Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.352.2020.4.JS
z 9 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2020 r. (data wpływu 7 października 2020 r.) uzupełniony pismem z dnia 14 grudnia 2020 r. (data nadania 14 grudnia 2020 r., data wpływu 14 grudnia 2020 r.) na wezwanie z dnia 7 grudnia 2020 r. Nr 0114-KDIP1-3.4012.603.2020.2.MT oraz Nr 0114-KDIP2-1.4010.352.2020.3.JS (nada nadania 7 grudnia 2020 r., data odbioru 8 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu dokonania korekty przychodu w związku z dokonanym obniżeniem wartości usługi wykonanej w roku 2014 (pytanie ozn. we wniosku Nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu dokonania korekty przychodu w związku z dokonanym obniżeniem wartości usługi wykonanej w roku 2014.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka A. Sp. z o.o. prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług doradczych i marketingowych.

W dniu 1 lipca 2014 r. Spółka A. Sp. z o.o. (wówczas występowała pod firmą X. Sp. z o.o.) wystawiła dla Spółki B. S.A. fakturę Nr (...)/2014 (…) za częściowe wykonanie usług zleconych na mocy umowy z dnia 7 marca 2013 r. o świadczenie usług doradczych („Umowa”). Wartość faktury: 773.690,60 zł brutto, w tym VAT: 144.673,85 zł.

Między Stronami zaistniał spór co do istnienia oraz ewentualnej wysokości wynagrodzenia za sukces należnego A. na podstawie Umowy. Spółka B. S.A. odmówiła zapłaty wynagrodzenia. Na mocy art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług w związku z nieopłaceniem przedmiotowej faktury A. Sp. z o.o. w deklaracji VAT-7K za IV kwartał 2014 r. skorygowała in minus podstawę opodatkowania oraz podatek należny, odpowiednio o kwotę netto i kwotę VAT, wynikające z faktury (...)/2014.

W związku z niewywiązaniem się Spółki B. S.A. ze zobowiązań, A. Sp. z o.o. dokonała cesji wierzytelności o zapłatę pierwszej raty wynagrodzenia za sukces na gruncie Umowy na rzecz C. S.A.

Następnie C. S.A. celem dochodzenia nabytej wierzytelności wytoczyła przeciwko B. S.A. powództwo przed Sądem Okręgowym w (...) (sygnatura akt (...)) o zapłatę kwoty 773.690,60 złotych z odsetkami ustawowymi. W postępowaniu tym zapadł wyrok Sądu Okręgowego w (...) z 6 maja 2016 roku uwzględniający w całości roszczenie C. S.A. Wyrok ten stał się prawomocny w wyniku oddalenia apelacji B. przez Sąd Apelacyjny w (...) wyrokiem z dnia 8 listopada 2017 roku (sygnatura akt ...).

B. S.A. wykonało w całości wyrok Sądu Okręgowego w (...) z 6 maja 2016 r. płacąc na rzecz C. S.A. w dniu 21 listopada 2017 r. kwotę 1.026.269,27 złotych. Wobec uregulowania zapłaty, w deklaracji VAT-7 za 2 kwartał 2018 r. (po dokonaniu rozliczenia pomiędzy C. S.A. i A. Sp. z o.o. oraz przekazaniu środków), spółka A. zwiększyła podstawę opodatkowania oraz podatek należny, odpowiednio o kwotę netto i kwotę VAT, wynikające z faktury (...)/2014.

Wyrok Sądu Apelacyjnego w (...), z dnia 6 maja 2016 roku został uchylony w całości wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 6 czerwca 2019 roku (sygnatura akt ...). W wyniku ponownego rozpoznania sprawy Sąd Apelacyjny w (...) wyrokiem z 13 lutego 2020 r. (sygnatura akt ... (…) ) zmienił wyrok Sądu Okręgowego w (...) z 6 maja 2016 r. (sygnatura akt (...)) w ten sposób, że:

1. zasądzono od B. S.A. na rzecz C. S.A. kwotę 200.043,20 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10 sierpnia 2014 r.
2. oddalono powództwo w pozostałym zakresie,
3. zasądzono od B. S.A na rzecz C. SA kwotę 7.510,00 złotych tytułem zwrotu kosztów I instancji,
   
   

Ponadto, w wyroku z 13 lutego 2020 r. Sąd Apelacyjny w (...) oddalił apelację w pozostałym zakresie i zasądził od C. S.A na rzecz B. S.A. kwotę 64.895,10 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego i kasacyjnego.

W związku z zapadłym wyrokiem, Strony 10 września 2020 r. zawarły porozumienie dotyczące rozliczenia umowy z dnia 7 marca 2013 r. o świadczenie usług doradczych (w załączeniu) oraz zobowiązały się wzajemnie, w terminie 7 dni od zawarcia porozumienia, do zawarcia ugody (w załączeniu) przed mediatorem, która zakończy postępowanie przed Sądem Okręgowym w (...). W porozumieniu, a następnie w zawartej ugodzie, zgodnie z wiążącym wyrokiem Sądu, Strony określiły między innymi wartość usługi wykonanej na dzień 1 lipca 2014 r. dokumentowanej fakturą (...)/2014 na kwotę 200.043,20 zł brutto, w tym VAT 37.406,45 zł. Zarówno orzeczenie Sądu Apelacyjnego w (...) z dnia 13 lutego 2020 roku jak i zawarte porozumienie zobowiązały Spółkę A. do wystawienia w dniu 17 września 2020 r. faktury korygującą nr 4/2020 (…) do pierwotnej faktury (...)/2014.

Pismem z dnia 14 grudnia 2020 r. Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku, wskazując, m.in. że:

Pytanie: Czy wystawiona w dniu 1 lipca 2014 r. faktura dotyczyła usług doradczych, za które Wnioskodawcy przysługiwała pierwsza rata tzw. „wynagrodzenia za sukces” w wysokości wskazanej na tej fakturze? Jeżeli mamy do czynienia z inną sytuacją, proszę wskazać jaką.

Odp.: Tak, Faktura wystawiona w dniu 1 lipca 2014r. dotyczyła usług doradczych, za które Wnioskodawcy przysługiwała pierwsza rata tzw. „wynagrodzenia za sukces” w wysokości wskazanej na tej fakturze.

Pytanie: Jaka była przyczyna sporu, co do istnienia oraz ewentualnej wysokości wynagrodzenia za sukces należnego A. sp. z o.o. od B. S.A. na podstawie Umowy, w związku z czym odmówiono zapłaty wynagrodzenia na podstawie wystawionej przez Wnioskodawcę faktury? Proszę powyższe doprecyzować/wyjaśnić. Jeżeli mamy do czynienia z inną sytuacją, proszę wskazać jaką.

Zleceniodawca zakwestionował wysokość wynagrodzenia „za sukces”, uznając je za zbyt wysokie, pomimo tego, że wynagrodzenie zostało wyliczone przez Zleceniobiorcę na podstawie raportów dostarczonych Zleceniobiorcy przez Zleceniodawcę.

Pytanie: Czy wystawiona przez Wnioskodawcę faktura w dniu 1 lipca 2014 r. na rzecz Spółki B. S.A. spowodowana była błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, w związku z czym stanowiła istotę sporu?

Odp.: Nie, faktura wystawiona przez Wnioskodawcę w dniu 1 lipca 2014r. na rzecz Spółki B. S.A. była wystawiona prawidłowo.

Pytanie: Czy dokonana cesja, o której mowa we wniosku, związana była w całości z fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę w dniu 1 lipca 2014 r. na rzecz Spółki B. S.A.

Odp.: Tak, cesja, o której mowa we wniosku związana była w całości z fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę w dniu 1 lipca 2014r. na rzecz Spółki B. S.A.

Pytanie: Jakiego typu umowa cesji została zawarta między Wnioskodawcą a C. S.A., tj. czy była to:

1. cesja wierzytelności polegająca na przeniesieniu uprawnień przysługujących Wnioskodawcy jako wierzycielowi na nowego nabywcę, czyli C. S.A. w wyniku czego, doszło do zbycia wierzytelności wynikającej z faktury wystawionej w dniu 1 lipca 2014 r. przez Wnioskodawcę?
   Odp.: Nie, nie była to cesja wierzytelności polegająca na przeniesieniu uprawnień przysługujących Wnioskodawcy jako wierzycielowi na nowego nabywcę, czyli C. S.A.
   
   
   
2. tzw. cesja powiernicza (cesja zwrotna), polegająca na tym, że wierzyciel zcedował wierzytelność na C. S.A., wyłącznie w tym celu, aby Spółka ta mogła ją odzyskać i następnie zwrócić ją wierzycielowi, w tym przypadku Wnioskodawcy ?
   Odp.: Tak, była to cesja powiernicza (cesja zwrotna) polegająca na tym, że wierzyciel zcedował wierzytelność na C. S.A. wyłącznie w tym celu, aby Spółka ta mogła odzyskać i następnie zwrócić ją wierzycielowi, w tym przypadku Wnioskodawcy.
   
   

Pytanie: Proszę wskazać, kogo Wnioskodawca ma na myśli wskazując „Strony”, tj. między jakimi podmiotami doszło do porozumienia 10 września 2020 r. dotyczącego rozliczenia umowy z dnia 7 marca 2013 roku o świadczenie usług doradczych, w którym Strony zobowiązały się wzajemnie, w terminie 7 dni od zawarcia porozumienia, do zawarcia ugody przed mediatorem.

Odp.:

• B. S.A. z siedzibą w (...), wpisaną do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy (...) Wydział Gospodarczy pod nr (...), REGON: (...), NIP: (...),
  

• C. S.A. z siedzibą w (...), wpisaną do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy (...) Wydział Gospodarczy pod nr (...), REGON: (...), NIP: (...),
  

• A. sp. z o.o. z siedzibą w (...), wpisaną do Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod nr (...), REGON: (...), NIP: (...).
  
  
  

Pytanie: Czy Wnioskodawca dysponuje dowodami potwierdzającymi otrzymanie przez nabywcę faktury korygującej wystawionej dnia 17 września 2020 r.?

Odp.: Tak, dowód nadania kurierem (...) przesyłki o numerze (...) i potwierdzenie odbioru przesyłki przez recepcję B. (…).

Pytanie: Wskazanie momentu rozpoznania w Spółce przychodu z tytułu świadczonych usług doradczych, na rzecz spółki B. S.A., o których mowa we wniosku, tj.

• czy zastosowanie znalazł w sprawie art. 12 ust. 3a updop, odnoszący się do generalnej zasady momentu powstania przychodu podatkowego? Jeżeli tak, proszę wskazać, co w analizowanej sprawie u Wnioskodawcy nastąpiło najwcześniej: wykonanie usługi albo częściowe wykonanie usługi, wystawienie faktury, czy uregulowanie należności, z jednoczesnym podaniem daty dla tego zdarzenia?

Odp.: Nie, artykuł 12 ust. 3a updop nie znajduje zastosowania w tym przypadku.

Pytanie: Ponadto, proszę wskazać, w związku z powyższym, z jaką datą Wnioskodawca rozpoznał przychód wynikający z opisanych we wniosku usług doradczych, czy może usługa/usługi rozliczana/rozliczane była/były w okresach rozliczeniowych, o których mowa w treści art. 12 ust. 3c updop, bowiem umowa zawarta pomiędzy Stronami przewidywała takie rozliczenie?

Jeżeli tak, proszę wskazać, z jaką datą rozpoznał Wnioskodawca w związku z powyższym przychód wynikający z opisanych we wniosku usług doradczych.

Odp.: Usługa, którą świadczył Zleceniobiorca podzielona była na dwie części. Część pierwsza obejmowała wynagrodzenie miesięczne (ryczałt miesięczny) i z tej części wynagrodzenia Zleceniodawca wywiązywał się bez zarzutu i terminowo. Część druga obejmowała wynagrodzenie „za sukces” i miała zostać rozliczona na podstawie rzeczywistych wyników już po zakończeniu prac Zleceniobiorcy. Umowa przewidywała tutaj rozliczenia kwartalne na podstawie rzeczywistych wyników.

Działania doradcze zakończone zostały 31 grudnia 2013 r. Umowa przewidywała 3-miesięczny okres na przygotowanie raportu z wykonanych prac i ocenę wyników działań Zleceniobiorcy.

Akceptacja wyników działania Zleceniobiorcy kończyła de facto wykonanie usługi. Ponieważ wyniki zaprezentowane przez Zleceniobiorcę na podstawie raportów Zleceniodawcy do końca marca 2014 r. nie zostały przez Zleceniodawcę zaakceptowane, Strony próbowały dojść do porozumienia jeszcze w II kwartale 2014 r. Dopiero, kiedy i do tego czasu Zleceniodawca nie zaakceptował wyników, Zleceniobiorca zdecydował się wystawić fakturę i dochodzić roszczenia na drodze sądowej.

Faktura wystawiona została w dniu 1 lipca 2014 r. i w tej dacie rozpoznany został przychód.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka A. Sp. z o.o. miała prawo do wystawienia faktury korygującej i czy może uwzględnić korektę podatku należnego wynikającą z tej faktury, w deklaracji rozliczeniowej VAT -7K za 3 kwartał 2020 r. ?
2. Czy w związku z dokonanym obniżeniem wartości usługi wykonanej w roku 2014, Spółka A. Sp. z o.o. ma prawo dokonać korekty zeznania CIT-8 za rok 2014?
   
   

Odpowiedź na pytanie ozn. Nr 2 w zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Odpowiedź na pytanie ozn. Nr 1 w zakresie przepisów ustawy od towarów i usług zostanie udzielona w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 2

W związku z dokonanym obniżeniem wartości usługi wykonanej w roku 2014, Spółka ma prawo dokonać korekty zeznania CIT-8 za rok 2014.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy obowiązani są składać urzędom skarbowym zeznanie o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

W związku z obowiązkiem rozliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2014, wymagalnych do 31 marca 2015 r., należy stwierdzić, że w świetle art. 70 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wskazującego, że zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, zobowiązanie Spółki z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2014 r., nie ulega przedawnieniu i może zostać skorygowane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia momentu dokonania korekty przychodu w związku z dokonanym obniżeniem wartości usługi wykonanej w roku 2014 jest nieprawidłowe.

Na wstępie, należy zauważyć, że ustawodawca nie wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ogólnej definicji przychodu. W art. 12 ust. 1 updop, wskazane zostały jedynie przykładowe przysporzenia zaliczane do tej kategorii.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406, dalej: „updop”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zasady dokonywania korekt przychodów zawarte zostały w art. 12 ust. 3j-3m updop. Stosownie do treści art. 12 ust. 3j updop, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W myśl art. 12 ust. 3k updop, jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 3j, podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody.

Stosownie do art. 12 ust. 3l pkt 1 updop, przepisów ust. 3j i 3k nie stosuje się do korekty dotyczącej przychodu związanego ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu.

Z regulacji zawartych w cytowanym powyżej art. 12 ust. 3j updop, wynika, że korekta „wstecz” może być dokonana jedynie wtedy, gdy przyczyną korekty jest błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka. Przy czym, ustawodawca nie wskazuje, co należy rozumieć poprzez pojęcia „błąd rachunkowy” oraz „inna oczywista omyłka”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości przychodu na złote itp.).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl), przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji, za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania dokumentu potwierdzającego przyczynę korekty (w przypadku korekty kosztów uzyskania przychodów) lub w okresie wystawienia tego dokumentu (w przypadku korekty przychodów). Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu bądź kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniana „wstecznie”.

Powyższe zasady dokonywania korekty m.in. przychodów podatkowych weszły w życie z dniem 1 stycznia 2016 r. Jednocześnie, zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz.U. 2015 r., poz. 1595, dalej: „ustawa nowelizująca”), przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do korekty przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów, uzyskanych lub poniesionych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Jednakże dotyczy to sytuacji, w której do korekty przychodów lub kosztów dojdzie po dniu wejścia w życie przepisów ustawy nowelizującej.

Tym samym w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. podatnicy dokonują korekty przychodów „na bieżąco”, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym wystawiona jest faktura korygująca lub inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. Korekta przychodów polega na zmniejszeniu lub zwiększeniu przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym. Nowe zasady korygowania przychodów mają zastosowanie tylko do tych przypadków, gdy korekta nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką. Natomiast w sytuacji, w której korekta spowodowana jest błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, ma miejsce korygowanie ze skutkiem „wstecz”.

Ponadto, zgodnie z art. 81 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

W myśl art. 70 § 1 ww. ustawy, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

W myśl art. 70 § 2 Ordynacji podatkowej, bieg terminu przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu:

1. od dnia wydania decyzji, o których mowa w art. 67a § 1 pkt 1 lub 2, do dnia terminu płatności odroczonego podatku lub zaległości podatkowej, ostatniej raty podatku lub ostatniej raty zaległości podatkowej;
   
2. od dnia wejścia w życie rozporządzenia w sprawie przedłużenia terminu płatności podatku, wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, do dnia upływu przedłużonego terminu.
   
   

Bieg terminu przedawnienia przerywa ogłoszenie upadłości. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu uprawomocnienia się postanowienia o zakończeniu lub umorzeniu postępowania upadłościowego (art. 70 § 3 Ordynacji podatkowej).

Jak stanowi art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej, bieg terminu przedawnienia zostaje również przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny.

W myśl art. 70 § 6 Ordynacji podatkowej, bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego zostaje również zawieszony z dniem:

1. wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, o którym podatnik został zawiadomiony, jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania;
   
2. wniesienia skargi do sądu administracyjnego na decyzję dotyczącą tego zobowiązania;
3. wniesienia żądania ustalenia przez sąd powszechny istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa;
4. doręczenia postanowienia o przyjęciu zabezpieczenia, o którym mowa w art. 33d § 2, lub doręczenia zarządzenia zabezpieczenia w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
5. doręczenia zawiadomienia o przystąpieniu do zabezpieczenia w przypadkach określonych w art. 32a § 3 i art. 35 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.);
6. wystąpienia przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, na wniosek strony, o którym mowa w art. 119h § 2, o opinię Rady do Spraw Przeciwdziałania Unikaniu Opodatkowania, zwanej dalej „Radą”, co do zasadności zastosowania art. 119a lub środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Natomiast, zgodnie z art. 27 ust. 1 updop, podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że faktura wystawiona przez Wnioskodawcę w dniu 1 lipca 2014 r. na rzecz Spółki B. S.A. (wartość faktury: 773.690,60 zł brutto, w tym VAT: 144.673,85 zł), dotyczyła usług doradczych, za które Wnioskodawcy przysługiwała pierwsza rata tzw. „wynagrodzenia za sukces” w wysokości wskazanej na tej fakturze. Faktura ta była wystawiona prawidłowo, nie stanowiła błędu rachunkowego ani innej oczywistej omyłki.

Co do istnienia oraz ewentualnej wysokości wynagrodzenia za sukces należnego A. na podstawie Umowy zaistniał spór, który został rozstrzygnięty przed Sądem Najwyższym wyrokiem z 6 czerwca 2019 roku.

W związku z zapadłym wyrokiem, 10 września 2020 r. zawarto porozumienie dotyczące rozliczenia umowy z dnia 7 marca 2013 roku o świadczenie usług doradczych oraz zobowiązano się, w terminie 7 dni od zawarcia porozumienia, do zawarcia ugody przed mediatorem. W porozumieniu, a następnie w zawartej ugodzie, określono między innymi wartość usługi wykonanej na dzień 1 lipca 2014 r. dokumentowanej fakturą (...)/2014 na kwotę 200.043,20 zł brutto, w tym VAT 37.406,45 zł.

Spółka A. wystawiła w dniu 17 września 2020 r. fakturę korygującą nr 4/2020 do pierwotnej faktury (...)/2014.

Z opisu wniosku, jednoznacznie wynika, że faktura wystawiona przez Wnioskodawcę w dniu 1 lipca 2014 r. odzwierciedlała prawidłową wysokość przychodów jako pierwsza rata tzw. „wynagrodzenia za sukces” i nie stanowiła błędu rachunkowego ani innej oczywistej omyłki.

Wg generalnej zasady zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Zatem w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, mając na uwadze treść art. 12 ust. 3l pkt 1 updop (który wyłącza możliwość dokonania korekty w odniesieniu do przychodu związanego z zobowiązaniem przedawnionym) możliwe będzie dokonanie korekty w 2020 r. w odniesieniu do przychodu wykazanego pierwotnie w 2014 r., gdyż w roku 2020 zobowiązanie podatkowe w zakresie podatku CIT z 2014 r. nie uległo jeszcze przedawnieniu.

Z uwagi na powyższe, przed upływem terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, w myśl art. 12 ust. 3j updop. Wnioskodawca miał prawo dokonać korekty przychodów.

Mając na uwadze treść ww. przepisu korektę tę należało dokonać „na bieżąco”, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym został wystawiony dokument potwierdzającego przyczyny korekty, a nie poprzez korektę zeznania CIT-8 za rok 2014.

Powyższe, wynika z faktu, że w rozstrzygnięciu wydanym dla Wnioskodawcy w sprawie o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do wystawienia faktury korygującej w ramach interpretacji indywidualnej z dnia 16 lutego 2021 Nr 0114-KDIP2-3.4012.603.2020.3.MT, organ interpretacyjny stwierdził, że Wnioskodawca nie mógł wystawić we wrześniu 2020 r. faktury korygującej do faktury pierwotnej wystawionej w dniu 1 lipca 2014 r. nr (...)/2014, z uwagi na upływ terminu przedawnienia.

Zatem, tut. Organ nie mógł przyjąć, że podstawą dokonania korekty przychodów może być wystawiona przez Wnioskodawcę w dniu 17 września 2020 r. faktura korygująca.

W konsekwencji, możliwość dokonania korekty przychodów - przewidziana w art. 12 ust. 3j updop na podstawie wystawionej faktury korygującej - nie została spełniona.

Niemniej jednak, wskazać należy, że ww. przepis przewiduje możliwość dokonania korekty w oparciu o inny dokument potwierdzający przyczyny korekty (w przypadku braku faktury).

Biorąc pod uwagę powyższe oraz przywołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, zgodnie z którym w związku z dokonanym obniżeniem wartości usługi wykonanej w roku 2014, Spółka ma prawo dokonać korekty zeznania CIT-8 za rok 2014.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania ozn. we wniosku Nr 2 należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto, wskazać należy, że interpretacja indywidualna odnosi się wyłącznie do kwestii będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Ponadto, w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, oraz wyroków sądów administracyjnych, stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określony stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i tylko do nich się odnoszących.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.