Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.934.2020.1.TR
z 12 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2020 r. (data wpływu 14 grudnia 2020 r.), uzupełnionym w dniu 11 marca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia straty z akcji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia straty z akcji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2015 r. Wnioskodawca dokonał dwóch transakcji zakupu akcji firmy X:

1. 15 lutego 2015 r. za kwotę 3 000 funtów (16 872 PLN);
2. 19 listopada 2015 r. za kwotę 10 000 funtów (60 632 PLN).
   
   

W przeciągu ostatnich dwóch lat kilkukrotnie Wnioskodawca podejmował próby sprzedania swoich akcji, jednak nie jest w stanie znaleźć inwestora na odkupienie swoich udziałów. Jest to spowodowane:

1. bardzo małą płynnością akcji spółki;
2. złą sytuacją finansową spółki (strata);
3. wysokimi opłatami transakcyjnymi, które w tym przypadku mogą przewyższyć cenę sprzedaży akcji.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca może uznać, że niemożność sprzedania akcji spółki, która od kilku lat przynosi straty i nie płaci dywidendy jako strata zainwestowanego kapitału?

Jaki procent zainwestowanego kapitału Wnioskodawca może uznać za stratę?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z brakiem możliwości sprzedania akcji nawet za ułamek ich pierwotnej ceny, ma prawo zaksięgować poniesiona stratę w wysokości 100% zainwestowanego kapitału i wykazanie jej w zeznaniu podatkowym od zysków kapitałowych PIT-38.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródeł przychodów.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 3 ww. ustawy, o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:

1. obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo
2. obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.
   
   

Przepis ust. 3 ma zastosowanie do strat z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) w spółce, udziałów w spółdzielni, papierów wartościowych, w tym z odpłatnego zbycia papierów wartościowych na rynku regulowanym w ramach krótkiej sprzedaży i odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających, a także z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni, w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część (art. 9 ust. 6 ww. ustawy).

Jak wynika z powyższego, strata występuję wówczas, gdy koszty uzyskania przychodu są wyższe od uzyskanego przychodu.

Pojęcie kosztów uzyskania przychodów zdefiniowane zostało w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przepisy art. 23 ww. ustawy zawierają katalog wydatków (kosztów), których nie uważa się w ogóle za koszty uzyskania przychodów bądź stanowią koszt uzyskania przychodów pod pewnymi warunkami.

Art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e.

Cytowany przepis art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że poniesione wydatki na cele wymienione w tym przepisie, do których należą również wydatki na nabycie akcji, stanowią koszt uzyskania przychodu tylko w przypadkach uzyskania przychodu z ich odpłatnego zbycia. Przepis ten wskazuje na bezpośredni związek poniesienia wydatku z uzyskaniem konkretnego przychodu. Samo tylko poniesienie wydatku na nabycie akcji bez uzyskania przychodu z tego tytułu nie powoduje uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu. Zatem, wydatek nieuznawany za koszt uzyskania przychodu nie może stanowić straty w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak wcześniej wskazano – strata wystąpi wówczas, gdy koszty uzyskania przekroczą sumę przychodów.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym nie dojdzie jednak do powstania żadnego przychodu z odpłatnego zbycia przedmiotowych akcji, bowiem takie zbycie nie nastąpi.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że skoro na gruncie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nie uzyska przychodów z odpłatnego zbycia przedmiotowych akcji, to nie można uznać za koszt uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie tychże akcji. Nie można bowiem w tej sytuacji mówić o stracie podatkowej, tj. nadwyżce kosztów nad przychodami.

Poniesiona przez Wnioskodawcę „strata” – choć niewątpliwie będzie miała wymiar ekonomiczny – w rozumieniu obowiązujących przepisów podatkowoprawnych nie będzie stratą, którą można rozliczyć podatkowo, czyli stratą ze źródła przychodów, o której mowa w art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani stratą, o której mowa w art. 9 ust. 6 tejże ustawy.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma podstaw do wykazania w zeznaniu podatkowym PIT-38 wysokości poniesionych wydatków na nabycie akcji jako straty (rozumianej jako nadwyżka poniesionych kosztów nad uzyskanymi przychodami).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.