Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.25.2021.1.MS
z 18 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2021 r. (data wpływu 17 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości na rzecz gminy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości na rzecz gminy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 29 czerwca 2020 r., aktem notarialnym, Wnioskodawczyni jako sprzedająca zawarła z Gminą (…) jako kupującym umowę sprzedaży prawa własności niezabudowanej nieruchomości położonej w (…), województwo (…), stanowiącej działkę Nr 1 o obszarze 1,0892 ha, dla której Sąd Rejonowy (…), Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi obecnie księgę wieczystą Nr (…) („Nieruchomość”) za cenę 1.000.000 (jeden milion) złotych („Umowa Sprzedaży”).

Zawierając Umowę Sprzedaży, Wnioskodawczyni występowała jako osoba fizyczna, a zbycie Nieruchomości nie następowało w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, objętej wpisem do Centralnej Ewidencji i Informacji Działalności Gospodarczej pod kodem PKD 73.11.Z – „Działalność agencji reklamowych”. Wnioskodawczyni nabyła uprzednio prawo własności ww. Nieruchomości na podstawie umowy darowizny z dnia 12 stycznia 2017 r., aktem notarialnym. Zgodnie z § 3 Umowy Sprzedaży, Umowa Sprzedaży „zawarta jest w trybie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 2204).” W związku z zawieraniem aktu notarialnego Umowy Sprzedaży okazano w szczególności (i) uchwałę Nr (…) Rady Gminy („Gmina”) z dnia 20 maja 2020 r. zezwalającą na nabycie do zasobu mienia komunalnego Nieruchomości z przeznaczeniem na budowę drogi publicznej, obiektów sportowych i publicznie dostępnych samorządowych ciągów pieszych i placów określonych w art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami („ugn”) (tak § 2.4 Umowy Sprzedaży) oraz (ii) pisemny protokół uzgodnień (z rokowań) pomiędzy Wnioskodawczynią, a Gminą, sporządzony w dniu 12 czerwca 2020 r., ustalający warunki sprzedaży Nieruchomości, która przeznaczona jest na cele publiczne, określone w powołanej wyżej uchwale Rady Gminy (tak § 2.6 Umowy Sprzedaży). Zgodnie z § 5 Umowy Sprzedaży, cena sprzedaży Nieruchomości w łącznej wysokości 1.000.000 (jeden milion) złotych płatna jest przez Gminę na rzecz Wnioskodawczyni w 4 ratach, tj. I rata w wysokości 300.000 zł w terminie do 29 lipca 2020 r., II rata w wysokości 250.000 zł w terminie do 31 marca 2021 r., III rata w kwocie 250.000 zł w terminie do 31 marca 2022 r. oraz IV rata w wysokości 200.000 zł w terminie do 31 marca 2023 r. Nieruchomość nie jest objęta ustaleniami żadnego obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W dniu 23 lipca 2020 r. Gmina wszczęła postępowanie w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego pod nazwą „Zagospodarowanie przestrzeni publicznej przewidzianej do realizacji w gminie (…)”, a zatem lokalizację celu publicznego dla terenu stanowiącego Nieruchomość. Następnie w dniu 27 sierpnia 2020 r. Wójt Gminy wydał dla Nieruchomości decyzję Nr (…) o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego pod nazwą „Zagospodarowanie przestrzeni publicznej przewidzianej dla realizacji w Gminie w obrębie (…)” dla inwestycji „przestrzeń publiczna służąca rekreacji mieszkańców oraz organizowaniu wydarzeń publicznych – budowa ciągów pieszych, stanowisk postojowych, sceny plenerowej, skatepark, plac parkour, terenów zieleni urządzonej itp.”. W treści ww. decyzji wskazano, że: „w chwili obecnej, przedmiotowa działka stanowi własność osoby fizycznej”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodu uzyskanego przez Wnioskodawczynię z tytułu odpłatnego zbycia Nieruchomości w postaci ceny sprzedaży Nieruchomości określonej w Umowie Sprzedaży, czy też przychód z tytułu odpłatnego zbycia Nieruchomości na podstawie Umowie Sprzedaży zwolniony jest z obowiązku zapłaty tego podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 w sytuacji, w której zbycie Nieruchomości na rzecz Gminy (…) nastąpiła na cele publiczne wskazane w Umowie Sprzedaży?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni zwolniona będzie od obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodu (tj. ceny sprzedaży Nieruchomości określonej w Umowie Sprzedaży) z tytułu odpłatnego zbycia Nieruchomości na podstawie Umowy Sprzedaży zgodnie ze zwolnieniem od opodatkowania przewidzianym w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426) – dalej jako „updof”. Zdaniem Wnioskodawczyni, cena sprzedaży Nieruchomości otrzymana przez Wnioskodawczynię w wykonaniu Umowy Sprzedaży Nieruchomości stanowi „przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 29 updof. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) updof, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości − jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. W przedmiotowym stanie faktycznym, Wnioskodawczyni nie zbywała Nieruchomości w ramach działalności gospodarczej, a zbycie Nieruchomości na rzecz Gminy nastąpiło przed upływem pięciu lat od nabycia Nieruchomości przez Wnioskodawczynię na podstawie umowy darowizny z 12 stycznia 2017 r. Gmina (…) nabyła Nieruchomość na cele publiczne określone w art. 6 ugn. Zarówno uchwała Rady Gminy (…) z dnia 20 maja 2020 r., jak i protokół z rokowań z dnia 12 czerwca 2020 r. przeprowadzonych pomiędzy Wnioskodawczynią a Gminą, poprzedzające zawarcie Umowy Sprzedaży, wskazują jednoznacznie, że Gmina nabywała Nieruchomość – „na cele publiczne związane z budową drogi publicznej, obiektów sportowych i publicznie dostępnych samorządowych ciągów pieszych i placów, określonych w art. 6 ugn (tak § 1 uchwały Rady Gminy z dnia 20 maja 2020 r. oraz § 1 protokołu z rokowań z dnia 12 czerwca 2020 r.). Powyższe zostało powtórzone w Umowie Sprzedaży (§ 2.4 Umowy Sprzedaży). Ponadto, zgodnie z § 3 Umowy Sprzedaży, Strony transakcji zgodnie oświadczyły, że umowa ta „zawarta jest w trybie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 2204)” bez powoływania się na konkretny przepis tej ustawy. Wyrazem publicznoprawnych zamierzeń Gminy co do Nieruchomości było wydanie w dniu 27 sierpnia 2020 r. decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego dla Nieruchomości. Jakkolwiek decyzja ta została wydana już po nabyciu prawa własności Nieruchomości przez Gminę, to okoliczności sprzedaży Nieruchomości (uchwała Rady Gminy (…) z dnia 20 maja 2020 r., protokół z rokowań z dnia 12 czerwca 2020 r., jak i sama Umowa Sprzedaży) wyraźnie wskazują, że intencją Gminy od samego początku wszczęcia rokowań było nabycie Nieruchomości na cele publiczne wskazane w art. 6 ugn. Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że treść samej decyzji wskazywała na intencje Gminy w realizacji inwestycji celu publicznego, podając, że „w chwili obecnej (tj. w chwili wydawania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego – przyp. Wnioskodawczyni), przedmiotowa działka stanowi własność osoby fizycznej”. Jakkolwiek formalnie do przejścia prawa własności z osoby fizycznej (Wnioskodawczyni) na Gminę doszło z chwilą zawarcia Umowy Sprzedaży, tj. w dniu 29 czerwca 2020 r., opisana w zdaniu poprzedzającym wzmianka wskazuje jednoznacznie, że Gmina planowała, a wręcz projektowała decyzje o lokalizacji celu publicznego dla Nieruchomości jeszcze przed przejściem prawa własności Nieruchomości na Gminę, zatem przed zawarciem Umowy Sprzedaży. Zgodnie z art. 112 ust. 2 ugn, wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości. Wywłaszczenie nieruchomości może być dokonane, jeżeli cele publiczne nie mogą być zrealizowane w inny sposób niż przez pozbawienie albo ograniczenie praw do nieruchomości, a prawa te nie mogą być nabyte w drodze umowy (art. 112 ust. 3 ugn). Natomiast w myśl art. 114 ust. 1 ugn, wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i ust. 3, należy poprzedzić rokowaniami o nabycie w drodze umowy praw określonych w art. 112 ust. 3, przeprowadzonymi między starostą, wykonującym zadanie z zakresu administracji rządowej, a właścicielem lub użytkownikiem wieczystym nieruchomości, a także osobą, której przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe. Jak zauważono w interpretacji indywidualnej z dnia 20 października 2016 r., znak: ILPB1-2/4511-1-126/16-3/AK – „z powyższego wynika zatem, że na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami również jest możliwe odpłatne zbycie nieruchomości w drodze umowy cywilnoprawnej, jednakże aktywność w tej kwestii leży po stronie organu, gdyż to on jest zobligowany do przeprowadzenia rokowań zanim dokona przymusowego wywłaszczenia.” W przedmiotowym stanie faktycznym rokowania dotyczące nabycia Nieruchomości przeprowadzono z inicjatywy Gminy. Jedocześnie w przedstawionym stanie faktycznym nie znajduje zastosowania wyłączenie od zwolnienia z opodatkowania, przewidziane w art. 21 ust. pkt 29 updof zdanie ostatnie; Wnioskodawca nabył bowiem Nieruchomość 12 stycznia 2017 r. na podstawie umowy darowizny – zatem w okresie dłuższym niż 2 lata przed odpłatnym zbyciem na rzecz Gminy (datą zawarcia Umowy Sprzedaży), ponadto na podstawie nieodpłatnej czynności prawnej, w której cena nie stanowiła elementu nabycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę. Zatem żadna z przesłanek przewidzianych w art. 21 ust. pkt 29 updof zdanie ostatnie nie jest spełniona w przedstawionym stanie faktycznym. Z uwagi na powyższe, Wnioskodawczyni zwolniona będzie od obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych od przychodu (tj. ceny sprzedaży Nieruchomości określonej w Umowie Sprzedaży) z tytułu odpłatnego zbycia Nieruchomości na podstawie Umowy Sprzedaży zgodnie ze zwolnieniem od opodatkowania przewidzianym w art. 21 ust. 1 pkt 29 updof w części dotyczącej „przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów jest określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 29 czerwca 2020 r., aktem notarialnym Wnioskodawczyni jako sprzedająca zawarła z Gminą (…) jako kupującym umowę sprzedaży prawa własności niezabudowanej nieruchomości. Wnioskodawczyni nabyła uprzednio prawo własności ww. nieruchomości na podstawie umowy darowizny z dnia 12 stycznia 2017 r.

W myśl art. 888 § 1 ww. ustawy, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Podstawowym elementem umowy darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do innego świadczenia w przyszłości. Przy czym to świadczenie drugiej strony nie musi mieć charakteru majątkowego, może być np. korzyścią osobistą. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że nieruchomość, którą Wnioskodawczyni sprzedała w 2020 r., została nabyta przez Wnioskodawczynię w 2017 r. w drodze darowizny.

W konsekwencji odpłatne zbycie nieruchomości dokonane w 2020 r. stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym na podstawie przepisów ww. ustawy, ponieważ jego odpłatne zbycie nastąpiło przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Jednakże, aby skorzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wystarczy wyłącznie fakt, że nieruchomość została odpłatnie zbyta na cele uzasadniające jej wywłaszczenie. Powyższy przepis jednoznacznie wymienia trzy tytuły uzyskania przychodów mogących korzystać ze zwolnienia. Wśród nich jest zarówno odszkodowanie wypłacane stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami, jak i odpłatne zbycie nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami.

Należy mieć również na względzie, że zwolnienie przewidziane w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przysługuje, jeżeli łącznie spełnione zostają następujące warunki:

• nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem,
  

• cena nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.
  
  
  

Zatem w przypadku, gdy spełniony zostanie tylko jeden z warunków albo żaden z nich, wówczas uzyskany przychód może być objęty zwolnieniem.

Zauważyć należy, że zasady ograniczania i pozbawiania praw do nieruchomości oraz przekazywania nieruchomości na cele publiczne zostały uregulowane w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r., poz. 65, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, celem publicznym jest wydzielanie gruntów pod drogi publiczne, drogi rowerowe i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności publicznej i sygnalizacji. Natomiast, w myśl art. 112 ust. 1 ww. ustawy, przepisy rozdziału 4 tej ustawy (wywłaszczanie nieruchomości) stosuje się do nieruchomości położonych, z zastrzeżeniem art. 122a, art. 124 ust. 1b, art. 124b, art. 125 i art. 126, na obszarach przeznaczonych w planach miejscowych na cele publiczne albo do nieruchomości, dla których wydana została decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Z treści wniosku wynika, że Gmina nabyła Nieruchomość na cele publiczne związane z budową drogi publicznej, obiektów sportowych i publicznie dostępnych samorządowych ciągów pieszych i placów, określonych w art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Ponadto, Strony transakcji zgodnie oświadczyły, że umowa ta zawarta jest w trybie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami bez powoływania się na konkretny przepis tej ustawy. Intencją Gminy od samego początku wszczęcia rokowań było nabycie Nieruchomości na cele publiczne wskazane w art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W konsekwencji uznać trzeba, że zbycie omawianej nieruchomości na rzecz gminy odbyło się na cele publiczne zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami w drodze umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego. Ponadto nieruchomość, sprzedaż której stanowi źródło przychodu, Wnioskodawczyni nabyła w drodze darowizny, co nie pozwala na ustalenie ceny jego nabycia. Wnioskodawczyni nie nabyła również jej własności w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem na rzecz gminy.

Tym samym uznać należy, że w świetle art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych negatywne przesłanki zwolnienia przedmiotowego w nim wymienione nie zostały w ogóle spełnione.

W związku z powyższym, na podstawie przestawionego stanu faktycznego oraz powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie, tj. na cele publiczne wymienione w art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami, korzysta ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Należy wskazać, że powołana przez Wnioskodawczynię interpretacja indywidualna została wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa, wiąże strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartego w niej stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.