmiotu planowanego aportu, Gmina nie ponosiła żadnych wydatków na jego ulepszenie. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem przedmiotowych obiektów a planowanym wniesieniem aportu upłynął już okres dłuższy niż dwa lata. Ponadto, Kanalizacja nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Nabycie sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, która ma zostać wniesiona do Spółki zostało wykonane w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Od tej czynności został naliczony podatek VAT. Nie była to czynność zwolniona z opodatkowania tym podatkiem. Gmina nie odliczała podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na zadanie inwestycyjne pn.: „(...)”. Na moment aportu sieć wodociągowo-kanalizacyjna, objęta zakresem pytania, będzie stanowiła budowlę.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące kwestii, czy wniesienie przez Gminę aportu w postaci sieci wodociągowo-kanalizacyjnej do Spółki będzie zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dla czynności aportu ww. sieci dokonanego przez Gminę do Spółki z o.o., nie działa ona jako organ władzy publicznej i w konsekwencji nie może skorzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. W analizowanym przypadku Gmina wystąpi w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a ww. czynność – zdefiniowana jako dostawa towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jak wskazał Wnioskodawca na moment aportu sieć wodociągowo-kanalizacyjna, objęta zakresem pytania, będzie stanowiła budowlę w rozumieniu ustawy Prawo budowlane. Ponadto, jak podał Wnioskodawca, między pierwszym zasiedleniem przedmiotowych obiektów a planowanym wniesieniem aportu do Spółki upłynął już okres dłuższy niż dwa lata. Natomiast, w okresie istnienia przedmiotu planowanego aportu, Gmina nie ponosiła żadnych wydatków na jego ulepszenie.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie wniesienie przez Gminę aportem do spółki z o.o. powstałej w ramach projektu infrastruktury (sieci wodociągowo-kanalizacyjnej), nie będzie dokonane w ramach pierwszego zasiedlenia, ani przed nim, gdyż – jak wynika z opisu sprawy budowle zostały już zasiedlone. Jednocześnie pomiędzy pierwszym zasiedleniem ww. budowli, a planowaną dostawą nie upłynie okres krótszy niż 2 lata. Jak wskazano bowiem w opisie sprawy, Gmina posiada na stanie środków trwałych składnik majątku „(…)” (kanalizacja). Środek trwały został przyjęty (została zakończona jego budowa) na stan w roku 2014 (protokół odbioru z dnia 29 maja 2014 r.) i od tego czasu jest sukcesywnie użytkowany i amortyzowany. Nabycie sieci wodocioągowo-kanalizacyjnej, która ma zostać wniesiona do Spółki zostało wykonane w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Od tej czynności został naliczony podatek VAT. Nie była to czynność zwolniona od opodatkowania tym podatkiem. Ponadto w okresie istnienia przedmiotu planowanego aportu, Gmina nie ponosiła żadnych wydatków na jego ulepszenie, a na moment aportu sieć wodociągowo-kanalizacyjna, będzie stanowiła budowlę w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

W konsekwencji z uwagi na fakt, że od pierwszego zasiedlenia ww. budowli do chwili aportu upłynął już okres dłuższy niż 2 lata, to planowana dostawa (aport) sieci wodociągowej i kanalizacyjnej będzie spełniać przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. A tym samym dostawa (wniesienie aportem) ww. sieci będzie mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Podsumowując, wniesienie przez Gminę aportu w postaci sieci wodociągowo-kanalizacyjnej do Spółki będzie korzystało ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w związku z wniesieniem przez Gminę aportu w postaci sieci wodociągowo-kanalizacyjnej do Spółki (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Z kolei, w kwestii dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2), zostanie wydane odrębne rozstrzygnęcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.