2021.03.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.66.2021.2.PRM
z 22 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2021 r. (data wpływu 8 lutego 2021 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 marca 2021 r. (data wpływu 9 marca 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 25 lutego 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.66.2021.1.PRM (doręczone Stronie w dniu 2 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zespołu składników majątkowych i niemajątkowych Fermy będących przedmiotem transakcji za zorganizowaną część przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 5 marca 2021 r. (data wpływu 9 marca 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 25 lutego 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.66.2021.1.PRM (doręczone w dniu 2 marca 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zespołu składników majątkowych i niemajątkowych Fermy będących przedmiotem transakcji za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

M. G. (zwany w dalszej części wniosku „Wnioskodawcą”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, posiadającym nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Wnioskodawca prowadzi działalność rolniczą - działy specjalne produkcji rolnej (dalej jako „DSPR”) związane z chowem i hodowlą drobiu. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

Obecnie Wnioskodawca zamierza dokonać zbycia wszystkich składników majątkowych związanych z działalnością w postaci fermy położonej w miejscowości (…), obręb (…), gmina (…), składającej się z działek o numerach ewidencyjnych 1 i 2, na których posadowione są łącznie 4 kurniki (zwanych dalej „Fermą”). Nieruchomości te stanowią własność Wnioskodawcy.

Dodatkowo Wnioskodawca do prowadzenia działalności fermowej w wyżej wymienionej lokalizacji oprócz budynków kurników wykorzystuje również, stanowiące Jego własność, budynki i budowle, m.in. budynek socjalny, budynek na konfiskator oraz budynek techniczny.

Ponadto Wnioskodawca jest właścicielem środków trwałych, które wykorzystuje w działalności fermowej, innych niż nieruchomości i zabudowania, m.in. zbiornik p.poż, 8 zbiorników na gaz płynny, 4 zbiorniki na ścieki przemysłowe, 4 zbiorniki na pasze (silosy) oraz linie technologiczne w każdym z kurników.

Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności fermowej wykorzystuje również zapasy m.in. słomy, gazu, paszy, odpowiednie dla danego cyklu chowu ptaków oraz tzw. produkcję będącą w toku - hodowane każdorazowo ptaki.

W ramach prowadzonej Fermy Wnioskodawca zatrudnia 1 pracownika na umowę o pracę.

Wnioskodawca w związku z prowadzoną Fermą jest stroną licznych umów (dalej: „Umowy”) m.in. umowy ubezpieczeń (od pożaru, ubezpieczenie stada, odpowiedzialności cywilnej itp. ryzyk), kredytów, kontraktacji oraz innych umów związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę Fermą.

Z działalnością fermową Wnioskodawcy związane są również decyzje administracyjne, w tym decyzje z zakresu ochrony środowiska niezbędne do prowadzenia działalności fermowej.

Wnioskodawca prowadzi również działalność rolniczą (DSPR) w postaci fermy drobiu przy wykorzystaniu innej nieruchomości położonej w (…). W miejscowości (…) Wnioskodawca prowadzi odrębną od przedmiotu transakcji fermę zlokalizowaną na działce nr 3, na której znajduje się jeden kurnik. W dacie zawarcia umowy sprzedaży Wnioskodawca pozostanie właścicielem tej nieruchomości i znajdującego się na niej kurnika. Funkcjonalnie (organizacyjnie) działalność, która jest prowadzona na tej nieruchomości nie jest powiązana z działalnością prowadzoną na nieruchomościach będących przedmiotem sprzedaży.

Kurnik na nieruchomości nr 3, który nie będzie stanowił przedmiotu transakcji, powstał w 2009 r. Działalność fermowa na tej nieruchomości prowadzona była przez 10 lat przed powstaniem Fermy na działkach nr 1 i 2. Kurnik znajdujący się na działce nr 3 stanowi wyodrębnione organizacyjnie przedsiębiorstwo; działalność w tym kurniku prowadzona jest odrębnie od działalności wykonywanej na Fermie objętej umową sprzedaży.

Podsumowując, przed datą dokonania transakcji Ferma należąca do Wnioskodawcy składa się z przyporządkowanych jej składników, tj.: nieruchomości, zabudowania - w tym 4 kurniki, środki trwałe związane z prowadzeniem ferm, należności, zobowiązania, środki obrotowe (produkcja w toku, zapasy), pracownicy, umowy i inne prawa majątkowe. Wskazany zbiór składników materialnych i niematerialnych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca ma możliwość ścisłego wyodrębnienia przychodów i kosztów związanych z tą częścią działalności, która jest prowadzona na Fermie w (…) na nieruchomościach nr 1 i 2.

Przedmiotem transakcji będą co do zasady wszystkie składniki majątkowe składające się na Fermę drobiu w (…) na nieruchomościach nr 1 i 2, tj. grunty, 4 kurniki, infrastruktura towarzysząca oraz środki trwałe.

Produkcja w toku może być przejęta przez Kupującego, przy czym będzie to zależało od tego, czy ustalony przez strony termin transakcji będzie przypadał w trakcie cyklu produkcyjnego, czy też po jego zakończeniu. Daty transakcji nie można na tę chwilę ściśle ustalić z uwagi na konieczność przeprowadzenia szeregu czynności związanych z jej przygotowaniem m.in. uzyskaniem interpretacji indywidualnych czy też decyzji banków w sprawie sposobu rozliczenia udzielonych kredytów. W zakresie dotyczącym kredytów, od wyżej wspomnianego stanowiska banków będzie zależało, czy zostaną one przejęte przez Kupującego czy też będą musiały zostać spłacone ze środków stanowiących cenę zakupu przedmiotu transakcji. W każdym razie strony transakcji godzą się na każde z powyższych rozwiązań.

Przedmiotem przejęcia nie będzie umowa kontraktacji Wnioskodawcy, ponieważ nabywca Fermy jest związany własną umową kontraktacji z innym niż Wnioskodawca podmiotem.

Przedmiotem przejęcia nie będzie zatrudniony pracownik, ponieważ Wnioskodawca zatrudni go na pozostałej fermie, a Kupujący ma możliwość zatrudnienia własnych pracowników.

Kupujący będzie kontynuował działalność uprzednio prowadzoną przez Wnioskodawcę przy wykorzystaniu majątku stanowiącego przedmiot umowy sprzedaży.

Kupujący nie będzie musiał dokonywać żadnych dodatkowych nakładów, aby prowadzić działalność w toku w takim samym zakresie, jak dotychczas prowadzi ją Wnioskodawca. Kupujący na podstawie decyzji uzyskanych jeszcze przez Wnioskodawcę dokończy proces budowlany związany z tymi kurnikami, które do daty sprzedaży nie zostaną wybudowane.

Co do istoty składniki majątkowe, które będą stanowiły przedmiot transakcji mają więc charakter wyodrębniony i zorganizowany.

W piśmie z dnia 5 marca 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że składniki materialne i niematerialne będące przedmiotem sprzedaży są wyodrębnione w strukturze działalności rolniczej pod względem organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym.

Ferma zlokalizowana na działkach nr 1 oraz 2 funkcjonuje w sposób wyodrębniony od pozostałych ferm prowadzonych przez Wnioskodawcę.

Na Fermie zatrudniony jest pracownik, który odpowiedzialny jest wyłącznie za nadzór nad funkcjonowaniem tej Fermy.

Faktury zakupowe i sprzedażowe są wystawiane w taki sposób, aby można było ustalić, której fermy dotyczą. Nie zdarzają się takie sytuacje, aby z tytułu sprzedaży drobiu rzeźnego były wystawiane faktury obejmujące łącznie drób pochodzący z przedmiotowej Fermy i innych miejsc wykonywania działalności rolniczej będących w posiadaniu Wnioskodawcy.

Podobnie w przypadku faktur zakupowych dotyczących m.in. piskląt, paszy, czy paliwa.

Posiadana przez Wnioskodawcę dokumentacja księgowa pozwala więc na wykazanie przychodów i kosztów związanych z tą konkretną Fermą.

Kredyt inwestycyjny udzielony Wnioskodawcy dotyczy finansowania budowy kurników na Fermie stanowiącej przedmiot planowanej transakcji. Podobnie przedstawia się sytuacja z udzielonymi kredytami obrotowymi.

Ferma jest również wyodrębniona w zakresie nadzoru weterynaryjnego i posiada odrębny numer weterynaryjny.

Posiadane przez Wnioskodawcę decyzje administracyjne opisane w pierwotnym wniosku, w tym decyzje środowiskowe i pozwolenia na budowę dotyczą wyłącznie tej Fermy.

Ponadto, co do zasady, przedmiotem transakcji będą również należności i zobowiązania oraz zapasy związane z działalnością Fermy położonej na działkach nr 1 oraz 2.

Należy jednak mieć na uwadze, że niektóre zobowiązania jak i należności mają charakter cykliczny tzn. powstają w momencie rozpoczęcia cyklu hodowlanego i kończą się wraz z jego zakończeniem (sprzedażą żywca). Może się więc tak zdarzyć, że w przypadku jeżeli transakcja będzie dokonana po zakończeniu danego cyklu to należności i zobowiązania związane z tym cyklem będą rozliczone jeszcze przez Wnioskodawcę. Nie jest to jednak okoliczność determinująca możliwość przeprowadzenia transakcji. Może się więc zdarzyć zarówno tak, że należności i zobowiązania krótkoterminowe zostaną przejęte przez nabywcę. Możliwa jest również sytuacja, że takich należności i zobowiązań nie będzie.

Na tę chwilę termin transakcji nie jest jeszcze znany, ponieważ zależy od szeregu okoliczności, m.in. uzyskania zgody KOWR, wydania wnioskowanej interpretacji itp.

Podobnie przedstawia się sytuacja związana ze zobowiązaniami długoterminowymi w postaci kredytów. Sposób przeprowadzenia transakcji będzie zależał w pewnej mierze od stanowiska banków. Strony rozważają zarówno przejęcie przez nabywcę spłaty kredytów udzielonych Wnioskodawcy jak również możliwość zaciągnięcia przez Kupującego kredytu na zakup Fermy. W tym pierwszym przypadku nabywca przejmie zobowiązania kredytowe Wnioskodawcy, w drugim zaś zostaną one w całości spłacone, a w związku z tym nie będzie potrzeby ich przejmowania.

Podsumowując, Strony dopuszczają możliwość przejęcia wszystkich należności i zobowiązań, przy czym może wystąpić taka sytuacja, że w dacie transakcji takich należności i zobowiązań nie będzie. Jak już wskazano w odpowiedzi na wcześniejsze pytanie, posiadana przez Wnioskodawcę dokumentacja pozwala na precyzyjne przypisanie należności i zobowiązań do działalności tej konkretnej Fermy.

Zapasy w postaci słomy, gazu i części zamiennych do wyposażenia będą przedmiotem transakcji. Inne zapasy w praktyce nie występują.

W ocenie Wnioskodawcy zespół składników majątkowych i niemajątkowych będących przedmiotem planowanej transakcji opisany w pierwotnym wniosku oraz niniejszym uzupełnieniu stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Podane powyżej informacje uzupełniające nie wpływają więc na zmianę własnego stanowiska podatnika co do oceny prawnej zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisane we wniosku składniki materialne i niematerialne stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa i czy w związku z tym - na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy VAT - zawarcie umowy sprzedaży opisanych składników będzie wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Opisane we wniosku składniki materialne i niematerialne stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa i w związku z tym - na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy VAT - sprzedaż tych składników będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Ustawodawca w ustawie VAT nie zdefiniował pojęcia przedsiębiorstwa, ani też jego zorganizowanej części. Niemniej jednak, w praktyce organów podatkowych oraz sądów administracyjnych zostało przyjęte, że należy w tym przypadku odnieść się do definicji przedsiębiorstwa zawartej w art. 55(1) kodeks cywilny.

Stanowisko takie zostało zaprezentowane m.in. w:

interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 maja 2019 r., o sygn. 0111-KDIB3-2.4012.154.2019.2.MD, w której Organ zaaprobował stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym: „Przedmiotem transakcji sprzedaży było całe przedsiębiorstwo spełniające definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55(1) k.c. (...). Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 551 ustawy - Kodeks cywilny.”;

interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 czerwca 2019 r., o sygn. 0115-KDIT1-2.4012.201.2019.3.AD, w której Organ stwierdził, że: „Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Z tej przyczyny, dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55(1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025. z późn. zm.), który to przepis stanowi, ze przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.”

W ujęciu Kodeksu cywilnego, zgodnie z art. 55(1) za przedsiębiorstwo rozumie się zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który w szczególności obejmuje:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomość lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Katalog elementów (składników), o których mowa w art. 55(1) Kodeksu cywilnego, nie ma charakteru zamkniętego, o czym świadczy użyte w nim sformułowanie „w szczególności”.

Zgodnie natomiast z definicją zawartą w art. 55(3) Kodeksu cywilnego, za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. W powyższym znaczeniu, gospodarstwo rolne jest więc zespołem różnorodnych składników, tworzących zorganizowaną całość gospodarczą.

Mimo, iż gospodarstwo rolne zostało w przepisach Kodeksu cywilnego zdefiniowane odrębnie od przedsiębiorstwa, wskazuje się, iż spełnia ono określone przepisami wymogi właściwe dla przedsiębiorstwa. Teza ta, została potwierdzona m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 8 stycznia 2015 r., o sygn. IBPP3/443-1236/14/MN, zgodnie z którą: „W konsekwencji ww. okoliczności uznać należy, że gospodarstwo rolne (pomimo jego odrębnego zdefiniowania zarówno w ustawie o podatku od towarów i usług, jak i w Kodeksie cywilnym), stanowi podobną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza. Zatem, biorąc pod uwagę zapisy Kodeksu cywilnego w zakresie przedsiębiorstwa oraz gospodarstwa rolnego, należy przyjąć, że gospodarstwo rolne spełnia określone w ww. kodeksie wymogi właściwe dla przedsiębiorstwa.”

W związku z tym, w orzecznictwie przyjmuje się, że gospodarstwo rolne w znaczeniu przedmiotowym należy postrzegać jako pewien rodzaj przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części co zostało potwierdzone w wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 29 maja
2014 r., sygn. akt I ACa 120/14.

Zgodnie zaś z przepisem art. 55(2) Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W odniesieniu do powyższego wobec uznania gospodarstwa rolnego za przedsiębiorstwo nie budzi wątpliwości, że może ono stanowić przedmiot jednej czynności prawnej, a więc możliwy jest obrót gospodarstwem rolnym na takich samych zasadach jakie mają zastosowanie do przedsiębiorstwa. Oznacza to więc, że przedmiotem takiej czynności prawnej musi być ogół składników materialnych i niematerialnych składających się na istotę przedsiębiorstwa (W. Katner, Kodeks cywilny, Komentarz, Warszawa 2009).

Analizując powyższe należy stwierdzić, że przedsiębiorstwo - dla celów prawa podatkowego - należy rozumieć jako ogół praw podmiotowych, stosunków faktycznych (np. zakresu i walorów dostawców i klienteli czyli odbiorców, opinii o przedsiębiorstwie czyli jego renomy, lokalizacji, stopnia ściągalności jego wierzytelności, środków pieniężnych, udziałów) oraz różnych innych wartości (np. systemu organizacyjnego, doświadczeń w zakresie działalności przedsiębiorstwa, jakości znanej i stosowanej technologii itd.), jakie prowadzący przedsiębiorstwo (jego właściciel) sam lub ze współpracującymi osobami wiąże w zorganizowany zespół majątkowy.

W ocenie Wnioskodawcy, aby dany zespól składników majątkowych mógł być uznany za przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część na gruncie ustawy VAT, koniecznym jest by odpowiednie zorganizowanie funkcjonalne i celowościowe tych składników majątkowych umożliwiało prowadzenie działalności gospodarczej, zarówno pod kątem formalnym jak i faktycznym. Powyższe oznacza, że zorganizowanie danego zespołu składników zapewnia spełnienie niezbędnych wymogów formalno-prawnych do prowadzenia danej działalności gospodarczej (zawiera np. konieczne zezwolenia, licencje czy koncesje), jak również umożliwia faktyczne wykonywanie danej działalności gospodarczej w oparciu o ten konkretny zespół składników majątkowych (tj. zespół ten zawiera wszystkie składniki konieczne do prowadzenia działalności, np. wyposażenie kurników itp.).

W ocenie Wnioskodawcy czynnikiem „konstytuującym” przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55(1) Kodeksu cywilnego jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników, umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości. Dopiero czynnik organizacyjny oparty na kryterium funkcjonalności i celowości zestawienia składników pozwala uznać ten zespól za przedsiębiorstwo. Powyższe rozumienie definicji przedsiębiorstwa było wielokrotnie podzielane w interpretacjach indywidualnych, w tym m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 stycznia 2018 r., o sygn. 0111-KDIB3-1.4012.1.2018.1.IK oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 listopada 2018 r., o sygn. 0114-KDIP1-3.4012.556. 2018.1.JF, w których zostało wskazane, że: „Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. W ocenie Wnioskodawcy, aby dany zespół składników majątkowych mógł być uznany za przedsiębiorstwo, koniecznym jest aby odpowiednie zorganizowanie funkcjonalne i celowościowe tych składników majątkowych umożliwiało prowadzenie działalności gospodarczej, zarówno pod kątem formalnym, jak i faktycznym. Powyższe oznacza, że zorganizowanie danego zespołu składników zapewnia spełnienie niezbędnych wymogów formalno-prawnych do prowadzenia danej działalności gospodarczej (zawiera np. konieczne zezwolenia, licencje czy koncesje), jak również umożliwia faktyczne wykonywanie danej działalności gospodarczej w oparciu o ten konkretny zespół składników majątkowych (tj. zespół ten zawiera wszystkie składniki konieczne do prowadzenia działalności).”

Posiadany przez Wnioskodawcę zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi zorganizowany zespół składników, na które składają się m.in.:

własność nieruchomości, wraz ze wzniesionymi na nich budynkami i budowlami, a także instalacjami;

własność ruchomości (w tym w szczególności urządzenia produkcyjne, narzędzia a także maszyny obsługujące kurniki);

zapasy (w tym m.in. zapasy paszy odpowiednie dla danego cyklu chowu ptaków,);

produkcję będącą w toku (tj. hodowane każdorazowo ptaki);

prawa i obowiązki wynikające z umów, których stroną jest Wnioskodawca;

zobowiązania, a także wierzytelności, które są związane z prowadzoną działalnością (w tym w szczególności zobowiązania płatnicze, zobowiązania z innych umów związanych z działalnością, dostawami energii, umów o świadczenie usług, należności od kontrahentów).

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca wskazuje, że posiadany przez niego zespół składników materialnych i niematerialnych, mających być przedmiotem sprzedaży, jest wykorzystywany do prowadzenia Fermy. Składniki te posiadają ściśle zorganizowany charakter, umożliwiający prowadzenie przedsiębiorstwa. Należy również podkreślić, że składniki te stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa umożliwiającą samodzielną realizację zadań, do których zostały powołane. Przejęcie niektórych zobowiązań, wynikających z umów zawartych przez Wnioskodawcę może nastąpić poprzez rozwiązanie umów zawartych przez Wnioskodawcę i zawarcie nowych umów o takiej samej lub zbliżonej treści przez Kupującego. Konkretne ustalenia w tym zakresie będą zależały od stanowiska wierzycieli Wnioskodawcy. W ocenie Wnioskodawcy ewentualna skala obciążeń Jego przedsiębiorstwa nie stanowi jednak o istocie planowanej transakcji.

Przedmiotem planowanej transakcji będą wszystkie istotne składniki materialne i niematerialne związane z działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę w (…), na działkach nr 1 oraz 2, i żaden z aktualnie wykorzystywanych w działalności składników nie zostanie wyłączony z transakcji.

Brak przejęcia pracownika zatrudnionego na Fermie czy też prawdopodobny brak przejęcia przez Kupującego zobowiązań z umowy kontraktacyjnej wiążącej Wnioskodawcę nie wpływa na ocenę istoty transakcji. Aby uznać dane składniki za zorganizowaną część przedsiębiorstwa nie jest konieczne przeniesienie wszystkich składników majątkowych i wszystkich praw, ale przeniesienie takiej ilości składników i praw, które umożliwiają prowadzenie dalszej działalności w niezmienionej co do istoty postaci i zakresie. Tak jest w przedmiotowej sytuacji.

Jak podkreślono powyżej, kurnik na nieruchomości 3, który nie będzie stanowił przedmiotu transakcji, powstał w 2009 r., jest wyodrębniony organizacyjnie i stanowi samodzielne przedsiębiorstwo - działalność w tym kurniku prowadzona jest odrębnie od działalności wykonywanej na Fermie objętej umową sprzedaży.

Jeżeli zatem, Wnioskodawca w drodze sprzedaży przeniesie opisane powyżej składniki materialne i niematerialne w postaci prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa, które uprzednio służyło Mu do prowadzenia Fermy, czynność taką należy uznać za zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Tym samym, będzie ona wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 VAT. Zgodnie bowiem z art. 6 pkt 1 ustawy VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją określoną w ustawie Kodeks cywilny.

Na mocy art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 z późn. zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów
i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W art. 55² Kodeksu cywilnego, ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Za gospodarstwo rolne – zgodnie z art. 55³ Kodeksu cywilnego - uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą, oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo, w tym gospodarstwo rolne, w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 55¹ Kodeksu cywilnego określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. Nie wszystkie elementy tworzące przedsiębiorstwo są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach:

organizacyjnej - wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze,

finansowej - wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa,

funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych) - wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Ponadto, przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, uwzględnić należy następujące okoliczności:

zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01 Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego. Natomiast w wyroku C-444/10 z dnia 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Z powołanych orzeczeń wynika, że wyodrębnienie organizacyjne i finansowe (wskazane przepisami ustawy) nie musi mieć charakteru bardzo sformalizowanego. Bardziej istotne jest wyodrębnienie stricte funkcjonalne, które pozwala na dalsze funkcjonowanie części przedsiębiorstwa w sposób niezależny po oddzieleniu jego od reszty przedsiębiorstwa.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca – czynny podatnik VAT - prowadzi działalność rolniczą tj. działy specjalne produkcji rolnej (DSPR) związane z chowem i hodowlą drobiu.

Wnioskodawca prowadzi działalność zlokalizowaną:

na działce nr 3, na której znajduje się jeden kurnik, który nie będzie stanowił przedmiotu zbycia. Ww. kurnik stanowi wyodrębnione organizacyjnie przedsiębiorstwo. Funkcjonalnie (organizacyjnie) działalność prowadzona na tej nieruchomości nie jest powiązana z działalnością Fermy;
na działkach nr 1 i 2, na których znajdują się 4 kurniki, tzw. Ferma.

W działalności Fermy Wnioskodawca – poza budynkami kurników – wykorzystuje również:

inne budynki i budowle będące Jego własnością, w tym m.in. budynek socjalny, budynek na konfiskator oraz budynek techniczny;

środki trwałe m.in. zbiornik p.poż, 8 zbiorników na gaz płynny, 4 zbiorniki na ścieki przemysłowe, 4 zbiorniki na pasze (silosy) oraz linie technologiczne w każdym z kurników;

zapasy m.in. słomy, gazu, paszy odpowiednie dla danego cyklu chowu ptaków oraz

tzw. produkcję będącą w toku - hodowane każdorazowo ptaki.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej Fermy zatrudnia jednego pracownika na umowę o pracę.

Z ww. działalnością związane są również decyzje administracyjne, w tym decyzje z zakresu ochrony środowiska niezbędne do jej prowadzenia. Ponadto, Wnioskodawca jest stroną licznych Umów, w tym umowy ubezpieczeń (od pożaru, ubezpieczenie stada, odpowiedzialności cywilnej itp. ryzyk), kredytów, kontraktacji oraz innych związanych z prowadzoną Fermą.

Przed datą dokonania sprzedaży Fermy w jej skład wchodzą składniki materialne i niematerialne związane z działalnością Fermy tj. nieruchomości, 4 kurniki, środki trwałe związane z ich prowadzeniem, należności, zobowiązania, środki obrotowe (zapasy, produkcja w toku), pracownik, umowy i inne prawa majątkowe.

Przedmiotem ww. transakcji będą wszystkie składniki majątkowe Fermy tj. nieruchomości, 4 kurniki, infrastruktura towarzysząca, środki trwałe oraz zapasy w postaci słomy, gazu i części zamiennych do wyposażenia.

Produkcja w toku może być przejęta przez Kupującego, przy czym będzie to zależało od tego, czy ustalony przez Strony termin transakcji będzie przypadał w trakcie cyklu produkcyjnego, czy też po jego zakończeniu.

Wnioskodawca ma możliwość ścisłego wyodrębnienia przychodów i kosztów związanych z Fermą. Przedmiotem transakcji będą również należności i zobowiązania oraz zapasy związane z działalnością Fermy. Wnioskodawca wskazał, że ww. zobowiązania i należności mają charakter cykliczny tzn. powstają w momencie rozpoczęcia cyklu hodowlanego i kończą się wraz z jego zakończeniem (sprzedażą żywca). W związku z powyższym, jeżeli do sprzedaży Fermy dojdzie po zakończeniu danego cyklu wówczas zobowiązania i należności zostaną rozliczone przez Wnioskodawcę, w przeciwnym przypadku przejdą na Kupującego.

Strony rozważają zarówno przejęcie przez Kupującego spłaty kredytów udzielonych Wnioskodawcy jak również możliwość zaciągnięcia przez Kupującego kredytu na zakup Fermy. W pierwszym przypadku nabywca przejmie zobowiązania kredytowe Wnioskodawcy, w drugim zaś zostaną one w całości spłacone, a w związku z tym nie będzie potrzeby ich przejmowania.

Przedmiotem przejęcia przez Nabywcę nie będzie:

umowa kontraktacji Wnioskodawcy – Nabywca związany jest własną umową z innym Wnioskodawca podmiotem, oraz

zatrudniony pracownik – Wnioskodawca zatrudni go w działalności fermowej prowadzonej na działce nr 3. Ponadto, Nabywca ma możliwość zatrudnienia własnych pracowników.

Kupujący na podstawie decyzji uzyskanych jeszcze przez Wnioskodawcę dokończy proces budowlany związany z tymi kurnikami, które do daty sprzedaży nie zostaną wybudowane.

Kupujący będzie kontynuował działalność nabywaną od Wnioskodawcy w takim samym zakresie przy wykorzystaniu majątku stanowiącego przedmiot umowy sprzedaży, bez ponoszenia dodatkowych nakładów.

Wnioskodawca wskazał, że składniki materialne i niematerialne będące przedmiotem sprzedaży są wyodrębnione w strukturze działalności rolniczej pod względem organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym.

W tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy przedmiotowa transakcja będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek ww. części przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym, czy doszło do wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, decyduje pełen zakres zbywanego majątku, praw i zobowiązań. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Ponadto, jak wskazano powyżej, decydujące jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, umożliwiające kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Przedstawiony opis sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa pozwala na stwierdzenie, że zespół składników majątkowych i niemajątkowych związany z Fermą należącą do Wnioskodawcy, będzie stanowić organizacyjnie, funkcjonalnie i finansowo wydzielony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych. W oparciu o przekazywany w ramach transakcji zespół składników materialnych i niematerialnych, Kupujący będzie mógł prowadzić działalność, którą prowadzi Wnioskodawca, tj. działalność w zakresie produkcji fermowej.

Jak wynika z opisu sprawy, Kupujący będzie kontynuował działalność Fermy prowadzoną przez Wnioskodawcę na działkach nr 1 i 2 przy pomocy nabywanych składników majątkowych i niemajątkowych tj. nieruchomości, 4 kurników, środków trwałych związanych z ich prowadzeniem, należności, zobowiązań oraz środków obrotowych (zapasów, produkcji w toku).

Sprzedaż Fermy zostanie wyodrębniona pod względem finansowym. Wnioskodawca ma możliwość ścisłego wyodrębnienia przychodów i kosztów oraz zobowiązań i należności związanych z Fermą. Z wniosku wynika, że zobowiązania i należności mają charakter cykliczny tzn. powstają w momencie rozpoczęcia cyklu hodowlanego i kończą się wraz z jego zakończeniem (sprzedażą żywca). Rozliczenie ww. zobowiązań i należności nastąpi po stronie Wnioskodawcy w sytuacji gdy zakończenie cyklu nastąpi przed sprzedażą Fermy, w przeciwnym przypadku przejdą na Kupującego.

Ponadto Strony transakcji uzgodniły, że kredyty udzielone Wnioskodawcy w zależności od decyzji banku zostaną przejęte przez Kupującego lub spłacone ze środków stanowiących cenę zakupu Fermy.

Przeniesione w ramach transakcji przez Wnioskodawcę składniki, po wyłączeniu elementów niebędących przedmiotem transakcji - tj. pracownika, który zostanie zatrudniony na fermie Wnioskodawcy położonej na działce nr 3, a Kupujący ma możliwość zatrudnienia własnych pracowników oraz umowy kontraktacji, ponieważ Kupujący jest związany własną umową kontraktacji z innym niż Wnioskodawca podmiotem - będą stanowiły całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym i będą mogły samodzielnie wykonywać zadania gospodarcze w zakresie, w jakim były one wykorzystywane dotychczas na Fermie prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Reasumując, sprzedaż opisanych we wniosku składników majątkowych i niemajątkowych wchodzących w skład Fermy, położonej na działkach nr 1 i 2, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy, i w związku z tym podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin